Polskie Forum Językowe

(http://images81.fotosik.pl/50/b1df15f8bea4ee93.png)
Mapa Ajdyniru

Wielkie Imperium Ajdyniriańskie to kraj którego władza rozciąga się nad rozległymi obszarami Środkowego Kyonu, w tym nad niemal wszystkimi ziemiami pomiędzy Górami Pochodzenia i Górami Żelaznymi, Zielonymi Lasami i Morzem Słonym a Wielką Pustynią, rozciągającą się aż po horyzont na południowym-zachodzie, poza granice znanego i cywilizowanego świata. Ze względu na swe położenie na południe od Morza Słonego, Imperium czerpie zyski z handlu międzynarodowego, pośrednicząc w wymianie między cywilizacjami północy i południa kontynentu - jeśli chcemy odbyć taką podróż drogą lądową wszystkie drogi wiodą przez Ajdynir. Państwo słynie również ze swojej potężnej armii i lukratywnego handlu substancją noszącą nazwę ayiritana. Stolicą tego państwa jest wielkie miasto Djyazhoar, położone u ujścia rzeki Eqarosi do Jeziora Szmaragdowego. Nieoficjalnym mottem Ajdyniru jest górnolotne hasło "Siła, wiedza i zwycięstwo", a symbolem czarny ńarmad na czerwonym tle. Ptak ten jest bardzo istotnym symbolem w ajdyniriańskiej kulturze.

(http://images83.fotosik.pl/7/38298ff7c36ba156.jpg) 
Czarny ńarmad

Ustrój i władza

Wielkie Imperium Ajdyniriańskie jest monarchią absolutną. Rządzone jest od niemal 3 i pół tysiąca lat przez jedynowładców, którzy noszą zwyczajowy tytuł Khshāyar, co tłumaczy się jako Imperator, lub rzadziej Cesarz, a zwykle nie tłumaczy w ogóle. W oficjalnych dokumentach tytułują się też między innymi jako 'królowie królów' i 'władcy władców'. Khshāyarowie są powszechnie uważani za żywych bogów na ziemi i na tym założeniu opierają swoją niepodzielną władzę już od tysiącleci. Jako bogowie i potomkowie bogów, legitymizują się pochodzeniem od mitycznego Hānar̄a, pierworodnego syna boga Radhevara i bogini Ishār. Z tego powodu cieszą się czcią swoich poddanych. Boskie pochodzenie imperialnej władzy jest jedną z niepodważalnych państwowych doktryn.

Prawo sukcesji jest dość jasne - Khshāyar rządzi do śmierci lub dobrowolnej abdykacji a władza zawsze przechodzi na jego najstarsze żyjące dziecko, jeżeli tylko przejdzie odpowiednie rytuały - dziedzic musi być bowiem w pełni sił i zdolności umysłowych. Płeć dziedzica nie gra tu żadnej roli a Imperium w swej historii miało praktycznie tyle samo Imperatorów co Imperatorek. W ogóle w kulturze ajdyniriańskiej kobiety stoją na tej samej pozycji społecznej co mężczyźni, więc dziedziczą również na tych samych zasadach, ale o tym kiedy indziej. 

W ciągu burzliwych tysiącleci trwania Imperium władzę sprawowała więcej niż jedna dynastia, jednak co ciekawe wszystkie historyczne rodziny panujące są ze sobą spokrewnione i posiadają udokumentowanych genealogiczne wspólnych przodków (genealogia jest dziedziną nauki niezwykle szanowaną w ajdyniriańskim społeczeństwie). Nie inaczej jest z panującą tu od niemal 400 lat dynastią Żysudrydów, która może wywodzić swój rodowód ze starożytnych założycieli Imperium.

Istotną rolę we władzy, oprócz Imperatora, sprawuje również Wielka Rada, choć jej nazwa jest dość myląca. W dosłownym tłumaczeniu z ajdyniriańskiego 'Wielka Rada' znaczy mniej więcej 'wielcy pomocnicy'. To znacznie lepiej odwzorowuje rzeczywistość, bowiem członkowie Wielkiej Rady to jedynie słudzy państwa, dostępujący zaszczytu służenia swą mądrością i radą boskiemu Imperatorowi. Rada nie jest i nigdy nie była żadnym organem decyzyjnym, gdyż podejmowanie decyzji leży jedynie w gestii Imperatora. Rada stanowi jednak bardzo znaczącą rolę doradczą, a jej członkowie otaczani są ogromnym szacunkiem i autorytetem poddanych. Mają więc duży wpływ na ostateczne decyzje władcy. Członkami Rady mogą być jedynie osoby o niebywałej wiedzy i umiejętnościach, o nieoszkalowanej opinii i zasługach dla państwa. Rady udzielane Imperatorowi przez członków tego zgromadzenia są przez niego zazwyczaj uważnie wysłuchiwane i brane pod uwagę.
W historii było również kilka sytuacji w których niektórzy co bardziej ambitni członkowie Rady manipulowali słabymi Imperatorami w celu zdobycia większych wpływów, lub nawet faktycznej władzy w kraju. Wielkiej Rady nie należy tedy lekceważyć.

Dalej w hierarchii są namiestnicy 24 imperialnych prowincji, będących przedstawicielami władcy w odległych regionach państwa i odpowiadających jedynie przed boskim Imperatorem. Noszą oni tytuły królów, książąt lub gubernatorów, w zależności od prowincji którą zarządzają. Z reguły królestwa to najbogatsze i najważniejsze regiony imperium, lub ziemie których niegdysiejsi władcy skapitulowali przed ajdyniriańskimi armiami bez walki, w skutek czego Khshāyar zdecydował się okazać łaskę pokonanym i zostawić takiego króla przy władzy (oczywiście po złożeniu hołdu i przysięgi lojalności. No i zakładników aby tę lojalność zagwarantować). Prowincje rządzone przez gubernatorów to zazwyczaj najdalsze końce imperium. Godność zarządcy prowincji nie jest ani dożywotnia ani dziedziczna, jest przyznawana przez Imperatora konkretnym osobom i może zostać przez niego odebrana w dowolnym momencie i przekazana komuś innemu. Jeśli więc taki zarządca wpadnie w niełaskę władcy lub stanie się z innego powodu niewygodny lub nieodpowiedni, może zostać w każdej chwili odwołany.

Mimo, że nie zaliczają się stricte do władzy, ważnymi osobami w państwie są również Arcykapłani. Jest ich 7 i są najwyższymi przywódcami ajdyniriańskiej religii. Wśród ludu cieszą się wielkim poważaniem, oczywiście nie takim jak Imperator, lecz i tak stanowią znaczącą siłę polityczną, zdolną do  wywierania nacisku na władcę. Mimo to rzadko kiedy zdarzają się konflikty między Arcykapłanami a władcą, ich relacje to zazwyczaj owocna, obustronna współpraca. Arcykapłani publicznie deklarują pełne poparcie dla kolejnych Imperatorów, wspomagając państwową propagandę swoim religijnym autorytetem, kolejni Imperatorowie zaś nie szczędzą środków na nowe, coraz wspanialsze świątynie i dbają o ogólną pozycję państwowej religii i jej hierarchów. 

Istnieją również tak zwane Wielkie Rody - bardzo stare i szanowane rodziny arystokratyczne, posiadające znaczne wpływy. Rody rywalizują między sobą o pozycje w państwie i przychylność Imperatora. Pałacowa polityka Wielkich Rodów potrafi być jednak bardzo brutalna. Zdarzały się już w historii rozrachunki między rodzinami i stronnictwami politycznymi, które niejednokrotnie kończyły się wyciągnięciem broni i rozlewem krwi. Takie rozgrywki osłabiają jednak Imperium i były karane przez władców z najwyższą surowością.
Imperator ma również zbyt mocną pozycje by jakikolwiek Ród mógł wystąpić przeciw niemu lub podważyć jego pozycję. Przynajmniej bezpośrednio. Jest również mało prawdopodobne by jakikolwiek Ród by się na to poważył.

W państwie kluczową rolę odgrywa również wojsko. Lecz to nie wszystko. Istnieje również inna formacja - wywiad i tajna policja. Nosi nazwę Anûshaya Khshāyaraz, co oznacza 'oczy imperatora'. Anûshaya to służba bezpieczeństwa wewnętrznego, służba wywiadowcza i państwowa tuba propagandowa. Agenci są obecni wszędzie, w każdym zakątku państwa i również poza nim. Na dworach obcych władców zbierając informacje o potencjalnych rywalach, sojusznikach i przyszłych nowych prowincjach Imperium, ruchach wojsk, sojuszach i ogólnej sytuacji politycznej. Wewnątrz imperium z cienia czuwają nad wypełnieniem woli boskiego Imperatora, likwidując wszelkie potencjalne zagrożenia i zajmują się rozpowszechnieniem państwowej propagandy. Zbierają informacje o wszystkim co mogło by zainteresować Imperatora i co mogło by posłużyć racji stanu Imperium.
Anûshaya jest tak bana i szanowana, że nawet sami namiestnicy prowincji, mimo że przynajmniej teoretycznie posiadają wyższą pozycje, drżą na myśl o agentach obserwujących ich poczynania i relacjonujących wszystko boskiemu Imperatorowi.
Stąd wzięło się ajdyniriańskie przysłowie: Gdzie Imperator sam nie pójdzie, tam swe Oczy pośle.

Polityka wewnętrzna i międzynarodowa
Ajdynir jest krajem bardzo ekspansywnym i militarystycznym, mimo że równie wysoko ceni sobie naukę i kulturę. Wykazuje również wyraźne tendencje do protekcjonizmu terytorialnego, uznając pewne obszary za swoją wyłączną strefę wpływu i interweniując tam dyplomatycznie i militarnie, w każdej sytuacjach gdzie zagrożona jest święta racja stanu. 

Ajdyniriańskie podboje pozwoliły Imperium uzyskać pozycję niekwestionowanego hegemona na całym obszarze południowego wybrzeża Morza Słonego. Dziesiątkom czy może nawet setkom ujarzmionych ludów przyniosły imperialne wojska takie zdobycze wysokiej cywilizacji jak nauka, kultura, prawo, dobrobyt i - przede wszystkim - pokój (oczywiście pod rządami boskich Khshāyarów).

Tak przynajmniej twierdzi oficjalna propaganda, głoszona ustami tysięcy opłacanych heroldów stojących na ulicach miast i widniejąca na plakatach i malowidłach podoklejanych do ścian i murów. Kraj ten bowiem jest pionierem w tej dziedzinie i mistrzowsko opanował tak idee tajnych służb jak i propagandy. W większych miastach wznoszone są pomniki unaoczniające majestat władzy, zwłaszcza w imperialnej stolicy. Tam na cześć kolejnych Imperatorów i ich podbojów wzniesiono zapierające dech w piersiach budowle, które również stanowią element propagandy, uosabiając bogactwo i potęgę kraju.

Fakt jest jednak taki, że imperium jest państwem wielokulturowym i wieloetnicznym i gdyby bezlitośnie prześladowało wszystkie podbite ludy i rządziło jedynie strachem i terrorem, nawet potężna armia i niewidzialna ręka Anûshayi nie była by w stanie utrzymać Imperium w całości przez 3 tysiąclecia. Tak naprawdę podbite kraje uzyskują bardzo dużo autonomii, i choć na terenie całego państwa wprowadzane jest jednolite prawo i waluta, administracja zazwyczaj pozostaje po prostu w rękach miejscowych nawet po podboju. Mimo, że ajdyniriański jest jedynym oficjalnym językiem Imperium nie ma przymusowego wynaradawiania czy ajdynirianizacji, a ta postępuje raczej powoli i dobrowolnie, gdy miejscowi asymilują się i przyjmują wzorce stojącej cywilizacyjnie wyżej kultury ajdyniriańskiej. Nie ma też prześladowania żadnej religii, o ile ta nie wtrąca się do polityki i nie zostanie uznana za wywrotową i zagrażającą racji stanu. Wystarczy regularnie płacić podatki i raz do roku złożyć hołd boskiemu Imperatorowi, zaświadczając to przez odpowiedniego urzędnika, a nikt nie będzie robić problemu z tego jakich bogów czcisz, jakim językiem posługujesz się na co dzień czy na jaką modłę się ubierasz.
Lojalni poddani są nagradzani pokojem, bezpieczeństwem i swobodą w ich personalnych sprawach, takich jak choćby swoboda bogacenia się. Ajdyniriańska kultura na równi ceni silne ramie i odwagę w boju, co spryt, inteligencje i przedsiębiorczość. Pozwala się na niemal pełną swobodę prowadzenia własnego biznesu (o sprawach gospodarki w dalszej części). Jednak gdy jakaś prowincja lub grupa wszczyna rebelie przeciw boskiemu władcy, są oni karani z najwyższą surowością. Krwawo i bezlitośnie. 

Dzięki temu Imperium, mimo wieloetniczności, jest krajem niezwykle stabilnym wewnętrznie.

Administracja
(http://images84.fotosik.pl/50/3e64304894f0f6eb.png)

Imperium dzieli się administracyjnie na 24 prowincje, w tym 10 gubernatorstw, 9 księstw i 5 królestw.

Co ciekawe, bardzo nierównomierne jest zaludnienie Imperium, ponad 70% ludności mieszka w północno-wschodnich regionach kraju, głównie w lasach deszczowych nad brzegami Morza Słonego i na żyznych równinach dookoła Jeziora Szmaragdowego. Tam też dominuje język i kultura ajdyniriańska, gdyż tereny nad Jeziorem Szmaragdowym to rdzenne ziemie Imperium, natomiast wybrzeże zostało już w sposób naturalny znacznie zajdynirianizowane. Reszta terytoriów Imperium jest zdecydowanie rzadziej zaludniona, miasta są też tam znacznie mniejsze i nie umywają się do wielkich ośrodków władzy na północy.   
Zaludnienie zmniejsza się tym bardziej im dalej wędrujemy na południowy-zachód, aż w końcu docieramy do najdalszych prowincji Imperium, gdzie władza centralna kontroluje jedynie co większe miasteczka.
Po bezkresnych, suchych stepach wędrują jedynie liczne plemiona nomadów, żyjący w namiotach i podąrzający za swymi stadami. Mimo, że żyją w granicach Wielkiego Imperium, mało obchodzi ich polityka czy sprawy zewnętrznego świata. W zamian za spokój od ajdyniriańskich armii i spokojne życie zgodnie z ich tradycjami, co roku przywódcy wszystkich plemion żyjących na terenach Imperium przyjeżdżają do Djyazhoar, by oddać hołd Imperatorowi i złożyć mu daninę, nazywaną oficjalnie podarunkami przyjaźni.
Dalej, poza terenami nomadów nie ma już nic. Te tereny są tak bezludne, że nikt nie wie gdzie tak naprawdę kończą się ziemie Imperium. Nie wie tego nawet sam Imperator. Wiadomo jedynie, że dalej mieszkają Unagurowie, nomadowie spokrewnieni z tymi zamieszkującymi Imperium a także z Kauradami, którzy do tej pory zbrojnie opierali się każdej próbie podporządkowania przez boskich Khshāyarów. Dalej jest już tylko Wielka Pustynia.           

Armia
Imperium może się poszczycić jedną z najsilniejszych armii lądowych w znanym świecie. Chociaż używane są pomocnicze formacje łuczników, kuszników czy lekkiej jazdy, armia polega zwłaszcza na ciężkiej piechocie, uzbrojonej we włócznie, piki i chamzhiry (narodową ajdyniriańską broń podobną do szabli), a także konnicy, głównie ciężko opancerzonych formacji katafraktów. Perfekcyjnie wyszkolona ciężka piechota związuje wroga walką wręcz, natomiast katafrakci w tym czasie flankują lub okrążają wroga, szarżując z potwornym impetem na odsłonięte boki jego szyków.

Ajdyniriańscy katafrakci są swoistym odpowiednikiem naszych czołgów. Odporni na ostrzał z proc i większość łuków i kusz, dzięki swemu pancerzowi, są niebezpiecznie szybcy a ich szarża jest w stanie zdruzgotać szeregi wroga. Jedyną prawdziwą słabością katafraktów jest podatność na dobrze wyszkolone i zdyscyplinowane formacje włóczników i pikinierów. Charakterystyczne dla armii Imperium są również rydwany, które perfekcyjnie sprawdzają się na wielkich równinach Środkowego Kyonu. Na niektóre z nich zamontowano nawet małe balisty, tworząc niezwykle mobilne machiny oblężnicze.
Zarówno katafrakci jak i rydwany są jednak nieskuteczne w walce na terenach zalesionych i górzystych. Tych na szczęście w Imperium jak na lekarstwo.   

Na suchych sawannach żyje również gatunek drapieżnych gadów, zwanych ŝarhatan, które udało się ajdyniriańczykom oswoić. Są tak jak konie wykorzystywane również w celach militarnych. Jeźdźcy Jaszczurów tworzą niezwykle szybką i niebezpieczną formacje uderzeniową. Jednak ich utrzymanie, tresura i hodowla są bardzo kosztowne, więc Jeźdźcy Jaszczurów tworzą raczej formacje elitarną, niż regularnie wykorzystywaną w walkach. Jeźdźcy Jaszczurów tworzą razem z oddziałem Grhivpānūvar elitarna gwardię przyboczną Imperatora.

5 letnią służbę w armii musi odbyć każdy rodowity ajdyniriańczyk, bez różnicy jakiej płci. Zarówno kobiety jak i mężczyźni służą w wojsku, tak w poborowym jak i zawodowym. Oby dwie płcie są w takim samym stopniu szkolone walczyć i jeździć. Jest to dość unikalne dla kultury ajdyniriańskiej, więc kraj ten jest na świecie powszechnie znany jako ojczyzna kobiet-wojowniczek.
Inne narody zamieszkujące Imperium również muszą odbyć przymusową służbę wojskową, jednak służą oni w formacjach pomocniczych i nie są wpuszczani do ścisłych kręgów dowodzenia armią. Nie-ajdyniriańczyk będący obywatelem Imperium może zostać dowódcą oddziału, jednak nie generałem.
Wojskowa kariera jest jednak tak szanowana, że nawet bycie kapitanem oznacza ogromny prestiż i szacunek, a także awans społeczny.     

Imperialna armia jest uzbrojona w wielkie machiny oblężnicze, jak trebusze, onagery czy balisty a sztuka oblężnicza, jak cała sztuka wojenna, stoi na bardzo wysokim poziomie. Imperium jest również znane ze swoich strategów i taktyków, a ajdyniriańskie sposoby dowodzenia przyjęły się w wielu miejscach świata. 

Wadą imperialnej armii jest na pewno słaba flota, W obecnych czasach flota jest bardzo zaniedbana i nadaje się już jedynie do ochraniania portów i szlaków handlowych przed piratami, nie stanowi jednak większego zagrożenia dla innych państw położonych nad Morzem Słonym.
Innym problemem jest nieobecność broni palnej i armat. Mimo, że Imperium zna proch, a naukowcy eksperymentują z nim już od jakiegoś czasu, broń palna dotychczas nie trafiła do szerszego użycia.   

Surowce, gospodarka, technologia
Imperium, z racji swoich rozmiarów, ma dostęp do wielu surowców i dóbr naturalnych. Na północnym wybrzeżu łowi się perły, wytwarzane przez żyjące tam małże.
Z północnych prowincji pochodzi też tropikalne drewno, wycinane z tamtejszych lasów deszczowych, zwanych Zielonymi Lasami. Szczególnym powodzeniem cieszą się dwa gatunki drewna - jedno całkowicie czarne, przypominające nasz heban, drugie zaś w biało-błękitnym odcieniu. Oby dwa gatunki są twarde, lecz doskonale nadają się do rzeźbienia. Artyści tworzą z nich doskonałe meble lub wykończenia do luksusowych przedmiotów. Ze względu na swą twardość robi się z nich też wspaniałe tarcze, są one jednak bardzo drogie i stań na nie jedynie elitę. W lasach tych żyje gatunek drapieżnego zwierzęcia z rodziny kotowatych, przypominający z wyglądu rysia lub pumę - pāyrīn. Jego futro i kły są bardzo cenione i wiele warte, chociaż jest również zwierzęciem symbolicznie ważnym w ajdyniriańskiej kulturze, a polowania na niego mogą odbywać się jedynie w ściśle określone święta, co również ma uzasadnienie religijne. Trudność w pozyskaniu skór pāyrīnów sprawia że towar ten jest niezwykle luksusowy, a przez niektórych otaczany czcią.

Na samym południu, w kopalniach i kamieniołomach założonych niedawno w Górach Pochodzenia, wydobywa się również marmur i granit, a także złoto. Marmur i granit są powszechnie wykorzystywane w ajdyniriańskim budownictwie i rzeźbiarstwie, za złota zaś korzystają złotnicy, ze złota bije się też imperialną walutę - adrasha.

Na wielkich równinach i stepach nie ma wielu surowców, pasą się tam głownie wielkie stada koni, owiec i kóz. Żyją tam również gadzie ŝarhatany, które hoduje się nie tylko dla celów wojennych, jako transport czy pomoc w rolnictwie, lecz także dla ich skór czy kłów.

W Białych Wzgórzach wydobywa się głównie kamień i kamienie szlachetne. Niegdyś istniały tam wielkie kopalnie metali, jednak wyczerpały się one wiele lat temu, ze względu na wielkie zapotrzebowanie Imperium ma broń. Dotychczas nie udało się znaleźć nowych źródeł, więc kraj Khshāyarów jest zmuszony je importować z zagranicy. Metal to surowiec wielkiej wagi, Imperium dysponuje bowiem bardzo zaawansowaną metalurgią, kowalstwem i płatnerstwem, czego owocem są wspaniałe zbroje ciężkiej piechoty i katafraktów, a także chamzhiry, niezwykle ostre i świetnie wyważone zakrzywione ostrza, podobne do szabli. Jest to ajdyniriańska broń narodowa. Zaawansowane sposoby tworzenia broni to owoc czasów gdy Imperium obfitowało w metale. Teraz gdy znane źródła się wyczerpały, sztuka metalurgi zależna jest od importu. 

Nad rzekami Eqarosi i Ar̄eam uprawia się zboża a wielkie równiny nad tymi rzekami poprzecinane są tysiącami kanałów irygacyjnych, stworzonych setki lat temu by wykarmić gwałtownie powiększającą się populacje Imperium. Mimo upływu lat, kanały wciąż spełniają swoją rolę, a pola te są spichlerzem kraju.     

Ajdynir sławny jest też z wyrobu ajdynirańskich dywanów, które znane są ze swej jakości i trwałości. Jest to pradawna pozostałość po czasach przed osiedleniem się i założeniem Imperium, gdy przodkowie Ajdynirczyków byli nomadami i zamiast domów posiadali jedynie dywany, namioty i swoje wierzchowce.   

Największe bogactwo pochodzi jednak ze rdzennych prowincji państwa, z terenów dookoła Jeziora Szmaragdowego. Ze względu na żyzne ziemie i łagodny klimat, będący jednym z najprzyjaźniejszych w całym kraju, uprawia się tu wiele gatunków roślin. Na łagodnych wzgórzach nad brzegami Jeziora uprawia się winogrona, z których od pokoleń wytwarza się cenione na całym świecie wino. Istnieją rodziny które zajmują się tym od niepamiętnych czasów, przejmując ten interes z pokolenia na pokolenie. Inną rośliną uprawianą w tych okolicach jest herbata, która razem z winem jest narodowym napojem Ajdyniru.
Trzecią i najważniejszą rośliną uprawianą w tych stronach jest niepozorne ziele zwane iḱagozh. Są to małe krzaczki z liśćmi w błękitnym kolorze, które przeciętny przechodzień zwyczajnie ominąłby, gdyż oprócz koloru swych liści nie wyróżniają się niczym. Pozornie, bowiem o kontrole nad uprawami tej rośliny toczono w przeszłości krwawe wojny. Iḱagozh ma 2 właściwości - w niewielkich dawkach jest środkiem odkażającym i doskonałym medykamentem na wiele dolegliwości, w większych dawkach niezwykle mocnym narkotykiem i środkiem halucynogennym. Iḱagozh stał się podstawą bardzo zaawansowanej ajdyniriańskiej medycyny, ale z przetworzonych liści Iḱagozh wytwarza się też ayiritana - narkotyk, w postaci drobnego, niebieskawego proszku.

O ile w Imperium można handlować niemal wszystkim, a kraj ceni drobnych przedsiębiorców i pozwala im na swobodny handel większością dóbr, o tyle ayiritana to chyba jedyna substancja której prywatna sprzedaż jest prawnie zakazana i poddana ścisłej kontroli. Kontrolowana jest na każdym etapie - od uprawy i produkcji, przez transport, aż po handel - przeznaczona jest bowiem niemal wyłącznie na eksport a na rynek wewnątrzkrajowy dopuszczana jest jedynie nieznaczna jej ilość. Jest to jednak również najczystsza, najwyższej jakości ayiritana. Wewnątrz Imperium jest sprzedawana wyłącznie w specjalnych sklepach, które muszą posiadać specjalne rządowe pozwolenie na działalność. Każdy inny handel ayiritaną wewnątrz Imperium jest karany na równi z okrutną zbrodnią, obrazą Khshāyara czy zdradą stanu.

Ajdynir kupuje również sól od Unagurów, w zamian płacąc żywnością, po to by sprzedać sól innym krajom po znacznie wyższych cenach. Importuje się za to - oprócz metali - szkło, papier, tkaniny, wyroby hutnicze i barwniki. Imperium kupuje i sprzedaje niewolników.

Ze względów religijnych doskonale rozwinęła się astronomia, a astronomowie imperium są w światowej czołówce. Dzięki prostym teleskopom stworzono pierwsze dokładne mapy gwiazd. W ciągu wieków sztukę tą znacząco udoskonalono, tak samo jak teleskopy, dzięki którym poczyniono obserwacje księżyców i niektórych innych planet układu, a także Drogi Mlecznej i Obłoków Magellana. Ze względu jednak na niedobór szkła, teleskopy nie osiągnęły jednak swego całkowitego potencjału, co hamuje znacząco ambitnych imperialnych astronomów. Są również drogie, a posiadają je nieliczni.

Rozwinięte są technologie wojskowe wszelkiego rodzaju, jednak prym wiodą nauki dowódcze. Ajdyniriańscy uczeni napisali jedne z najlepszych na Kyonie traktatów o sposobach prowadzenia wojny, dowodzeniu, strategii i taktyce, takie jak choćby "Eńyą Anzauraz" czyli 'Sztuka Wojny", która jest podstawą na większości akademii wojskowych tej części Kontynentu.

Wielkie miasta Imperium pełne są pięknych i majestatycznych budowli - pałaców, pomników czy świątyń - wzniesionych ku czci Bogów, Khshāyarów i Imperium. Ajdyniriańczycy są znani jako wielcy budowniczy, a sztuka budownictwa i architektury cechuje się wielkim kunsztem i finezją. Ajdyniriańska architektura stała się inspiracją dla budowli na całym Środkowym Kyonie a nawet dalej.     

Inną bardzo zaawansowaną nauką jest medycyna, a jej rozwój zawdzięczamy w znacznej mierze zielu Iḱagozh i medykamentom z niego wytwarzanych. Lekarze są obecni w praktycznie wszystkich miastach, a Akademia Medyczna w Djyazhoar kształci prawdziwą medyczną elitę, której w przyszłości będziemy prawdopodobnie zawdzięczać prawdziwe przełomy w tej dziedzinie nauki.

Jednak z tym wiąże się największa słabość i bolączka państwa - ogromne przeludnienie, zwłaszcza miast i ogólnie północno-wschodnich prowincji. Dzięki stabilności gospodarczej, świetnie rozwiniętej medycynie i dość długiemu okresowi pokoju, populacja kraju osiągnęła swój historyczny wynik, dobijając ponad 30 milionów. Samo miasto Djyazhoar jest jednym z największych miast świata, i pod względem liczby ludności może konkurować z takimi molochami jak Zhanzhou, stolica Konfederacji. Jest to jednak znaczący problem, gdyż większość miast nie była budowana z myślą o takiej liczbie mieszkańców. Wytworzyły się całe dzielnice biedoty, przypominające slumsy. Rząd rozpoczął ostatnio projekty przebudowy większych miast i program zachęcający obywateli do kolonizacji mniej ludnych prowincji kraju, lecz dotychczas nie przyniosło to spodziewanych rezultatów. Środowisko slumsów sprzyja rozwojowi różnych chorób i epidemii, a Imperator i jego doradcy obawiają się, że gdy takowa zaatakuje to nawet ajdyniriańscy lekarze nie będą w stanie wiele wskórać.     

Jeśli chodzi o  gospodarkę, to w Imperium wykształcił się system podobny gospodarce wolnorynkowej, a jako że spryt i przedsiębiorczość to cechy bardzo szanowane, ludzi którzy dorobili się znaczącego majątku na handlu otacza się szacunkiem, niewiele mniejszym od szacunku dla wojskowych i urzędników służących Imperium. Jednym z największych osiągnięć inżynieryjnych państwa było stworzenie Kanału łączącego rzeki Eqarosi i Ar̄eam, w sposób umożliwiający żeglugę i handel. Dzięki temu połączono imperialną stolicę z Morzem Słonym, co pozwoliło nawet morskim okrętom handlowym z odległych krain zacumować do portu w Djyazhoar. Znacząco zwiększyło to zyski pochodzące z handlu.
Każde większe miasto posiada swoje targowisko, znajdujące się z reguły w centrum miasta, w którym handluje się niemal wszystkim. Podatki ogólnie są relatywnie niskie, ponieważ większość pokaźnych dochodów kraju i tak pochodzi z handlu. Niewolnictwo jest legalną i powszechnie stosowaną praktyką, a niewolnicy są jednym z towarów sprzedawanych i kupowanych na targach. Pochodzą oni z kampanii wojennych i nigdy nie są to rodowici ajdyniriańczycy, którzy charakteryzują się dość wyjątkową i unikatową urodą, łatwo więc ich rozpoznać. Z reguły nie są to też inne nacje zamieszkujące kraj, a 'barbarzyńcy' z poza granic państwa Khshāyarów. Niewolnicy są jednak drodzy, dlatego nie traktuje się ich tak źle jak niewolników w XIXw, a raczej jak niewolników w Starożytnym Rzymie. W końcu żeby inwestycja się opłaciła, o drogi towar należy dbać...                                             

Miejsca i krainy geograficzne
okiem Ajdyniriańczyków

(http://images83.fotosik.pl/50/3fff179b03375b4f.png)
Dhrāya Aŝadrani - Morze Słone
Nayparnęri Śatisaya - Białe Wzgórza
Linunęri Jerāya - Zielone Lasy
Ąshaz Ar̄ea - Rzeka Ar̄ea
Ąshaz Ehwatri - Rzeka Ehwatri
Vashif - Kanał
Azra Īmnayni - Jezioro Szmaragdowe
Anmeraya Ikheril - Równiny Ikheril, Równiny Iheridzkie
Anmeraya Azrif - Równiny Azrif, Równiny Azridzkie
Ąshaz Eqarosi - Rzeka Eqarosi
Nāxridaya Ūdhavarnęri - Góry Żelazne
Nāxridaya Aghemanaz - Góry Pochodzenia
Gilghan Ęenni Xaranaz - Brama Wschodzącego Słońca, przerwa między dwoma pasmami górskimi, zamieszkała przez Kauradów, która stanowi dla Imperium okno na cywilizacje południowo-wschodniego Kyonu.
Ḱeswāya Chaefranaz - Pustkowia Nomadów
Éxan Nambhat - Wielka Pustynia
Tazeaya Féaxanaz - Ludy Północy
Tazeaya Qaishanaz - Ludy Południa
1 - Góra Férhan, święta góra, a właściwie ogromny wulkan, mierzący ponad 10.000m.

Kraje zależne i sprzymierzone
czyli ajdyniriańska strefa wpływu

Rikkadan
Patriarchat Rikkadanu to państwo zależne od Imperium, a także wasal, którego władcy złożyli hołd lenny boskim Khshāyarom. Patryjarchowie muszą, tak samo jak wodzowie nomadycznych plemion, raz w roku udać się w podróż do Djyazhoar, by dać Imperatorowi swoje podarunki przyjaźni.
Rikkadańczycy są spokrewnieni z paroma ludami zamieszkującymi zachodnie ziemie Ajdyniriu, a przewodzi nimi Patryjarcha, wybierany w "demokratycznych" wyborach przez przedstawicieli plemion. "Demokratycznych", ponieważ tak naprawdę decyduje najpotężniejsze plemie, a na tronie Patriarchy zasiądzie jedynie kandydat zaakceptowany przez potężnego sąsiada. Stolicą jest miasto Ħa'raq [ħaʔraq], jedno z niewielu prawdziwych miast Rikkadanu - centrum handlu i święte miejsce dla Rikkadańczyków.

Kraj jest generalnie na 2 poziomie cywilizacyjnym, chociaż większe miasta to raczej już poziom 3 - totemy Rikkadańskich bóstw i ich plemienne obyczaje przeplatają się z wszechobecnymi ajdyniriańskimi wpływami, zwłaszcza w architekturze i ubiorze. Państwo służy Imperium jako przyczółek handlowy w wymianie z nomadami zamieszkującymi zachód i południe. Ostatnio chodzą słuchy, jakoby boski Khshāyar i Patryjarcha planowali stworzenie karawany, która miałaby przebyć Wielką Pustynię i wrócić z powrotem. Nie ma dowodów na to, że komukolwiek wcześniej się to udało, chociaż w Rikkadanie od dawna opowiada się niestworzone historie o tych odległych krainach.

