Języki Adnaty

[Henryk Pruthenia]

Tu będę wrzucał różne notki o językach Adnaty. Będę to robił bardzo wybiórczo.

Na dziś - przykłady z języka dewońskiego.

Ju sy'c cughtan, irge sau.
/ˈʒusək ˈkuxtɑn, ˈirgɛ ˈsɑʊ/
Cogito, ergo sum.
Myślę, więc jestem.

Yd tau, Brut, coundre me?
/ˈəd ˈtɑʊ, ˈbrut, ˈkɔʊndrɛ͜mɛ?/
Et tu Brute, contra me?
I ty Brutusie, przeciwko mnie?

Pegunne esc no'c ouien.
/pɛˈgun.nɛ ˈɛsk͜nɔk ˈɔʊjɛn/
Pecunia non olet.
Pieniądze nie śmierdzą.

Esc dyfichle ac mautan le nataure.
/ˈɛsk dəˈfiʃlə ɑk͜ˈmɒʊtɒn lə͜nɒˈtɒʊrɛ/
Naturam mutare difficile est.
Trudno jest zmienić naturę.

Sau douche Mynyrwa.
/ˈsɑʊ ˈdɔʊʃɛ məˈnɜrwɑ/
Sus Minervam docet.
Świnia poucza Minerwę.

[Kazimierz]

Fajne, a jak będzie "jestem świnią"? 

[Henryk Pruthenia]

Sau sau. lub też Ju sy sau.

[Henryk Pruthenia]

Wczoraj i dziś zająłem się na poważnie projektem języka osyjskiego. Wyszedł bardzo porządny język, masa ciekawostek w gramatyce, jeden z lepszych projektów, jakie stworzyłem. Udało mi się też stworzyć całkiem pokaźny słownik, wszystko wywodzone z prajęzyka, około 500 pozycji leksykalnych. No i też krótki tekst, aby pokazać język w akcji:

Mowa Acrabara z Birsiny	Vach Acrabaraṡ au Birsinas
Pójdę z demonami przeciw wszystkim, jeżeli to jedyna droga ocalić dom narodu mego. Łatwo wam mnie sądzić, nazywać zdrajcą, lecz cena mojego życia nie spadnie. Gdy ja umrę, wy będziecie żyć. Niech mą duszę piekło szarpie, ale wy będziecie żyć, a z wami – dzieci moje!	Saneṡen san miriamas i isans, ianu cal iasti ainichs pant rasti leman laudias masas. Autinu me mlauti vi, sauti tircar, ai caina bitienaṡ masaṡ na pelṡet. Gedal merṡen san, iu baiṡete. Anailas anemasan masan lau, ai iu baiṡete, cen san vi – anare masai!

Z ciekawy kognatów: is to kognat naszego wszystka, mlauti to zaś kognat naszego mówić, merti to kognat naszego umierać, caina to kognat naszej ceny, baiti - naszego żyć (gw > b, u nas gw > g, + palatalizacja do ż), pant, to kognat ruskiego путь, stąd i pątnik nasz.

Adnata rozwija się, krok za krokiem do przodu!

[Caraig]

Fajny. Wygląda jak jakiś miks bałtycko-romański.

[Henryk Pruthenia]

Heh, dzięki! Choć jedyne co z romańskich wzięto, to przejście d > l (w łacinie np, stąd lingua, tongue, i język są kognatami). Praca nad tym językiem jest naprawdę przyjemna, polecam wszystkim indoeurolangi! Gdy się widzi, jak te wszystkie języki naprawdę wyrastają z jednego pnia, oraz jak (po zsunięciu zasłony proces fonetycznych) są sobie bliskie, człowiek jest pełen uznania dla pracy badaczy, i wspólnoty językowej (wyjątek to oczywiście Francuzi i Aszkenazi, to nie są ludzie).

Z innych kognatów mamy jeszcze ainichs, czyli jedyny, gdzie ain to jeden, oczywiście, a -ichs to kognat -ski. Czasownik sauti to kognat naszego zwać, nazywać. San to ja, tylko o ile u nas końcówka odpadła, to u Osów - nagłos. Czasownik pelti to kognat naszego padać, znowu *d > *l. Słowo anailas to kognat hadesu jak i ruskiego ада, zaś anemas to kognat animizmu oraz animacji.

[커래얟쓰]

Zgadzam się z caraigiem i też oskarżam ten język o romańskawe brzmienie. Nawet dość miłe dla ucha.

około 500 pozycji leksykalnych

Kiedy styknie 1000 ? To aktualnie główny rozwijany przez ciebie język ?
Zerknąłem też na artykuł na wiki. g > ʕ zaszalałeś XD

[Henryk Pruthenia]

Zgadzam się z caraigiem i też oskarżam ten język o romańskawe brzmienie. Nawet dość miłe dla ucha.

To się cieszę. Język miał wyjść nieprzyjemny, a wyszedł naprawdę fajnie brzmiący. Dlatego się spodobał.

Kiedy styknie 1000 ? To aktualnie główny rozwijany przez ciebie język ?

Teraz zajęty jestem czymś innym, to raczej maraton, by móc zaklepać potrzebne dziury w Adnacie.

Zerknąłem też na artykuł na wiki. g > ʕ zaszalałeś XD

To dobrze. Wiki zawsze jest treściwsza. Według niektórych opracowań ukraińskie /г/ to ten dźwięk, więc czemu nie?

[Henryk Pruthenia]

Mapa powoli zostaje zapełniona. Przedstawiam język elwecki. Romlang, dość progresywny. Fleksja w stanie upadku, ale rodzajniki częściowo ją zachowały. Czasownik całkowicie przebudowany i oparty o czasowniki posiłkowe (za wyjątkiem czasu teraźniejszego). Ale są smaczki. III deklinacja łacińska dała bardzo ciekawe nieregularne efekty. Np. homō "człowiek" dał owu (VmV > VwV), a hominēs "ludzie" dało... ombe! Mamy bowiem hominēs > omene > omne > ombe, to jest wypadnięcie samogłoski, a potem wzmocnienie zbitki /mn/ do /mb/. Inną ciekawą sprawą jest rozwój słowa animal "lewicowiec z przekonań", którego liczbą mnogą było animālia "lewicowcy z przekonań". Dało to pojedyncze embai oraz mnogie embe, bowiem animal > anemal > enemal > enmal > embal > embai (to jest po kolei: przegłos zmiękczający, wypadnięcie słabej samogłoski, wzmocnienie zbitki, przejście wygłosowego /l/ do /j/) oraz animālia > enemelia > enmelie > embeie > embe (tutaj podwójny przegłos, wypadnięcie słabej, analogiczne do mianownika, wzmocnienie zbitki, skrócenie wąskiego /eje/ do pojedynczego /e/.

No i jak ostatnio zwykle, przykład żywego języka w działaniu:

Wyślijcie Armorczyków do diabła, a ich posła utopcie w rzece. Będziemy czekać na to, co zrobią Swaryjczycy. Czy świat ma zmienić się w piekło, by zrozumieli, co czynią? Czy w Louthe każdy musi umrzeć?

Meted ii Arworgeni a'i dewu, ed unu leiadu de ii meried en hiume. Erew epetadur iu, quei ere heciedur Gwarieni. Orwe duneg ere mudadur enu tarderu, abe endeiedur, quei heciund? Quequu dewe morie en Lodie?

Cały język wraz z podstawowym słowniczkiem oraz tą gramatyką, która tam jest na wiki, zajął mi cztery godziny dnia.