Polski przyszłości

[Noqa]

W tym wątku zgadujemy jakie zmiany zajdą w polszczyźnie. I możemy też dawać przykłady wyrazów czy krótkich tekstów po zmianach.

Najprostsze przykłady:

1. Zanik [w]
VwV > VV dla samogłosek tylnych, np. z tyłu [stɨu], możliwe, że też dla pozostałych
Cw > C na końcu wyrazu, np. pomysł [pɔmɨs]

2. Całkowita dysymilacja nosówek
są [sɔm]

Ale nie krępujcie się proponować dużo mniej zachowawcze zmiany.

[Kazimierz]

Moje propozycje:

• Upowszechnienie się uregularnionych bezokoliczników, np. tnąć "ciąć"
• Sukces wymiany ą > ã w czasownikach wielkrotnych, np. włãczać, wymãdrzać się
• Dokończenie "zmiękczania" w liczbie mnogiej przymiotników: dobrzy > dobzi (dobri?)* tak jak duży > duzi.

*może by wprowadzić ŕ, ri dla /ʑ/ pochodzącego od "rz"?

[Grzybacz]

Zgaduję, że czasowniki dokonane typu obejrzeć, przejrzeć, zajrzeć zostaną ostatecznie wyparte przez formy oglądnąć, przeglądnąć, zaglądnąć

[Wedyowisz]

Wygłosowe -ł po spółgłosce obecnie IMO podtrzymuje kroplówka imitacji pisowni przez mówiących, ja jako dziecko mówiłem pomys a w czasownikach wymawiam jak już to w tych rzadszych, przy emfazie.

Ostateczna debukkalizacja /x/ do [h].

Może przejście sz, ż w welarne albo welaryzowane wargowe? Już teraz welaryzacja i zaokrąglenie są mocno słyszalne, i tego typu zmiana zaszła regionalnie w szwedzkim AFAIK.

[spitygniew]

Wygłosowe -ł po spółgłosce obecnie IMO podtrzymuje kroplówka imitacji pisowni przez mówiących, ja jako dziecko mówiłem pomys a w czasownikach wymawiam jak już to w tych rzadszych, przy emfazie.

Ja tak ZTCZ mówię to teraz nawet w przypadku l, i nawet przed samogłoską, tak że mogę powiedzieć choćby nie myź o tym.

A tak w ogóle, to wyczerpująca odpowiedź na zadany temat jest tutaj.

[Spiritus]

Ostateczna debukkalizacja /x/ do [h].

No właśnie ja widzę zmianę nieco do tej konkurencyjną: tj. przejście /x/ w uwularne [χ]. Ten proces, mam wrażenie, zaszedł już u wielu osób w kodzie sylaby, ale teraz widzę, że wśród młodych ludzi zaczyna pojawiać się to też w innych pozycjach, wliczając między samogłoskami. Zauważyłem to też u siebie, tak, że jak kiedyś powiedziałbym raczej [mahat͡ɕ], to teraz coraz częściej mówię [maχat͡ɕ].

Możliwe jest przejście /ś/, /ć/, /ź/, /dź/ w [sʲ], [t͡sʲ], [zʲ], [d͡zʲ]. Coraz częściej to słyszę, szczególnie u młodych kobiet, i to głównie różnych mniejszych czy większych celebrytek. I choć jak na razie jest to bardzo źle postrzegane, to trzeba pamiętać, że statystycznie to właśnie od młodych kobiet zaczyna się większość zmian fonetycznych.

[spitygniew]

Czy źle... Prędzej "pedalsko", co najwyżej to może blokować rozprzestrzenienie się tej cechy na ogół społeczeństwa.

I masz jakieś ciekawe źródła w sprawie tego inicjowania zmian fonetycznych przez kobiety? Ciekawe, że dokładnie takie same zjawisko jest w chińskim.

[Kazimierz]

W mojej szkole jedna trzecia dziewczyn tak wymawia.

[Wedyowisz]

Ostateczna debukkalizacja /x/ do [h].

No właśnie ja widzę zmianę nieco do tej konkurencyjną: tj. przejście /x/ w uwularne [χ]. Ten proces, mam wrażenie, zaszedł już u wielu osób w kodzie sylaby, ale teraz widzę, że wśród młodych ludzi zaczyna pojawiać się to też w innych pozycjach, wliczając między samogłoskami. Zauważyłem to też u siebie, tak, że jak kiedyś powiedziałbym raczej [mahat͡ɕ], to teraz coraz częściej mówię [maχat͡ɕ].

Ja się prawie nie spotkałem z taką wymową (chyba w jakiejś piosence tylko kiedyś czy czymś).

W mojej szkole jedna trzecia dziewczyn tak wymawia.