Rikkadańczycy charakteryzują się znacznie ciemniejszą niż Ajdyniriańczycy skórą, w kolorze bardzo ciemnego brązu. Mają zazwyczaj czarne oczy i włosy. Ich plemienne obyczaje są przez Ajdyniriańczyków uznawane za prymitywne i barbarzyńskie, lecz miastach dochodzi do przedziwnej syntezy rikkadańskich tradycji i wpływów kulturowych Imperium - bogaci i ważni rikkadańczycy ubierają się na imperialną modłę a do swej mowy wplatają ajdyniriańskie makaronizmy, w zaciszu swych domów jednak (które są również budowane i urządzane po ajdyniriańsku) zachowują się wedle wzorców swojej kultury. Jedną z jej bardziej charakterystycznych cech jest ścisła hierarchia kobiet i mężczyzn, gdzie kobieta jest podporządkowana mężczyźnie, i de facto stanowi jego własność. Rola płci pięknej ogranicza się jedynie do rodzenia i wychowywania dzieci, a także do dbania o domowe ognisko. Normą jest poligamia, gdzie jeden mężczyzna ma wiele żon. Określenie 'Patriarchat Rikkadanu' jest jak widać bardzo trafne.
Jako, że ich kraj leży na ziemiach przeważnie jałowych, żyja z handlu i wojny. Plemiona prowadzą regularne wyprawy łupieżcze na terytoria nomadów.   

Dwa słowa o nazwie - sami Rikkadańczycy nazywają swój kraj Rahhdn [raʡd̪n], a nazwę tą Ajdyniriańczycy zmienili w Riḱadhān. Wszystkie inne nacje zapożyczyły nazwę tego kraju z ajdyniriańskiej wersji.
Liczba ludności - ok. 2.5 miliona

(https://cdna0.artstation.com/p/assets/images/images/001/180/404/small/alexander-nanitchkov-the-guildmaster1-fin-sm.jpg?1441704003)
Stary rikkadański kupiec na targowisku 

Kavelia
Kavelia to surowa kraina surowych ludzi - królestwo setek odizolowanych od zewnętrznego świata dolin, wysoko w Górach Żelaznych, zamieszkałe przez dumnych i wojowniczych Kavelów. Wyobrażam sobie tutejsze tereny i kulturę jako podobne do Kaukazu i wojowniczej kultury Czeczenów, Gruzinów czy Osetyjczyków. Kavelowie są ludem bardzo różniącym się od swych sąsiadów - językiem, kulturą i ubiorem. Uczeni z imperialnych akademii od lat dywagują czy są oni ludem izolowanym, czy może jakimiś bardzo odległymi krewnymi ludów mieszkających po drugiej stronie gór. Do dziś nie zostało to rozstrzygnięte.

Nie mieszkają w namiotach czy drewnianych chatach, a w miastach i miasteczkach składających się w dziesiątek kamiennych wież, położonych na górskich zboczach. Dzięki temu każde ich osiedle jest twierdzą, z której mogą się bronić przed wielokrotnie liczniejszymi wrogami. W otwartym polu walczą z niespotykaną zawziętością i kunsztem, którym zyskali sobie szacunek Imperium. Mimo to, kiedy tylko mogą, atakują z zaskoczenia, wykorzystując znajomość górskiego terenu na swoją korzyść.
Kavelowie są raczej niscy i posiadają bardzo jasną karnację, niepodobną do innych okolicznych ludów.

Kavelia jest na 3 poziomie cywilizacyjnym, a jej stolicą jest największe miasto wież, K'ahr Gmahd [kʔähr̝ gmähd]. Kavelia jest rządzona przez Najwyższego Króla (lub królową, gdyż tu, podobnie jak w Imperium, kobiety dziedziczą na tych samych zasadach co mężczyźni), jednak każda dolina i każde miasto posiada swojego własnego króla, a każdy z nich rządzi samodzielnie swoją domeną. W czasach pokoju królowie regularnie prowadzą ze sobą wojny, miasta z miastami, doliny z dolinami. Wszyscy łączą jednak swoje siły i odkładają na bok swoje animozje, oddając się pod przewodnictwo Najwyższego Króla podczas największych kryzysów, jak obca inwazja czy jakaś wyjątkowo tragiczna katastrofa naturalna.
Żyzne ziemie dolin nadają się do uprawy, natomiast wysokogórskie lasy obfitują w zwierzynę. Mimo ciężkich i surowych warunków swojej ojczyzny, Kavelowie znajdują na swych ziemiach wszystko co im potrzebne, a kontakty z innymi nacjami wolą ograniczać do koniecznego minimum.   

Co ciekawe, Kavelia nie jest lennem Imperium, a jego sojusznikiem. Jest to bowiem jedno z niewielu państw, które zdołało zbrojnie obronić swoją niepodległość i pokonać ajdyniriańskie armie. Imperator, będąc pod wrażeniem bitności Kavelów, zawarł z nimi nie tylko pokój, ale też sojusz, który trwa od niemal 150 lat.
Liczba ludności - ok. 1.5 miliona

(https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/1d/c7/f5/1dc7f5054c3729771a3a5f5dec6fe9d5.jpg)   
Kaveliański myśliwy na polowaniu

Unagurowie
Unagurowie nie tworzą żadnej jednolitej państwowości, nie są nawet jednym narodem - jest to raczej zbiorcza nazwa dla wielu blisko ze sobą spokrewnionych plemion, mówiących w pokrewnych językach i wyznających podobnych bogów. Żyją oni na jałowych i suchych ziemiach na skraju Wielkiej Pustyni lub w nielicznych oazach, gdzieś pośród wydm. Cywilizacja poziomu 1, nie posiadają żadnej stolicy ani żadnych miast, przemieszczają się z miejsca na miejsce, ciągle w poszukiwaniu wody i miejsca do wypasania ich stad. Ciągle w ruchu, zgodnie z pradawnymi tradycjami, przemierzają bezkresne pustkowia i przysypane piaskiem ruiny dawno upadłych miast. Unagurowie mieszkają w namiotach, które można łatwo rozstawić i złożyć, zaledwie w ciągu paru minut.

Mimo, że do tej pory opierali się jakimkolwiek próbom siłowego podporządkowania Imperium, zostali uniezależnieni w inny sposób. Ekonomicznie. Unagurowie znają pustynię równie dobrze jak Kavelowie swoje góry, wiedzą więc tedy gdzie pośród piasków szukać materiału niezwykle cennego dla innych ludów - soli. Udają się w te miejsca całymi karawanami i na grzbietach swoich wielbłądów, koni lub ŝarhatanów wiozą wielkie tablice soli, wycięte z dawno wyschniętych jezior i mórz. Na targach w południowych prowincjach Imperium dostają za nią coś czego potrzebują najbardziej - żywność.
Unagurowie, mimo że niepodlegli, są zależni od ajdyniriańskiej żywności, jest ich bowiem już zbyt wiele by sama pustynia mogła ich wykarmić. Są ludem okrutnym, oschłym i małomównym, są jednak jednocześnie honorowi i nigdy nie łamią raz danego słowa.
Liczba ludności - ok. 3 milionów     

(https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/37/33/dd/3733dda8864cf5fa95a3334c4e3eade2.jpg)
Unagur pośród wydm

Źródło zdjęć to oczywiście internety         

Brzmi nieźle, choć nie przeczytałem jeszcze całości. Zajmę się tym w wolnym czasie.
Tymczasem, dopisałem cię do listy graczy na Wiki:
http://jezykotw.webd.pl/wiki/Kyon
Możesz śmiało zaznaczyć swój udział poprzez aktualizację mapki/listy państw. W razie jakichś pomyłek - spokojnie, poprawimy.

Nareszcie przebrnąłem! I podpowiem - warto!

Mam kilka uwag, dywagacji, zastrzeżeń, cokolwiek:
1. Nasz Kyon stosunkowo liberalny jest wobec kobiet, nie uważacie? Ciekawe jak dalej to pójdzie? Z tego co pamiętam tylko HP w swojej cywilizacji ma dość porządną znaczy ostrą hierarchię i swobodę w tych kwestiach. Ale to dobrze.
2. Kochany użytkowniku, jak najbardziej jestem za wymianą handlową między Olsenią, a Ajdynirianami. Proponuję metale, w zamian za meble, dywany oraz ikagoż, no i czasowe zmasowane najeżdżanie na tych niedobrych Kauradów, coby przeczyścić szlaki handlowe (mimo, że oni też wędrujący)
3. Co byś powiedział na wizyty twoich architektów w moich miastach? By pobudowali jakieś pałace, czy pomniki ;)
4. Pomysł z karawaną podróżującą przez pustynie, która w zamierzeniu ma odkryć nowe ziemie jest niezwykle interesujący i frapujący - chętnie poczytam więcej :P
5. I mam sprawę co do Kawelii: mogliby to być jacyś dalecy kuzyni któregoś z ludów zamieszkującego Olsenię? (w najbliższym czasie powinienem dodać co-nie-co o ludach Imperium)

Także może po kolei
1. Ba, nie tylko to - na Kyonie dziwnie powszechne i wyraźne są demokratyczne tendencje. Chyba jedynie Ajdynir, i o ile pamiętam Państwo Pinu, to monarchie absolutne w klasycznym stylu. Chociaż i u Pinu tak naprawdę pozycja króla jest ograniczona, więc chyba jedynie Khshāyar jest prawdziwym jedynowładcą na Psim Świecie. I ewentualnie Państwo Trugskie jako dyktatura wojskowa. Bardzo liberalne jest też podejście do szeroko pojętej seksualności i spraw łóżkowych, a zaspoileruję trochę że w Wielkim Imperium te sprawy też nie są poddane jakimś szczególnym restrykcjom, delikatnie mówiąc.
A jeśli chodzi o pozycję kobiet, to zapomniałem wspomnieć, że sytuacja w Rikkadanie wygląda inaczej niż w Ajdynirze czy Kavelii, pleć piękna na szczeblach hierarchii społecznej stoi dużo niżej. Wyobrażam to sobie jako coś podobnego do sytuacji kobiet w świecie arabskim. W wolnej chwili dodam jeszcze ten element do opisu Rikkadanu. Ale i tak, łącznie z państwem HP i Rikkadanem mamy zawrotną liczbę 2 państw z ostrą hierarchią.
2.No to umowa stoi, ładuję materiały na wierzchowce i w drogę. Ale oprócz metali byłbym jeszcze zainteresowany oleskimi wyrobami hutniczymi.
3. Nie widzę przeszkód, za godziwy zarobek i w ramach przyjaźni ajdyniriańsko-oleskiej czemu nie :D  Żebyś nie brał kota w worku mój następny post będzie właśnie o architekturze.
4. W sumie w początkowym zamierzeniu to miała być tylko taka ciekawostka, ale mogę zrobić z tego coś poważniejszego.
5. Spoko, ale przodkowie Kavelów musieli by się odłączyć od reszty rodziny bardzo dawno temu, wcześniej niż reszta, a góry musiałyby ich oddzielić, doprowadzając do ewolucji kaveliańskiego w niemal całkowitej izolacji od reszty rodziny.
           

CytatNo to umowa stoi, ładuję materiały na wierzchowce i w drogę. Ale oprócz metali byłbym jeszcze zainteresowany oleskimi wyrobami hutniczymi.

I dobrze! Umowa podpisana.

Cytatie widzę przeszkód, za godziwy zarobek i w ramach przyjaźni ajdyniriańsko-oleskiej czemu nie :D  Żebyś nie brał kota w worku mój następny post będzie właśnie o architekturze.

Zobaczymy, co twe architekty będą miały do zaoferowania ;D

CytatW sumie w początkowym zamierzeniu to miała być tylko taka ciekawostka, ale mogę zrobić z tego coś poważniejszego.

Tak, bo my na Kyonie wchodzimy właśnie w erę odkryć geograficznych i tym podobnych.

CytatSpoko, ale przodkowie Kavelów musieli by się odłączyć od reszty rodziny bardzo dawno temu, wcześniej niż reszta, a góry musiałyby ich oddzielić, doprowadzając do ewolucji kaveliańskiego w niemal całkowitej izolacji od reszty rodziny.

Jestem za, dodamy do tego, że ci moi przyjęli podczas wędrówki języki otaczających ich ludów, zostawiając jakieś strzępki mitów, słów i opowieści o wielkiej ojczyźnie za górami - które będą traktowane jak nasze opowieści o Janosiku.

Skoro już o ojczyźnie za górami jesteśmy - mam pomysł odnośnie ajdyniriańskiej mitologii, konkretniej na temat pradawnej ojczyzny mojego ludu. Jeśli nie masz nic przeciwko, chciałem umieścić ją gdzieś w górach oddzielających Ajdynir od Olsenii. Dlatego nazwałem je Górami Pochodzenia. Nie zdradzając zbyt wiele, przodkowie mojego ludy zamieszkiwali te góry i wyżyny położone po ich wschodniej stronie (może nawet te wchodzące w skład obecnej Olsenii), lecz musieli opuścić je tysiące lat temu, jeszcze przed przybyciem twojego ludu.
Tak przynajmniej twierdzą pradawne legendy.   

Spokojnie, bierz owe góry - jednak co do terenów Olsenii - możesz próbować ludy tam umieścić, jednak z tego co pamiętam są to bardzo wysokie góry (coś jak ziemskie Himalaje, czy nawet wyższe), ale spokojnie możesz coś tam naskrobać ;D

Architektura
Czyli o ajdyniriańskich budowlach słów kilka

Ajdyniriańska tradycja architektoniczna jest rozwijana od co najmniej 3 i pół tysiąca lat, czyli od powstania Imperium, a niektórzy twierdzą że swe źródło posiada jeszcze wcześniej, w Ayńadhanaz Vaedjorxa - legendarnej i mitycznej praojczyźnie Ajdyniriańczyków. W związku z tym z biegiem czasu rozwinęły się liczne odmiany architektury regionalnej, wiele z nich różni się znacząco od dominującego stylu, nazywanego architekturą imperialną.

Generalnie jednak ajdyniriańska architektura jest bardzo charakterystyczna, trudno ją pomylić z innymi tradycjami budowlanymi. W wielkim uproszczeniu, jest to miks architektury indyjskiej i perskiej, z elementami mezopotamskiej i arabskiej. Głównym materiałem używanym do wnoszenia budowli jest ociosany i obrobiony kamień. Z racji powszechnego występowania i wielu rodzai tego materiału na ziemiach Imperium, użycie cegieł jest marginalne a drewno jest jedynie materiałem pomocniczym.

Bodaj najbardziej charakterystyczną cechą architektury ajdyniriańskiej są wszechobecne kopuły, we wszelakich kształtach, rozmiarach i kolorach. Jest to coś tak nieodłącznego dla tego typu architektonicznego, jak kolumny dla budownictwa grecko-rzymskiego. Kopuły wieńczą pałace, świątynie, wieże czy nawet często domy, zazwyczaj pomalowane są na różne kolory - od błękitów, przez czerwienie, aż do odcieni złotego i białego - a w budowlach bardziej reprezentacyjnych i państwowych, obłożone są złotem czy lapis lazuli. Ajdyniriańscy budowniczowie potrafią wytwarzać niezwykle lekki, lecz wytrzymały zarazem, rodzaj cementu, który jest powszechnie wykorzystywany. Pozwala on na wznoszenie niewiarygodnie wielkich i wspaniałych kopuł, bez ryzyka zawalenia się ich pod własnym ciężarem.

Powszechne jest również zastosowanie łuków i wysokich wież, które razem z kopułami stanowią element typowy dla tego stylu architektonicznego, a także wielkich tarasów. Jako, że rzeźbiarstwo stoi na bardzo wysokim poziomie a cechuje się niesamowitym realizmem, wszystkie główne budynki udekorowane są posągami przedstawiającymi Bogów, Imperatorów, żołnierzy, czy sceny mitologiczne, ozdobione są również wymyślnymi i kunsztownymi płaskorzeźbami i reliefami. Reliefy mogą przedstwiać wszystko, chociaż najpopularniejsze motywy to sceny propagandowe, przedstawiające nieustanne sukcesy Imperium i jego zwycięstwa, sceny mitologiczne i sceny erotyczne. W miastach główne arterie komunikacyjne poprowadzone są prosto i przecinając się pod kątem prostym, prowadząc do centralnego placu miasta, wokół którego zgrupowana jest większość budynków administracyjnych, reprezentacyjnych i tych użyteczności publicznej (łaźnie, świątynie, biblioteki, pałace zarządców miasta i władców, teatry czy sądy). Boczne uliczki są jednak istnym labiryntem, skręcając nagle to w jedną to w drugą stronę, przecinając się i rozwidlając bez żadnego widocznego porządku. Wszechobecne są stragany i targowiska, gdyż w Imperium kwitnie drobny handel. W miastach istnieje kanalizacja, popularne są również fontanny, z których można pić. Zapewnia to dostęp do świeżej wody, a w suchym klimacie panującym w większości Imperium jest to kluczowa sprawa.

Inną rzeczą cechującą ajdyniriańską architekturę są ogrody. Niemal każdy pałac posiada ogromny kompleks ogrodowy, a ogrody (tak jak biblioteki) posiadają specjalne miejsce w kulturze tego narodu. Większość miast osiada również ogrody publiczne, gdzie mieszkańcy mogą przewiadywać w cieniu drzew i wśród kwiatów.

Cechą typową natomiast dla architektury imperialnej jest jej monumentalizm. Wynika to z tego, iż służy ona państwowej propagandzie i ma w swoim zamierzeniu pokazywać potęgę i chwałę kraju i władcy. Kopuły stylu imperialnego są największymi i zdecydowanie najbardziej imponującymi kopułami ajdyniriańskiej architektury.

Przykłady

(https://static-2.gumroad.com/res/gumroad/5548562330457/asset_previews/fcad47ae3a761b56aca14c3c3c84a31b/retina/MP_01_1.jpg)
Pałac w Ezhid, jednym z miast na północnym wybrzeżu

(http://cciup.com/wp-content/uploads/2014/09/42.jpg)
Przykład ajdyniriańskiego budownictwa - Djyazhoar

(http://images84.fotosik.pl/33/be85945de201a997.png)
Panorama na miasto Ḱivarā, wschodni Ajdynir

(http://cp16.nevsepic.com.ua/264/26363/1455916566-image-1326498464.jpg)
Pałac Imperatora

(http://images82.fotosik.pl/33/78265e11ea8d117c.png)
Widok z portu na Jazyôd

(http://2.bp.blogspot.com/-QBeMyHmWDFY/TbgYeIQlM6I/AAAAAAAAE8I/JMYdw0qRYAY/s1600/poptt-environment-18.jpg)
Miejskie ogrody Bhaťipuru

(https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/33/a1/a5/33a1a54d3ecf5cdaa4ff6b223035f4a9.jpg)
Widok z na Jezioro Szmaragdowe - Djyazhoar

(https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/65/73/02/6573024ba61c656b26ad55c8cba8c975.jpg)
W tle świątynia Ishār, Djyazhoar

(https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/42/37/d5/4237d5e7641ba9b3714ab4fd145de1d5.jpg)
Przykład architektury obronnej

(https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/4d/4a/75/4d4a75571c36b12e669c86b5a99be840.jpg)
Boczne uliczki miasta                 

Ogordy, reliefy, rzeźby - jak najbardziej, co do kopuł.. W Olsenii jest nieco inna estetyka - cenione są smukłe i wysokie budynki, które zbliżone są do naszego gotyku, niźli Persji. Ale, myślę, że architekci i tak się przydadzą, więc zapraszam ich serdecznie!

Przepraszam za offtop :(

Cytat: Borlach w Wrzesień 24, 2016, 00:27:04(...) na Kyonie dziwnie powszechne i wyraźne są demokratyczne tendencje. Chyba jedynie Ajdynir, i o ile pamiętam Państwo Pinu, to monarchie absolutne w klasycznym stylu. Chociaż i u Pinu tak naprawdę pozycja króla jest ograniczona, więc chyba jedynie Khshāyar jest prawdziwym jedynowładcą na Psim Świecie. I ewentualnie Państwo Trugskie jako dyktatura wojskowa. (...)

Państwo Trugskie to coś trochę jak Dominat (https://en.wikipedia.org/wiki/Dominate) w dziejach Rzymu (oficjalna nazwa państwa nie jest tu przypadkowa :) ). Oczywiście tylko w zarysie, bo jest sporo różnic. W każdym razie biurokracja też jest mocno zakorzeniona, i tylko silni królowie, mający wielkie poparcie w wojsku są w stanie nad nią całkowicie zapanować.

Tárolaùgr I przejmował władzę w małej, luźno związanej federacji, i ta fikcja panowała przez około 50 lat, do panowania Tárolaùgra II, który zreformował strukturę państwa. Wcześniej tylko pierwotne poleis trugskie (te, które uznały władzę Tárolaùgra I podczas zjednoczenia) miały jakiekolwiek prawa, a tereny podbite były ich własnością (w teorii, de facto były to prywatne włości króla). Tárolaùgr II zrównał nowe miasta ze starymi w prawach, i przeorganizował granice. Jednakże dalej to było państwo Trugów, obywatele innych narodowości mieli bardzo ograniczone prawa, mniejsze nawet niż obywatele państw lennych (Krajów północnych, południowych i zachodnich). Jedyne szanse awansu mieli poprzez służbę wojskową, tak że po kilku pokoleniach stawali się pełnoprawnymi obywatelami (pod względem statusu społecznego, bo takimi w świetle prawa stawali się wcześniej*).

_______________________
* generalnie pełnoprawne obywatelstwo miał syn emerytowanego żołnierza obcej narodowości z Trugką, albo jego wnuk, jeśli matką była nie-Trugka. W przypadku odwrotnym nie było takiego problemu, żona Truga automatycznie nabywała prawa obywatelskie (ale nie jako same w sobie, bo przy rozwodzie takie prawa traciła), a wszystkie dzieci były pełnoprawnymi obywatelami. Przy czym pełnoprawny obywatel będący wojskowym (również emerytowanym) zawsze stał wyżej w hierarchii od cywila.

Czyli Trugów w poczet krajów absolutystycznych, albo chociaż autorytarnych, spokojnie zaliczyć można. W sumie to chętnie bym jeszcze trochę poczytał o Trugach i Poitach (taka dyskretna sugestia co do dalszego rozwijania tych wątków :P)

A swoją drogą, czy Państwo Trugskie i Drugie Cesarstwo były by zainteresowane relacjami handlowymi z Ajdynirem? Jeśli dobrze patrzę na mapie, to powinienem graniczyć z południowymi ziemiami Poitów, daleko więc nie jest. A marzy mi się rola pośrednika we wszelkich ewentualnych kontaktach między cywilizacjami południa (Olsenia & company) a północy (Trugowie, Poitowie, Konfederacja).

Myślicie, że realnym pomysłem była by idea wielkiej sieci szlaków handlowych, coś alla Jedwabny Szlak, łącząca przynajmniej pośrednio, większość większych cywilizacji?           

CytatMyślicie, że realnym pomysłem była by idea wielkiej sieci szlaków handlowych, coś alla Jedwabny Szlak, łącząca przynajmniej pośrednio, większość większych cywilizacji?

Ja myślę, że tak - nawet nie wiem czy gdzieś nie poruszaliśmy tematu tego, że w naszych warunkach trudno by było, ale no. :D

Cytat: Borlach w Wrzesień 26, 2016, 21:52:46
Czyli Trugów w poczet krajów absolutystycznych, albo chociaż autorytarnych, spokojnie zaliczyć można. W sumie to chętnie bym jeszcze trochę poczytał o Trugach i Poitach (taka dyskretna sugestia co do dalszego rozwijania tych wątków :P)

Zdecydowanie tak. Będzie sporo takich ciekawostek. Na razie mogę zdradzić, że Poitowie i Trugowie się nienawidzą, co nie jest chyba wielką niespodzianką :)

CytatA swoją drogą, czy Państwo Trugskie i Drugie Cesarstwo były by zainteresowane relacjami handlowymi z Ajdynirem? Jeśli dobrze patrzę na mapie, to powinienem graniczyć z południowymi ziemiami Poitów, daleko więc nie jest. A marzy mi się rola pośrednika we wszelkich ewentualnych kontaktach między cywilizacjami południa (Olsenia & company) a północy (Trugowie, Poitowie, Konfederacja).

Tak, tylko że to musiałyby być szlaki morskie, bo u mnie plenią się lasy deszczowe (zwłaszcza na południu, przez anomalię klimatyczną), co uniemożliwia utrzymywanie długich dróg (krótkie są, ale łączą główne ośrodki z ich okolicami i innymi większymi miastami, jeśli są blisko i prowadzą przez zaludnione tereny). Poza tym ja też mam połączenie z Olsenią drogą morską poprzez kraj Esmów, choć to długa droga. No i Esmowie mają dość złą prasę (sama ich nazwa w języku trugskim oznacza złodzieja).

CytatMyślicie, że realnym pomysłem była by idea wielkiej sieci szlaków handlowych, coś alla Jedwabny Szlak, łącząca przynajmniej pośrednio, większość większych cywilizacji?

Swego czasu rozrysowywałem szlaki handlowe na moich terenach, nietrudno o odgałęzienie na południe:
(http://i63.tinypic.com/2eprqtv.jpg)

Aha, nie wszystkie narysowane rzeki są całoroczne, ba, nie wszystkie są choćby okresowe, co powoduje, że np szlak przez pustynię na północy działa tylko w porze deszczowej. Noale, rzeka o długości ok 11 tys. km to potwór, nawet jeśli przez pół roku woda w niej nie płynie :)

Cytat(...) Poza tym ja też mam połączenie z Olsenią drogą morską poprzez kraj Esmów, choć to długa droga. No i Esmowie mają dość złą prasę (sama ich nazwa w języku trugskim oznacza złodzieja).

Djyazhoar, dzięki budowie Kanału, jest połączony z miastami wybrzeża i morzem, stołeczny port może więc przyjmować nawet pełnomorskie okręty. Żaden problem. Poza tym, Trugom powinno chyba zależeć na znalezieniu konkurencyjnych szlaków handlowych, na szkodę tym znienawidzonym Esmom.

Rozumiem, że ci pomarańczowi to Esmowie, a ci fioletowi? Bo ich jakoś nie kojarzę. W ogóle na kyon-wiki jako twoje państwa było wpisane jedynie Państwo Trugskie, pozwoliłem sobie dopisać tam Drugie Cesarstwo.

Swoją drogą, skąd masz te mapy, bo wyglądają świetnie. Dałbyś radę może skombinować taką dla moich terenów?
Teraz dopiero zauważyłem, że na terenach Ajdyniru są rzeki, których nie uwzględniłem na mojej zrobionej w paincie mapce - te najbardziej wysunięte na południe.     

Cytat: Borlach w Wrzesień 27, 2016, 20:29:43
Djyazhoar, dzięki budowie Kanału, jest połączony z miastami wybrzeża i morzem, stołeczny port może więc przyjmować nawet pełnomorskie okręty. Żaden problem. Poza tym, Trugom powinno chyba zależeć na znalezieniu konkurencyjnych szlaków handlowych, na szkodę tym znienawidzonym Esmom.

Mimo wszystko, tamtejsza droga byłaby chyba łatwiejsza, ale dla kogoś kto stać na pełnomorskie statki mogące przepłynąć taki dystans (coś jak z Europy do Indii dookoła Afryki). Inni kupcy pewno przypływaliby do Djyazhoaru, sprzedawali towary, które byłyby przewożone dalej przez Twoich kupców, bądź rzadko przez moich.

Cytat: Borlach w Wrzesień 27, 2016, 20:29:43
Rozumiem, że ci pomarańczowi to Esmowie, a ci fioletowi? Bo ich jakoś nie kojarzę. W ogóle na kyon-wiki jako twoje państwa było wpisane jedynie Państwo Trugskie, pozwoliłem sobie dopisać tam Drugie Cesarstwo.

Ci fioletowi są nieopisani, federacja kupiecka, coś jak Hanza + terytoria zależne.

CytatSwoją drogą, skąd masz te mapy, bo wyglądają świetnie. Dałbyś radę może skombinować taką dla moich terenów?

Gimp :) Nie mam dla Twoich terenów, bo obrysowywałem już tylko mapę przyciętą do moich terenów.

CytatTeraz dopiero zauważyłem, że na terenach Ajdyniru są rzeki, których nie uwzględniłem na mojej zrobionej w paincie mapce - te najbardziej wysunięte na południe.

Nie zależy mi na tych rzekach, ale tam jest jedna gigantyczna, samotna góra, prawdopodobnie pochodzenia wulkanicznego (może nawet czynna), i na pewno pokryta śniegiem, to myślałem, że rzeki będą od niej spływać.

Co do 30 milionów ludzi w twoim państwie, takie coś mi się wspomniało (moje obliczenia dotyczące liczebności ludzi na świecie):
Możemy założyć, że część mieszkańców jest niższego poziomu, nie?

Cytat
To niech będzie 200 milijonów. Bacząc na mój podział załóżmy, że:
poziom 1: 62.000.000 ludzi
poziom 2: 50.000.000 ludzi
poziom 3: 37.000.000 ludzi
poziom 4: 26.000.000 ludzi
poziom 5: 25.000.000 ludzi

CytatCo do 30 milionów ludzi w twoim państwie, takie coś mi się wspomniało (moje obliczenia dotyczące liczebności ludzi na świecie):
Możemy założyć, że część mieszkańców jest niższego poziomu, nie?

CytatTo niech będzie 200 milijonów. Bacząc na mój podział załóżmy, że:
poziom 1: 62.000.000 ludzi
poziom 2: 50.000.000 ludzi
poziom 3: 37.000.000 ludzi
poziom 4: 26.000.000 ludzi
poziom 5: 25.000.000 ludzi

Pewnie, Imperium zamieszkuje wiele ludów. Ajdyniriańczycy są kulturowo i cywilizacyjnie najwyżej, ale reszta co cały konglomerat różnorodnych nacji - jedne przed podbojem miały własne 3 poziomowe królestwa, inne to nomadzi z 1 poziomu cywilizacyjnego. Imperium zamieszkuje ponad 30 milionów ludzi, ale rodowitymi Ajdyniriańczykami jest jedynie część z nich.

CytatNie zależy mi na tych rzekach, ale tam jest jedna gigantyczna, samotna góra, prawdopodobnie pochodzenia wulkanicznego (może nawet czynna), i na pewno pokryta śniegiem, to myślałem, że rzeki będą od niej spływać.

Wielki, możliwie czynny, wulkan, powiadasz? Hmm,  świetnie! XD Z tego co patrzyłem były tam jakieś wzgórza (Białe Wzgórza), ale jeśli pośród nich znajduje się paro tysięczny wulkan to narzekać nie będę - ba, nawet zawre ten szczegół w mitologii.   

Ta biała kropka w miejscu, skąd na mojej mapie wypływają trzy rzeki. A góra jest naprawdę wysoka, rząd 10 000 m n.p.m, wyrasta poza tereny o wysokości max 2500 m n.p.m. Spodziewam się, że przy doskonałej pogodzie widać ją w promieniu 500 - 1000 km.

Cytat: Todsmer w Wrzesień 28, 2016, 00:35:23
Ta biała kropka w miejscu, skąd na mojej mapie wypływają trzy rzeki. A góra jest naprawdę wysoka, rząd 10 000 m n.p.m, wyrasta poza tereny o wysokości max 2500 m n.p.m. Spodziewam się, że przy doskonałej pogodzie widać ją w promieniu 500 - 1000 km.

To jest miejsce, w którym bóg spamu zasadził ziarenko Viagry.

A z Boskiego Nasienia zrodzili się pierwsi ludzie. I Bóg Spamu wiedział, że to co powstało jest dobre i zgodne z Jego wolą.
Tak było.

Skoro już o rasie człowieczej mówimy:

Ajdyniriańczycy
Parę słów o narodzie, który stworzył Imperium

Ajdyniriańczycy to lud srogi, ambitny i dumny, skory do walki - tak na miecze jak i słowa. Cenią oni w równej mierze wprawę we władaniu ostrą klingą, co ostry język i celną argumentację, w związku z czym od najmłodszych lat są uczeni sztuk walki i sztuki retoryki. Cenią mądrość, inteligencje, przedsiębiorczość, spryt i zaradność, a również opanowanie, mimo że z natury są dość porywczy. Szanują władzę i autorytet, a osoby obdarzone zdolnościami przywódczymi cieszą się wielkim poważaniem, jako osoby pobłogosławione przez Radhevara, jednego z najwyższych bóstw ichniego panteonu. Takim samym powarzeniem cieszą się również uczeni i wynalazcy, oni również cieszą się przychylnością Radhevara, boga władzy, panowania, mądrości i wiedzy.   
Chociaż parają się również handlem czy rzemieślnictwem, Ajdyniriańczycy są przede wszystkim narodem wojowników-artystów, w przeciwieństwie jednak do innych wojowniczych nacji, nie marzą o godnej śmierci na polu bitwy w walce z wrogiem, lecz o odniesieniu nad nim zwycięstwa. Ajdyniriańscy artyści tworzą rzeczy wielkiej i przedziwnej urody, a w akcie tworzenia rzeczy pięknych widzą największy hołd, jaki mogą złożyć swoim Bogom, zwłaszcza Ishār, bogini kreacji, piękna, seksualności, przyjemności, lecz również wojny. Dla tego narodu miłość nie jest w cale tak odległa od walki, oby dwie rzeczy są aspektami bogini. Generalnie uznaje się że życie jest walką - z Losem i własnymi słabościami - i ciągłym samodoskonaleniem, będącym wielkim testem siły charakteru. Chcą dzięki własnej pracy i sile pokonać przeciwności. Można rzec że są ludźmi czynu.   

Ich samych można porównać do ich narodowej broni: chamzhir jest bowiem bardzo piękny, lecz potencjalnie śmiertelnie niebezpieczny.

Charakteryzują się unikalną urodą i wyglądem, a ich rysy twarzy uznawane są za atrakcyjne - są wysocy (średni wzrost to około 1.95m), długonodzy, oczy ich są duże i w kształcie migdałów, przeważnie w kolorze zielonym, czasem brązowym i złotym. Posiadają oliwkową cerę (taki południowy odcień skóry, coś jak Włosi) a włosy mają czarne, brązowe lub rude.

Z wyglądu nie przypominają żadnego z okolicznych ludów, również ich język, kultura, wierzenia czy sztuka są inne niż u sąsiadów, można więc wysnuć wniosek, iż nie są spokrewnieni z żadnym innym narodem Środkowego Kyonu. Zgadzałoby się to z ich własnymi podaniami, wedle których są potomkami Ayńadhów, Pierworodnych, którzy przybyli nad Jezioro Szmaragdowe tysiące lat temu, zmuszeni uciekać z ich ojczyzny, znajdującej się daleko w głębi gór południowych, które nazwano Górami Pochodzenia.

