Ciekawe zasłyszane formy

[Feles]

W tej quechui, tak jak statua.

Ale u niego to jest chyba [ˈkɛtʃwa], nie [kɛˈtʃu.a].

[Silmethúlë]

W tej quechwi /kɛtʃvi/?

[Jątrzeniot]

No doszedłem do tego, że najsensowniej by było quechui [ˈkɛtʃwi]* na wzór statui, nawet jeśli tam to u jest samogłoską.  Ale nie wiem czy nie dziwaczniejsze to od quechle... A z Turnauem to już serio nie wiem co zrobić.

*tak naprawdę to wymawiam [kwɛxwa], jakoś tak się przyzwyczaiłem z czasów, jak nie wiedziałem, jak to wymawiać. No ale to nie zmienia problematycznego -ua.

[Ghoster]

[...........]

[Silmethúlë]

Miałoby to pewien sens (zresztą, kiedyś tak robiono, na wschodzie i południu Słowiańszczyzny się tak robi), gdyby nie to, że polski to /v/ ubezdźwięcznia bardzo łatwo. A Turnaf, Kfeczfa, statfa już wcale nie brzmią tak fajnie. Za to wciąż (przynajmniej teoretycznie) mamy Wilsona /vilsona/ czy Waszyngtona.

[Wedyowisz]

Ja tam jestem coraz bardziej przekonany, że problem jest nie z polską morfologią (która ma sposób, żeby radzić sobie z żeńskimi na /wa/) czy fonologią (jest u nas dostępne /w/, poza pewnymi konserwatywnymi dialektami, czort z nimi), tylko z podejściem do obcych wyrazów, ew. ortografią. Naprawdę, to tak jakbyśmy odmieniali motyce, ale Metallikie. Ergo, statule, kakale, lingle etc. FTW

[Silmethúlë]

Nie, z kakaem się absolutnie nie zgodzę. To wciąż jest (przynajmniej dla mnie) /kaka.o/, nie /kakaŭo/. Więc o kakau /kaka.u/.

[Henryk Pruthenia]

statuwa, kakawo, lingwa, Turnaw...
Dużo lepiéj byłoby, gdyby rozziéw oraz zapożyczone [w] był konsenkwentnie zastąpywany przez [v]...

[Jątrzeniot]

Ja tam jestem coraz bardziej przekonany, że problem jest nie z polską morfologią (która ma sposób, żeby radzić sobie z żeńskimi na /wa/) czy fonologią (jest u nas dostępne /w/, poza pewnymi konserwatywnymi dialektami, czort z nimi), tylko z podejściem do obcych wyrazów, ew. ortografią. Naprawdę, to tak jakbyśmy odmieniali motyce, ale Metallikie. Ergo, statule, kakale, lingle etc. FTW

+1
ale

Nie, z kakaem się absolutnie nie zgodzę. To wciąż jest (przynajmniej dla mnie) /kaka.o/, nie /kakaŭo/. Więc o kakau /kaka.u/.

No właśnie.

statuwa, kakawo, lingwa, Turnaw...
Dużo lepiéj byłoby, gdyby rozziéw oraz zapożyczone [w] był konsenkwentnie zastąpywany przez [v]...

Tyle, że fonetycznie to jest zbyt oderwane od rzeczywistości. Polskie [v], często ubezdźwięczniane do [f] jest dalekie od [w]. A co do kakawa, to ta sama uwaga, co do kakała.

[Feles]

U mnie też nie ma tam [w], ale to wina tego, że /w/ -> 0 między otwartymi.

Poza tym, mamy normatywne kakałko, więc...

[Wedyowisz]

Nie, z kakaem się absolutnie nie zgodzę. To wciąż jest (przynajmniej dla mnie) /kaka.o/, nie /kakaŭo/. Więc o kakau /kaka.u/.

Też zwykle nie mówię [kakawɔ] (chyba że chcę być dowciapny), ale w rozpowszechnieniu tej odmiany pomogła nagminna delabializacja czy wręcz fonetyczna elizja /w/ między samogłoskami (czyli /kakawɔ/ [kakaɔ]). Zresztą, Korea czy idea odmienia się, jakby w mianowniku była *Koreja i *ideja i nikt nie protestuje.

Po co brnąć w jakieś /v/, rozumiem coś takiego w słowiańskich, w których nie ma kontrastu /w/ i /v/; nasze /v/ obecnie jest mocno frykatywne, z tendencją do ubezdźwięczniania i rezultat jest do psa podobny.

Poza tym, mamy normatywne kakałko, więc...

Rada locuta, causa finita!

[Henryk Pruthenia]

Bo to kiedyś były Koreja i ideja...

[Silmethúlë]

Dlatego byłbym za zapisywaniem tego przeklętego ,,ji" w polskim, mielibyśmy Korei, statui, idei, ale Maji, Kaji, staji...

[Henryk Pruthenia]

Ja byłbym za przywróceniém form "ideja", "Koreja". Dla mnie dop. l. mn. to idej, nie idei... przez te dziwne uzachodnienia słów, polska flexja traci wiele. Słowo które byłoby ładnie i przyjemnie odmieniane (na przykład statuwa, statuwy, statuw, kakawo, kakawko, kakawa, kakawu, z kakawém, a nawét kakaw).
Jeżeli chodzi o estetykę, to racja, nie jest to może idejalne rozwiązanie... ale iléż mniéj problemów!

[Feles]

Już wolę nieetymologiczne [l], które przynajmniej jakoś brzmi (i pojawia się tylko w jednej formie), niż nieetymologiczne [v], które jest okropne.