A może powstanie wariant męski i żeński? XD

[Pluur]

Zlanie się /e/ z /y/ w wielu pozycjach. Ciekawe co będzie z parami typu 'wejście', 'wyjście'.
Większe ścieśnianie samogłosek między miękkimi, a może i nie tylko (może formy typy dzisiej się upowszechnią znów).

Możliwe jest przejście /ś/, /ć/, /ź/, /dź/ w [sʲ], [t͡sʲ], [zʲ], [d͡zʲ].

Te ś, ć, ń etc w polskim lubi przechodzić w połączenia j+spółgłoska (por. słońce, ojciec, kajś).

[Ainigmos]

W polszczyźnie, zgaduję, nasilają się tendencje analityczne, które coraz bardziej uwidaczniają się w tym, że zwłaszcza:

• Usztywnia się składnia wypowiedzi do postaci SVO;
• Opisowe stopniowanie przymiotników przysłówkami posiłkowymi bardziej i najbardziej wypiera proste stopniowanie, np. bardziej leniwy zamiast leniwszy;
• Frazy przyimkowe jako operatory przysłówkowe wypierają wiele przysłówków, np. w sposób oczywisty zamiast oczywiście, oraz rzeczowniki w narzędniku, np. za pomocą śrubokrętu zamiast śrubokrętem.

[Spiritus]

Usztywnia się składnia wypowiedzi do postaci SVO;

Na czego podstawie tak twierdzisz? Jak dla mnie polska składnia we wszystkich rejestrach, w tym w potocznym, jest dość dzika i różne maluczkie odcienie znaczenia potrafią wpływać na składnię.

EDIT:

Możliwe jest przejście /ś/, /ć/, /ź/, /dź/ w [sʲ], [t͡sʲ], [zʲ], [d͡zʲ].

Te ś, ć, ń etc w polskim lubi przechodzić w połączenia j+spółgłoska (por. słońce, ojciec, kajś).

No tak, ale jakoś nie słyszę u użytkowników standardowej polszczyzny form typu "Gojsia, kojściół".

[Borlach]

W polszczyźnie, zgaduję, nasilają się tendencje analityczne, które coraz bardziej uwidaczniają się w tym, że zwłaszcza:

• Usztywnia się składnia wypowiedzi do postaci SVO;
• Opisowe stopniowanie przymiotników przysłówkami posiłkowymi bardziej wypiera proste stopniowanie, np. bardziej leniwy zamiast leniwszy;
• Frazy przyimkowe jako operatory przysłówkowe wypierają wiele przysłówków, np. w sposób oczywisty zamiast oczywiście, oraz rzeczowniki w narzędniku, np. za pomocą śrubokrętu zamiast śrubokrętem.

Jezu, absolutnie bym się nie zgodził. Ja to szyku SVO używam praktycznie równie często co SOV, a i wszystkie inne możliwe warianty się u mnie pojawiają. U wielu osób które znam szyki też są dość płynne, więc nie wiem skąd ten wniosek wziąłeś xD Tak samo "w sposób oczywisty" czy "za pomocą śrubokrętu" wydają mi się strasznie sztuczne i nienaturalne.   

[커래얟쓰]

Parę dni temu nad tym się głowiłem i bum temat w samą porę. Natomiast jedyne co przeszło mi przez myśl już przedmówcy powiedzieli. Pierwsze to zanik nosówek który jak dla mnie jest nieunikniony, ich dni są już policzone. Drugi to przejście z /x/ do /h/. Sam zauważyłem u siebie taką tendencję natomiast używam obu wariantów całkowicie zamiennie i do tej pory nie potrafię ustalić od czego zależy jak ten fonem realizuję.

No właśnie ja widzę zmianę nieco do tej konkurencyjną: tj. przejście /x/ w uwularne [χ]

Nigdy się z czymś takim nie spotkałem

1. Zanik [w]
VwV > VV dla samogłosek tylnych, np. z tyłu [stɨu], możliwe, że też dla pozostałych
Cw > C na końcu wyrazu, np. pomysł [pɔmɨs]

Jak [stɨu] jest dość sensowne i prawdopodobne, tak [bɨɔ] ciężko mi sobie wyobrazić

   

• Frazy przyimkowe jako operatory przysłówkowe wypierają wiele przysłówków, np. w sposób oczywisty zamiast oczywiście, oraz rzeczowniki w narzędniku, np. za pomocą śrubokrętu zamiast śrubokrętem.

"śrubokrętem" - 4 sylaby
"za pomocą śrubokrętu" - 8 sylab
Może nie jest to powalający ani mocny argument ale jak dla mnie ta druga forma jest zbyt długa by się przyjęła na stałe. Plus w swoim otoczeniu nie zauważyłem jakoś takiej tendencji

[Todsmer]

Druga forma to taki język formalny bardziej