Ajdyniriańska kultura nie wstydzi się seksualności czy erotyki, nie są to tematy wstydu czy tabu, są to bowiem również aspekty Ishār. Pod tym względem ich tradycje nie znają wielu ograniczeń. Kobiety i mężczyźni stoją na tym samym szczeblu drabiny społecznej, nie ma hierarchii płci. Sztuka, znana ze swego realizmu, często przedstawia sceny miłosne i łóżkowe. Równie często co sceny wielkich bitew i walk. 

Ich etnicznymi terenami są Równiny Ikheril i Azrif, połorzone dookoła Jeziora Szmaragdowego, chociaż zamieszkują również północne i wschodnie ziemie Imperium.
   
(https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/2c/c9/34/2cc9343cee9afbe5818d1aa0e08686e5.jpg)
Ajdyniriańczyk na targowisku (powinien mieć tylko ciut jaśniejszy odcień skóry)

(http://boombob.ru/img/picture/Jul/04/1b54cdcb1198c7e9dcde77a81e0434ad/3.jpg)
Ajdynirianka

Cytatśredni wzrost to około 1.95m

Hola, hola nie przesadzajmy. Mamy niejako XV/XVI wiek ziemski a ludzi wysokich jak, przypuszczalnie, z XXIIwieku (jeśli trend się utrzyma).

Cytat: Pluur w Październik 01, 2016, 01:01:55

Cytatśredni wzrost to około 1.95m

Hola, hola nie przesadzajmy. Mamy niejako XV/XVI wiek ziemski a ludzi wysokich jak, przypuszczalnie, z XXIIwieku (jeśli trend się utrzyma).

A nie mamy trochę innych warunków na Kyonie? Mniejsza grawitacja na przykład. To że na Ziemi taki wzrost w tamtych czasach zdarzał się niewiarygodnie rzadko nie znaczy że w kyońskich warunkach tez musiał.
Ale jeśli będę musiał to mogę ich wzrost lekko przyciąć, tak naprawdę chodzi mi o kolejny element wyróżniający ich od bardziej 'rdzennych' ludów tej okolicy.

Cytat: Borlach w Październik 01, 2016, 01:12:05

Cytat: Pluur w Październik 01, 2016, 01:01:55

Cytatśredni wzrost to około 1.95m

Hola, hola nie przesadzajmy. Mamy niejako XV/XVI wiek ziemski a ludzi wysokich jak, przypuszczalnie, z XXIIwieku (jeśli trend się utrzyma).

A nie mamy trochę innych warunków na Kyonie? Mniejsza grawitacja na przykład. To że na Ziemi taki wzrost w tamtych czasach zdarzał się niewiarygodnie rzadko nie znaczy że w kyońskich warunkach tez musiał.
Ale jeśli będę musiał to mogę ich wzrost lekko przyciąć.

Zgoda, ale średnia wzrostu jest chyba mimo wszystko zbyt wysoka, niech się specjaliści wypowiedzą.

Hmm... może faktycznie trochę przeszarżowałem z liczbami. Jaki wzrost byłby w takim razie dopuszczalny?

Nie przeszarżowałeś, wysoki średni wzrost (choć nie aż taki jak tutaj) już notowano, z tego co wiem Indianie północnoamerykańscy mieli ponad 1.80. Poza zależnością od środowiska (wyżywienia itp) wzrost zależy również od predyspozycji genetycznych.

Nie bądźmy ślepo wpatrzeni w nasz świat.

Natomiast co do odmienności Ajdyniriańczyków. Mogłoby to się powieść tylko wtedy, kiedy zajęte tereny były z jakiegoś powodu puste (albo zajęte przez koczowników). W zachodniej Europie ludy zasadniczo nie zmieniły się od czasów neolitu, wpływy wielkich migracji miały marginalny wpływ.

Może dokładniej opiszę to w poście o wierzeniach, legendach i mitologii, ale w zamierzeniu gdy Ayńadhowie dotarli nad Jezioro Szmaragdowe odleźli krainę niemal niezamieszkałą, a nad brzegami Jeziora stały jeno opuszczone ruiny pradawnych miast. O tej dawniejszej cywilizacji dużo nie myślałem, ale może jej upadek dało by się połączyć np. z erupcją tego wielkiego 10 tysięcznego wulkanu. Ayńadhowie osiedli w tej opuszczonej krainie, i tak narodzili się Ajdyniriańczycy. Otoczeni wrogimi ludami, nie krzyżowali się z innymi nacjami, lub robili to niezwykle rzadko, a takie rzadkie małżeństwa były zazwyczaj mariażami politycznymi. Mieszane małżeństwa mogą być popularne jedynie na Północnym Wybrzeżu i innych rejonach poddanych silnej ajdynirianizacji, gdzie koloniści mieszają się z ludnością autochtoniczną, lecz na pewno nie w 'sercu Imerium', czyli wokół Jeziora. Dzięki temu Ajdynirańczycy generalnie zachowali wygląd swoich Ayńadhańskich przodków.

Brzmi logicznie?

Tak :)

Btw daj datę erupcji tego wulkanu, bo efekty musiałyby też być u mnie (jeśli nie na całym świecie).

Jeszcze się nad tym zastanowię, ale szacunkowo musiałoby się to wydarzyć jakieś 4000 lat temu, może nawet dawniej. Zważywszy na to że Imperium założono ok 3.500 lat temu, a Ayńadhowie przybili nad Jezioro coś około 3.700 lat temu, od erupcji do ponownego zasiedlenia tych terenów i musiało minąć parę wieków. Popiół musiał zarosnąć i przemienić się na powrót w glebę wulkaniczną, musiało więc minąć trochę czasu.   

Rozmawiamy o latach kyońskich, czy ziemskich?

Myślałem bardziej o ziemskich, na kyońskie musiałbym to jeszcze przeliczyć.
(Rozumiem, że ludzie na Kyonie, w przeliczeniu na nasze lata, żyją tyle samo co ludzie na Ziemi, tak?)

Tu proponuję nie komplikować sprawy. Długość życia człowieka niech będzie podobna do ziemskiego.
Oczywiście, będzie się mega wahać od społeczności do społeczności, ale bez ekstremów, których nie znamy z Ziemi.

Dodam tylko, że jeden rok ziemski to 2.68 kyońskich, więc człowiek żyjący 60 lat ziemskich, na Kyonie ma niecałe 161 lat :)

Życie pod berłem Khshāyarów

Chciałbym tutaj opisać trochę codzienne życie w Imperium i jego kulturę, zasady i normy społeczne.

Ajdyniriańskie społeczeństwo można podzielić na 5 głównych warstw społecznych. Podział ten, mimo że teoretycznie obejmuje całe Imperium, w praktyce odnosi się głównie do rodowitych Ajdyniriańczyków.  Inne narody również wchodzą w skład tego podziału, lecz z racji sporej tolerancji kulturowej warstwy społeczne wewnątrz podbitych ludów wyglądają jeszcze inaczej:

• Grupa I - Khshāyar i członkowie rodziny królewskiej znajdują się na szczycie drabiny społecznej. Imperator uznawany jest za żywego boga na ziemi i otaczany jest boską czcią, posiada też władzę absolutną.
• Grupa II - Tuż poniżej Imperatora znajdują się Wielkie Rody. Są one wielkimi arystokratycznymi familiami, z długoletnią (w niektórych przypadkach nawet wielotysięczną) tradycją. Rody rywalizują między sobą o wpływy, prestiż i przychylność boskiego Khshāyara. Za jakieś konkretne zasługi, można zostać przez Wielki Ród zaadoptowany i przyjęty w jego szeregi.
• Grupa III - Dalej w tabeli znajduje się szeroko pojęta warstwa średnia, czyli wolni obywatele. Obywatelami są zarówno Ajdyniriańczycy jak i inne podbite ludy. W skład tej warstwy społecznej wchodzą między innymi chłopi, rolnicy, kapłani, artyści, żołnierze, urzędnicy czy naukowcy.
• Grupa IV - Niżej jest biedota, czyli obywatele którym przysługuje pełnia praw, a którzy jednak żyją w nedzy. Są to osoby bezrobotne, pozbawione źródła utrzymania, zamieszkujące głównie dzielnice slumsów wielkich, przeludnionych miast.
• Grupa V - Na samym dole drabiny znajdują się niewolnicy, będący niczym więcej jak towarem na sprzedaż, ludzie nie będący obywatelami i nieposiadającymi żadnych praw. Są oni własnością swego właściciela, mogą zostać przez niego uwolnieni, lub nawet mogą się sami wykupić, jeśli zbiorą odpowiednie fundusze. Niewolnikami praktycznie nigdy nie są rodowici Ajdyniriańczycy, zazwyczaj są to barbarzyńcy pojmani podczas kampanii wojennych.

Ten system społeczny nie jest systemem kastowym, nie jest też szczelnie zamknięty gdyż istnieje możliwość zmiany swojego "stanu". Niewolnik może zostać uwolniony lub się wykupić, wchodząc w tym samym w biedotę. Biedota może się z kolei dorobić, wchodząc w skład warstwy średniej. Za zasługi lub długoletnia służbę któremuś z Wielkich Rodów można zostać przezeń adoptowany. Działa to również w drugą stronę. Z Wielkiego Rodu można zostać wykluczonym, a warstwa średnia może zbankrutować i wylądować na ulicy. W niektórych przypadkach obywatel może zostać nawet pozbawiony praw, stając się niewolnikiem, chociaż jest to rzadkie.

Imperium posiada skodyfikowane prawo, działające na terenie całego kraju. Jego żródłem jest Kodeks, obowiązując wszystkich obywateli. Jedynie Khshāyar, jako żywy bóg, nie podlega jego przepisom, musi on przestrzegać pewnych zwyczajowych obrzędów i tradycji. Wielkie Rody podlegają Kodeksowi, tak samo jak klasa średnia i biedota, chociaż tej gwarantuje Rodom wiele przywieli. Niewolnicy natomiast (cóż za niespodzianka) nie posiadają żadnych praw, a jedyne co ich chroni to niepisana norma obyczajowa, nakazująca właścicielowi dobrze traktować swoich niewolników.
Jak już wspominałem wcześniej, mężczyźni i kobiety mają takie same prawa i stoją na takiej samej pozycji społecznej. Obie płcie mogą pracować we wszystkich zawodach i wykonywać każdą pracę. Jednym z niewielu wyjątków są tutaj niektóre zgrupowania kapłańskie, gdzie przyjmuje się tylko kobiety, lub tylko mężczyzn, z zależności od tego, jakiemu z bogów owe zgrupowania służą. Kobiety służą również w armii, odbywając jak wszyscy obywatele Imperium, kilkuletnią obowiązkową służbę wojskową, jak i służąc w armii zawodowej.

Jak wygląda codzienne życie Ajdyniriańczyków? Zacznijmy może od początku, czyli od narodzin. Dzięki zaawansowanej medycynie i szacunkowi do lekarskiej profesji, wykształceni lekarze i położne są dość powszechnym widokiem, pomagając przeprowadzić matkę bezpiecznie przez poród. Niedługo po narodzinach rodzina zanosi dziecko do świątyni, by zostało pobłogosławione przed obliczem Bogów. Tam też nadaje się dziecku jego imię. Ajdyniriańskie imiona w budowie przypominają nieco te słowiańskie - są niejako życzeniem i wróżbą, a składają się z trzech członów, złączonych ze sobą. W dwóch pierwszych znajdują się w nich odwołania do zmysłów, abstrakcyjnych pojęć, cnót czy bogów, trzeci człon natomiast zaznacza czy to imię żeńskie czy męskie. Pełne imię i nazwisko składa się zazwyczaj z 4 słów - imienia własnego, imienia wskazującego ojca, imienia wskazującego matkę i imienia rodowego. Dla przykładu: Settārxiryā Ravanischéra Cifrinahchéra Chāndrashif - Settārxiryā ("ta, której sprzyjają gwiazdy"), córka Ravanis'a, córka Cifrinah, z rodu Chāndrashifów.
Mała ciekawostka. Ajdyniriański kalendarz dzieli rok na 5 miesięcy po 15 dni, a dzieci urodzone w 7, 9 lub 14 dniu miesiąca uznawane są za naznaczone przez Bogów, i przewiduje się pewną '"niezwykłość" tych dzieci. Wszystko przez specjalne, magiczno-symboliczne znaczenie tych liczb w ajdyniriańskiej tradycji i numerologii. Ta niezwykłość i wyjątkowość może objawić się w przeróżnych rzeczach, od powodzenia w miłości do osiągnięcia w przyszłości rzeczy wielkich. Wszystko zależy również od miesiąca urodzenia, gdyż każdy z miesięcy jest poświęcony innemu z bóstw.

Dziecko przez pierwsze lata życia pozostaje w domu, pod opieką rodziców. Sielanka kończy się wraz z osiągnięciem 5 roku życia (w przeliczeniu na lata ziemskie), gdy dzieci posyłane są do szkół. Pierwszy szczebel w drabinie edukacji trwa kolejne 5 lat i jest obowiązkowy dla wszystkich obywateli. Naucza się tam podstaw ajdyniriańskiego (który jako język państwowy jest lingua franca całego regionu) pisania i czytania w r̄agulu, matematyki, tradycyjnych sztuk walk, jazdy konno i i walki na miecze (drewniane). Po ukończeniu 10 roku życia rodzice mogą zakończyć edukacje swojego dziecka i wysłać go do pomocy w domu lub w gospodarstwie, mogą również posłać go do kolejnej szkoły. Na pierwszą opcje decydują się zazwyczaj mieszkańcy biedniejszych prowincji, na drugą bogatsi mieszkańcy i rodzice co zdolniejszych dzieci. Drugi stopień edukacji trwa kolejne 6 lat. Nauka języka, matematyki, czy sztuk walki zostaje znacząco pogłębiona, dochodzą również inne przedmioty, jak retoryka, astronomia, poezja, podstawy nauk przyrodniczych czy historia.
Pełnoletność osiąga się w wieku 16 lat, co jest jedną z najważniejszych dat w życiu Ajdyniriańczyka. Rodowici Ajdyniriańczycy przechodzą też wtedy swój rytuał wejścia w dorosłość. Aby owy próg przekroczyć, należy udać się najpierw świątyni i własnoręcznie złożyć ofiarę z baranka przed posągiem symbolizującym Trójcę (Azhirham [äʑiʁäm]), czyli 3 najważniejszych bogów ajdyniriańskiego panteonu - Radhevara, Ishār i Ghrazdana. Następnie należy udać się do świątyni Ishār, aby odbyć pierwszy stosunek płciowy z kapłanką lub kapłanem wielkiej bogini. Akt ten ostatecznie wprowadza w dorosłość, a odbywa się w nocy, na otwartym dziedzińcu świątyni, w blasku gwiazd. 
W kulturze tego ludu wszelkie sprawy związane z seksualnością, cielesnością czy erotyką nie stanowią żadnego tabu czy powodu do wstydu (nawet wulgarne słowa w ajdyniriańskim nie maja powiązania z seksualnością, jak u nas, a bardziej z głupotą, ignorancją czy odchodami), a seks jest postrzegany wręcz jako forma sztuki. Małżeństwa (o których potem) są jedynie miedzy kobietą a mężczyzną, lecz homo i biseksualne skłonności są akceptowane. Istnieje nawet osobny dział literatury, traktujący o zagadnieniach erotycznych, a jednym z najsłynniejszych dzieł jest Eńyą Dinaquegias, czyli "Sztuka Przyjemności" (coś jak hinduska Kamasutra). Gwałt jest jednak surowo karany, panuje bowiem przekonanie, że na seks musi być zgoda obu stron, jedynie wtedy bowiem jest to święty akt gdy jest dobrowolny.

Po osiągnięciu pełnoletności następuje 4 letnia przymusowa służba wojskowa. Zarówno kobiety jak i mężczyźni, bez różnicy na wyznawaną religię czy swoją przynależność etniczną, poddawani są intensywnemu przeszkoleniu wojskowemu. Po 4 latach zwalniani są ze służby, mają jednak możliwość zaciągnięcia się na stałe. W przypadku pospolitego ruszenia, podczas wojny, lub wyniszczającej klęski żywiołowej, każdy obywatel może dostać wezwanie do wojska.   

Po zwolnieniu z wojska w wieku 20 lat, można albo poszukać pracy albo uczyć się dalej, tym razem na jednym z kilku imperialnych uniwersytetów i akademii. Uniwersytety i akademie są płatne, a żeby się na niego dostać trzeba zdać egzaminy, mające wyselekcjonować najzdolniejszych studentów. Uniwersytety znajdują się w głównych miastach Imperium, jak Djyazhoar, Ezhid, Ḱivarā, Jazyôd czy Bhaťipur, różnią się też wykładanym przedmiotem. Prym wiodą przede wszystkim powszechnie znane i szanowane w tej części świata akademie wojskowe (wykładające między innymi sztukę dowodzenia, taktyki i strategii), uniwersytety medyczne, artystyczne i astronomiczne.
Jako, że nauka jest płatna, studenci i studentki często szukają sobie pracy na boku. Jedni pomagają w okolicznych sklepach i straganach, ci co bardziej uzdolnieni artystycznie sprzedają własne wyroby, jednak równie powszechną praktyką jest praca w charakterze kurtyzany. Jak już mówiłem, seks jest postrzegany jak sztuka i jako coś całkowicie pozytywnego, więc prostytucja jest powszechnie akceptowalna, a często nawet pochwalana. Przynajmniej w ajdyniriańskiej kulturze, bowiem wiele z podbitych ludów uważa ten proceder za obrzydliwy i haniebny. Nie zmienia to jednak faktu, że powszechne jest istnienie zarówno męskich jak i żeńskich prostytutek, a profesje tą wykonują nie tylko studenci. Burdele znajdują się zazwyczaj tuż obok świątyń Ishār, tak samo jak biblioteki w pobliżu świątyń Radhevara, a lekarze upodobali sobie okolice przybytków poświęconych Ghrezdanowi.
Jeśli już o tym mówimy, biblioteki uznawane są za równie święte jak świątynie, a spalenie książki jest traktowane jak bluźnierstwo. Ajdyniriańczycy przykładają wielka wagę do wiedzy i mądrości. Radhevar, jako najwyższy bóg panteonu i przywódca Trójcy, jest miedzy innymi bogiem wiedzy, a przedstawiany jest na posągach z księgą w jednej ręce i włócznią w drugiej. Dlatego również edukacje otacza się wielkim szacunkiem.

Przejdźmy może do kwestii związków i małżeństwa. Kultura ajdyniriańska dopuszcza różnego rodzaju relacje, jednak jedynie związek kobiety i mężczyzny może być zatwierdzony przez kapłanów jako małżeństwo. W Wielkich Rodach często dochodzi do aranżowanych małżeństw politycznych, jednak zazwyczaj to młodzi ludzie sami wybierają sobie partnerów. Co ciekawe, małżeństwo nie wymaga wcale od żadnej ze stron wierności, a dopuszczalne jest posiadanie kochanków i kochanek. Istnieje bowiem rozróżnienie między przyjemnością a miłością, zawierasz związek małżeński jedynie z osobą którą naprawdę kochasz i chcesz z nią założyć rodzinę. To, które nazwisko rodowe rodziców będą nosić dzieci ustala się przy zawieraniu małżeństwa. Jedynie dzieci z legalnych małżeństw mogą dziedziczyć nazwisko rodowe. Problemowi dzieci nieślubnych zapobiega się używając prezerwatyw, które są powszechnie dostępne. Posiadanie wielodzietnej rodziny jest jednak bardzo dobrze postrzegane.
Jeśli chodzi o kwestię dziedziczenia, to majątek dzieli się miedzy dzieci, a ich płeć ponownie nie gra tutaj roli. Najwięcej przypada zawsze pierworodnemu dziecku i to ono jest głównym dziedzicem majątku rodziców.
Jako ciekawostkę mogę podać fakt, że trzymanie kotów jako zwierzątka domowe jest bardzo popularne.

Może słów parę o ajdyniriańskiej kuchni - jest ona generalnie uznawana za bardzo ostrą, głównie przez użycie sporej ilości przypraw. Ajdynir posiada bardzo bogatą tradycje kulinarną, a dieta składa się z dużej ilości owoców, warzyw i mięczaków łowionych w Jeziorze Szmaragdowym, będących odpowiednikiem naszych owoców morza. Ze względu na znikome zalesienie, mięso jest przysmakiem spożywanym głównie podczas świąt.
Jednak jako, że Imperium zamieszkuje wiele różnorakich ludów, ajdyniriańska tradycja kulinarna jest jeno jedną z wielu, a kuchnia różni się znacznie w zależności od prowincji.

Bardzo istotne w kulturze ajdyniriańskiej są święta. Odbywają się ode ku czci poszczególnych bogów, na cześć najważniejszych historycznych i mitologicznych wydarzeń, w okresie zbiorów, przesileń i równonocy. Wspólną cechą wszystkich z nich jest śpiewanie pieśni i recytowanie świętych tekstów, jednak same obchody różnią się między sobą. Same święta może opisze kiedy indziej, lecz najogólniej rzecz biorąc rożne święta celebruje się inaczej. Podczas jednych składa się ofiary ze zwierząt, podczas innych urządza się tańce i śpiewy, inne to wielkie uczty czy nawet orgie, inne święta to czas zadumy i samotnych rozmyślań. Bezsprzecznie jednak najważniejszym świętem są obchody ku czci Radhevara, które odbywają się w 3, poświęconym właśnie jemu, miesiącu ajdyniriańskiego kalendarza. Pali się wtedy Święte Ognie, a ulicami miast przechodzą wielkie parady. Największa z nich odbywa się zawsze w Djyazhoar, imperialnej stolicy, a udział bierze w niej sam Imperator. Wielka, kilkudziesięciotysięczna procesja maszeruje ulicami miasta, najpierw od pałacu Khshāyara do zachodniej bramy miasta, gdzie Imperator publicznie wita wasali i wodzów podbitych plemion, którzy przybyli w dzień tego wielkiego święta by złożyć mu hołd i przekazać mu swoje '"podarunki przyjaźni". Następnie spod zachodniej bramy procesja kieruje się ku Złotej Świątyni, posiadającej prawdopodobnie największą na świecie stworzona ludzką ręką kopułę. Kopuła pokryta złotem mieni się z odległości wielu kilometrów i to od niej świątynia wzięła swą nazwę. W świątyni Khshāyar składa hołd Radhevarowi i niejako w jego imieniu, jako jego potomek i jego namiestnik na ziemi, przyjmuje hołd od swych lenników. Następnie procesja rusza ku brzegowi Jeziora Szmaragdowego, a stamtąd z powrotem ku pałacowi.
Podczas składania pokłonu od przybyłych władców i wodzów, tradycja każę wszystkim zebranym, wielotysięcznemu tłumowi, wymówić słowa modlitwy, które w tłumaczeniu brzmią mniej więcej tak: 


Chyba się trochę rozpisałem, tytułem zakończenia chcę tylko wspomnieć o dwóch ostatnich kwestiach - prawo i pogrzeby.

Jeśli chodzi o te pierwsze, to prawo zapisane w Kodeksie przewiduje różnorakie kary za różnorakie występki. W zależności od wagi popełnionego czynu i ewentualnych okoliczności łagodzących kara może wąchać się od grzywny i pouczenia, przez publiczne wychłostanie, areszt i skazanie na przymusowe roboty, na zsyłce do koloni karnej, sprzedaniu w niewolę i egzekucji kończąc. Niewierność nie jest karana, a za gwałt grozi kastracja lub powieszenie. Kradzież to znacząca rekompensata pieniężna, zazwyczaj przekraczająca wartość skradzionych przedmiotów. Jeśli winny nie jest w stanie zapłacić musi to swoją grzywnę odpracować. Kara śmierci jest relatywnie rzadko stosowana, głównie w przypadku szczególnie okrutnych gwałtów lub zabójstw. Wyjątkiem jest tutaj zdrada stanu, za która jest tylko jedna kara, często wykonywana publicznie. Najwięksi zdrajcy i wrogowie Imperium zostają publicznie rozerwani końmi na wielkim Placu Zwycięstwa w Djyazhoarze. Wyroki wydawane są przez sądy, a sądownictwo charakteryzuje się surową dyscypliną i polityką "zero tolerancji" dla korupcji, gdyż ta traktowana jest jako zdrada stanu. Sędowie posiadają wielką władzę i autorytet, lecz ci, którym udowodniono korupcję, karani są jak zdrajcy. W przeszłości zdarzało się, że byli oni nawet oskórowywani, a ich skórami wykładano fotele, na których zasiadał potem ich następca. Miało mu to przypominać o konsekwencjach i odpowiedzialności swojej profesji. Takie rzeczy może i nie zdarzały się często, ale kilka takich procederów wystarczyło aby zasiać strach i postawić do pionu niepokornych i niesumiennych stróżów prawa.         

Pogrzeb natomiast odbywa się w kulturze ajdyniriańskiej poprzez kremacje, spalenie zwłok w Świętym Ogniu Radhevara, co umożliwia opuszczenie duszy z ciała i stanięcie jej przed obliczem Trójcy i ich boskiego sądu, który ma zdecydować o dalszych losach duszy. O tym opowiem szerzej gdy będę pisać o religii, zaspoileruje tylko że

Spoiler

wierzy się w reinkarnację. Miedzy innymi.

[Zamknij]

Po kremacji i odprawieniu odpowiednich rytuałów, odśpiewaniu żałobnych pieśni i wypiciu za pamieć zmarłego, prochy umieszcza się w naczyniu. Prochy zmarłych chowa się w rozległych katakumbach pod miastami. Urny umieszcza się w niewielkich skalnych wnękach, które zakrywa się nagrobną płytą. Przed płytą stawia się posąg lub popiersie przedstawiające zmarłego. W mniejszych miastach, gdzie brak katakumb, prochy umieszcza się w niewielkich kapliczkach, a na wsi pod głazami. Tak tez rzeźbi się postać zmarłego, z kamienia, lub drewna. Co jakiś czas rodzina zmarłego przychodzi odwiedzić miejsce spoczynku jego prochów, przynosząc ze sobą znicze. Przypomina to trochę nasze Wszystkich Świętych. Płomień symbolizuje pamięć, tęsknotę i nadzieję.

Uh, ale się rozpisałem. I tak to czytam, i sam się dziwie cóżem wymyślił. Już chyba wystarczy na dziś.         

Zastanawia mnie, jak tłumaczysz pochodzenie tych miesięcy, skoro tutejszy księżyc obiega planetę w pół dnia,

Cytat: Todsmer w Październik 17, 2016, 01:08:41
Zastanawia mnie, jak tłumaczysz pochodzenie tych miesięcy, skoro tutejszy księżyc obiega planetę w pół dnia,

Słuszna uwaga, ale możemy chyba uznać że te ichnie "miesiące" są bardziej jak nasze tygodnie. Ot, taki sztuczny podział. Może dałoby się to powiązać jakoś z fazami księżyca czy widocznością jakiś konstelacji, ale nie mam dostępu do Space Engine, więc nie mam tego jak sprawdzić.   

Jak się nazywa panująca obecnie dynastia (+ IPA)? Tradycja Qin uważa państwa o statusie ponadkrólewskim, a za takie postrzega południowych zamorskich sąsiadów, za tak zwaną domenę dynastyczną (朝政 dáyé < dynastia + władza) i egzonimy są tworzone od nazwy rodu panującego, a nie na podstawie lokalnej etnonimii.

Todsmer, to samo się tyczy tych twoich dwóch cesarstw, zwłaszcza że muszę je włączyć w moje kalendarium ;)

Imperium jest od niemal 400 lat rządzone przez dynastię Zisudrydów. Nazwa dynastii pochodzi od imienia pierwszego Imperatora z tej dynastii, Zhisūdris'a I.
W ajdyniriańskim: Zhisūdrifaya [ʐisu:d̪ɾifaja] - Zisudrydzi, lub Ekhshab Zhisūdrifas [ɛχʃab ʐisu:d̪ɾifas]- Dynastia/Ród Zisudrydów.

Tak na marginesie, co się dzieje gdy zmienia się panująca dynastia? Czy Qin zmieniają wtedy też całą nazwę kraju, żeby odpowiadała nazwie nowej rodziny panującej?

Shīsóu Dáyé, tak będziemy wśród Qin o tym mówić :)

Co do twojego pytania, tak, tak to działa, ale tylko w tych krajach, w których władca nosi tytuł uznawany przez Qin za wyższy od królewskiego. Warto wiedzieć, że nie każde historyczne imperium taki tytuł od Qin dostanie, a także, że cieszą się nim niektóre królestwa, których władcy w opinii Qin na taki zasługują. Według Qin, władza królewska i niższa jest powierzona przez lud, a władza cesarska wynika z zasług i spełnienia pryncypiów bohenizmu (które, przed powstaniem tej filozofii, były pryncypiami lokalnej wiary). Inaczej niż król, który po prostu rządzi, cesarz musi być także autorytetem w sprawach moralnych, a poddani muszą widzieć w nim przede wszystkim wzór do naśladowania, a dopiero potem uosobienie władzy. Zwyczaj nadawania nazwy państwa od panującej decyzji wywodził się, oczywiście, z pobudek egoistycznych - Biâo, pierwszy Cesarz Qin, nazywał swój kraj "Cesarstwem Jiân". W międzyczasie - dosyć szybko - dobudowano do tego ideologię, a potem już tak zostało. Dlatego kolejne cesarstwa Qin nazywały się Jian, Hua, Guang, Banguang i Qinwen.

Warto przy tym zwrócić uwagę na tytulaturę: chociaż państwo nazywa się Shīsóu Dáyé, Jiân Dáyé, a więc od dynastii, cesarz zawsze nosi tytuł odetniczny: Aídié Yémín, Qîn Yémín.

Shīsóu Dáyé - brzmi dumnie, podoba mi się ;-)
Rozumiem, że Aídié oznacza '"ajdyniriański", a Yémín da się przetłumaczyć jako Cesarz, tak?

W ogóle, to mi przypomniało że powinienem popracować nad egzonimami dla krajów ościennych.

Aídié oznacza "Ajdynir" i "ajdyniriański", qin to język mocno analityczny. Gdyby złożyło się, że cesarz Ajdyniru straciłby uznanie w oczach Qin, państwo nazywałoby się najpewniej Aídié Shōuyé.

Yémín to cesarz, tak. To też ciekawe złożenie, elementy składowe to bowiem "władza" i "cnota".

Jako ciekawostkę dodam także fakt, że państwo Qin w erze Jednego Qin i dyktatury Siedmiu Masek posługiwało się nazwą odetniczną Qîngōng (民州 "państwo Qin"), a w późniejszym okresie, gdy instytucje państwowe zaczęły upadać, Qîngông (民广 "rubieże Qin, ziemie Qin").

Ajdyniriański Mit Stworzenia
Czyli o tym, jak powstał wszechświat

Część 1 - Wielka Muzyka

Na początku nie było nic, tylko Érush - Praprzyczyna, Vezda Pajakerśani Padjoror, bóg Nieskończonego Niepoliczalnego Czasu. Istniał on w Poza, bezmiarze pustki, miejscu poza przestrzenią. Nie istniała materia ani nic co znają ludzie, a Czas był wszystkim i niczym, nie dał się bowiem wtedy jeszcze prawdziwie określić żadną ludzką miarą. Érush był Czasem. Przez niezmierzone eony trwał on pośród nieskończonych przestrzeni miejsca poza przestrzenią. W końcu jednak, znudzony samotnością, Érush pomyślał o kimś, kto mógłby dotrzymać mu towarzystwa. I tak oto Érush swym avriťah - swoją myślą, powołał do życia Kyarwāya Ahûranęri - Istoty Boskie. Jego dzieci. Była ich niezliczona ilość, a każdy został przez Érusha obdarzył wolną wolą. Nie byli jednak nieomylni ani doskonali, każdy bowiem zrodził się jedynie z fragmentu avriťah.

Érush zgromadził wszystkie Istoty Boskie przed swoim obliczem i rzekł im, że nadszedł wreszcie odpowiedni czas. Wstał tedy ze swego tronu i począł iść między swymi dziećmi, nucąc, a ci rozstępowali się przed nim, obserwując jego marsz. Melodia natomiast, początkowo cicha i zagubiona, zaczęła szybko zyskiwać na sile, stając się wyraźniejsza z każdym jego krokiem. Gdy Érush stanął na samym środku otoczony przez Kyarwāya Ahûranęri, melodia którą nucił nie była już cicha, lecz rozkwitła z pełną mocą. Tknęła ona Istoty Boskie i urzekła ich swoim pięknem tak, że nim się spostrzegli każdy dołączył do niej i dał się jej porwać. Jedni śpiewali w rytm melodii Érusha, inni zaczęli tańczyć dookoła niego, zataczając kręgi, niektórzy robili i to i to. Jedni klaskali, a ich oklaski zdawały się być niczym uderzenia bębnów, jeszcze inni gwizdali, a ich gwizdy brzmiały niczym flety. Jako, że Érush obdarzył Istoty Boskie wolną wolą, każdy z nich wplótł w ową melodię i ów taniec jakiś niewielki motyw czy akord, który pochodził bezpośrednio od niego i zrodził się z jego inwencji. Wiedzieli i rozumieli oni jednak podświadomie istotę tego co się działo, akordy więc dodawali tak by nie kłóciły się ani z melodią Érusha ani z głosami i ruchami swoich braci i sióstr, lecz aby współgrały z nimi tworząc jedność. Każdy z głosów Kyarwāya Ahûranęri pasował tak doskonale do głosów pozostałych i tak dobrze uzupełniał inne, że zdawało się, że wszyscy śpiewają jednym głosem. I takoż każdy ruch i każdy krok mimo, że wykonany przez innego tancerza, pasował tak doskonale do kroków i ruchów innych Istot Boskich i tak dobrze z nimi współgrał, że zdawało się, że to nie osobni tancerze a jedność, tak jak morskie fale zdają się być jednością z oceanem. Śpiewali i tańczyli więc, w rytm melodii Érusha, pogrążeni w ekstazie. I tak powstała Éxan Kārnam*, Wielka Muzyka, symfonia o pięknie nigdy nie widzianym wcześniej czy później, niepowtarzalna, nieuchwytna i niepojmowalna w swej harmonii i wzniosłości. Z każdą kolejną wyśpiewaną nutą i z każdym kolejnym ich krokiem po pustce rozchodziła się kolejna fala. Tak oto Wielka Muzyka przebiegła pustkę na wskroś.

A gdy zatrzymał się ostatni ruch, zapadła ostatnia nuta i umilkło ostatnie gardło, Wielka Muzyka dobiegła końca. Érush wrócił do swego tronu, stanął przed nim i wskazał rękami wszędzie dookoła, mówiąc: "Patrzcie!  Oto co stworzyliście!". Istoty Boskie spojrzały, a tam gdzie niegdyś była jeno pustka, nie było już pustki. Dookoła Poza wyrosły inne przestrzenie, niezliczona ilość nowych planów egzystencji zrodzonych dzięki Wielkiej Muzyce. Czas w nich przestał być Nieskończony i Niepoliczalny, stał się Skończony i Policzalny. Istoty Boskie stały urzeczone ogromem stworzenia, nie dowierzając w to co udało im się stworzyć. Bowiem każdy z niezliczonych wszechświatów pełny był przestrzeni, pełnych niewyobrażalnego potencjału. Érush rzekł im tedy: "Oto wasze dzieło, i wasze jest prawo zstąpić tam i wziąć plany egzystencji w posiadanie. A ja będę obserwować wasze dzieło i wasze czyny i radować się nimi. Uważajcie jednak, nie ważcie się jeszcze schodzić w żaden z planów egzystencji, aż do chwili gdy dam wam znak." Istoty Boskie stały więc, podziwiając ogrom Istnienia, niektórzy jednak tam bardzo pragnęli tego co mieli przed oczami, że nie mogli doczekać się znaku Érusha. Popatrzyli po sobie i postanowili zstąpić od razu, ignorując zakaz. Patairiyanęri, Niecierpliwi rzucili się na przód, zstępując we wszechświaty. Dasharanęri, Posłuszni natomiast zostali w Poza, czekając na pozwolenie Érusha.

Niecierpliwi zaprzątnięci podziwianiem wszechświatów całkowicie zignorowali zagrożenia o których wiedział Érush, a przez które kazał im czekać. Młode, świeżo stworzone wszechświaty były bowiem niestabilne, zmienne i nieprzewidywalne, a ich natura przykuwała Patairiyanęri, wiążąc ich w stałą Formę. Gdy Niecierpliwi zorientowali się co się dzieje wpadli w panikę. Czuli, jak opuszcza ich Moc i jak z każdą chwilą wiązani są coraz mocniej w materię. Niektórzy łączyli się w grupy licząc, że razem uda im się znaleźć drogę wyjścia, inni rozpierzchli się na boki z miejsca ich zstąpienia, uciekając jak najdalej mogli. Jedni w prawo, drudzy w lewo, inni nie patrząc nawet w którą stronę.
Pierwsza, największa grupa, chciała przebić się przez barierę oddzielającą nowo narodzony wszechświat od Poza. Wiedzieli oni o barierze, gdyż widzieli ją przez zstąpieniem. Teraz jednak była ona dla nich niemal niewidoczna, bledła też coraz bardziej gdy oni słabli. Niecierpliwi próbowali kilkakrotnie, każda próba jednak kończyła się niepowodzeniem. W końcu zebrali się w kole i chwycili za ręce, przerażeni czekając na swój los.
Druga grupa, mniejsza od pierwszej, chciała dobiec na skraj planu egzystencji, gdzie bariera oddzielająca wszechświat od Poza była najcieńsza i najłatwiej było przezeń przeniknąć. Odległość od tego słabego punktu zwiększała się jednak szybciej, niż byli oni w stanie biec, z każdą też chwilą słabli oni coraz bardziej. W końcu zatrzymali się, nie mając siły biec dalej.
Trzecia grupa, jeszcze mniejsza, przez długi czas biegła wraz z drugą, nie potrafiła jednak nadążyć za ich tempem i wkrótce zostali sami. Poczęli więc wołać Érusha i Posłusznych, błagając o pomoc. Ani Érush ani żaden z Posłusznych nie był im jednak w stanie przyjść z pomocą. Nie da się bowiem zatrzymać kamienia raz wprawionego w ruch, ani lawiny którą wraz z sobą ciągnie.
Jeszcze inni Niecierpliwi biegli w panice przed siebie, a byli to ci, co nie patrzyli nawet w jaką stronę biegną. Nie mieli żadnego celu ni planu ucieczki, podążali tylko za tłumem, niby owce na rzeź. Wśród nich był Xar (Słońce) i 12 jego towarzyszy. Przez dłuższy czas biegli wraz z resztą, w pewnym momencie jednak Xar obejrzał się za siebie i zobaczyli jak daleko od nich uciekli ich bracia i siostry, pozostałe 3 grupy. Gdy spojrzał z powrotem przed siebie, zobaczył, że większość Patairiyanęri zdążyła ich już wyprzedzić, a Xar i jego towarzysze zostali prawie na samym końcu. Zebrał ich więc i rzekł, że taka ucieczka nie ma sensu, że powinni spróbować sami znaleźć sposób wyjścia, lub równie dobrze mogą tak stać i pogodzić się z losem. Odezwała się tedy Harissah (Hefajstos), ukochana Xara, która najbliżej niego stała a rzekła, że trzeba być gotowym na największe poświęcenie aby uratować siebie i innych. Kazała Xarowi zabić ją, by on i pozostała 10 mogłi podążyć za nią przez barierę, gdy jej esencja będzie wracać do Érusha w Poza. Xar opierał się przez chwilę, w końcu jednak wyciągnął swój promienny sztylet i ze łzami w oczach zanurzył go w piersi swojej ukochanej. I faktycznie, przez chwilę zdawało się, że plan Harissah działa, jej esencja zaczęła bowiem torować sobie drogę przez barierę. Xar, który był najbliżej niej, rozbłysł światłem znacznie mocniejszym niż inni Niecierpliwi, gdy przez małe luki w barierze zyskał nieco Mocy z Poza. Było już jednak za późno, a ich związanie z materią było już za silne. Esencja Harissah musiała wrócić z powrotem do jej ciała, a z całą 12 stało się to co z resztą Niecierpliwych.   
Wszyscy Patairiyanęri biegli coraz wolniej i wolniej, a z każdą chwilą w każdym niestabilnym świecie ich Forma była coraz mocniejsza a ich Moc coraz słabsza. Proces ten dotykał ich w różnym stopniu, jednak wszyscy Niecierpliwi stali się w końcu gwiazdami i planetami a ci, co złączyli się w grupy utworzyli konstelacje i galaktyki. Xar zachował jednak zyskaną Moc, przez co świecił znacznie jaśniej niż inne gwiazdy, opromieniając swoich towarzyszy i swoją ukochaną, która nie zdążyła umrzeć. Jej krew jednak, zmieszana z łzami Słońca, wciąż wypływa z jej rany, w formie Snopu Ognia.

Posłuszni obserwowali to wszystko w Poza, ze zgrozą będąc świadkiem losu swoich braci i sióstr, niezdolni jednak pomóc. Nie ważyli się również złamać zakazu Érusha, stali więc przerażeni. Stali tak jeszcze jakiś czas po tym jak wszystko się skończyło, podczas gdy wszechświaty stygły i uspokajały się.  Aż w końcu Érush ponownie wstał ze swojego tronu i przemówił: "Oto daję wam znak, że jest już bezpiecznie. Możecie, jeśli chcecie, zstąpić teraz bez obaw na plany egzystencji." Widząc jednak niepewność i strach na twarzach wielu z Posłusznych dodał: "Ci z was, którzy wolą zostać ze mną, również mogą to uczynić. Ostrzegam również, że ci z was którzy zdecydują się zstąpić, nie będą mogli dobrowolnie wrócić do Poza aż do chwili końca i nowego początku." I tak Istoty Boskie znów się podzieliły, na tych w których wciąż dominowała fascynacja tym co stworzyli i jego pięknem i na tych którzy zbyt obawiali się losu Niecierpliwych, by zstąpić. Tym którzy pragnęli wziąć wszechświaty i ich niezmierzone przestrzenie w posiadanie kazał Érush wystąpić, a z pośród nich wybrał najmądrzejszych i najpotężniejszych, przekazując im w darze fragmenty Vesadani Perzis, jego Wiecznego Płomienia. I tak Ptoan Andoh Gurzīsht - Ci, Którzy Zostali, zostali u boku  Érusha w Poza, natomiast Ptoan Andoh Qandrīsht - Ci, Którzy Zstąpili, zstąpili na rozległe plany egzystencji. 

Takie jest też pochodzenie gwiazd na niebie Kyonu, jego słońca, planet układu i samej planety. Ajdyniriańczycy wieżą bowiem, że wszystko to są bogowie, Patairiyanęri uwięzieni w Formie. Ci, którzy uciekli na boki w pierwszej grupie, utworzyli Drogę Mleczną. Ci, którzy biegli w drugiej i trzeciej grupie stali się Wielkim i Małym Obłokiem Magellana, natomiast ci, którzy na oślep biegli przed siebie, są gwiazdami z tej galaktyki. Niecierpliwi stracili możliwość zmiany formy i kształtu, uwięzieni w jednej niezmiennej, zatracili też dużą część swojej Mocy, a wraz z nią pewną część ich świadomości. Ciała Niebieskie nie są jednak nieświadomymi, martwymi bytami. Poprzez ich przywiązanie do materialnego świata, Niecierpliwi posiedli wiedzę i zrozumienie o tym planie egzystencji daleko wykraczające poza wiedzę innych bogów (zarówno Ptoan Andoh Gurzīsht jak i Ptoan Andoh Qandrīsht) czy śmiertelników. To jest też jedno z prawideł ajdyniriańskiej mitologii - nie ma nic za darmo, wszystko ma swoją cenę, a każdy czyn swoje konsekwencje. Dlatego też astronomia (i poniekąd też astrologia) jest tak zaawansowana w Imperium, jest bowiem traktowana z czcią i stanowi de facto praktykę religijną. Poznawanie ruchów gwiazd po nieboskłonie jest przecież obserwacją samych bogów.
_______________________
*Wielka Muzyka nie jest najwierniejszym tłumaczeniem, w ajdyniriańskim bowiem istnieje rozróżnienie między muzyką, tańcem a połączeniem obu z tych rzeczy. "Kārnam" oznacza właśnie połączenie tańca i śpiewu.

Początek to niezły plagiat :)

Tolkien zawsze spoko XD A on z kolei podebrał to od Finów. W każdym razie motyw Wielkiej Muzyki, który osobiście tak mi się podoba, że musiałem go mieć i u siebie. Tylko niestety u mnie nie ma Melkora, a główny zły to pomieszanie motywów od Ahrymana aż do Cthulhu

Z edytowałem nieco mit kosmogoniczny. Chciałem uczynić początek chociaż minimalnie mniej Tolkienowskim, ale chyba średnio mi to wyszło, bo naprawdę podoba mi się ten motyw. Rozwinąłem za to całkiem mocno historię Niecierpliwych i powstanie Drogi Mlecznej, Obłoków Magellana i galaktyki w której znajduje się Kyon. Na wiki przeczytałem też przed chwilą o Snopie Ognia, czyli tym ogromnym strumieniu materii wywiewanej z pierwszej planety układu przez słońce, i to dało mi pomysł na historię naszego układu słonecznego. Co prawda tą część też dało by się lepiej rozwinąć, ale jest już późno i chce mi się spać.

Możecie dać znać co sądzicie.
A wraz z kolejnym edytem powinna dojść reszta opowieści, aż do powstania człowieka.

Mi się bardzo podoba w szczególności ten fragment:

Cytat: Borlach w Maj 31, 2017, 12:59:39
Ciała Niebieskie nie są jednak nieświadomymi, martwymi bytami. Poprzez ich przywiązanie do materialnego świata, Niecierpliwi posiedli wiedzę i zrozumienie o tym planie egzystencji daleko wykraczające poza wiedzę innych bogów (zarówno Ptoan Andoh Gurzīsht jak i Ptoan Andoh Qandrīsht) czy śmiertelników. To jest też jedno z prawideł ajdyniriańskiej mitologii - nie ma nic za darmo, wszystko ma swoją cenę, a każdy czyn swoje konsekwencje.

No wiesz, każdy mit (a nawet cała mitologia) musi być być opowieścią z morałem, opowieścią która obrazuje i kształtuje mentalność danego narodu. I to byłby właśnie w przykład ajdyniriańskiej mentalności     

Fauna i flora
W przerwie od robienia mitologii poszedłem w ślady Pluura i zająłem się opisywaniem klimatu Imperium i jego fauny i floty. Od początku zamierzenie na Ajdynir było dość Blisko Wschodnio - Indyjskie, ale okazało się, że klimat ma o wiele więcej z Afryki i Dalekiego Wschodu niż sądziłem.

Flora
Zielone Lasy, czyli dżungle nad Morzem Słonym, są domem niezliczonej ilości gatunków roślin, z których dwa są szczególnie cenione - hebanowce, ze względu na swoje czarne drewno, i drzewo Ghąruan, o drewnie w biało-błękitnym kolorze. Rozległe stepy i sawanny najbardziej przypominają Afrykę a porastają je baobaby, akacje i palmy, ogromne tereny pustyń i półpustyń zachodniego Imperium natomiast kaktusy i inne kserofity. Niziny nad Jeziorem Szmaragdowym porastają drzewa charakterystyczne dla wilgotnych lasów nadczarnomorskich, palmy, ale najbardziej charakterystyczne rośliny tego regiony, a przy tym całego Imperium, to krzewy herbaciane, winorośla i ziele iḱagozh. Ogromne winnice i pola herbaciane pokrywają niemal całe serce kraju, a rodzai wina i herbaty Ajdyniriańczycy znają kilkaset. Podobnie sprawa ma się z opisywanym prze zemnie wcześniej iḱagozh, o niebieskich liściach. Nad brzegami rzek rośnie papirus. Samo Jezioro Szmaragdowe jest niezwykłe nie tylko ze względu na czystość i zielone zabarwienie swoich wód - jest ono domem dla mikroskopijnych organizmów roślinnych, podobnych do tych występujących na Malediwach (lingulodinium polyedrum). Rośliny te posiadają luminescencyjne właściwości i świecą mocnym niebiesko-turkusowym blaskiem każdego wieczoru gdy fale wyrzucają je na plaże Jeziora. Rośliny te występują też w dolnym brzegu rzeki Eqarosi.   


Fauna
W tropikalnych Zielonych lasach występują liczne gatunki zwierząt, miedzy innymi megafauna pokroju lemurów olbrzymich (megaladapis), a także anakondy oraz pāyrīn, jedno ze świętych ajdyniriańskich zwierząt, będące przerośniętą wersją rysia. W suchych lasach tropikalnych znajdujących się w dolnym biegu rzek Ar̄ea i Eqarosi, a także na Równinach Ikheril żyją słonie, wiele nielotnych ptaków pokroju dodo (raphus cucullatus), genyornis newtoni i moa (dinornithiformes), a także sławny ńarmad - symbol Ajdyniru, będący niczym innym jak Orłem Haasta (harpagornis moorei). W obu tych rzekach a także w samym Jeziorze Szmaragdowym żyją słodkowodne delfiny zwane qor̄u oraz żółwie słoniowe, w rzekach występują również hippopotamy i krokodyle. W sercu Imperium żyje djeśpar, gryzoń przypominający koszatniczkę, osiągający jednak rozmiary domowego kota i często tak jak koty trzymany przez bogaczy jako zwierzątko domowe. Na południowych sawannach również występują żyrafy, słonie, mamuty cesarskie i stepowe, moa, ńarmady, a także lwy, gazele i tygrysy szablozębne. W Kavelii, u podnóży Gór Żelaznych, Gór Pochodzenia, a także w Białych Wzgórzach, czyli tam gdzie klimat jest nieco chłodniejszy, żyją jelenie i wilki straszliwe (canis dirus). Na rozgrzanych pustkowiach południa żyją natomiast wielbłądy, w tym wielbłąd syryjski, lwy workowate, strusie a także kilka jaszczurczych gatunków, takich jak megalania (varanus priscus), waran z komodo, czy ŝarhatan - wielki gad wielkości konia przypominający nieco dinozaura lub smoka bez skrzydeł, który został co ciekawe udomowiony a Jeźdźcy Ŝarhatanów stanowią dumę imperialnej kawalerii.   

Ciekawie, tylko zastanawiają mnie te dodo, które mogą sobie nie poradzić przy tylu drapieżnikach. Ów smok to dla mnie tak trochę już fantastyka, nie wiem jak innym się zdaje, ale według mnie powinien on być może tylko stworem mitycznym. Chyba w założeniach jeszcze miała być co najwyżej megafauna. Też trochę dziwi mnie mieszanie zwierząt ze wszystkich stron świata, choć przyznam, że każde z tych zwierzątek lubię i w sumie to się nie dziwię wyborowi :)

CytatCiekawie, tylko zastanawiają mnie te dodo, które mogą sobie nie poradzić przy tylu drapieżnikach.

Jakby było ich wystarczająco dużo, wykształciły by system obronny, vide: surykatki.

CytatÓw smok to dla mnie tak trochę już fantastyka, nie wiem jak innym się zdaje, ale według mnie powinien on być może tylko stworem mitycznym.

No racja, troszkę poszedłeś.

CytatCiekawie, tylko zastanawiają mnie te dodo, które mogą sobie nie poradzić przy tylu drapieżnikach.

Dodo maja w zamierzeniu występować w szczególności na Równinach Ikheril, czyli między Jeziorem Szmaragdowym a dżunglą i wybrzeżem. Tam drapieżników jest nieco mniej (brak waranów, megalanii czy tych moich ŝarhatanów), a najgroźniejszy drapieżnik, czyli ńarmad, upodobał sobie szczególnie moa. Więc gdyby były faktycznie wystarczająco liczne to myślę że mógłby tam egzystować.

Co do ŝarhatanów... eh, faktycznie stąpam po krawędzi realizmu, ale bardzo mi na nim zależy. Ba, wspomniałem o nich już nawet w moim pierwszym poście, a idea jaszczurczej kawalerii głęboko mi w głowie tkwi, chociaż muszę przyznać, że obrazek który tu wstawiłem nie odzwierciedla idealnie tego co chciałem, bo ŝarhatan wygląda tu o wiele za bardzo dinozauro-smoko podobnie. Ale tylko to znalazłem na internetach.

Eh, to może bym tą nieszczęsną gadzinę trochę... zmniejszył lub w inszy sposób odgroźnił, żeby ją zachować? Co wy na to?       

CytatEh, to może bym tą nieszczęsną gadzinę trochę... zmniejszył lub w inszy sposób odgroźnił, żeby ją zachować? Co wy na to?       

Tu nawet nie chodzi o rozmiar, bo myślę, że jakbyś poszperał, to byś coś podobnego znalazł (spróbuj poszukać na wikipedii angielskiej). Mi się zdaje, że chodzi o te, troszkę nierealistycznie wyglądające kolce.

EDIT: Tak teraz sobie myślę, po przeczytaniu całości artykułu, że nasz Kyon to straszliwe miejsce dla ludzi, aż dziw bierze, że tyle tam wspaniałych cywilizacji. Potęga konkurencji.

Cytatnierealistycznie wyglądające kolce

To akurat prawda. Kolce tak jak mówiłem nie były częścią pierwotnego zamierzenia (halo, jak na kolcach postawić siodło i jeździć? Cholernie niewygodnie by było. I w dupę by się wbijało), tyle, że po intensywnym przeszukiwaniu wszystkich devianartów czy innych pinterestów to było jedynym co jakkolwiek oddawało mój zamysł.

A gdyby zastąpić nierealistyczne kolce, bardziej realistycznymi (i przyjaznymi jeździectwu) łuskami?   

CytatI w dupę by się wbijało

To akurat może być przyjemne. ;)

CytatA gdyby zastąpić nierealistyczne kolce, bardziej realistycznymi (i przyjaznymi jeździectwu) łuskami?

Ano tak. Mi się coś jego głowa też nie podoba, jakoś za mało gadzia (bardziej na canisową psią/wilczą mi wygląda).

Na wiki opisałem ajdyniriańską modę, a także dodałem trochę informacji o geografii państwa i zacząłem przenosić informacje o faunie i florze.
http://jezykotw.webd.pl/wiki/Wielkie_Imperium_Ajdyniria%C5%84skie#Moda (http://jezykotw.webd.pl/wiki/Wielkie_Imperium_Ajdyniria%C5%84skie#Moda)

Stworzyłem początek strony o imperialnej stolicy, a także o panującym obecnie Rodzie Żysudrydów. Na dniach powinien pojawić się też początek strony o Wielkich Rodach.
http://jezykotw.webd.pl/wiki/Djyazhoar
http://jezykotw.webd.pl/wiki/R%C3%B3d_%C5%BBysudryd%C3%B3w

Dodałem mapę języków/ludów Imperium i ich nie dokończoną jeszcze listę
http://jezykotw.webd.pl/wiki/Wielkie_Imperium_Ajdyniria%C5%84skie#Spo.C5.82ecze.C5.84stwo

Ok, nadszedł czas! W końcu stworzyłem zarys nieużywanego już alfabetu ajniadańskiego, z którego wyewoluował współczesny ajdyniriański R̄agul. Problem jest jeno taki, że do tej pory nawet nie zacząłem pracować nad językiem ajniadańskim, nie wiem też jakie dźwięki posiadał i jak bardzo różnił się fonologicznie od ajdyniriańskiego, stworzyłem więc alfabet ajniadański na potrzeby ajdyniriańskiego. Gdy, i jeżeli, zabiorę się w końcu za ajniadański to najwyżej lekko ten alfabet zmodyfikuję, ale na razie macie podgląd jak się to mniej więcej prezentuje wizualnie.
Celowałem bardziej w pismo klinowe a wyszedł jakiś bękart run i nie wiadomo czego. W sumie jest nieźle xd

Od lewej do prawej: łacinka, r̄agul i pismo ajniadańskie. 2 kolumny. Tak wiem, że nieco chaotycznie :/

Spoiler

(http://jezykotw.webd.pl/w/images/b/be/Ajd.Ajniad.Pismo.png)

[Zamknij]

Pismo ajniadańskie nie posiada praktycznie wcale interpunkcji, jedyne co występuje to odpowiednik kropki, a i tak rzadko. Charakterystyczne jest też to, że litery opierają się na poziomej linii, która generalnie zanikła we współczesnym r̄agulu, z wyjątkiem ajdyniriańskiej kaligrafii, gdzie linia ta nazywa się nęhwair. 
Tu macie też porównanie współczesnego r̄agulu (na górze) i pisma ajniadańskiego (na dole). Podany przykład to pierwsze zdanie pierwszego artykułu Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka po ajdyniriańsku.

Ḱévaraur̄ īranôro ag nazhanôro eo edzor bhāvazhi ag edae arṕasakrę geńaksherą.
Ta avriťimi ag cadhiri shart dzalion ag ęri wessar̄n eo pārhusāst dirzeazhi khamane ŝarwī.

Spoiler

(http://jezykotw.webd.pl/w/images/thumb/5/5b/Ajd.Ajniad.Por%C3%B3wnanie.png/800px-Ajd.Ajniad.Por%C3%B3wnanie.png)

[Zamknij]

Tak lorowo, alfabet ajniadański jest prawdopodobnie pierwszych kyońskim alfabetem i jednym z najstarszych znanych pism świata. Ciężko stwierdzić kiedy dokładnie się rozwinął, jego początki można datować na 7 tysięcy lat ziemskich temu, u zarania Cywilizacji Ajniadańskiej, w formie proto-pisma obrazkowego, przy czym podana tu dojrzała forma prawdziwego alfabetu wykształciła się ostatecznie jakieś 5 tysięcy lat temu. Jego kanciastość wynika stąd, że Ajniadanowie pisali przede wszystkim na glinianych, kamiennych i metalowych tabliczkach oraz na ogromnych inskrypcjach i reliefach naskalnych, znajdujących się wysoko w Górach Kubhlod na Wschodzie, przez Ajdyniriańczyków znanych pod nazwą "Gór Pochodzenia". Nieliczne inskrypcje znajdują się również w Górach Żelaznych. Istnieje spore prawdopodobieństwo, że Starożytni Ajniadanowie posiadali również drugą wersję swojego pisma, używaną do pisania na materiałach takich jak papirus (co wspominane jest w niektórych ajdyniriańskich podaniach), lecz do dnia dzisiejszego nie są znane żadne przykłady tego pisma - mniej trwałe materiały nie przetrwały najprawdopodobniej Upadku, lub dalej leżą gdzieś, pogrzebane pod ruinami pradawnych miast.

Podczas Wielkiej Wędrówki, pismo ajniadańskie zostało przewiezione przez Ajdyniriańczyków nad Jezioro Szmaragdowe, używano go do zapisywania języka staro-ajdyniriańskiego. W okresie Starego Państwa z pisma ajniadańskiego wykształcił się współczesny R̄agul, który ostatecznie zastąpił pismo ajniadańskie.

Podobnie jak z pisma fenickiego w naszym świecie wywodzą się lub wykształciły się pod jego wpływem, wiele innych pism, tak z pisma ajniadańskiego wywodzi się wiele współczesnych alfabetów Wschodniego i Środkowego Kyonu.       

HP, Pluur - jako, że ustalaliśmy że pismo waraskie miało być oparte na piśmie Ajdyniriańczyków, a i pismo olseskie miało rozwinąć się pod wpływem alfabetu ajniadańskiego, macie tu nareszcie punkt odniesienia.

I jak, co myślicie?       

Nie sądzisz, że 7tys lat ziemskich (17 tys kyońskich) to nie za dużo?

Obrazek mi się nie wyświetla :-(

EDIT: Już wszystko w porządku. Podobają mi się te pisma, trochę przypominają arabski.

Cytat: Henryk Pruthenia w Sierpień 08, 2017, 16:07:43
Nie sądzisz, że 7tys lat ziemskich (17 tys kyońskich) to nie za dużo?

No właśnie.

Cytat: Henryk Pruthenia w Sierpień 08, 2017, 16:07:43
Nie sądzisz, że 7tys lat ziemskich (17 tys kyońskich) to nie za dużo?

Chodziło mi tutaj bardziej o najdawniejsze początki tego pisma, jakieś obrazki  i te sprawy, z których pełnoprawne pismo potem wyewoluowało. Bo jest to jedynie o jakieś 1000 lat wcześniej niż wynalezienie pisma klinowego, które za wikipedią:

CytatWynalezienie pisma klinowego nastąpiło w IV tysiącleciu p.n.e.

No ale w porządku, jesli uważacie że to wciąż za wcześnie to mogę zmienić, aż tak mi nie zależy. Jaki przedział czasu bardziej by pasował?

Cytat: Kazimierz w Sierpień 08, 2017, 16:30:27
Obrazek mi się nie wyświetla :-(.

Który konkretnie? Jak coś to tu są linki
http://jezykotw.webd.pl/w/images/thumb/5/5b/Ajd.Ajniad.Por%C3%B3wnanie.png/800px-Ajd.Ajniad.Por%C3%B3wnanie.png
http://jezykotw.webd.pl/w/images/b/be/Ajd.Ajniad.Pismo.png

CytatNo ale w porządku, jesli uważacie że to wciąż za wcześnie to mogę zmienić, aż tak mi nie zależy. Jaki przedział czasu bardziej by pasował?

Myślę, że (podane w latach ziemskich) te 5000 lat temu to na prawdę pierwsze inskrypcje, ba obrazki jakihś źwierząt. I około 3000 powstanie pisma?

Edit:

CytatHP, Pluur - jako, że ustalaliśmy że pismo waraskie miało być oparte na piśmie Ajdyniriańczyków, a i pismo olseskie miało rozwinąć się pod wpływem alfabetu ajniadańskiego, macie tu nareszcie punkt odniesienia.

Chętnie skorzystam. Te znaki łacińskie czytać jak w Twoim języku, opisanym na wiki?

CytatMyślę, że (podane w latach ziemskich) te 5000 lat temu to na prawdę pierwsze inskrypcje, ba obrazki jakihś źwierząt. I około 3000 powstanie pisma?

W porządku, niech i tak będzie. Zakładając że ten pełny alfabet powstałby jakieś plus minus 3000 lat temu to mamy 700 lat na powstanie wszystkich wielkich inskrypcji i reliefów, bo Upadek nastąpił 2300 lat temu. Powinno, raczej wystarczyć.

CytatChętnie skorzystam. Te znaki łacińskie czytać jak w Twoim języku, opisanym na wiki?

Dokładnie. Tak jak mówiłem, nie mam fonologii ajniadańskiego, ani nawet staroajdyniriańskiego, więc dźwięki są ze współczesnego ajdyniriańskiego

Etap od protopisma do pisma nie trwał wcale długo. I dodatkowo, pod koniec IV tys. A tak dokładnie 3100 p.n.e. mamy pewne datowanie, a wcześniej tylko może tylko.
Potem odpowiem szerzej.

Ok, to przedział czasowy faktycznie przedobrzyłem, więc dobrze że go przestawiliśmy.
A jak się odniesiecie co do samego pisma?   

Za bardzo podobne. Podeślę Ci jednę książkę o pismach, i jak zobaczysz różnice, które pojawiają się po paru wiekach, to mam nadzieję, zreformujesz.
Alfabet - klucz do historii ludzkości - czy jakoś tak.

Ok, to jak tak to chętnie w tym jeszcze pogrzebię. Czy ten alfabet nadawałby się do zapisu staro-ajdyniriańskiego (okres plus minus między 2000 a 1000 lat temu)? Miałby wtedy już formę przechodnią między ragulem a starożytnym ajniadańskim.
Poza tym takie pytanie - czy alfabet grecki nie przetrwał praktycznie w niezmienionej formie od starożytności?
Edit: Podobnie inskrypcje z czasów rzymskich da się przecież przeczytać. Aż tak się łacinka przez 2000 lat nie zmieniła

Tak, masz rację. W okresach stabilnych zmiany były powolne. Ale u Ciebie, z tego co wiem, upadła cywilizacja, czy coś :p
I nadałby się.
Mógłbyś wrzucić kalendarium wydarzeń? Wtedy dało by się ustalić co i jak :)

Kalendarium nie jest jeszcze skończone a i same wydarzenia są deszcze dopiero w zarysie. Ale tak poglądowo (w latach ziemskich, lata kyońskie i zabawa w kalendarze będzie w prawdziwym kalendarium):
* przed 2300 latami na Wschodzie kwitło Pierwsze Królestwo
* 2300 lat temu - Upadek, początek Wschodniej Wielkiej Wędrówki Ludów: rozejście się ludów Ajniadanów na północny, południe i w stronę gór. Na południe uciekli przodkowie Oranów, w stronę gór Szomemów, na północ zaś Ajdyniriańczyków. Przed opuszczeniem Wschodu przodkowie Ajdyniriańczyków, w dużej mierze dawna Ajniadańska szlachta i elita spędzili 200 lat na wygnaniu, goszcząc w Państwie Szyszeńskim.
* 2100 lat temu - Ajniadańska elita opuszcza Szyszenię i rusza na północ, przez Bramę Wschodzącego Słońca wkraczając do Środkowego Kyonu. Przez te 100 lat prowadzili quasi-koczowniczy tryb życia, ala Bułgarzy we wczesnym średniowieczu.
* jakieś 2000 lat temu docierają nad Jezioro Szmaragdowe, tworząc skupisko miast państw, z których utworzyło się potem 6 ajdyniriańskich królestw.
* około 1700 lat temu wszystkie królestwa zostają podbite i zjednoczone pod jednym sztandarem. Powstaje Ajdynir. Początek ery Starego Państwa.
* wraz z zakończeniem Pierwszej Wielkiej Suszy (która u mnie objawiła się jako okres wzmożonych opadów i obfitości) jakieś 1000 lat temu kryzys w państwie i rozpad Imperium. Koniec doby Starego Państwa.
* od około 1000 do 700 lat temu okres przejściowy, jeszcze nie nazwany. W kraju władzę przejmują fanatyczni kapłani Ishar a Ajdynir (tereny nad Jeziorem bo reszta prowincji dokonała secesji) zostaje teokracją
* jakieś 700 lat temu obalenie władzy kapłańskiej i restauracja monarchii. Początek doby Nowego Państwa.

I właśnie. Przecież Imperium Rzymski też upadło, a jego koniec był mocno burzliwym okresem. A jednak późniejsze barbarzyńskie i chrześcijańskie królestwa zaadoptowały rzymskie pismo, które nie uległo aż takim zmianom.
Przodkowie Ajdyniriańczyków byli zaś w dużej mierze ajniadańską szlachtą która przez 200 lat była na wygnaniu u Szyszenów, niczym Żydzi w Egipcie ale bez żadnego niewolnictwa. Elita kultywowałaby swoje pismo, zachowując je praktycznie niezmienionym, podczas gdy przodkowie Oranów i Szomemów praktycznie zapomnieliby o nim. Gdy przodkowie Ajdyniriańczyków wędrowali na północ opowieści o Pierwszym Królestwie stałyby się wyidealizowanym obrazem utraconego raju, więc nie byłoby chyba naciągane gdyby uznać że i pismo otoczono by pewnym kultem, co spowolniłoby zmiany.

Bodaj najbardziej burzliwy i chaotyczny okres to byłoby rozbicie na królestwa. I wtedy można by jak dla mnie wprowadzać jakieś zmiany                   

Co do pisma, które nie zmienia się na obczyźnie - trochę w to nie wierzę, ale z drugiej strony - czemu nie? A od czego pochodzi same pismo? Od obrazków etc? I jak wyobrażasz sobie pierwszy etap piśmiennictwa?
A te kalendarium uważam za w pełni realistyczne :)

CytatCo do pisma, które nie zmienia się na obczyźnie - trochę w to nie wierzę, ale z drugiej strony - czemu nie?

Sorki, ale przez prawie 2000 lat spędzenia Żydów na obczyźnie nie zatracili swego pisma, ba! zachowali je głównie w religii. Podobnież (ale krócej) rzecz miała się z Ormianami, czy Tatarami.

Cytat: Pluur w Sierpień 09, 2017, 18:12:38Sorki, ale przez prawie 2000 lat spędzenia Żydów na obczyźnie nie zatracili swego pisma, ba! zachowali je głównie w religii. (...)

Z drugiej strony współczesny alfabet hebrajski jest pochodzenia aramejskiego. Poprzedni, własny alfabet zatracili (choć nie w 100%) podczas niewoli babilońskiej, która zresztą była najważniejszym momentem w dziejach religii żydowskiej.

W ogóle historia Hebrajczyków jest bardzo interesująca, choć bardzo zmanipulowana przez religię, właśnie w okresie babilońskim, a zwłaszcza zaraz po nim.

Cytat: Pluur w Sierpień 09, 2017, 18:12:38

CytatCo do pisma, które nie zmienia się na obczyźnie - trochę w to nie wierzę, ale z drugiej strony - czemu nie?

Sorki, ale przez prawie 2000 lat spędzenia Żydów na obczyźnie nie zatracili swego pisma, ba! zachowali je głównie w religii. Podobnież (ale krócej) rzecz miała się z Ormianami, czy Tatarami.

Tak, dlatego uważam, że powinno zostać, jak jest. I jeżeli te pismo, które zaprezentował Borlach, pochodzi z okresu 2000 lat temu (przybycie i wojny), to waraskie oparłoby się o nie, dobrze?

Cytat: Todsmer w Sierpień 09, 2017, 19:38:32

Cytat: Pluur w Sierpień 09, 2017, 18:12:38Sorki, ale przez prawie 2000 lat spędzenia Żydów na obczyźnie nie zatracili swego pisma, ba! zachowali je głównie w religii. (...)

Z drugiej strony współczesny alfabet hebrajski jest pochodzenia aramejskiego. Poprzedni, własny alfabet zatracili (choć nie w 100%) podczas niewoli babilońskiej, która zresztą była najważniejszym momentem w dziejach religii żydowskiej.

Ale nie ma tu pełnej analogii: tradycje nie zatarły się i przetrwały.

Dodam tylko, że przykład kilkukrotnie przywoływanej tu łacinki jest inwalidą. Czy ta (https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3e/Inscription_displaying_apices_%28from_the_shrine_of_the_Augustales_at_Herculaneum%29.jpg) łacinka jest jakoś zdumiewająco podobna do tej (https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/53/Piers_plowman_drolleries.gif)? Tak to wyglądało, póki rozwijała się naturalnie. Potem niestety przyszli humaniści, odkopując przykłady sprzed 1500 lat (renesans to podobno epoka odwracająca się od średniowiecznego wstecznictwa - ale przecież takim sięganiem do przeszłości, a nie przyszłości, charakteryzował się renesans właśnie). Ale wciąż przecież, nawet po odświeżeniu, współczesna łacinka to minuskuła. Majuskuła to jej archaiczny wariant. Rzymianin nie odczytałby współczesnej łacinki za żadne skarby.

CytatA od czego pochodzi same pismo? Od obrazków etc?

Tak, najpewniej tak. Z resztą ani nie ma tu co kombinować ani raczej nie mam innych opcji. 

CytatI jak wyobrażasz sobie pierwszy etap piśmiennictwa?

Raczej się nad tym nie zastanawiałem. Na razie skupiam się raczej na czasach po Upadku, ale do cywilizacji ajniadańskiej jeszcze wrócę i ją rozwinę.

CytatA te kalendarium uważam za w pełni realistyczne :)

Jest, przynajmniej tyle! XD

CytatTak to wyglądało, póki rozwijała się naturalnie. Potem niestety przyszli humaniści, odkopując przykłady sprzed 1500 lat (renesans to podobno epoka odwracająca się od średniowiecznego wstecznictwa - ale przecież takim sięganiem do przeszłości, a nie przyszłości, charakteryzował się renesans właśnie).

Ależ czy ja stwierdziłem gdzieś że ajdyniriańskie pisma rozwijały się naturalnie? Nope. Pismo Starożytnych Ajniadanów rozwijało się w pełni naturalnie od rysunków naskalnych przez pismo obrazkowe do alfabetu, bez żadnych motywowanych ideologicznie interwencji. I tak było aż do Upadku.
Ale potem historia i mit zatarły się w Ajniadańsko-Ajdyniriańskiej świadomości, czasy Pierwszego Królestwa stały się wyidealizowanym przedstawieniem raju, niedoścignionym wzorem wszystkiego co dobre, potężne, słuszne i chwalebne. Ajniadańska elita pewnie robiłaby wszystko by zachować swoją tożsamość, zwłaszcza że najprawdopodobniej byli na wyższym stopniu zaawansowania cywilizacyjnego niż Szyszeni, i czuli się od nich w pewnym stopniu lepsi. To raczej Ajniadanowie wywarli wpływ na kulturę szyszeńską niż odwrotnie. Natomiast po dotarciu Ajdyniriańczyków nad Jezioro pismo zostałoby otoczone plot armorem religijnego i ideologicznego konserwatyzmu i kultu. Za czasów imperialnych właśnie z powodu ideologii "wszystko co Ajniadańskie jest lepsze! Jesteśmy ich potomkami i będziemy kultywować drogi naszych przodków" pismo byłoby zdalnie utrzymywane w stanie jak najmniejszych zmian. Plus dorzućmy do tego wspominany prze zemnie już kiedyś kult książki, a co za tym idzie pisma. Książka jest rzeczą świętą, biblioteka świątynią, a niszczenie książek zbrodnią, podobnie pismo otoczone jest pewnego rodzaju kultem.

Myślę więc że zmiany w ajniadańskim piśmie przez stulecia powinny być w wielkim stopniu zminimalizowane, nawet sztucznie, poprzez religię i wszechobecny kult przeszłości. Więc nie powinno być naciąganym założenie, że:
1. pismo ajniadańskie, które przedstawiłem, rozwijało się naturalnie i zmieniało przez wieki na Wschodzie
2. forma pisma ajniadańskiego jaką przedstawiłem pochodzi z ostatniego okresu przed Upadkiem (na kilka wieków przed nim)
3. zostało niezmienionej formie przewiezione nad Jezioro
4. W czasach wojujących królestw nastąpiły naturalne zmiany, pismo zmieniło się
5. Wraz z okresem Starego Państwa i utworzeniem Imperium pismo zostało sztucznie przywrócone do swojego dawnego, idealnego, przewspaniałego, ajniadańskiego wyglądu. Używano go do zapisu staro-ajdyniriańskiego.
6. Podczas okresu przejściowego nastąpiły pewne zmiany, wykształcił się współczesny ragul jednak dalsze nie nastąpiły z podanych już powodów, co tłumaczy podobieństwo ragulu do pisma ajniadańskiego

Cytatto waraskie oparłoby się o nie, dobrze?

Żaden problem, ciekaw jestem jak będzie wyglądać. Tak właściwie to chciałbym też aby ludy tahareńskie posługiwały się pismem pochodzącym od ajniadańskiego lub ragulu. Nie zdecydowałem tylko jeszcze czy to będzie jakiś ich własny alfabet, jakiś wariant ajdynirińskich pism czy po prostu ragul dostosowany do ich języków   

Zgaduję, że będzie przypominało pismo italskie (I stadium), a potem jakieś monumentalne. Nic nadzwyczajnego :) Ale pewnie coś tam rozwinę od siebie i pogmatwam, a co!

Idąc za światłym przykładem Widsida i Tarnipalu, udało mi się w końcu zrobić mapę najwspanialszego miasta jakie widziało ludzkie oko! Patrzcie, oto jest bowiem siedziba bogów!

Éxan Bān Djyazhoar
Wielkie Miasto Djyazhoar

Spoiler

(http://jezykotw.webd.pl/w/images/7/78/WielkieMiastoDjyazhoarOznaczenia.png)

[Zamknij]

Będę na bieżąco oznaczał jakieś ważniejsze miejsca, budowle czy dzielnice, jak tylko jakieś nowe wymyślę i zdecyduje się gdzie je umieścić. Na razie jest tak:
1 - Pałac Imperatora
2 - Ogrody Pałacowe
3 - Port Królewski
4 - Port Wojskowy
5 - Port Północny
6 - Wielki Hippodrom
7 - Pomnik Imperatora Tālaivchahtish'a IV Zdobywcy
Pomnik jednewgo z dawnych Imperatorów, w tryumfalnym geście wznoszącego swój chątrizhar w górę i dosiadającego ogromnego szartana który rozszarpuje leżącego poniżej, pokonanego wroga. Zainspirowane śmieszkami co do kojarzenia się Djyazhoaru z Dynozaurem. Pomnik możnaby więc równie dobrze nazwać "Dynozaur masakrujący lewaków (tfu!)" <nazwa niekanoniczna>
8 - Plac Zwycięstwa
9 - Złota Świątynia
10 - Ogrody Świątynne
11 - Brama Jaskółki
12 - Pomnik Trybunału / dawny pałac Cesarzowej Dzaraeshmes
13 - Planty / w miejscu dawnych pałacowych murów
14 - Port Południowy
15 - Wielki Bazar
16 - Pole Hołdu
17 - Slumsy
18 - Slumsy
19 - Laguna Rinavriťen
20 - Brama Ńarmada

Robiłem to ze 2 albo 3 dni, więc długo zeszło xDDD Zwłaszcza, że miałem już w głowie zamysł miasta więc nie mogłem go sobie ot tak wylosować czegoś w tym programie. Najpierw wyszukałem coś co choć trochę przypominało mój zamysł (przy czym program cały czas mi się wywalał), a potem metodą kopiuj-wklej-popraw w paincie dostosowałem to do konceptu. Co sądzicie? :D   

Miały być 3 kręgi murów, ale ostatecznie skończyło się na dwóch. Za to 3 kręgi murów będzie mieć inne starożytne ajdyniriańskie miasto, Assurhan - była stolica (której też kiedyś zrobię mapę). To, że Djyazhoar ma 2 kręgi murów to kalka właśnie z Assurhanu. A wgl to dzięki tej mapce mógłbym teraz napisać jakieś opowiadanie coby się działo w imperialnej stolicy XD 

Strasznie fajnie to wygląda, jak dokładnie to robiłeś?
No i zamiast Bramy Jaskółki, przeczytałem Wieża Jaskółki.

Użyłem tego programu (https://watabou.itch.io/medieval-fantasy-city-generator). Tam sobie ustawiłem co chciałem w ustawieniach i losowałem mapę tak długo jak mi pasowała. Potem co mogłem edytowałem w programie. Potem mapę pobrałem i zacząłem obrabiać ręcznie w najlepszym możliwym programie - Paincie. W tym programie zrobiłem też na szybko i pobrałem 2 inne mapy, żeby móc sobie swobodnie kopiować i wklejać elementy z jednego do drugiego. I właśnie w Paincie zacząłem to ręcznie obrabiać, edytować, wklejać, sklejać etc

No i to w sumie tyle. Żmudna robota ale w końcu nie od razu Dyjazhoar zbudowano! xD

Dzięki, wezmę się niedługo za Melakoję! Najpiękniejsze miasto na świecie - i dodatkowo - białe!
Chodzi mi oczywiście o kolor murów

Cytat: BorlachWielki Bazar

(https://i.imgur.com/3cJoyxL.jpg)
MUSIAŁEM

Cytat: BorlachPomnik możnaby więc równie dobrze nazwać "Dynozaur masakrujący lewaków (tfu!)" <nazwa niekanoniczna>

Nie, żeby mi się pomnik nie podobał, ale Kauradowie taki przybytek mogliby zwalić :/

Cytat: Henryk Pruthenia w Marzec 25, 2018, 21:50:35
No i zamiast Bramy Jaskółki, przeczytałem Wieża Jaskółki.

A w ogóle to w cale nie przypadek! Jaskółka będzie maiła spore znaczenie w mojej mitologii i to też taki mały easter egg. Nawet się zastanawiam czy pośród moich mitologicznych bohaterów nie umieścić pewnej szarowłosej dziewoi potrafiącej podróżować między światami XDDD

CytatDzięki, wezmę się niedługo za Melakoję! Najpiękniejsze miasto na świecie - i dodatkowo - białe!
Chodzi mi oczywiście o kolor murów

Jasne, jasne - tłumacz się dalej! :P Ale czekam, zobaczmy najważniejsze miasto Północy!
Ale za witraże melakojskie smuteg
Na zawsze w moim sercu (*)

Cytat: Pluur w Marzec 25, 2018, 21:50:35
MUSIAŁEM

Piękne XDDD

CytatNie, żeby mi się pomnik nie podobał, ale Kauradowie taki przybytek mogliby zwalić :/

Barbarzyńcy! :'-(
>portal ~100 lat w przyszłość

Spoiler

https://waqasmallick.deviantart.com/art/Whats-left-of-it-734364602
Zapamiętajcie to, to istotne dla fabuły

[Zamknij]

Cytat: Borlach w Marzec 25, 2018, 23:41:00
Jasne, jasne - tłumacz się dalej! :P Ale czekam, zobaczmy najważniejsze miasto Północy!
Ale za witraże melakojskie smuteg
Na zawsze w moim sercu (*)

Tylko winny się tłumaczy :P
O Ty, plugawcze! Święte Miasto i witraże!? Nigdy!

Kozón też będzie, za nie długo.

Cytat: Pluur w Marzec 26, 2018, 21:56:49
Kozón też będzie, za nie długo.

No to czekamy na stolicę Wschodu! XD

Shaohadrani Bān Assurhan
Dumne Miasto Assurhan

Spoiler

(http://jezykotw.webd.pl/w/images/a/ac/Assurhan2.png)

[Zamknij]

Assurhan [as:uʀan] to jedno z najważniejszych, a zarazem najstarszych ajdyniriańskich miast, oraz jedna z dawnych stolic Imperium. Miasto-twierdza nie do zdobycia, pomnik architektonicznego geniuszu ludzkiego umysłu, oraz jeden z cudów świata. Assurhan wznosi się na szczycie ok 200 metrowego wzgórza, charakterystycznej formacji skalnej przypominającą mesę (https://en.wikipedia.org/wiki/Mesa), o zboczach wznoszących się dość łagodnie w górę, by nagle wystrzelić stromo na wysokość kilkudziesięciu metrów, otaczając płaski niczym stół szczyt ze 3 stron. Assurhan otoczony jest również 3 kręgami eliptycznych murów, każdy wyższy i grubszy od poprzedniego. Pierwszy Mur, wykonany z piaskowca, pozbawiony jest rzeźbień, z wyjątkiem posągów słoni/mamutów cesarskich strzegących bram. Drugi Mur, wykonany z białego i czerwonego granitu, zdobiony jest scenami wojny - szarżujących koni i szartanów, bohaterów i imperatorów w walce, zwycięskich imperialnych legionów, oraz leżących pod ich stopami zmasakrowanych lub klęczących i błagających o łaskę wrogów. Trzeci Mur, okalający płaski szczyt wzgórza, zbudowany z czerwonego granitu zdobionego marmurem, pokrywają niezwykle misternie i dokładnie wykonane sceny aktów oraz cielesnych uciech. Mury te wyznaczają również podstawowy podział miasta na 3 części - najwyższe, zwane Miastem Chmur (Chisarbān), poświęcone jest Vaksharowi, ajdyniriańskiemu bogowi burzy, piorunów, zemsty i honoru - Vakshar uznawany jest za patrona Assurhanu. Do Miasta Chmur wstęp mają jedynie członkowie rodziny królewskiej, wysokich rodów arystokratycznych oraz ci, którzy udają się na audiencję do Pałacu królewskiego lub otrzymali pozwolenie na wstęp od odpowiednich organów. Wyjątkiem są tutaj okresy pewnych świąt, gdy wstęp do Miasta Chmur jest dozwolony każdemu lub gdy sam Król/Królowa Assurhanu wyda takie pozwolenie (zwykle podczas jakich specjalnych wydarzeń/uroczystości). W Mieście Chmur znajduje się wspaniały Pałac Królewski, z charakterystyczną kopułą, widoczną z daleka, Wielka Świątynia Vakshara, oraz najwyższa budowla w całym mieście - wznosząca się na 110 metrów (z poziomu szczytu wzgórza, z poziomu gruntu byłoby to ~310m) wieża, zwana Kwiatem Burzy (Vakshyąnār), z której szczytu słychać dzwony zawsze podczas wschodu i zachodu słońca, oraz gdy zbliża się burza. Poniżej, za Drugim Murem, znajduje się Ptasie Miasto (Airahbān), podzielone z kolei na 4 dzielnice niższymi murami. Jest ono bardzo gęsto zabudowane, budynki wznoszą się w górę tarasami w górę, a główne ulice biegną z grubsza po okręgach. Ptasie Miasto poświęcone jest Ghrezdanowi, jednemu z Trójcy, który prócz bycia bogiem nocy, wiedzy, sekretów i magii jest również bogiem powietrza, sama nazwa miasta zaś wzięła się prawdopodobnie z ilości ptaków które wiją swe miasta w stromych zboczach górujących nad Ptasim Miastem. Najniższą częścią Assurhanu, położoną za Pierwszym Murem, jest Miasto Skał (Torhanbān), podzielone z kolei na 8 dzielnic, poświęcone samej Īdonaya, Bogini Ziemi. W Assurhanie osiedlać się mogą jedynie Rdzenni Ajdyniriańczycy, chyba że Nie-Ajdyniriańczyk uiści odpowiednią dodatkową opłatę - nawet wtedy jednak mogą zamieszkać jedynie w Mieście Skał.

Pod Assurhanem, we wzgórzu oraz pod nim, znajdują się sławne assurhańskie Katakumby, ogromna sieć tuneli w których zgodnie z ajdyniriańskim zwyczajem składane są prochy zmarłych, łącznie z ich popiersiami/podobiznami. Oświetlone ogarkami i pochodniami tunele rozciągają się na całe kondygnacje, a miejsca spoczynku assurhańskich królów i członków Wielkich Rodów to prawdziwe podziemne pałace.   

Od północnego-wschodu miasto opływa Rzeka Ŝiwani, zasilana również Świętym Źródłem (Ťiwan Ahûrani) wypływającym z południowej strony Wzgórza. Na zachód od miasta znajduje się tzw Podmiasto (Firyabān) - rozległe slumsy, zamieszkałe w większości przez biedotę, oraz Nie-Ajdyniriańskich pracowników o niskich kwalifikacjach, którzy migrują do wielkich miast Serca Imperium z najodleglejszych prowincji państwa, w poszukiwaniu pracy i lepszego życia, lecz nie mogą sobie pozwolić na wykup prawa do osiedlenia się za murami miasta.

Na północy, nad wybrzeżem gdzie Rzeka Ŝiwani wpada do Jeziora Szmaragdowego, znajduje się Niruhavran, miasto będące portem Assurhanu, położone nieco ponad kilometr od niego i połączone z nim Aleją Królewską, porośniętą z obu stron palmami. Dookoła znajdują się gaje oliwne. Po drugiej stronie rzeki znajdują się rozległe przedmieścia Niruhavranu. Dalej na północ znajdują się lasy, otaczające laguny, rozciągające się dalej na północ. Laguny/zalewy/rozlewiska to charakterystyczne formacje występujące dookoła całego Jeziora Szmaragdowego. Są dość płytkie, większość można przejść nie zanurzając się głębiej jak do piersi, najgłębsze zaś mają po 2m, mogą rozciągać się na wiele kilometrów, występuje też w nich zwykle krystalicznie czysta, szmaragdowa woda, podobnie jak na wielu płyciznach przy brzegach Jeziora - to od płycizn i lagun oraz koloru ich wody Jezioro Szmaragdowe wzięło swoją nazwę.   
                   

Legenda:
F - farmy, pola uprawne
L - lasy
G - gaje oliwne
Z - strome zbocza

1 - Pałac Królewski
2 - Wielka Świątynia Vakshara
3 - Kwiat Burzy
4 - Archiwa Królewskie
5 - Teatr i Park Teatralny
6 - Wielka Świątynia Trójcy
7 - Hippodrom
8 - Świątynia Ądryawah
9 - Świątynia Ghrezdana
10 - Brama Oliwna
11 -
12 - Brama Północna
13 - Aleja Królewska
14 - Brama Zachodnia
15 - Podmiasto
16 - Brama Południowa
17 - Brama Wschodnia
18 - Brama Stalowa
19 - Rzeka Ŝiwani (i wpadające do niej Święte Źródło)
20 - Niruhavran
21 - Świątynia Nakharina
22 - Port Królewski
23 - Port
24 - Turesar
25 - Laguna
26 - Grobla Xofarfeanosa
27 - Laguna

Dzielnice

Spoiler

(http://jezykotw.webd.pl/w/images/c/c5/AssurhanDzielnice.png)

[Zamknij]

Ciąg dalszy nastąpi

Historia

Ciąg dalszy nastąpi

---

(https://i.pinimg.com/564x/1d/ea/44/1dea44fed9be59ca1aa4ce15098189a6.jpg)
Katakumby Assurhanu

Jak zwykle wspaniale!
Ciekaw jestem historii i tego, jak te miasto odnosi się do Dynożarłogrodu?

Już niedługo pożar i zniszczenie ogarnie ten Babilon pychy :P

List Imperatora do Neszów

"Oto słowa Khshāyari Rhavanisa, niechaj sławione będzie Jego imię, syna Ahwāŝausa i Shandhirel, czternastego władcy z Płomiennej Linii, Głowy Wzniosłego Rodu Żysudrydów, Potomka Hanar̄asa ze Świętej Krwi Ajniadów, z woli Trybunału Imperatora Wielkiego Imperium Ajdyniriańskiego, Ognia Prawdy, Namiestnika Bogów, Boskiego Władcy, Wielkiego Króla, Króla Królów, Władcy Władców, Kagana Kaganów, Pana Czterech Stron Świata, Ayńadātara, Pana Wszechświata, Opiekuna Wiecznego Ognia Djyazhoaru, który nosi Ostrze Burz Assurhanu, Faraona Mhasalu, Króla Amanuru, Galdaru i Elassaniru, Tanara Mnaru i Mtalu, Pana Wybrzeża, Kagana Ażerimu, Wielkiego Kagana Unagurów oraz Pustkowi Południa, Protektora Taharenu, Esalu i Nakhavandu, Suzerena Kasarów, Turian i Czeharów, Pana nad Poitami, Suzerena Rikkadanu, Dżasziru, Emnaegniru i Wolnych Księstw, Poskromiciela Ptasich Wojowników, a także zwierzchnika wielu innych miast i zależności, który poprzez swoje sługi przekazuje ten oto list.

Ślę pozdrowienia i dary dla Władcy Kraju Neszów, Pana na Odległej Północy. Niechaj Gwiazdy zawsze opromieniają Twą domenę, niechaj Słońce i Księżyce oświetlają Twą ścieżkę, niechaj Płomień Twego serca zawsze płonie jasno!

I do Miasta Złotych Kopuł doszły wieści o Twym ludzie i Twym kraju, a pogłoski te napełniły Me serce wielką ciekawością i zaintrygowaniem. Proszę Cię, być przyjął Me sługi szczodrze i traktował z honorami, aby zasiać ziarno Współpracy i Zrozumienia w drodze owocnych konwersacji, oni bowiem przemawiają w Moim imieniu. Opowiedz Mi, poprzez Me sługi, o Swym kraju i Swym ludzie, bowiem pogłoski które zasłyszałem musiały zostać przez Kłamstwo wypaczone, co cechą jest plotek i pogłosek. Zaopiekuj się Moimi sługami w ich podróży poprzez Twoje ziemie, aby mogli oni bezpiecznie powrócić przed Me oblicze."   

(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ec/The_Court_of_Gayumars.jpg)
List zdobi mistrzowsko wykonana, zdobiona złotem ajdyniriańska miniatura, przedstawiająca wyidealizowany i stylizowany na boski dwór ajdyniriańskiego Imperatora. On sam przedstawiony jest na samym środku miniatury jako Pan Wszechświata.

(Ajdyniriańska wersja listu w przygotowaniu)

Odpowiedź Khshāyariemu Ravanisowi
Opiekunowi Wiecznego Ognia Kāšēru, Imperatorowi Wielkiego Imperium Ēduneru
Buvhēšše I, ten który nosi Słowo, sługa Boga Jedynego, spełnia Twe prośby i przyjął Twoje sługi i ugościł ich zgodnie z prawem gościnności wobec cudzoziemców.

Nasz błogosławiony przez Boga kraj otoczony jest Górami Księżyca na wschodzie, których szczytów nie widać, a Morze Białe na zachodzie. Sercem kraju jest Melakoja - i dom Wiecznego Ognia w niej żyjący - póki on trwa, póty my trwamy. Kraj nasz jest zamknięty obcym, i tylko w nim zrodzeni mogą go zamieszkiwać, a są nimi kolejno Neszyjczycy, lud pobożny, któremu Bóg przekazał Swoje Nauki, Mitengowie wschodu, zachodu i południa - w naszej Wierzy nam towarzyszący, oraz Isztowie - którzy także w Wiarze nam towarzyszą, lecz w kulturze swej i języku są nam obcy. Wśród Neszów wydzielić można ludy górskie, nizinne, nadmorskie i zamorskie - wszyscy jednak wolności swe inaczej rozumiejąc, lecz się ich w krwi trzymając. Bowiem wygnańcom z ogrodu zbawienia tylko wolności rozumu i myśli dają możliwość poznania drogi powrotnej, jaki będzie to piękny dzień, gdy znów przejdziemy przez bramy niebios! Wszyscy staramy się bowiem żyć z nakazami Bożymi, by świat był godzien Jego opieki, a ciała nasze uwolnione mogły zostać od grzechu. Nasza droga bowiem wąska jest i kręta, ale miejsce, do którego prowadzi, warte jest wyrzeczenia wszystkiego Istnienia - tam, lub wtedy, bowiem znajdują się nasze prawdziwe Siedziby.

Nasz Kraj rozdzielony jest też wielkimi przepaściami Mórz, i oprócz Białego Półksiężyca sięga on wyspy Makit - ziemi pośrodku bliskiego morza, a dalej wyspy Haukii, samej w sobie wielkości trzeci Domu Neszów, a także wysp takich jak Lelegia, Wielki Irian, Mały Irian na północy, ziemi Przesmyku, ziemi Brzegu, ziemi Zamorskiej, faktorii północy i wschodu, a także Marii, Małej Dewii, i wielkich połaci Wielkiej Dewii - razem dwie z trzech ziem Neszów leżą za Brzegiem.
Wszędzie tu sławione jest imię Boga.

W imię Proroków!
Wielki ból sprawiają mi Twoje słowa - nazywasz się boskim władcą. Ale czy masz w sobie z Boga więcej niż inni? Czy Ty jeden nie nigdy nie cierpisz? Czy Ty nie umrzesz? Czy Ty jeden jesteś nieomylny? Czy już jesteś wolny od łańcucha ciała? Czy Ty znasz jedyny Prawdę? Jeżeli tak - czemu Dobroć Twoja nie przekuła świat w Porządek, jeszcze? Ja sam, choć jestem władcą imperium mórz, człowieka życiem jestem - jako człowiek bowiem żyję. Czyż Ty też nie? Przestrzegam Cię, przestrzegam Cię, kto kroczy w pysze - upadnie, temu, kto podnosi głowę, sądząc innych, wyżej niż powinien pod brzemieniem bojaźni Bożej, tego czyny osądzone będą. Przodkowie nasi poznali się z tym słowem - i nie czuj się obrażony, ich przestrogom jestem bowiem wierny, i ich nakazom, które mówią - nie bój się nieść Słowo, bo kto Je niesie, ten, choć naraża się na cierpienie, uleczony będzie. Tak i ja czynię. Los mój bowiem związany jest nie moją wolą, a Wolą Boga, i Ją mam spełniać, bowiem i ja jestem jej poddany. A uczą nas przodkowie: Ten kto był zdrowy, ten kto był silny, ten kto był wielki, kto cudzą krew spijał, pośród złych duchów upadnie i wraz z nimi jak świnie będzie plugawy, ten kto wznosił miecz, nim będzie ukarany, temu, kto nie będzie chciał zobaczyć, oczy odejmą, a tym, którzy są mowy swej pewni - zamilkną na zawsze. A ręka, która wykonała nakaz ust, jeżeli złe siać będzie, odrąbana zostanie. Tak jak Lahinowie potężni zostali rozbici, i teraz tułają się po wielu krajach, ich duchy upadły, pośród demony wróciły, a miast ni koron Lahinowie nie noszą. Nadzieję mam, że widzisz, że nie w złości mówię, przestrzegam nie jako lepszy, lecz ten, który widział, temu, kto nie mógł zobaczyć.

Za dary dziękuję - co Świeta nasza Wiara Neszyjska pozwala - to przyjęliśmy, lecz kształty, malowidła i barwy - to odsyłamy - przedmioty te nam niedozwolone są. Sługi Twe przyjęliśmy i obdarowaliśmy, a Tobie składam dar najcenniejszy.
Jest to Słowo.
Niech ta Księga dotrze do Ciebie.

Bóg niech ma Cię w opiece.
Niech tak się stanie.

Atlas Imperium
Część 1

Nowa ulepszona mapa administracyjna Ajdyniru! Zawiera dokładniejszą sieć rzeczną (i jeziorną) Imperium, lekko zmienione prowincje oraz nazwane i zaznaczone wszystkimi prowincjalne stolice, z dodatkiem 3 innych miast. Jest to zarazem pierwsza kiedykolwiek zrobiona przeze mnie mapa w Inkscape'ie. Jako, że mapa jest dość łatwa w edycji, mogę na bieżąco dodawać tutaj nowe miasta i ich nazwy, robiąc z niej coś w rodzaju Imperialnego Rejestru Nazw Miejscowych w Prusiech Ajdynirze.

Swoją drogą, wie ktoś jak skutecznie przesłać ją na wiki, najlepiej bez tracenia rozdzielczości? Bo próbowałem, ale pojawia się błąd, że za wielki plik: "Błąd przy generowaniu miniatury: Plik z wymiarami większymi niż 12,5 MP".

Duża mapa, więc w spojlerze:

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/670389289011380275/675692014536359941/Khshayarvan_administracja.png)

[Zamknij]

---

Prowincje można podzielić na kilka krain historyczno-kulturowo-geograficznych, mimo, że czasami ten podział nie jest dokładny, a obszar jednej współczesnej prowincji może znajdować się na terenie więcej niż jednej krainy historycznej:

Hrid Khshāyarvanaz
Serce Imperium

Prowincje: 1-7

(https://images91.fotosik.pl/313/ac6783073eed70c5.png)
Krajobrazy Serca Imperium

Obszar ten, zwany inaczej Ajdynirem Właściwym, to ojczyzna Ajdyniriańczyków i bijące serce całego Imperium. Piękna i żyzna kraina łagodnych wzgórz dookoła Jeziora Szmaragdowego, o nietypowym klimacie, podobnym do lasów deszczowych strefy umiarkowanej. Serce Imperium pokryte jest zielonymi lasami, gdzie po drzewach buszują dźeśpary i iguany, gajami oliwnymi i zagajnikami cyprysów, wielkimi plantacjami herbaty, ziela ḱagozhi oraz winnicami. Te z kolei zdobią kolorowe kopuły i wysokie wieże charakterystyczne dla ajdyniriańskiej architektury. Serce Imperium od południa i wschodu chronione jest przez Wzgórza Kiwarańskie, sięgające na wysokość 1000-1500 metrów. Stanowią one granicę między nizinami Serca a wyżej położonymi Równinami Azrif na dalej na południu. Na północy i zachodzie niziny i wzgórza Serca płynnie przechodzą w położone dalej Równiny Ikherilu.

Prowincje:

1. Rozhvan Djyazhoaraz
(Królestwo Djyazhoaru)

Królestwo Djyazhoaru to dzielnica stołeczna, gdzie znajduje się imperialna stolica od której prowincja wzięła swoje imię - Wielkie Miasto Djyazhoar. Jest to jedno najstarszych miast Ajdyniru, a zarazem z największych miast na całym Kyonie. Nazwa miasta, staroajdyniriańskie Djyazhōthoar, oznacza mniej więcej tyle co "miejsce nowego początku" lub "miejsce, gdzie zaczyna się od nowa". Według legend i podań ujście rzeki Eqarosi do Jeziora Szmaragdowego ma być bowiem miejscem, w którym Ajniadowie zadecydowali o zakończeniu swej wędrówki. Historia Djyazhoaru sięga jednak wielu tysiącleci przed przybyciem na Środkowy Kyon wygnanych ze Wschodu Pierworodnych. W tych zamierzchłych, na wpół legendarnych czasach na miejscu miasta znajdował się jeden z większych ośrodków Cywilizacji Jeziora Szmaragdowego. Mówi się, że Djyazhoar powstał na jego fundamentach (lub gruzach), a i dziś, głęboko pod metropolią, mają się ponoć znajdować sekretne przejścia łączące djyazhoarskie kanały z tymi pradawnymi ruinami.

W Djyazhoarze jednak nie tylko ścieki warte są uwagi. Miasto to szczególnie upodobała sobie jaśnie nam panująca Dynastia Żysudrydów, otaczając je szczególną troską i uwagą. To tutaj Khshāyari Zhisūdris Eḱadjyaonkār (Imperator Zhisūdris Odnowiciel), założyciel Dynastii, przeniósł stolicę państwa (lub raczej "przywrócił miastu tytuł stolicy"), dokonując zmian architektonicznych na ogromną skalę, które kontynuowane były przez Jego następców. Miasto pełne jest monumentalnych pomników, bibliotek, pałaców i świątyń, wspaniałych ogrodów i budynków zdobionych wszechobecnymi reliefami. Djyazhoar sam w sobie stał się niejako pomnikiem imperialnej chwały, namacalną państwową propagandą wyrażoną w formie architektury. Z tego powodu Djyazhoar nazywany jest często Miastem Złotych Kopuł (Bān Alladas Adrashanew).

W okresie tym włodarze miasta, być może powodowani dumą i lokalnym patriotyzmem, postanowili przyćmić nawet Assurhan - inne starożytne i sławne ajdyniriańskie miasto (oraz historycznego rywala Djyazhoaru) - i otoczyć metropolię zestawem 3 gigantycznych murów, wzorowanych oczywiście na murach Dumnego Miasta. Projekt ten uzyskał początkowo hojne wsparcie imperialnego skarbca, co pozwoliło na restaurację i przebudowę dawnych murów miejskich oraz budowę następnego kręgu. Oba co najmniej dorównują skalą murom Assurhanu. Niestety, nagła śmierć Imperatora Bhāgzhiosa IV spowodowała przerwanie projektu. Nigdy potem nie został on wznowiony, a z powodu rosnącej liczby ludności i postępującego przeludnienia na fundamentach 3 kręgu murów szybko powstały nowe dzielnice. 

W Królestwie Djyazhoaru znajduje się też początek Éxan Vashif - Wielkiego Kanału, łączącego rzeki Eqarosi i Ar̄ea. Jeden z cudów inżynierii, będący tak naprawdę sztuczną rzeką, zbudowany został jeszcze za czasów Starego Państwa siłą setek tysięcy niewolników i jeńców wojennych. Mimo swego wieku wciąż służy jako jeden z głównych szlaków handlowych Środkowego Kyonu, a utrzymywaniu go w dobrym stanie poświęcony jest w całości jeden z urzędów Małej Rady. Wielki Kanał jest tak głęboki, że nawet pełnomorskie statki z Siedmiomieścia kursują nim w kierunku Djyazhoaru. Jest też tak szeroki, że dwa z nich mogą się spokojnie minąć płynąć w przeciwnych kierunkach, a między nimi i tak zostanie jeszcze trochę miejsca. U wejścia do Wielkiego Kanału znajduje się miasto Ńera, znane jako wielki ośrodek tkactwa i jedno z miejsc wyrobu sławnych ajdyniriańskich dywanów. Ńera jest jednym z bogatszych miast Imperium, co przynajmniej po części zawdzięcza temu, że pobiera opłatę od wszystkich statków przepływających przez ichnią część Wielkiego Kanału. Same miasto również przecina sieć kanałów, która ułatwia w poruszaniu się mniejszych łodzi między Wielkim Kanałem a Rzeką Eqarosi.
Dalej na zachód znajduje się Vashifyôd, czuwający nad środkową częścią Kanału i będący niejako stacją przeładunkową i miejscem odpoczynku dla podróżujących tędy kupców.

Mieszkańcy królestwa widzą siebie samych jako liderów i prawdziwych Ajdyniriańczyków, którzy powinni być przykładem do naśladowania dla wszystkich innych. Pośród tych "wszystkich innych" natomiast są oni często postrzegani jako rozwydrzone, rozpieszczone i do cna zepsute dzieci stolicy. Z powodu dużej migracji, w ramach której tysiące osób z całego Imperium przybyło do Djyazhoaru i okolic w poszukiwaniu pracy i lepszego życia, niektórzy uważają, że Królestwo Djyazhoaru przestało być już tak naprawdę częścią Prawdziwego Ajdyniru. Wielokulturowe tłumy wypełniające ulice metropolii jawią się jako coś innego i odrębnego. W opinii niektórych osób, zwłaszcza tych pochodzących z Assurhanu, mieszkańcy Djyazhoaru są wręcz mieszańcami, którzy skazili swą krew poprzez obcowanie z Młodszymi Ludami.

Widok na Pałac Imperatora w Djyazhoarze:

Spoiler

(https://i.pinimg.com/736x/33/a1/a5/33a1a54d3ecf5cdaa4ff6b223035f4a9.jpg)

[Zamknij]

Złota Świątynia i Wieczny Ogień Djyazhoaru:

Spoiler

(https://vignette.wikia.nocookie.net/witcher/images/4/4e/Gwent_cardart_syndicate_sacred_flame.png/revision/latest?cb=20190629231014)

[Zamknij]

Położone nad Wielkim Kanałem miasto Ńera:

Spoiler

(https://mir-s3-cdn-cf.behance.net/project_modules/hd/bb5d8141838447.560708a400ec5.jpg)

[Zamknij]

 
2. Rozhvan Ḱivarāyaz
(Królestwo Kiwary)

Królestwo Kiwary znajduje się między Jeziorem Szmaragdowym na północy, a Wzgórzami Kiwarańskimi na południu, oraz między rzeką Bhaśarā (lub Bhaśarah) na wschodzie a dolnym biegiem rzeki Avās na zachodzie. Pod względem geograficznym można go podzielić na dwa regiony: północ, zdominowaną przez gęste lasy oraz szerokie, płytkie i malownicze laguny o szmaragdowej wodzie, od których Jezioro wzięło swą obecną nazwę; oraz południe, o znacznie bardziej nierównym terenie, pełne wzgórz oraz pokrywających je plantacji herbaty, nad którymi wznoszą się kamienne iglice i inne zerodowane formacje skalne. Pośród tych właśnie wzgórz ukryta jest stolica królestwa.

Ḱivarā znana jest powszechnie jako miasto poezji, piękna i miłości. To tutaj tworzyli jedni z największych ajdyniriańskich poetów, tak nowożytnych jak i starożytnych. Tutaj znajdują się również grobowce wielu z nich, jak choćby Źesaegana, Vahzishaīra czy Unatiyāryana. Dzięki oświeconej polityce jej władców, Ḱivarā stała się centrum piśmiennictwa i literatury, gdzie masowo ściągali poeci, artyści i mistycy. To wytworzyło miastu renomę, która o całe stulecia przeżyła jego złotą erę. Do dziś Ḱivarā jest obiektem wielu legend, miejscem tajemnic, uroku oraz ulubionym miejscem akcji większości ajdyniriańskich romansów. Z tego powodu znane jest powszechnie jako Miasto Poetów (Léwenarinbān). Jeśli chodzi o sztukę, miasto słynie także z produkcji mozaik oraz witraży.

Miasto wyróżnia się również charakterystyczną architekturą, o unikalnym stylu, niespotykanym w innych ajdyniriańskich miastach. Znacznie mniejsze są kopuły, których jest jednak znacznie więcej, wieńcząc niemal każdy budynek. Są one malowane, lub wykładane drobnymi, ręcznie malowanymi płytkami, często układanymi we wzory lub kaligraficzne inskrypcje. Dominującymi kolorami są odcienie błękitu, zieleni i złota. Znacznie wyższe są również wieże, będąc tak naprawdę minaretami. Często są one tak wysokie, że buduje się je w parach, by ta mniejsza podpierała tą wyższą. Poniżej spotkać można ulicznych artystów, poprzebieranych w stroje, w pojedynkę deklamujących znane wiersze a w grupach dokonujących inscenizacji, albo poetyzowanych wydarzeń historycznych albo epickich wydarzeń znanych z ajdyniriańskich mitów i legend.
 
Mieszkańcy Królestwa Kiwary są często prześmiewczo przedstawiani jako bujający w obłokach marzyciele. Mężczyźni to lekkoduchy, bardowie i kobieciarze, niezdatni do jakiejkolwiek pracy, prócz pisania, kobiety natomiast to naiwne, chociaż namiętne, księżniczki, wiecznie czekające na księcia z bajki (który zmienia się średnio co kilka dni, lub raczej nocy). Oboje zaś mówią rymując, używając zdecydowanie za dużej ilości archaizmów oraz z akcentem, który brzmi jak gdyby każde słowo było deklamacja kolejnego tomiku poezji. Z drugiej zaś strony sami mieszkańcy królestwa widzą siebie jako stolicę kultury nie tylko Imperium, lecz i całego cywilizowanego świata.   

Panorama Miasta Poetów:

Spoiler

(https://images84.fotosik.pl/33/be85945de201a997.png)

[Zamknij]

Wnętrze Mauzoleum Vahzishaīra:     

Spoiler

(https://rootsofconflict.files.wordpress.com/2017/12/nasir_al-_mulk_mosque_shiraz1.jpg?w=1200)

[Zamknij]

3. Rozhvan Assurhanaz
(Królestwo Assurhanu)

Królestwo Assurhanu obejmuje południowo-wschodnie wybrzeża Jeziora Szmaragdowego. Przez jego środek przepływa rzeka Ŝiwani. Najbardziej charakterystycznym widokiem tego regionu są jednak wielkie mesy, lub stoliwa górskie, czyli masywne formacje skalne o płaskich szczytach, lecz często bardzo ostrych lub wręcz pionowych skarpach. Stanowią one przedłużenie Wzgórz Kiwarańskich, pokrywając dużą część Królestwa Assurhanu. Rzeka Ŝiwani płynie niejako sam środek tego płaskowyżu. Jedną z takich mes zajmuje również sama stolica prowincji, Assurhan.
 
Assurhan to bez wątpienia jeden z cudów Imperium, być może nawet jeden z cudów całego Kyonu. Miasto-twierdza, pokrywające całą mesę i rozciągające się u jej stóp, o trzech koncentrycznych kręgach ogromnych murów, jest pomnikiem architektonicznego geniuszu oraz potęgi Imperium. Pod wieloma względami Assurhan jest esencją Ajdyniru z dawno minionych czasów Starego Państwa. Jako dawna stolica Imperium oraz historyczny rywal dominującego obecnie Djyazhoaru, mieszkańcy Assurhanu kultywują pamięć o czasach, gdy to oni byli górą. Uparcie trzymają się wszelakich archaicznych tradycji zapomnianych już w innych częściach Ajdyniru, takich jak kult boga Vakshara.  Rzeczą nie do pomyślenia jest dla Assurhańczyków mieszanie swej krwi z poślednia krwią Młodszych Ludów, wielką czcią otaczają bowiem swoje ajniadzkie korzenie. Do dziś najczystszy ajdyniriański fenotyp, z minimalnymi jeno domieszkami, zachował się właśnie w Królestwie Assurhanu - czyli wysoka, szczupła sylwetka, oliwkowa lub śniada skóra, gęste rude włosy i duże oczy w kształcicie migdałów koloru zielonego lub złotego. I są z tego faktu nad wyraz dumni. Z tego powodu Assurhan nazywany jest często Dumnym Miastem (Shaohadrani Bān).

Sam Assurhan dzieli się na 4 miasta, każde położone za kolejnym kręgiem murów. Są to, idąc kolejno do ziemi w górę: Firyabān (Podmiasto), Torhanbān (Miasto Skał), Airahbān (Ptasie Miasto) oraz Chisarbān (Miasto Chmur). W Mieście Chmur, na szczycie mesy, znajduje się wspaniały Pałac Królewski, z charakterystyczną i widoczną z daleka kopułą, Wielka Świątynia Vakshara, oraz najwyższa budowla w całym mieście - wznosząca się na 110 metrów (z poziomu szczytu wzgórza, z poziomu gruntu byłoby ~310m) wieża, zwana Vakshyąnār (Kwiat Burzy), z której szczytu słychać dzwony zawsze podczas wschodu i zachodu słońca, oraz gdy zbliża się burza. Na jej szczycie zamontowany jest piorunochron, który sprawia, że w iglicę notorycznie uderzają błyskawice, tworząc spektakularny widok. Assurhan słynie nie tylko jako skarbnica przeszłości i symbol ajdyniriańskiej kultury, znany jest również ze swojej metalurgii, produkcji jedynych z najpiękniejszych i najlepszych chątrizharów (ajdyniriańska szabla) w całym Imperium oraz męstwa swoich żołnierzy. Assurhańczycy zachowali bowiem silny, fanatyczny wręcz militaryzm Starego Państwa, służąc Imperium jako jedne z najbardziej elitarnych oddziałów ciężkiej jazdy i piechoty. Najsławniejszymi z nich jest tak zwany Zastęp Vakshara.

Nieco ponad kilometr na północ znajduje się miasto Niruhavran, działające jako port Assurhanu. Jest ono niemal równie stare jak sam Assurhan, dawno temu zostało jednak przyćmione przez swego starszego brata. Obecnie słynie jako jedno z większych centrów tkactwa, przodując w tworzeniu ajdyniriańskich dywanów i często konkurując z Ńerą. Kolejna odsłona wiecznej rywalizacji miedzy królestwami Djyazhoaru i Assurhanu.

Nieopodal miasta występują także dziwne anomalie magnetyczne.

Mieszkańcy Assurhanu przedstawiani są w bardzo dualistyczny sposób. Z jednej strony są oni uosobieniem ajniadzkiego dziedzictwa narodu i symbolem ajdyniriańskiej dumy i cnót, zdolni do wielkiego bohaterstwa na polu bitwy. Z drugiej strony jawią się oni wielu jako nadzwyczaj aroganccy, surowi, z obsesją na punkcie dziedzictwa i czystości krwi, uparci, oschli i patrzący na innych z góry, często drażliwi i skorzy do gniewu - a w gniewie straszliwi. Sami Assurhańczycy mogliby się pewnie zgodzić z tymi stereotypami - gdyby nie to, że w swej upartości nigdy nie przyznaliby racji Djyazhoarczykowi.

Złote lub zielone oczy oraz rude włosy, czyli Ajdynirianka czystej krwi z okolic Assurhanu:

Spoiler

(Chociaż powinna być jeszcze nieco bardziej opalona)
(https://i.pinimg.com/564x/52/74/5e/52745e95b101322f85f2512ecc267a79.jpg)

[Zamknij]

Zastęp Vakshara:

Spoiler

(https://pbs.twimg.com/media/EPesb8oWkAA4jKF.jpg)

[Zamknij]

Assurhan w czerni i bieli:

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/614220383717163049/654084668899065876/Assurhan4.png)

[Zamknij]

UWAGA: post był za długi, więc musiałem podzielić na 2 części XD

---

4. Rozhvan Śranirhiz
(Królestwo Śranirh)

Królestwo Śranirh położone jest na wschodzie Jeziora Szmaragdowego. Jego południową granicę wyznacza bieg rzeki Kor̄a, z wyjątkiem jej dolnego biegu, gdzie w granicach Śranirh znajduje się również południowy brzeg rzeki. W granicach królestwa znajdują się również rzeki Dhissavąm oraz Quendar. Śranirh jest najbardziej górzystą częścią Ajdyniru Właściwego (z Kiwarą i Assurhanem zajmującymi kolejne miejsca), gdyż to tu właśnie kończą się Wzgórza Kiwarańskie, których odnoga skręca nagle w kierunku Jeziora, mniej więcej na wysokości środkowej części królestwa. Tworzy to bardzo nierówny teren, pełen wzgórz, skał i lasów, z wąskim pasem nizin ciągnących się wzdłuż wybrzeża. 

Śranirh znane jest przede wszystkim jako ważny ośrodek górnictwa, w okolicznych wzgórzach znajdują się bowiem ogromne ilości ołowiu i srebra. Z powodu ich wydobycia Śranirh stał się jedynym z najbogatszych miast tej części Środkowego Kyonu (dawniej najbogatszym z Ajdyniriańskich Królestw). Również za czasów imperialnych miasto zachowało swój status. Znajduje się tu również jedna z głównych mennic państwa, wybijająca srebrne zuvwary. Z tego powodu Śranirh znane jest również jako Srebrne Miasto (Zuvwarani Bān). Ślady górniczej działalności w regionie sięgają tak naprawdę jeszcze czasów Starożytnej Ajdyniriany, na długo przed przybyciem Ajniadów nad Jezioro Szmaragdowe. Postuluje się, że obszar ten był obiektem konfliktu pomiędzy istniejącą na południu Cywilizacją Jeziora Szmaragdowego, a jakimś innym ludem, istniejącym dalej na północ, być może przodkami Starożytnych Emnarów.

Samo miasto Śranirh położone jest na 5 wzgórzach oraz między nimi - pełne tarasów, balkonów, wież i kopuł, zbudowanych z typowego dla regionu czerwonego piaskowca. Patronem Śranirh jest bóg Hanar̄as, syn Radhevara i Ishār, którego poświęcenie ocaliło rodzaj ludzki i od którego ród swój wywodzą Khshāyarowie. Z tego powodu szczególne jest dla mieszkańców Śranirh wspólne dla wszystkich wyznawców Dżaryzmu święto Djyaonwayr, oraz poprzedzający go miesiąc Fraveshāmi. W tym też okresie na ulicach miasta można spotkać inscenizatorów, poprzebieranych w stroje, którzy odtwarzają historię Hanar̄asa opisaną w Hwadāmi. Jest to tradycja podobna to tych z Kiwary. W Śranirh z kolei narodziła się inna ajdyniriańska tradycja, czyli Visweŝryineńan - rodzaj specjalnego przedstawienia teatralnego, upartego na użyciu dwóch elementów - światła, głównie w formie ognia, oraz cienia. Można powiedzieć, że jest to ajdyniriański teatr cieni. Charakterystyczna dla Śranirh jest też ostra kuchnia, znacznie ostrzejsza niż w innych częściach Serca Imperium. Spowodowane jest to przede wszystkim sprowadzeniem z Zachodu papryczek chilli, które wyjątkowo dobrze przyjęły się w regionie.

Uważa się, że to w Królestwie Śranirh najpiękniejsze jest Abyashār (dosłownie "wodne światło"), czyli fenomen powodowany przez Lingulodinium Polyedrum. Jest to gatunek mikroskopijnych organizmów roślinnych zamieszkujących Jezioro Szmaragdowe a także dolny brzeg rzeki Eqarosi. Roślina posiada luminescencyjne właściwości - świeci mocnym niebiesko-turkusowym światłem, gdy nocą rozbija się o plaże.

Unikalnym elementem kultury regionu, który tutajszych mieszkańców spośród innych Ajdyniriańczyków, jest noszenie chust i zakrywanie głów przez kobiety w miejscach publicznych - niekiedy również przez mężczyzn, poprzez kaptury i nakrycia głowy. Wynika to z przekonania, że zakrywanie włosów w miejscu publicznym to wyraz szacunku. Jest to przekonanie generalnie obce ajdyniriańskiej kulturze, najprawdopodobniej będące wpływem kultury Starożytnych Emnarów zachowanym do dnia dzisiejszego. Z tego powodu jednym ze stereotypów na temat mieszkańców regionu jest to, że tutejsze kobiety to cnotki. Mieszkańcom Śranirh przypisuje się też wielką pobożność i małomówność (lecz gdy już coś mówią, cechują się zgryźliwością i ciętym językiem).   

Panorama Śranirh:

Spoiler

(https://cdna.artstation.com/p/assets/images/images/019/386/304/medium/max-fieve-060919-orientalism-mf.jpg?1563265769)

[Zamknij]

Abyashār na plażach Śranirh:

Spoiler

(http://jezykotw.webd.pl/w/images/6/63/Szmaragdowe.jpg)

[Zamknij]

5. Rozhvan Mazdharbānaz
(Królestwo Mazdarbanu)

Królestwo Mazdarbanu położone jest na północnym wybrzeżu Jeziora Szmaragdowego, w regionie łagodnych wzgórz o niezwykle żyznej glebie wulkanicznego pochodzenia. To z kolei sprawiło, że Mazdarban jest bodaj najłatwiejszym do zdefiniowania regionem Ajdyniru Właściwego. Swoją podstawową, charakterystyczną cechę zawiera już w samej swojej nazwie. Ajdyniriańskie Mazdharbān oznacza bowiem ni mniej, nie więcej jak Miasto Wina. Królestwo Mazdarbanu jest centrum ajdyniriańskiego winiarstwa, przodując przede wszystkim w wielu różnorakich odmianach czerwonego wina. Jest ono eksportowane na cały świat, a swój smak zawdzięcza właśnie wulkanicznej glebie oraz specyficznemu mikroklimatowi. Szczególną czcią darzone jest wino rodzaju Nérin - krwistoczerwone, uważane powszechnie za najprzedniejszy z trunków. Z powodu dawnej aktywności wulkanicznej, głęboko pod regionem Mazdabanu oraz jego podziemnymi piwniczkami na wino rozciąga się bardzo długa sieć połączonych ze sobą jaskiń, rozmiarami ustępująca jedynie kilku podobnym kompleksom na Kyonie (na przykład ogromnej sieci jakiś rozciągającej się pod Adezą, zwaną inaczej Talonbatem).

Cechą szczególną samego miasta są wąskie uliczki, w których bardzo łatwo jest pobłądzić, oraz szerokie place, na których bardzo łatwo jest zorganizować jakieś uroczystości. A te są w Mazdabanie bardzo częstym widokiem. Patronką miasta jest aspekt bogini Ishār, uosabiającej między innymi kreację, piękno, przyjemność i seksualność. Tradycyjnie w Mazdabanie na jej cześć, oraz dla uczczenia innych ważnych świąt, organizuje się turnieje rycerskie (tradycja rycerska, zanikła już dawno na obszarze większości Imperium, w Mazdabanie wciąż ma się dobrze) oraz mocno zakrapiane alkoholem zabawy. A tradycja to w Mazdabanie rzecz święta. Największym i najważniejszym z tych tradycyjnych świąt jest Wayr Mazdhareshesse, czyli Święto Dnia Kadzi. Obchodzone jest ono po zakończeniu winobrania, a głównym rytuałem jest publiczne deptanie winogron przez panującego władcę, u boku wybranej osoby.

Mazdaban uważany jest powszechnie za region niemal jak z bajki dla dzieci - pełny rycerzy, wiecznie podpity i rozbawiony. Mieszkańcy regionu cieszą się pośród innych Ajdyniriańczyków renomą duszy towarzystwa - rozemocjonowanych, wesołych, wiecznie pozytywnych - słowem, idealnych kompanów do kielicha, lub do spędzenia upojnej, mocno zakrapianej nocy. Z drugiej jednak strony często nie traktuje się ich poważnie, a wraz ze stereotypem wiecznego pijaństwa idzie stereotyp głupoty i prostoduszności.

Produkcja i konsumpcja wina to bez wątpienia ulubione rozrywki mieszkańców Mazdarbanu:

Spoiler

(https://i.pinimg.com/originals/ed/f1/97/edf19762f035a2b9bdb11312f80f2475.jpg)

[Zamknij]

6. Rozhvan Bhaťipuraz
(Królestwo Batipuru)

Królestwo Batipuru obejmuje niemal połowę północnego wybrzeża Jeziora Szmaragdowego. Pod względem geograficzno-przyrodniczym stanowi w dużej mierze przedłużenie znajdujących się dalej na północ Równin Ikherilu, jest to bowiem teren w większości płaski, o umiarkowanym zalesieniu, po którym wędrują wielkie stada moa, a na niebie łatwo można znaleźć polujące na nie ńarmady. Obfitość drzew owocowych oraz sprzyjające warunki sprawiły, że Królestwo Batipuru jest również w czołówce jeśli chodzi o uprawę zboża i ziela ḱagozhi. Z tego powodu w regionie rozwinął się silny etos rolniczo-myśliwski.

Sama stolica, czyli miasto Bhaťipur, położone jest w pewnym oddaleniu od brzegów Jeziora, w miejscu gdzie w dużych ilościach znajdują się gorące źródła, ponoć o silnych właściwościach zdrowotnych i leczniczych. W Bhaťipurze znajduje się wiele ogrodów, w tym największy kompleks publicznych ogrodów w całym Imperium, co w połączeniu z obfitością kwiatów i drzew owocowych sprawia, że Bhaťipur znany powszechnie znany jako Miasto Ogrodów (Bān Hanāras). Kompleks publicznych ogrodów jest chlubą władców miasta, którzy od wieków pielęgnują i rozbudowują go o kolejne pałace czy publiczne łaźnie, w celu zyskania prestiżu poprzez prace budowlane. Większość ajdyniriańskiej arystokracji posiada posiadłości w mieście, włączając w to samych Imperatorów, którzy obrali Bhaťipur na swoją rezydencję wypoczynkową.

Bhaťipur jest także jednym z wielkich centrów medycyny. Nie powinno być to zaskoczeniem, biorąc pod uwagę położenie miasta w okolicy gorących źródeł oraz obfitość plantacji posiadającego silne lecznicze właściwości ziela ḱagozhi. Akademia Medyczna w Bhaťipurze jest jedną z czołowych instytucji na całym Kyonie, a jej działalność przyczyniła się do wielu przełomowych odkryć oraz większego zrozumienia działania zarówno świata, jak i wnętrza żywego organizmu. W związku z tym, w mieście działa szczególnie pokaźna liczba świątyń poświęconych bogowi Ghrezdanowi, patronowi (między innymi) medycyny.   

Mieszkańcy Bhaťipuru mają powszechnie opinie ludzi pracowitych, konkretnych i bezpośrednich, chociaż przez to dość nudnych. Wyróżnia ich brak charakterystycznie ajdyniriańskiej miłości do plotek, spisków i intryg.

Pałace i ogrody Bhaťipuru:

Spoiler

(https://i.imgur.com/WxHOJddh.jpg)

[Zamknij]

7. Ayńarad
(Ajniarad)

Siódmą i ostatnią prowincją Serca Imperium jest wyspa Ayńarad i położone na niej miasto-świątynia o tej samej nazwie. Wyspa położona jest kilkadziesiąt kilometrów na północ od ujścia rzeki Bhaśarā do Jeziora Szmaragdowego i stanowi jedno z najważniejszych i najświętszych miejsc Dżaryzmu oraz siedzibę jednego z Siedmiu Arcykapłanów. Etymologia nazwy nie jest jasna, prócz tego, że odnosi się do starożytnych Ajniadów. W języku staroajdyniriańskim nazwa tego miejsca brzmiała Aynıad Althōrad, a znaczenie drugiego członu jest obiektem zażartej dyskusji społeczności naukowej. Historia tego miejsca, podobnie zresztą jak wielu innych na terenie Serca Imperium, sięga jednak znacznie dalej w przeszłość, pod wyspą znajdują się bowiem mało znane, lecz ogromne ruiny, łączone z Cywilizacją Jeziora Szmaragdowego, na których wzniesiono późniejszą ajniadzko-ajdyniriańską zabudowę.

Ayńarad zdominowany jest przez ogromny kompleks świątynny, zwany w staroajdyniriańskim (świętym języku Dżaryzmu) Quiskha Healthīmizhe, co tłumaczy się zwykle jako "Ojciec Intencji". Ayńarad konkuruje o miano najświętszego miejsca Dżaryzmu tak naprawdę jedynie ze Złotą Świątynią w Djyazhoarze i Klasztorem pod Górą Férhan. To w Ayńarad tradycyjnie zbierają się wszyscy Arcykapłani gdy zwołany zostaje Synod. Kompleks Quiskha Healthīmizhe jest bez dwóch zdań jednym z najbardziej niezwykłych widoków w całym Ajdynirze, zarówno z zewnątrz jak i od wewnątrz. Niezwykłe zdobienia i wzory, witraże, potężne marmurowe kolumny oraz wszelkiego rodzaju posągi, reliefy i gobeliny przedstawiające dzieje z Hwadāmi zdobią mury Ojca Intencji, a część świątyń pokryta jest szkłem - całe sale pokryte kawałkami szkła, lub luster, poukładanymi we wzory geometryczne i kaligraficzne, które z udziałem świateł (zwykle ognia) i cieni tworzą niezwykłą i niepowtarzalną atmosferę. 

Ayńarad nierozerwalnie wiążę się również z dwoma okresami historii Ajdyniru, tak zwaną Pierwszą oraz Drugą Hierokracją, kiedy wyspa ta stanowiła stolicę państwa. W czasach które nastały po wygaśnięciu imperialnego rodu Aŝamānisha Wielkiego, władzę nad Ajdynirem przejęli duchowni, tak zwana Pierwsza Hierokracja. Rządziła ona krótko, lecz wpisała się złotymi literami w historię ajdyniriańskiej cywilizacji, przywracając porządek w kraju pogrążonym w chaosie oraz odpierając ataki wrogów zewnętrznych. Tych samych pochlebnych słów nie można rzucić pod adresem Drugiej Hierokracji, która panowała w Czasach Pustego Tronu, po upadku Starego Państwa. Był to prawdopodobnie najstraszliwszy okres w historii Ajdyniru - okres fanatyzmu, terroru i ludobójstwa. Druga Hierokracja niemal całkowicie zniszczyła autorytet duchowieństwa, którego odbudowanie zajęło stulecia.

To, że Ayńarad jest obecnie de facto osobną imperialną prowincją, wynika z umowy zawartej między dżaryjskim duchowieństwem a Imperatorem Zhisūdrisem Odnowicielem, czyli tak zwanej Deklaracji z Shahinay. Dyktuje ona zasady "obopólnie korzystnej współpracy" między Imperialną Władzą a Kościołem Dżaryjskim, w ramach której kolejni Arcykapłani zobowiązali się publicznie deklarować pełne poparcie dla kolejnych Imperatorów, wspomagając państwową propagandę swoim religijnym autorytetem, a w zamian Imperator Zhisūdris dopomógł dżaryjskiemu duchowieństwu zmyć z siebie hańbę Drugiej Hierokracji, która nawet po całych stuleciach ciążyła nad ich głowami, kolejni Imperatorowie zaś nie nie szczędzić mieli środków na nowe, coraz wspanialsze świątynie i dbać o ogólną pozycję państwowej religii i jej hierarchów. W ramach tej samej umowy wyspa Ayńarad stała się osobną imperialną prowincją o dużej wewnętrznej autonomii, której władcą są kolejni Arcykapłani Ayńaradu.

Wierny dokonuje rytualnej ablucji przed wejściem do świątyni:

Spoiler

(https://4.bp.blogspot.com/-NqwVNMT19Dc/UhpB6cCmMpI/AAAAAAAABww/kwq2tmTcp_4/s1600/Giancola,+Donato+-+ashlingb+web.jpg)

[Zamknij]

---

Na razie koniec, bo post zrobi się za długi. Czekam na wasze opinie!
Na koniec mogę jeszcze zapowiedzieć czego będą dotyczyły kolejne odsłony Atlasu Imperium!

Spoiler

Część 2:
Anmeraya Ikheriliz (Równiny Ikherilu) i Azūla (Wybrzeże)

Część 3:
Manār-o-Matāl (Mnar i Mtal) i Oafiranir (Ziemia Ofirska)

Część 4:
Māsalir (Mhasal)

Część 5:
Sarnaŝir (Sarnath i Białe Wzgórza)

Część 6:
Varakhanir (Warachia)

Część 7:
Issananmer Khāminani (Płaskowyż Chaminejski)

Część 8:
Anmeraya Āzrifiz (Równiny Azrif) i Śatisaya Chāfaranęri (Granitowe Wzgórza)

Część 9:
Ḱeswapuraya Qaishanaz (Pustkowia Południa)

Część 10:
Omani Ťaliyon (Daleki Zachód)

[Zamknij]

EDYT: Tak sobie myślę, że jeśli będzie wystarczająco duży odzew, to mógłbym zrobić ankietę, i dać wam zdecydować, o którym z podanych wyżej regionów Imperium zrobić kolejną część Atlasu. Więc nie zawiedźcie mnie :P

---

Źródło zdjęć: Internet

https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir
Dopisałem nazwę w ayu. TAY ΤΗΛΑΝΛΕΡΑ Υ ΑΙΤΙΝΙ /'tau 'tejlan'leraj 'ajtini/ oznacza po prostu "Duże Cesarstwo Ajdyniru".

Cytat: Canis w Luty 08, 2020, 10:06:28
https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir
Dopisałem nazwę w ayu. TAY ΤΗΛΑΝΛΕΡΑ Υ ΑΙΤΙΝΙ /'tau 'tejlan'leraj 'ajtini/ oznacza po prostu "Duże Cesarstwo Ajdyniru".

Nasze ludy wgl już wiedzą o swoim wzajemnym istnieniu?
Ajdyniriańczycy o Tangii raczej jeszcze nie. Na pewno od Qin i stepowych barbarzyńców Todsmera wiedzą, że COŚ jest na tak zwanym Najdalszym Zachodzie, ale żadnych konkretów. To jest właśnie jeden z powodów zorganizowania Wielkiej Wyprawy

Cytat: Borlach w Luty 08, 2020, 19:24:42
Nasze ludy wgl już wiedzą o swoim wzajemnym istnieniu?
Ajdyniriańczycy o Tangii raczej jeszcze nie. Na pewno od Qin i stepowych barbarzyńców Todsmera wiedzą, że COŚ jest na tak zwanym Najdalszym Zachodzie, ale żadnych konkretów. To jest właśnie jeden z powodów zorganizowania Wielkiej Wyprawy

No wlasnie, wiedza?
Gdzie w ogole na mapie -calego- Kyonu jest Ajdynir? Tangie latwo znalezc, duza wyspa na zachod od kontynentu, blisko rownika, zaraz na poludnie od niego.

Ale starozytny Rzym wiedzial o Chinach, a my tu mamy 1650-1750, o ile sie nie myle, i kraje sa bardziej ciekawskie raczej. Wiec czemu nie?

Cytat: Canis w Luty 09, 2020, 07:37:54
No wlasnie, wiedza?
Gdzie w ogole na mapie -calego- Kyonu jest Ajdynir? Tangie latwo znalezc, duza wyspa na zachod od kontynentu, blisko rownika, zaraz na poludnie od niego.

Ale starozytny Rzym wiedzial o Chinach, a my tu mamy 1650-1750, o ile sie nie myle, i kraje sa bardziej ciekawskie raczej. Wiec czemu nie?

Bardzo duży, czerwony rak na samym środku Kyonu. Na wschód od Tangi, na południe od wybrzeża Morza Słonego. Trudny do przegapienia.

Spoiler

(https://i.imgur.com/jkuNZK6.png)
Czerwonym kołem zaznaczone Imperium i kraje od niego zależne

[Zamknij]

1650-1750? Zdawało mi się, że my tu dopiero wchodzimy w epokę Wielkich Odkryć. Dopiero co zaczął się upowszechniać proch czy prasa drukarska (zresztą nie wszędzie, w Ajdynirze ani to, ani to nie jest jeszcze powszechnie używane). A widzę, że Tangia ma już zaskakująco dobrze rozwiniętą inżynierię czy budowę teleskopów, w tym nawet technologię do sztucznego utrzymywania ciśnienia.

Chyba, że idziemy z modelem nie równomiernego rozwoju technologicznego - co by się w sumie zgadzało, biorąc pod uwagę, że Kyon jest w sumie mocno podzielony na kilka odseparowanych od siebie regionów. Ale w takim razie ja też uzurpowałbym sobie prawo do bycia światowym pionierem w kilku dziedzinach, takich jak choćby medycyna, biologia czy inżynieria architektoniczna. 

A tak w ogóle - zapraszam do komentowania Atlasu! :P

Cytat: Borlach w Luty 09, 2020, 11:32:55
Bardzo duży, czerwony rak na samym środku Kyonu. Na wschód od Tangi, na południe od wybrzeża Morza Słonego. Trudny do przegapienia.

Spoiler

(https://i.imgur.com/jkuNZK6.png)
Czerwonym kołem zaznaczone Imperium i kraje od niego zależne

[Zamknij]

1650-1750? Zdawało mi się, że my tu dopiero wchodzimy w epokę Wielkich Odkryć. Dopiero co zaczął się upowszechniać proch czy prasa drukarska (zresztą nie wszędzie, w Ajdynirze ani to, ani to nie jest jeszcze powszechnie używane). A widzę, że Tangia ma już zaskakująco dobrze rozwiniętą inżynierię czy budowę teleskopów, w tym nawet technologię do sztucznego utrzymywania ciśnienia.

Chyba, że idziemy z modelem nie równomiernego rozwoju technologicznego - co by się w sumie zgadzało, biorąc pod uwagę, że Kyon jest w sumie mocno podzielony na kilka odseparowanych od siebie regionów. Ale w takim razie ja też uzurpowałbym sobie prawo do bycia światowym pionierem w kilku dziedzinach, takich jak choćby medycyna, biologia czy inżynieria architektoniczna. 

A tak w ogóle - zapraszam do komentowania Atlasu! :P

Trochę mogłem wystrzelić z tym poziomem cywilizacyjnym. Przyznaję, że lata 1650-1750 dają mi maksymalną wenę twórczą, więc po prostu poszedłem za ciosem, tym bardziej, że mając spisaną masę wiedzy można łatwo się cofnąć...

Natomiast i tak nie wydaje mi się, żeby Tangia i Ajdynir przynajmniej o sobie nie słyszały. Co prawda kyońskie tereny pustynne są pewnie znacznie większe od np. Sahary, a warunki atmosferyczne są bardziej skrajny, ale zapewne istnieje jakaś droga, choćby morska naokoło, którą można się przebić.

Co do nierównego rozwoju cywilizacyjnego, mi się to wydaje możliwe. Podam przykład. Na Ziemi, wulkanizowana guma była odkryta i opatentowana dopiero w 1844 roku. Gumę robi się z żywicy drzewa kauczukowego, która z dodatkiem siarki jest topiona, kształtowana i wulkanizowana poprzez obróbkę cieplną. Być może na Ziemi odkryto to tak późno, bo narody, w których rósł kauczukowiec, zamiast zajmować się chemią, były bardzo zajęte zbieraniem owoców i nieumieraniem na malarię, ale Tangia jest silna, i jest na równiku. Zatem przewaga Ajdyniru jako kraju bogatego w wiedzę medyczną, biologiczną i inżynierię architektoniczną, tym bardziej nie jest dziwna. Można jednak założyć, że bezpośredniego handlu między nimi raczej nie ma...

Co do Atlasu, jest zajebisty, planujesz to przepisać na wiki? (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir)

Cytat: Canis w Luty 09, 2020, 19:26:08
Natomiast i tak nie wydaje mi się, żeby Tangia i Ajdynir przynajmniej o sobie nie słyszały. Co prawda kyońskie tereny pustynne są pewnie znacznie większe od np. Sahary, a warunki atmosferyczne są bardziej skrajny, ale zapewne istnieje jakaś droga, choćby morska naokoło, którą można się przebić.

To znaczy tak jak już mówiłem, Ajdynir na pewno ma mglistą wiedzę o istnieniu Najdalszego Wschodu, z jednej strony poprzez Siedmiomieście (i być może ludy Todsmera), które przecież handluje z Sechtem i chyba Tangią, z drugiej strony poprzez najbardziej zachodnie rubieże Imperium - od czasu do czasu do Rikkadanu (jedno z państw wasalnych Ajdyniru) docierają karawany z Talonbatu (ajd. Ťaloannambhatanīs, dosłownie "Miasta-państwa z Zachodniej Pustyni). Ale Ajdynir nie ma raczej żadnych konkretnych informacji o Twoim regionie, Najdalszy Zachód jest u mnie owiany mocną tajemnicą. Chociaż może moim ludziom jakieś pogłoski o wielkiej wyspie Tangii, która świeci w nocy, się obiły po uszy. W takim razie głównym celem mojej Wielkiej Wyprawy byłoby właśnie znalezienie drogi do Sechtu i Tangii.

CytatMożna jednak założyć, że bezpośredniego handlu między nimi raczej nie ma...

Na pewno nie ma obecnie, chociaż wspominałem kiedyś, że kilkaset (ziemskich) lat temu, może ponad tysiąc nawet, istniał aktywny szlak handlowy łączący Secht z Talonbatem, a Talonbat z Rikkadanem

CytatCo do Atlasu, jest zajebisty, planujesz to przepisać na wiki? (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir)

Taki jest plan, bo szykuję się do dużego apdejtu moich artykułów na wiki

Tylko najpierw czekam na feedback, opinie/konstruktywną krytykę i pochwalisze! XD

Wyroby z Trugii Qin na pewno trafiają do Sechtu/Tangii, więc pewno ajdynirskie również. W drugą stronę zapewne też, pytanie co Tangia ma za materiały eksportowe, i to takie, które nie ulegną zniszczeniu przez wieloletni transport lądowy, gdzie przechodziłyby z rąk do rąk. W dodatku Tangia (lub raczej jej zależności) w ostatnich czasach ostro rywalizuje z Sechtem o handel ze środkowym Kyonem, więc pewno Broci bezpośrednio zetknęli się z Tangijczykami.

Skoro są takie aktywne połączenia handlowe, to do Tangii i Sechtu na pewno mogły już dotrzeć światowej klasy ajdyniriańskie dywany we wzory roślinno-zwierzęce, kaligraficzno-geometryczne, przedstawiające sceny z mitologii, chwalebne zwycięstwa imperialnej armii czy podobizny Boskich Imperatorów :P

Może jakiś ajdyniriański bóg lub innych gobelin chwalebnego tryumfu wisi już w jakimś tangijskim pałacu XD

Cytat: Borlach w Luty 09, 2020, 23:30:48
Skoro są takie aktywne połączenia handlowe, to do Tangii i Sechtu na pewno mogły już dotrzeć światowej klasy ajdyniriańskie dywany we wzory roślinno-zwierzęce, kaligraficzno-geometryczne, przedstawiające sceny z mitologii, chwalebne zwycięstwa imperialnej armii czy podobizny Boskich Imperatorów :P

Może jakiś ajdyniriański bóg lub innych gobelin chwalebnego tryumfu wisi już w jakimś tangijskim pałacu XD

Elegancko, kupujemy. Co mam do zaoferowania:

• Papier wysokiej jakości, hurtowo
• Uproszczone mapy regionu, handlowe
• Szkło i produkty ze szkła, w tym luksusowe
• Okręty handlowe, eksploratorskie, małe statki
• Kauczuk surowy, guma
• Heban surowy, do produkcji mebli
• Ruda żelaza, ilości hurtowe

Cytat: Canis w Luty 10, 2020, 07:55:49
Elegancko, kupujemy. Co mam do zaoferowania:

• Papier wysokiej jakości, hurtowo
• Uproszczone mapy regionu, handlowe
• Szkło i produkty ze szkła, w tym luksusowe
• Okręty handlowe, eksploratorskie, małe statki
• Kauczuk surowy, guma
• Heban surowy, do produkcji mebli
• Ruda żelaza, ilości hurtowe

Hmm, jako, że nie mamy jeszcze bezpośrednich kontaktów i wszystkie relacje handlowe póki co przechodzą najpewniej przez pośredników (Qin i Brotów/Trugów) raczej ciężko będzie mi kupić tangijskie statki czy mapy (a statki by się Imperium przydały do dominacji na Morzu Słonym). Być może jakaś jedna zagubiona mapa przedstawiająca Tangię, Secht i ich położenie względem Siedmiomieścia mogłaby trafić w ręce Imperatora, i stać się punktem wyjściowym Wielkiej Wyprawy? Wtedy miałbym konkretny cel - nie tylko odnaleźć mityczny Najdalszy Zachód, ale znaleźć konkretną, krótszą i bezpośrednią drogę lądową między Ajdynirem a Tangią, omijając Brotów i Trugów.

Ja sam też miałem mieć heban, a raczej inne czarne drzewo (może podgatunek hebanowca?). Ale prócz tego mam też inne drzewo, którym Tangijczycy mogliby być zainteresowani, Drzewo Ghąruan (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Fauna_i_flora_Kyonu#Drzewo_Gh.C4.85ruan).

Na pewno mógłbym kupować jakieś specjalne tangijskie produkty ze szkła. U mnie też produkcja szkła stoi na wysokim poziomie, chociaż raczej w stronę luster, wyrobów z lustra (https://en.wikipedia.org/wiki/Lusterware), witraży i szklanych mozaik. A jakieś szklane produkty luksusowe z Najdalszego Zachodu zawsze mogły by znaleźć zainteresowanie u ajdyniriańskiej arystokracji.

Z papierem też mam zagwozdkę, bo w Imperium wciąż pewnie popularny byłby papirus i pergamin. Chociaż papier może je zacząć wygryzać. Przede wszystkim skupowałbym masowo żelazo - już chyba w pierwszym napisanym przeze mnie poście o Ajdynirze wspomniałem, że zapotrzebowanie na metal było tak duże, że wielkie złoża w Białych Wzgórzach zostały do cna wyeksploatowane, a nowych (mimo, że na pewno gdzieś są) jeszcze nie odnaleziono).

Także podsumowując: kupowałbym szkło, zwłaszcza szklane wyroby luksusowe, papieru, może trochę kauczuku, i masowo żelazo.

Ze swojej strony prócz dywanów mogę jeszcze zaproponować:
- przednie wina, zwłaszcza czerwone
- przyprawy, takie jak różne masale (https://pl.wikipedia.org/wiki/Masala_(przyprawa)) czy szafran
- ayiritanę

Spoiler

CytatTrzecią i najważniejszą rośliną uprawianą w tych stronach jest niepozorne ziele zwane iḱagozh. Są to małe krzaczki z liśćmi w błękitnym kolorze, które przeciętny przechodzień zwyczajnie ominąłby, gdyż oprócz koloru swych liści nie wyróżniają się niczym. Pozornie, bowiem o kontrole nad uprawami tej rośliny toczono w przeszłości krwawe wojny. Iḱagozh ma 2 właściwości - w niewielkich dawkach jest środkiem odkażającym i doskonałym medykamentem na wiele dolegliwości, w większych dawkach niezwykle mocnym narkotykiem i środkiem halucynogennym. Iḱagozh stał się podstawą bardzo zaawansowanej ajdyniriańskiej medycyny, ale z przetworzonych liści Iḱagozh wytwarza się też ayiritana - narkotyk, w postaci drobnego, niebieskawego proszku.

O ile w Imperium można handlować niemal wszystkim, a kraj ceni drobnych przedsiębiorców i pozwala im na swobodny handel większością dóbr, o tyle ayiritana to chyba jedyna substancja której prywatna sprzedaż jest prawnie zakazana i poddana ścisłej kontroli. Kontrolowana jest na każdym etapie - od uprawy i produkcji, przez transport, aż po handel - przeznaczona jest bowiem niemal wyłącznie na eksport a na rynek wewnątrzkrajowy dopuszczana jest jedynie nieznaczna jej ilość. Jest to jednak również najczystsza, najwyższej jakości ayiritana. Wewnątrz Imperium jest sprzedawana wyłącznie w specjalnych sklepach, które muszą posiadać specjalne rządowe pozwolenie na działalność. Każdy inny handel ayiritaną wewnątrz Imperium jest karany na równi z okrutną zbrodnią, obrazą Khshāyara czy zdradą stanu.

[Zamknij]

- kryształy i kamienie szlachetne
- wyroby z lustra
- niewolników     

No, pewno takie wyroby z rzadka trafiają, więc zakładałbym, że w całej Tangii jest nie więcej niż jakieś dziesięć takich dywanów :) A sami Tangijczycy mogą nawet nie wiedzieć, że to z Ajdyniru xD

IMHO żelazo to zbyt ciężki i tani materiał, żeby się go opłacało sprowadzać lądem, zwłaszcza że na pewno są i bliższe złoża. Do takiej Buanii czy Sechtu to ma sens, bo okręty. Bardziej stawiałbym na wyroby luksusowe, i to najlepiej takie, które się nie zepsują przez rok na grzbiecie wielbłądów czy innych koni.

Więc u mnie chyba tylko guma z Tangii, ewentualnie heban, jeśli po drodze jacyś rzemieślnicy (np z Zambu) będą robić z tego jakieś cosie. Pytanie co ze szkłem, myślę że taki transport byłby bardzo ryzykowny, ale z kolei mógłby być bardzo lukratywny.

Jest oczywiście też drugi szlak, dużo dłuższy, ale w większości morski - przez ziemie tych jebanych Esmów złodziei. IMHO Ajdynir powinien zacząć podboje od Esmów, co jeszcze na dodatek przysporzy im bazę wypadową w kierunku Qin + może w kierunku oceanu.

No i co jest u Trugów/Brotów produkowane:
- konie (bardzo dobre) i wielbłądy
- SŁONIE
- broń biała (głównie szable i sztylety), dobrej jakości, choć są kraje z lepszymi warsztatami
- łuki, zwłaszcza kompozytowe, ale nie jest to produkcja masowa
- drewno i węgiel drzewny, choć zmniejszają się zasoby
- żelazo, złoto, srebro, miedź, cyna, cynk, choć obecnie w mniejszych ilościach z racji utraty dostępów do większości złóż (choć część z nich przejęli Broci, to powrót do eksploatacji trochę zajmie)
- wyroby z brązu - dzwony, wrota, pancerze (w tym statków)
- wyroby z kości i kości słoniowej, inkrustacje
- chwilowo duży wybór wykształconych niewolników qińskich
- KAKAO i CZEKOLADA
- cukier (trzcinowy)
- piwo (tanie, ale słabej jakości)

Myślę, że więcej niż dziesięć, ale raczej faktycznie nie więcej niż dwadzieścia. Bardziej bym się bał, że zgniją po drodze. Natomiast prawda, że Tangijczycy mogą nie wiedzieć, że z Ajdyniru. Zgoda także co do żelaza. Szkło mogłoby się stłuc, ale niekoniecznie, możesz je zatopić w gipsie, poza tym większość szkła tamtych czasów mogła być grubsza. Z innych cennych towarów to może być po prostu biżuteria. Tangijczycy to lubią.

Borlach, przyprawami możemy się po prostu wymieniać. Tangia ma mnóstwo swoich do zaoferowania, ale jest na tyle daleko, że to mogą być zupełnie inne rośliny. Na pewno Tangijczycy chętnie kupiliby od Ajdyniru ich przyprawy. Od Trugii na pewno furorę zrobiłaby czekolada. Wyroby z kości słoniowej Tangijczycy braliby jak Reksio szynkę. No i niewolnicy. Tangijczyk nie może być niewolnikiem, a skądś ich trzeba brać.

W ogóle, może warto zrobić oddzielny wątek na handełe? W końcu to bardzo ważna część tych czasów.

Hmm, źródło żelaza mnie tak naprawdę nie obchodzi, byle by było dobrej jakości, dużo i jak najtaniej. Bo i tak będę go hurtowo skupował, póki moi ludzie nie odkryją nowych źródeł. Może być i stepowo-barbarzyńskie żelazo. W takim razie poprzez todsmerowe stepy skupowałbym z Tangii gumę, papier, plus istniałby lukratywny handel tymi tangijskimi luksusowymi szklanymi cudeńkami.

Słonie i w Ajdynirze mamy - ba, nawet w imperialnej armii służą nawet Mamuty Cesarskie (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Fauna_i_flora_Kyonu#Mamut_Cesarski). Także i u nas byłyby wyroby z kości słoniowej. Wgl Ajdynir ma chyba jeden z bardziej unikalnych zasobów flory i fauny xD

Z fajniejszych broni, ajdyniriańczycy mają swoje chątrizhary (ajdyniriańskie szable), kusze automatyczne (https://en.wikipedia.org/wiki/Repeating_crossbow) i Ajdyniriański Ogień (Ogień Grecki). Plus, moje szartany. Ale żadne z nich nie jest na sprzedaż. Może jakieś pojedyncze sztuki tylko. 

Kakao i czekolada? Biere! W zamian prócz wina (i narkotyków XD) sprzedaję herbatę. Wgl Todsmer - co sądzisz o występowaniu papryczek chili na tych meksykańsko-etiopskich wyżynach podbitych przez Taugrów?

Na pewno na Środkowym Kyonie handel niewolnikami po prostu kwitnie.

EDIT: tak, osobny wątek na handel się przyda
EDIT2: Esmowie właśnie zwrócili na siebie uwagę Imperium...

Murskie towary eksportowe:
- drewno różnych rodzajów,
- papier, książki, prasa drukarska,
- mapy,
- żelazo, miedź, być może również inne kruszce, oraz wyroby z nich,
- kawa,
- herbata,
- ryż,
- części do okrętów i inne technologie,
EDIT: - endemiczne zwierzęta jako luksusowe pupile lub dziwy do cyrków.
Handel bronią palną i armatami z sąsiadami jest zakazany, ale na pewno istnieje czarny rynek.

Murowie zapewne chętnie importują niewolników, bo murski obywatel może zostać niewolnikiem wyłącznie przez długi lub przestępstwa.

Co do tego pustynnego szlaku handlowego, to nie wiem, czy byłaby możliwa stała przeprawa, albo jakakolwiek regularność. Raczej sporadyczne przejścia, oprócz towaru musielibyście nosić ze sobą potężne zapasy wody. To tak, jakbyście próbowali przejść Saharę, ale nie na północ, tylko wszerz, przy czym warunki na niej byłyby jak na Atakamie. Deszcz raz na tysiąc kyońskich lat.

Nie no, obecnie szlak handlowy Talonbat-Rikkadan jest używany bardzo sporadycznie. Raz na jakiś czas pojawi się karawana z Zachodu, to tyle. W założeniu szlak handlowy Secht-Talonbat-Rikkadan miał istnieć kilkaset/kilka tysięcy lat temu, gdy klimat był nieco bardziej sprzyjający. Mniej więcej wtedy, gdy w Harrunie istniała ta tajemnicza pustynna cywilizacja, wspomniana w poście o Wielkiej Wyprawie (której istnienie oparte było na podziemne zasoby wody, która ostatecznie wyschła).

Natomiast co do odległości i tego przemierzania Sahary wzdłuż, to niekoniecznie. Talonbat znajduje się niemal idealnie w połowie drogi między moim Rikkadanem i Harrunem, a Zambem Todsmera. Patrząc na mapę, odległości z obu stron do Talonbatu wygląda na mniejszą niż 1000 kilometrów.

A to daje nam trasę:

• Rikkadan
• ~1000km skurwesyńskiej pustyni
• przerwa w Talonbacie
• ~1000km pustyni
• Zamb

Swoją drogą Henryk, jakieś komentarze co do Atlasu? :P

Nowa mapa administracyjna Imperium, tym razem ze skalą uzgodnioną względem mapy państw Kyonu (granice kilku krajów ościennych widoczne na mapie). Kilka kolejnych miejscowości dodanych na mapę.

Spoiler

Wersja 1
(https://cdn.discordapp.com/attachments/670389289011380275/677676022065266702/AjdAdm.png)
Wersja 2
(https://cdn.discordapp.com/attachments/546696545014382604/677681005825622037/AjdAdm2.png)

[Zamknij]

EDYT: Znów problem z przesłaniem mapy na wiki. Że niby plik ma wymiary większe niż 12.5 MB, więc nie da rady wygenerować miniatury, mimo, że tuż obok napisane jest, że wymiary to 1.45 MB. Ktoś wie co na to zaradzić?

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/670389289011380275/677677885728751637/unknown.png)

[Zamknij]

MP, nie MB. Załadowałeś plik 5385 x 3389 i automat sobie nie radzi ze skalowaniem.

Oto jest miniatura przedstawiająca portret Imperatora Rhavanisa III. Miniatury takie powszechne są w Ajdynirze, a jej specjalnie wykonaną wersję, pozłacaną i zdobioną klejnotami, wysłano w darze Neszom, w ramach Wyprawy na Północ.

Obraz ten przedstawia również ważne symbole w ajdyniriańskiej ikonografii:
- trzy kwiaty lotosu (motyw legendarny, sięgający początku Ajdyniru i czasów osiedlenia się Ajniadów nad Jeziorem Szmaragdowym)
- motywy ogniste/płomienne
- korona na głowie Rhavanisa jest jego cechą charakterystyczną, za każdym razem gdy nowy Imperator zasiada na Szmaragdowym Tronie nowa, unikalna korona robiona jest specjalnie dla niego/niej. Na imperialnych adraszach (ajdyniriańska moneta) imperatorów można poznać po kształcie korony.
- na koronie znajduje się trójząb, będącym świętym symbolem Dżaryzmu reprezentującym Trójcę/Trybunał
- dookoła głowy imperatora znajduje się krąg ognia, swoista ajdyniriańska aureola, będąca symbolem świętości lub przedstawieniem charyzmatu (hwennār). Więcej o hwennārze będzie wkrótce na wiki
- w prawej ręce Imperatora znajduje się chątrizhar*, a konkretniej Ostrze Vakshara. Oręż ten jest jednym z symboli imperialnej władzy (razem ze Szmaragdowym Tronem i imperialną koroną). W czasach Starego Państwa Ostrze Vakshara było najświętszą z relikwii Assurhanu.
- w lewej ręce znajduje się zwój, symbolizujący Pokój, Prawo, i Ład.

Takie zestawienie ma dwojaką symbolikę, z jednej strony dla obywateli Ajdyniru imperialna władza stoi na straży i jest gwarantem Pokoju, Prawa i Ładu. Z drugiej strony dla nie-Ajdyniriańczyków (nie-obywateli Imperium) obraz przedstawia ofertę, wybór. Pokój lub wojna. Ład lub Chaos.   

*Chątrizhar - rodzaj szabli, ajdyniriański oręż narodowy
(https://i.imgur.com/EkCadjT.png)

Dookoła portretu wypisana jest ajdyniriańska modlitwa do Imperatora. Jest ona tradycyjnie wypowiadana, zwłaszcza podczas święta Dashanar, zarówno przez lud Imperium jak i przez niezliczonych władców i wasali składających hołd Boskiemu Władcy. Jej wypowiedzenie, zwracając się w stronę posągu, portretu lub innego przedstawienia Imperatora, jest również elementem tradycyjnej ajdyniriańskiej przysięgi wierności.

Spoiler

Mogłem gdzieś tam jeszcze dodać wyrażenie: O Hûras, fean udranoŝatti (O Panie, chwała Twemu imieniu)

[Zamknij]

Wygląda przegenialnie, szkoda, że zostało u mnie to po prostu spalone xd

Bardzo doceniam Twoją pracę, leci pochwalisz

Mógłbyś to przynajmniej sprzedać XD

Moi ludzie wkurwili by się gdyby się dowiedzieli, że Neszorwie chcą dokonać takiego świętokradztwa xD
Może byłby to ważny moment mojego poselstwa do Ciebie? Albo twoi ludzie odmówili przyjęcia tego daru, albo ktoś z moich to po prostu wykradł, tuż przed tym jak inne podobne dary zostały spalone? 

Mielibyśmy kolejny motyw do wykorzystania w opowiadaniu

Nie, znając Neszów by to po prostu spalili xD

Raczej by się Ajdynirczycy nie zdziwili, gdyby byli aż tam i poprzebywali tam chwilę.

A wielka szkoda. Ta miniatura sama w sobie mogłaby mieć historię na tyle ciekawą, by napisać o niej artykuł XD
Jakby jakimś cudem uniknęła spalenia u Neszów i trafiła na przykład do Tangii! O, byłoby ciekawie

Nie, na pewno by została spalona, jest duże prawdopodobieństwo, że z choćby ciekawości władca wyszedł by spotkać posłów, i otrzymałby do rąk własnych tą pamiątkę. Obejrzałby, podziękował, i kazał spalić. Przetrwanie tego wymagałoby zdrady na dworze i kradzieży.

Czy jest jakaś szansa, by moi dowiedzieli by się o tym przed opuszczeniem Melakoi i znaleźli kogoś podatnego na przekupstwo? Albo kradzież do połowy przypalonej miniatury

Nie, raczej w momencie, w którym władca dostanie do ręki wieczorem by obejrzał sam obraz i własnoręcznie go spalił. Nie mieli by też dostępu do miasta, nie zeszli by przecież na ląd, musieliby zatrzymać się w pływającym porcie. Próba przedarcia się do miasta skończyłaby się na pewno śmiercią, tam naprawdę nie ma nikogo oprócz Neszów.

Niszczyć takie dzieło sztuki... żal i smutek
Cóż. Trudno. Ajdynir to kraina artystów, zrobi się jeszcze więcej jeszcze lepszych miniatur! 

Neszowie jeszcze przeprowadzą w Ajdynirze mistrzostwa świata w paleniu obrazów :P

W Mellakoi, zamiast liści, wisieć będą ikonoklasiści!

Przeczytałem te cuda ajdyniriańskie!

Mam spostrzeżenie, że Neszowie są ogólnokyońskim zagrożeniem dla ludności..  8)

Miniatury ajdynirskie będą, coś mi się wydaje, bardzo popularne na Wschodzie. Wkrótce Wschód czeka katastrofa, a ostaną się obie Wyspy i południe Wschodu - czy w tych odizolowanych na kilkaset kyońskich lat od Ajdyniru skrawkach uchowają się miniatury? A może będą podwaliną pod miniatury olseskie?

Atlas! Cudowny! To musi się znaleźć na wikipedi! Szczerze, to żałuję, że opisałeś tylko siedem prowincji. Bardzo chciałbym poczytać coś o prowincjach najbliższych Wschodowi (44, 45, 46, 43, 42, 41, wg tej mapy (https://cdn.discordapp.com/attachments/546696545014382604/677681005825622037/AjdAdm2.png)):. Podoba mi się te rozróżnienie na miasta poezji, przemysłu metalurgicznego, rolnictwa, świątyni oraz zdrowia! Ayńarad mi przypomina Tenochititlan :D

Szczerze to zauważam też spory problem w obrębie naszego projektu jako takiego.
List miejsc (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Lista_miejsc_na_Kyonie) jest nieczytelna, mało znana i mało uczęszczana. Problem duży jest też z nieopisanymi państwami, a dodanymi do listy państw (oraz tego baneru pod artykułami). Tutaj (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Lista_pa%C5%84stw_Kyonu) na przykład dużo państw dodali HP i Borlach, a nie ma o nich wzmianki, nie wiadomo gdzie są.

Apeluję o przerzucanie tego co na forum na wikipedię!

Cytat: Pluur w Kwiecień 20, 2020, 13:29:58Mam spostrzeżenie, że Neszowie są ogólnokyońskim zagrożeniem dla ludności..  8)

Nešši ībwūle, nešši sase, nešši urse!

Cytat: Henryk Pruthenia w Kwiecień 20, 2020, 18:48:53

Cytat: Pluur w Kwiecień 20, 2020, 13:29:58Mam spostrzeżenie, że Neszowie są ogólnokyońskim zagrożeniem dla ludności..  8)

Nešši ībwūle, nešši sase, nešši urse!

Co je to za groźba?

Cytat: Henryk Pruthenia w Kwiecień 20, 2020, 18:48:53

Cytat: Pluur w Kwiecień 20, 2020, 13:29:58Mam spostrzeżenie, że Neszowie są ogólnokyońskim zagrożeniem dla ludności..  8)

Nešši ībwūle, nešši sase, nešši urse!

Aťeaji Khshāyar raheto! Rahetarto!

Cytat: Pluur w Kwiecień 20, 2020, 13:29:58
Przeczytałem te cuda ajdyniriańskie!

Mam spostrzeżenie, że Neszowie są ogólnokyońskim zagrożeniem dla ludności..  8)

Miniatury ajdynirskie będą, coś mi się wydaje, bardzo popularne na Wschodzie. Wkrótce Wschód czeka katastrofa, a ostaną się obie Wyspy i południe Wschodu - czy w tych odizolowanych na kilkaset kyońskich lat od Ajdyniru skrawkach uchowają się miniatury? A może będą podwaliną pod miniatury olseskie?

Atlas! Cudowny! To musi się znaleźć na wikipedi! Szczerze, to żałuję, że opisałeś tylko siedem prowincji. Bardzo chciałbym poczytać coś o prowincjach najbliższych Wschodowi (44, 45, 46, 43, 42, 41, wg tej mapy (https://cdn.discordapp.com/attachments/546696545014382604/677681005825622037/AjdAdm2.png)):. Podoba mi się te rozróżnienie na miasta poezji, przemysłu metalurgicznego, rolnictwa, świątyni oraz zdrowia! Ayńarad mi przypomina Tenochititlan :D

Szczerze to zauważam też spory problem w obrębie naszego projektu jako takiego.
List miejsc (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Lista_miejsc_na_Kyonie) jest nieczytelna, mało znana i mało uczęszczana. Problem duży jest też z nieopisanymi państwami, a dodanymi do listy państw (oraz tego baneru pod artykułami). Tutaj (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Lista_pa%C5%84stw_Kyonu) na przykład dużo państw dodali HP i Borlach, a nie ma o nich wzmianki, nie wiadomo gdzie są.

Apeluję o przerzucanie tego co na forum na wikipedię!

Cóż, dobrze wiedzieć, że w Ostatecznej Wojnie Jądrowej przeciw fanatykom z północy Imperium będzie miało sprzymierzeńców!

W sumie... podoba mi się pomysł powstania olseskiej szkoły miniatur, bazującej na miniaturach ajdyniriańskich. Pasuje to w sumie to prawdziwej historii miniatur, które co ciekawe zaczęli Arabowie w Bagdadzie (chociaż chyba i tak inspirowali się wcześniejszą sztuką perską). W Iranie szkoły miniatur powstały dopiero w czasach/po Inwazji Mongolskiej. I na Kyonie mogłoby być podobnie. Przed Inwazją Kauradzką Wschód kupowałby ajdyniriańskie miniatury. Być może w trakcie panowania Kauradów spora ilość ajdyniriańskich miniaturzystów została przesiedlona lub wzięta w niewolę i przeniesiona na Wschód. Co ostatecznie dało początek wschodnim szkołom. W Ajdynirze ta sztuka również przetrwa i odrodzi się po jakimś czasie. Wtedy mielibyśmy już dobrze rozwinięte tradycje tworzenia miniatur zarówno w Ajdynirianie jak i na Wschodzie.

Taka kategoria jak "miasto czegoś" będzie w sumie tradycyjnym elementem ajdyniriańskiego światopoglądu. Trochę spoiler, ale mam w Imperium znacznie więcej takich miast o znanej, stereotypowej wręcz specjalności, lub takich które są znane z czegoś konkretnego. I tak, muszę to poprzerzucać na wiki xD

Hej, podoba mi się to porównanie do Tenochititlan xD
Chociaż samemu nie planowałem takiego podobieństwa. Chciałem mieć taki Kyon-Tenochititlan, ale niekoniecznie w Ajdynirze - zasugerowałem Korejcowi, by podobna do Tenochititlan była stolica Surandralu. 

Faktycznie, wiele elementów naszego głównego artykułu na wiki trzeba będzie przerobić i uaktualnić. Artykuł o rasach Kyonu czy lista miejsc są tego przykładami.
Tymi państwami i ludami z moich ziem mogę się wkrótce zająć.

Cytat: BorlachAťeaji Khshāyar raheto! Rahetarto!

O czym wy mówicie?

Cytat: BorlachW sumie... podoba mi się pomysł powstania olseskiej szkoły miniatur, bazującej na miniaturach ajdyniriańskich. Pasuje to w sumie to prawdziwej historii miniatur, które co ciekawe zaczęli Arabowie w Bagdadzie (chociaż chyba i tak inspirowali się wcześniejszą sztuką perską). W Iranie szkoły miniatur powstały dopiero w czasach/po Inwazji Mongolskiej. I na Kyonie mogłoby być podobnie. Przed Inwazją Kauradzką Wschód kupowałby ajdyniriańskie miniatury. Być może w trakcie panowania Kauradów spora ilość ajdyniriańskich miniaturzystów została przesiedlona lub wzięta w niewolę i przeniesiona na Wschód. Co ostatecznie dało początek wschodnim szkołom. W Ajdynirze ta sztuka również przetrwa i odrodzi się po jakimś czasie. Wtedy mielibyśmy już dobrze rozwinięte tradycje tworzenia miniatur zarówno w Ajdynirianie jak i na Wschodzie.

Jestem za. Myślałem też o takiej opcji, że miejscowi olsescy twórcy próbowaliby naśladować to co widzą, jednak swoimi technikami - szczególnie myślę o tym w kwestii rozwoju kultury na Rubanii. Warto zwrócić uwagę, że Wschód za sztukę uznaje tylko coś co płynie w czasie: a więc nie sam efekt - obraz, co jego proces - malowanie. To dlatego muzyka na Wschodzie będzie stać na wysokim poziomie. Marzy mi się, żeby Olsenia była wylęgarnią kompozytorów niczym połączenie Austrii, Francji i Rosji.

Cytat: BorlachTaka kategoria jak "miasto czegoś" będzie w sumie tradycyjnym elementem ajdyniriańskiego światopoglądu. Trochę spoiler, ale mam w Imperium znacznie więcej takich miast o znanej, stereotypowej wręcz specjalności, lub takich które są znane z czegoś konkretnego. I tak, muszę to poprzerzucać na wiki xD

U mnie wręcz przeciwnie, acz jeszcze nie wiem jak to ugryzę. Pierw chciałbym na porządnie zająć się mitologią.

Cytat: BorlachFaktycznie, wiele elementów naszego głównego artykułu na wiki trzeba będzie przerobić i uaktualnić. Artykuł o rasach Kyonu czy lista miejsc są tego przykładami.
Tymi państwami i ludami z moich ziem mogę się wkrótce zająć.

Jeżeli się piszesz na to, to chętnie Ci pomogę.

Szefie, przypomnij w czym robiłeś mapę Djyazhoaru?

Cytat: Canis w Maj 01, 2020, 17:05:50
Szefie, przypomnij w czym robiłeś mapę Djyazhoaru?

Tego programu do wygenerowania szkicu (plus ręcznie Painta przy jego przerabianiu)
https://watabou.itch.io/medieval-fantasy-city-generator

Chociaż zdaje się, że robiłem to na starszej wersji

Cytat: Borlach w Maj 01, 2020, 18:28:24

Cytat: Canis w Maj 01, 2020, 17:05:50
Szefie, przypomnij w czym robiłeś mapę Djyazhoaru?

Tego programu do wygenerowania szkicu (plus ręcznie Painta przy jego przerabianiu)
https://watabou.itch.io/medieval-fantasy-city-generator

Chociaż zdaje się, że robiłem to na starszej wersji

Twoje mapy Djyazhoaru dzięki tej pomocy wyglądają fenomenalnie. Świetne znalezisko.
Skorzystam z tego do projektu Ahari.

Skorzystałem ze znacznie ładniejszej spiritusowej tabeli nazw państw i ulepszyłem swoją, dodając miejsce na nazwę mieszkańca
https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir#Nazwy_w_innych_j.C4.99zykach

Dlatego prośba do wszystkich o uzupełnianie! 

Dobra, mam pewien konspekt dla historii Środkowowschodniego Kyonu (pogranicze Środka i Wschodu), od paleolitu aż do rozwoju i ostateczny upadek Cywilizacji Ajniadzkiej. Tereny których tyczy się ta propozycja odejmują obecne Stepy Kauradzkie, położone między Ajdinirem a Olsenią. W ajdyniriańskiej tradycji obszar ten nosi nazwę Ainadestra (ze staroajdyniriańskiego "[ziemia] skąd Ajniadowie [przyszli]"), odnosi się więc do praojczyzny Ajniadów (także Ajniadanów - obie nazwy w użyciu), znajdującej się w górnym i środkowym biegu rzek Yitrazhi (ols. Korana) oraz Ŝvaeryazhi (pewnie nosi inną olseską/kauradzką nazwę).

Zatrzymajmy się na chwilę przy rzece Ŝvaeryazhi. Obecnie jest to jedynie jeden z trybutariuszy Yitrazhi/Korany, co prawda jeden z największych. Jednak już dawno temu padł pomysł, by w czasach antycznych przez tereny Ainadestry przypływała nie jedna, lecz dwie wielkie rzeki. Pomysł ten stał się częścią kanonu, a śladem tego jest między innymi widoczne na mapie i występujące w roku wspólnym niewielkie jezioro - pozostałość dawnego koryta wielkiej rzeki. Jest to tak naprawdę jawna inspiracja historią indyjskiej Sarasvati - niegdyś jedna z największych rzek subkontynentu, święta rzeka wraz z Gangesem, stanowiąca (paradoksalnie) centrum Cywilizacji Doliny Indusu. Jednak na skutek zakrojonych na szeroką skalę zmian w regionie, Sarasvati wyschła kompletnie, jej dopływy natomiast zmieniły bieg, łącząc się z Indusem. Cywilizacja Doliny Indusu upadła, a sam Indus, będący niegdyś w cieniu Sarasvati, stał się znacznie większy, zasilany częścią dopływów martwej Saraswati. Podobnie tutaj, Niegdyś Yitrazhi oraz Ŝvaeryazhi płynęły równolegle do siebie, tworząc coś w rodzaju Mezopotamii Wschodu (krainy między rzekami). Jednak na skutek zmian zaistniałych podczas Wojny Bogów (katastrofa planetarna na którą potrzebujemy osobnej nazwy) również i Ŝvaeryazhi zniknęła z mapy, stając się kolejnym gwoździem do trumny ajniadzkiej cywilizacji. Przyczyną może być susza oraz gwałtowne trzęsienie ziemi, które zmieniło bieg rzeki, zmuszając ją do nagłego skręcenia na północ. Tak też Ŝvaeryazhi stała się dopływem Yitrazhi, a tereny leżące nad jej niegdysiejszym dolnym biegiem uległy pustynnieniu/jałowieniu, co tłumaczy czemu nikt nie jest nimi specjalnie zainteresowany. Wyjątkiem jest wspomniane wcześniej jezioro-relikt po dawnej rzece, które może działać jako oaza pośród pustyni. Chociaż to jest akurat do ustalenia później.

Mam też drobną propozycję wobec terenów na południe od Szyszeni, między Szyszenią a Olsenią, mniej więcej tam gdzie wpadała niegdyś do morza Ŝvaeryazhi - mógłby znajdować się tam obszar solnisk i bagien, podobny do Wielkiego Rannu (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_Rann). Co Ty na to Pluur?

Zaznaczam, że cześć z tego może ulec zmianie wraz ze zmianami w Klimacie Kyonu.

Współczesny system rzeczny Indusu:

Spoiler

(https://i.pinimg.com/originals/bb/f1/99/bbf199c15aefdc708b6eeb6038c6ae1f.jpg)

[Zamknij]

Dawny system rzeczny Sarasvati:

Spoiler

(https://i.imgur.com/0L6yDBq.png)

[Zamknij]

Wielki Rann, z zaznaczonym obszarem bagnisk - dawniej prawdopodobnie delta Sarasvati

Spoiler

(https://ars.els-cdn.com/content/image/1-s2.0-S1040618216300994-gr1.jpg)

[Zamknij]

Tyle słowem wstępu. Wracając natomiast do mojej proponowanej historii antycznej regionu:

---

1. Epoka Kamienia
Jeszcze przed rozwojem rolnictwa, w górnym biegu Ŝvaeryazhi społeczności łowiecko-zbierackie, identyfikowane przez niektórych z ludami Proto-Ajniadzkimi (w tej kwestii jednak nie ma konsensusu), stworzyły wielki kompleks świątynny złożone z wałów ziemnych oraz gigantycznych monolitów ułożonych w liczne koncentryczne kręgi. Część z nich transportowana była setki kilometrów, z innych partii Gór Pochodzenia, pomimo tego że kompleks megalityczny znajdował się w rozległej dolinie otoczonej z 3 stron górami (myślcie o Baktrii/Afganistanie). Niektóre monolity mają na sobie nawet wyrzeźbione różne symbole, między innymi sępy. Znaleziska archeologiczne sugerują, że miejsce to było obiektem pielgrzymek wielu ludów łowiecko-zbierackich, wywodzących się nie tylko spoza doliny lecz także z całego regionu - rozległych równin znajdujących się na północ. Niektóre co bardziej odjechane teorie doszukują się podobieństwa między symbolami znalezionymi w jaskiniach oraz grobowcach należących do homo altus (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Homo_altus) z symbolami z tego paleolitycznego kompleksu megalitycznego.

Inspiracja: Gobekli Tepe
Czas: ??

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725630124740837386/ngm-gobekli-tepe-artwork_480x360.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://humanoriginproject.com/wp-content/uploads/2018/11/gobekli-tepe-oldest-temple.jpg)

[Zamknij]

Spoiler

(https://i2.wp.com/www.dainst.blog/the-tepe-telegrams/wp-content/uploads/sites/8/2016/03/gc3b6bekli-tepe_fig-13-scaled.jpg?fit=676%2C1014&ssl=1)

[Zamknij]

2. Rewolucja neolityczna
Wynalezienie/rozpowszechnienie rolnictwa. Znaczne zwiększenie populacji. Powstanie nowej kultury archeologicznej oraz rozszerzenie się jej wzdłuż zachodniego Międzyrzecza - górnego odcinka Ŝvaeryazhi oraz środkowego Yitrazhi. Dalsze powstawanie megalitów, bardziej w stylu Stonegenge i megalitów Wysp Brytyjskich. Zanik reliefów i symboli na megalitach, za to częstsze wstawianie w środek kręgu kamiennego "ołtarza". Ślady składania krwawych ofiar, kwestia sporna czy ze zwierząt, z ludzi czy w zależności od okoliczności i to i to. Megality działają zorientowane na gwiazdy, odmierzają pory roku, służą kultowi Słońca, Lykaonu oraz Drogi Mlecznej.

Inspiracja: Stonehenge, megality Wysp Brytyjskich
Czas: ??

Spoiler

(https://mk0astronomynow9oh6g.kinstacdn.com/wp-content/uploads/2016/08/Callanish_aerial_picture_1687x1265.jpg)

[Zamknij]

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725631569963909150/b877c7fa9adbc1b67025d1381539b8cc.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://www.diadrastika.com/wp-content/uploads/2016/09/Stonehenge_Station_Stones-min.jpg)

[Zamknij]

(http://3.%20powstanie%20pierwszych%20miast)
Zanik budowy megalitów. Powstanie pierwszych miast nad górnym i środkowym biegiem Yitrazhi. Miasta państwa rywalizują między sobą o pola uprawne, chociaż bardzo ważnym źródłem żywności a także główną arterią komunikacyjną jest sama wielka rzeka. Poza obszarem miast państw, na stepach żyją społeczności pasterskie. Okazjonalne ślady walk między społecznościami pasterzy a rolników-mieszkańców miast, także ślady handlu między nimi. Początki Cywilizacji Ajniadzkiej (także "Ajniadańskiej" - obie nazwy używane zamiennie). Ślady ekspansji ludów ajniadzkich także na zachód, na tereny Ajdyniriany. Być może również na wschód i południe (do obgadania z Pluurem). Społeczeństwo Ajniadów jest na wpół osiadłe, podzielone z grubsza na 3 klasy:
- klasę wojowników, broniących miasta
- klasę rolników, zamieszkującą miasta
- klasę pasterzy, mieszkającą poza miastami
Każda z klas miała tradycyjnie przypisane do siebie konkretne atrybuty, zjawiska oraz bogów, wchodzących w skład wspólnego panteonu. Przywódcy plemion/klanów noszą nazwę będącą przodkiem współczesnego ayńadātar (jeden z tytułów ajdyniriańskich Imperatorów).

Inspiracja: Starożytni Indo-Arjowie
Czas: ??

4. Rozwój Cywilizacji Ajniadzkiej
Powstanie zorganizowanych miast państw, na czele z królem-kapłanem (przodek współczesnego ajdyniriańskiego ruj/rozh "król"). Klasa wojowników przeradza się w klasę arystokracji. Handel wzdłuż całej Yitrazhi, powstanie pierwszych znaczących ośrodków miejskich także nad brzegami Ŝvaeryazhi. Następuje rytualizacja walki i konfliktów między miastami oraz plemionami pasterskimi - prawdopodobnie rytualna walka między nimi reprezentuje rytualną walkę między bogami-patronami w ramach jednego wspólnego panteonu. Początki pisma - nierozszyfrowane, logograficzne, być może cos w stylu pisma Cywilizacji Indusu.

Inspiracja: miasta-państwa Mezopotamii, Cywilizacja Doliny Indusu
Czas: ??

5. Pierwszy okres przejściowy i dalszy rozwój
Znaleziska archeologiczne sugerują, że nastąpił okres wzmożonej brutalności. Po nim następuje zjednoczenie miast-państw w coś w rodzaju wspólnej konfederacji na czele z jednym Najwyższym Królem/Królem Królów. Wytworzenie się z logogramów nowego, alfabetycznego pisma. Okres ten identyfikowany z występującym w ajdyniriańskiej mitologii okresem Pierwszego Królestwa. Miasta charakteryzują się rozległymi kompleksami pałacowo-świątynno-użytkowymi, znajdującymi się w centrum miasta (miasto budowane dookoła pałaców). Niewiele śladów murów lub fortyfikacji. Bogate malowidła oraz wyrafinowana sztuka przedstawiające modę, rytuały, zabawę, gry i życie codzienne. Bardzo zaawansowany system kanalizacyjny, akwedukty, bieżąca woda, planowane miasta, proste ulice. Prócz kompleksów pałacowo-świątynnych brak innych wielkich świątyń, jedynie rzadkie pozostałości kapliczek, rytuały także w jaskiniach. Pradawne kompleksy megalityczne otoczone wielkim tabu. Ich użytkowane jedynie w bardzo specjalnych i wyjątkowych sytuacjach - odbicie w ajdyniriańskich mitach.

Inspiracja: Minojczycy, Cywilizacja Doliny Indusu
Czas: ??

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725637346388869210/1Wz6taPsdLdxX5AfsJcXnRA.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725637398888972359/minoan.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725637418392485898/9d9640e1c15218ad6187f65649c1a170.png)

[Zamknij]

6. Drugi okres przejściowy oraz okres klasyczny
Okres wzmożonego chaosu, upadek władzy centralnej/konfederacji, spalenie części miast i kompleksów pałacowo-świątynnych. Być może katastrofa naturalna połączona z inwazją z zewnątrz (sugerują to fragmenty ajdyniriańskiej mitologii). Następuje znaczna militaryzacja społeczeństwa. W znaleziskach archeologicznych odnajduje się znaczne ilości broni z brązu, tematy wojskowe pojawiają się znacznie częściej w malowidłach, niekiedy stanowiąc ich motyw przewodni. Miasta zostają otoczone cyklopowymi kamiennymi murami, powstanie cytadel. Ponowne zjednoczenie miast, wytworzenie się jednego scentralizowanego organizmu państwowego na czele z absolutnym władcą o boskim statusie (początki tytulatury khshāyara. Centrum władzy przesuwa się jednak na wschód, znad górnego/środkowego biegu Yitrazhi do terenów położonych między środkowymi biegami Yitrazhi oraz Ŝvaeryazhi (Międzyrzecze). Klasyczny okres Cywilizacji Ajniadzkiej, utożsamiany z (Wielkim) Imperium Świtu. Wytworzenie się klasycznego pisma ajniadzkiego (bezpośredni przodek pism ajdyniriańskich). Powstanie ogromnych inskrypcji naskalnych wykutych w zboczach Gór Pochodzenia, być może też Gór Żelaznych, oraz rozsianych po regionie. Imperium Ajniadów jest państwem agresywnym i ekspansjonistycznym, zyskuje kontrolę nad całym biegiem rzek Yitrazhi i Ŝvaeryazhi aż do ich delt. Zdyscyplinowana armia, rydwany, łucznicy, procarze oraz ciężka pancerna piechota. Flota wojskowa (rzeczna, chociaż obiew rzeki są tak duże, że okręty mogły wypływać na wody Wszechoceanu). Pod koniec tego okresu w delcie powstaje I Państwo Szyszeńskie (ajniadzki wasal?). Znaczny ajniadzki wpływ kulturowy na tereny Wschodu oraz Środkowego Kyonu, handel z cywilizacjami Starożytnej Ajdyniriany, ślady świadczące o kontaktach z Tarum i cywilizacjami Pluura na wyspach.

Inspiracje: Mykeńczycy, imperia mezopotamskie (Akkad, Assyria, Media, Persja) oraz ich inskrypcje naskalne
Czas: ?? aż do Wojny Bogów i Wielkiej Wschodniej Wędrówki Ludów

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725641243018657842/6-mykeny-grc3b3b-agamemnona-2.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725641270361325689/mycenae-cyclopean-walls-gallery-19-480.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725641364951269406/9k.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725641454889730098/armadura-de-dendra.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/725641713527423027/Kermanshah-Le-Iscritzioni-Di-Bisotun-2-min-1.png)

[Zamknij]

Spoiler

(https://www.scherminator.com/britain/london/lionHunt/lionHunt0.jpg)

[Zamknij]

---

Proponowana mapa-szkic Starożytnego (Środkowego) Wschodu

(https://jezykotw.webd.pl/w/images/1/13/Staro%C5%BAytny_Wsch%C3%B3d.png)

Legenda:
- niebieska przerywana linia: proponowany bieg Ŝvaeryazhi w czasach antycznych
1. położenie pierwszego gigantycznego kompletu megalitycznego
2. centrum Cywilizacji Ajniadzkiej z okresu Pierwszego Królestwa
3. centrum Cywilizacji Ajniadzkiej z okresu Imperium Świtu
4. położenie jednej z większych znanych późno ajniadzkich inskrypcji naskalnych. Coś w stylu inskrypcji z Behistunu

Czekam na wszelkie uwagi oraz komentarze, zwłaszcza ze strony Henryka (uzgodnienie mojego konspektu z kyońską prehistorią) oraz Pluura (połączenie tego wszystkiego z zaplanowaną historią regionu i jego ludów).

Do potencjalnej historii antycznej regionu dorzucam jeszcze to (https://www.youtube.com/watch?v=kUHV-H8OVrg&t).

EDYT: i cyk, mam postowego hat-tricka

Jeżeli chodzi o jakiekolwiek budowy w paleolicie/przed rolnictwem, to zawiodę, jest to całkowicie niemożliwe. Grupka zbieraczy łowców przenosiła się z miejsca na miejsce, nie byli w stanie po prostu nic zbudować i nie umrzeć z głodu. Co do wątku z h. altus - właśnie jak sobie wyobrażasz to u siebie? Wiem, że mieli dać jakaś domieszkę krwi do przodków Ajdynirczyków, a w późniejszych czasach być kozackimi dziwnymi czaszkami™, i Ajdynirski Däniken będzie szukał jakichś etycznych. Jeżeli chodzi o ten drugi gatunek na północy, to miałby się załapać na rewolucję neolityczną, coś pobazgrać na kamieniach, załapać się na jakieś antyczne opisy i wymrzeć/ulec silnej metysacji.

No to żeś Borlachu zaszalał. Jak na moją wizję Kyonu to dość odległa historia. Odniosę się więc ino do części.

Cytat: BorlachMam też drobną propozycję wobec terenów na południe od Szyszeni, między Szyszenią a Olsenią, mniej więcej tam gdzie wpadała niegdyś do morza Ŝvaeryazhi - mógłby znajdować się tam obszar solnisk i bagien, podobny do Wielkiego Rannu. Co Ty na to Pluur?

Jeżeli chcemy się zapuszczać w historię rozkładu rzek Kyonu w starożytności to niech Ci będzie, ale jakoś za bardzo to indyjskie na mnie. Co do słonych bagien, to pogranicze olsesko-szyszeńskie mogłoby takowe być. Tłumaczyłoby to problemy komunikacyjne i dwa silne ośrodki przed i za bagnami. Zresztą tak jak zaznaczyłeś potem, powinniśmy pierw poczekać na dokładniejsze ustatlenia na temat kyońskiego klimatu.

Pokrótce o epokach najwcześniejszych:
1. Epoka kamienia - jak HP wspomniał raczej bez takich budowli, ewentualnie jakoweś ułożone kamynie w kręgi abo figury geometryczne.
2. Rewolucja neolityczna - rozprzestrzenienie rolnictwa widziałbym tak:
I) Dwójka na mapie zamieszczonej przez ciebie
II) Rozprzestrzenianie się w stronę lądu (obecny Ajdynir) oraz morza (Szyszenia) - mniej więcej 1000 lat ziemskich (?) - ciężko mi datować takie rzeczy, bez konkretnej wiedzy
III) Rozprzestrzenieni się na południe (obecna Olsenia) i dalej na wyspy - Rubanię - to musiałoby nastąpić przynajmniej 3000 lat ziemskich temu (abo i 4000?), gdyż na rok kyoński wspólny 1740 (2700 lat ziemskich temu) są datowane pierwsze zorganizowane miasta-państwa na Rubanii - acz tu chyba mowa jest już o czasie rozwoju Cywilizacji Ajniadzkiej
Tym samym około 2600 lat ziemskich temu dochodzi do zjednoczenia Szyszenów i powstania I Państwa Szyszeńskiego. Jego zorganizowanie byłoby możliwe dzięki Cywilizacji Ajniadzkiej, a niepodległość/powstanie tegoż państwa powiązane by musiało być z zrzuceniem jarzma ajniadzkiego. W najbliższym czasie - około 2300 lat ziemskich temu - rozpoczyna się Wielka Wschodnia Wędrówka Ludów.
Dużo łatwiej by mi było się dookreślić, gdybyś podał przybliżone ramy czasowe tych wydarzeń.

CytatJeżeli chodzi o jakiekolwiek budowy w paleolicie/przed rolnictwem, to zawiodę, jest to całkowicie niemożliwe. Grupka zbieraczy łowców przenosiła się z miejsca na miejsce, nie byli w stanie po prostu nic zbudować i nie umrzeć z głodu.

Niby tak, ale z drugiej strony mamy przykład Göbekli Tepe (https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C3%B6bekli_Tepe), które zostało przecież zbudowane ok. 12 tysięcy lat temu, w głębokim paleolicie. Jak mówi artykuł na wikipedi:

"Daty zostały ustalone metodą radiowęglową 14C. Koniec warstwy III to 9000 lat przed naszą erą. Początek jest określany w przybliżeniu jako 11 000 lat przed naszą erą lub wcześniej. Warstwa II sięga do około 8000 przed naszą erą.

Uważa się więc[16], że te struktury są starsze niż ceramika, metalurgia, pismo, lub koło. Zostały zbudowane przed tzw. rewolucją neolityczną, czyli przed początkiem rolnictwa i hodowli zwierząt. Wiele ze słupów waży od 10 do 20 ton, a niektóre nawet 50. Organizacji społecznej, jaka była konieczna do zbudowania tych struktur, nie wiązano dotychczas ze społeczeństwami przed-neolitycznymi."

A ja ten kompleks megalityczny wzorowałem właśnie na Gobekli Tepe. Skoro mamy przykład czegoś takiego na Ziemi, to czemu nie na Kyonie?
Poza tym, powstanie tego kompleksu w żyznej Baktrio-podobnej górskiej dolinie pełnej rzek mogłoby mieć jakieś związki z początkiem rolnictwa, jak prawdopodobnie miało i Gobekli Tepe. Znów za wikipedią:

"Wykonana pod koniec lat 90. analiza DNA pszenicy wskazuje, że jej dzika odmiana występująca w okolicy Karaca Dağ jest najbliższa pszenicy współczesnej[18]. Karaca Dağ leży ok. 30 km od Göbekli Tepe; możliwe więc, że rejon ten pełnił kluczową rolę w powstaniu rolnictwa."

CytatCo do wątku z h. altus - właśnie jak sobie wyobrażasz to u siebie? Wiem, że mieli dać jakaś domieszkę krwi do przodków Ajdynirczyków, a w późniejszych czasach być kozackimi dziwnymi czaszkami™, i Ajdynirski Däniken będzie szukał jakichś etycznych.

Chciałbym, żeby homo altus zamieszkiwał właśnie obszar pogranicza Wschodniego i Środkowego Kyonu - Ainadestry oraz część Ajdyniriany. Pasuje mi większość z tego co napisałeś o homo altusie na naszej wiki, mógłby wytwarzać biżuterię z kości, praktykować rytualne pochówki. Na naszej wiki napisałeś, że "nie pozostawił po sobie jednak żadnych rysunków naskalnych" - to bym chciał zmienić. Niech homo altus udekoruje jaskinie w Górach Pochodzenia malowidłami, odbiciami dłoni na czerwonej i białej ochrze, niech maluje/ryje w skale dziwne symbole i figury geometryczne, głównie koła i trójkąty.

Też wolałbym, żeby wyginął później niż, jak pisze na naszej wiki, "160 tys. k. lat temu" (czyli 60 tysięcy ziemskich lat temu, o ile dobrze rozumiem). Wolałbym, żeby było to trochę jak z Neandertalczykami, jakieś 20 tysięcy, maksymalnie 40 tysięcy lat ziemskich temu. W wyniku jakiejś katastrofy naturalnej populacja homo altusa bardzo by się zmniejszyła, a ci który ocaleli wymieszaliby się z homo sapiens.

CytatJeżeli chcemy się zapuszczać w historię rozkładu rzek Kyonu w starożytności to niech Ci będzie, ale jakoś za bardzo to indyjskie na mnie. Co do słonych bagien, to pogranicze olsesko-szyszeńskie mogłoby takowe być. Tłumaczyłoby to problemy komunikacyjne i dwa silne ośrodki przed i za bagnami. Zresztą tak jak zaznaczyłeś potem, powinniśmy pierw poczekać na dokładniejsze ustatlenia na temat kyońskiego klimatu.

Dobra, no to czekamy na klimatyczną magię Pieseła.

CytatPokrótce o epokach najwcześniejszych:
1. Epoka kamienia - jak HP wspomniał raczej bez takich budowli, ewentualnie jakoweś ułożone kamynie w kręgi abo figury geometryczne.
2. Rewolucja neolityczna - rozprzestrzenienie rolnictwa widziałbym tak:
I) Dwójka na mapie zamieszczonej przez ciebie
II) Rozprzestrzenianie się w stronę lądu (obecny Ajdynir) oraz morza (Szyszenia) - mniej więcej 1000 lat ziemskich (?) - ciężko mi datować takie rzeczy, bez konkretnej wiedzy
III) Rozprzestrzenieni się na południe (obecna Olsenia) i dalej na wyspy - Rubanię - to musiałoby nastąpić przynajmniej 3000 lat ziemskich temu (abo i 4000?), gdyż na rok kyoński wspólny 1740 (2700 lat ziemskich temu) są datowane pierwsze zorganizowane miasta-państwa na Rubanii - acz tu chyba mowa jest już o czasie rozwoju Cywilizacji Ajniadzkiej
Tym samym około 2600 lat ziemskich temu dochodzi do zjednoczenia Szyszenów i powstania I Państwa Szyszeńskiego. Jego zorganizowanie byłoby możliwe dzięki Cywilizacji Ajniadzkiej, a niepodległość/powstanie tegoż państwa powiązane by musiało być z zrzuceniem jarzma ajniadzkiego. W najbliższym czasie - około 2300 lat ziemskich temu - rozpoczyna się Wielka Wschodnia Wędrówka Ludów.
Dużo łatwiej by mi było się dookreślić, gdybyś podał przybliżone ramy czasowe tych wydarzeń.

Ramy czasowe zaproponują potem, bo sam jeszcze muszę nad tym pomyśleć. Natomiast co do epoki kamienia, zastrzeżenia HP odnosiły się jedynie do megalitów sprzed czasów rolnictwa. Swoją drogą musimy ustalić kiedy skończyła się na Wschodzie oraz w Ajdynirianie epoka kamienia a zaczęła epoka brązu - jest spore okno czasu do manewru, jak mówi anglojęzyczna wikipedia: epoka kamienia skończyła się pomiędzy 8700 a 2000 rokiem p.n.e ("ended between 8700 BCE and 2000 BCE").

Co do rozprzestrzeniania się rolnictwa - nie ma problemu. W ogóle jestem bardzo ciekaw jak rozwinie się wspólna historia Ajniadów i Szyszenów. A i o samej Szyszenii, jej kulturze i religia chętnie bym więcej poczytał

Nie ufałbym temu źródłu, te stanowisko to właśnie jedno z pierwszych społeczności rolniczych, przedceramiczmych, ale rolniczych. W paleolicie nie dało się utrzymać takiej grupy. I nie był to głęboki paleolit, bo głęboki paleolit to kultura aszelska czy munsterska.

Cytat: BorlachCo do rozprzestrzeniania się rolnictwa - nie ma problemu. W ogóle jestem bardzo ciekaw jak rozwinie się wspólna historia Ajniadów i Szyszenów. A i o samej Szyszenii, jej kulturze i religia chętnie bym więcej poczytał

Szczerze to nie wiem, czy będę kiedykolwiek rozwijał bardziej te państwo.

Cytat: Henryk Pruthenia w Czerwiec 27, 2020, 22:46:06
Nie ufałbym temu źródłu, te stanowisko to właśnie jedno z pierwszych społeczności rolniczych, przedceramiczmych, ale rolniczych. W paleolicie nie dało się utrzymać takiej grupy. I nie był to głęboki paleolit, bo głęboki paleolit to kultura aszelska czy munsterska.

W takim razie nasuwa mi się pytanie - kiedy po raz pierwszy rozwinęło się na Kyonie rolnictwo? I czy mogłoby się ono pojawić w tej właśnie dolinie (ewentualnie innym miejscu gdzieś w Ajdynirianie), żebym mógł mieć kyońskie Gobekli Tepe

Borlachu, zgodzę się z Henrykiem i Pluurem, że trochę odjechana historia. Nawet moja laska mi mówiła, że nomadzi w życiu nie mieliby beczek, bo za ciężkie, ani kur, bo za wolno chodzą. O cięciu i targaniu głazów z całym przemysłem i logistyką wymaganymi do takich działań nawet nie zaczynam wspominać.

Spróbuję to obronić, ale może być ciężko:
1. Neolit dotyczył unormowania się rolnictwa. Nie jego punktowego zastosowania. To mogło się zaczynać zdarzać nawet w paleolicie. Jedna kultura mogła mieć rolnictwo i spichlerze, targać głazy, i zwyczajnie wymrzeć bez przekazania wiedzy rolniczej komukolwiek. Nawet brak dowodów na podobne rzeczy na Ziemi nie neguje takiej możliwości na Kyonie, i to nawet w wielu miejscach.
2. Neolit zaczynał się różnie w różnych miejscach, więc to, że cały Kyon polował na antylopy/jelenie/foki jeszcze tysiące lat, nie znaczy, że u Ciebie nie mogło się punktowo pojawić rolnictwo.
Ale rolnictwo to podstawa by mówić o większych przedsięwzięciach wymagających zaangażowania zdrowych, silnych mężczyzn w sile wieku do tak pochłaniających czasowo i kosztownych energetycznie zajęć. Pamiętaj, że przed rolnictwem miałeś skrajnie niskie możliwości składowania pożywienia na dłuższy czas, zmieniło to dopiero ziarno i wprowadzenie magazynów, więc serio nie było możliwości zajmowania się takimi działaniami.
Natomiast tak jak rolnictwo pojawiło się w Sumerze, Egipcie, Chinach i Indiach na grubo przed jego pojawieniem się gdzie indziej, tam mnie tam pasuje, że tereny Ajdyniru - ale prawdopodobnie też w szeregu innych lądów - mogły być starożytną kolebką cywilizacji. No ale to już pytanie do innych graczy, bo moje imperium późno powstaje i późno cokolwiek osiąga.

Dobre natomiast, że w ogóle podejmuje się takie tematy.

Cytat: Borlach w Czerwiec 27, 2020, 17:37:14

CytatJeżeli chodzi o jakiekolwiek budowy w paleolicie/przed rolnictwem, to zawiodę, jest to całkowicie niemożliwe. Grupka zbieraczy łowców przenosiła się z miejsca na miejsce, nie byli w stanie po prostu nic zbudować i nie umrzeć z głodu.

Niby tak, ale z drugiej strony mamy przykład Göbekli Tepe (https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C3%B6bekli_Tepe), które zostało przecież zbudowane ok. 12 tysięcy lat temu, w głębokim paleolicie. Jak mówi artykuł na wikipedi:

Nie, Wikipedia sama mówi, że konstrukcje, które opisujesz, powstały w neolicie:
"The tell includes two phases of use, believed to be of a social or ritual nature by site discoverer and excavator Klaus Schmidt,[4] dating back to the 10th–8th millennium BCE.[5] During the first phase, belonging to the Pre-Pottery Neolithic A (PPNA), circles of massive 'T'-shaped stone pillars were erected – the world's oldest known megaliths.[6]"
Powołuje się przy tym na https://books.google.pl/books?id=qR5TCgAAQBAJ&pg=PA47&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false. Zostawiam wam do oceny, czy to wiarygodne. Mnie przekonuje. Rolnictwo jest konieczne do większych akcji.
No i jak korzystać z Wikipedii, to tylko anglojęzycznej. ;) Eternal Anglo always prevails.

Co do reszty opisu, dla mnie ciekawy, szczególnie pomysł z emulacją doliny Indusu. Zobaczę, czy przy projektowaniu klimatu dałoby się to jakoś uzasadnić, tylko wstaw mi proszę obszar, w którym miałoby się to odbywać, jako zaznaczenie na mapie całego Kyonu, a nie jego wycinka. Ta mapa (https://jezykotw.webd.pl/w/images/1/13/Staro%C5%BAytny_Wsch%C3%B3d.png) jest bardzo estetyczna, ale bez zoomoutu nie jestem w stanie jej zorientować na świecie ani widzieć jej rozmiaru.

Co do klimatu, cierpliwości, to złożony temat, nie do końca po mojej motywacji, więc choć mam umiejętności, by cokolwiek zaprezentować, to działam trochę pod prąd. To potrwa.

Cytat: Borlach w Czerwiec 28, 2020, 01:02:13

Cytat: Henryk Pruthenia w Czerwiec 27, 2020, 22:46:06
Nie ufałbym temu źródłu, te stanowisko to właśnie jedno z pierwszych społeczności rolniczych, przedceramiczmych, ale rolniczych. W paleolicie nie dało się utrzymać takiej grupy. I nie był to głęboki paleolit, bo głęboki paleolit to kultura aszelska czy munsterska.

W takim razie nasuwa mi się pytanie - kiedy po raz pierwszy rozwinęło się na Kyonie rolnictwo? I czy mogłoby się ono pojawić w tej właśnie dolinie (ewentualnie innym miejscu gdzieś w Ajdynirianie), żebym mógł mieć kyońskie Gobekli Tepe

Z tego co wiem to zakładaliśmy powstawanie kolebek cywilizacyjnych całkiem niezależnie w kilku (kilkunastu) miejscach na całym Kyonie.

Cytat: CanisCo do reszty opisu, dla mnie ciekawy, szczególnie pomysł z emulacją doliny Indusu. Zobaczę, czy przy projektowaniu klimatu dałoby się to jakoś uzasadnić, tylko wstaw mi proszę obszar, w którym miałoby się to odbywać, jako zaznaczenie na mapie całego Kyonu, a nie jego wycinka. Ta mapa jest bardzo estetyczna, ale bez zoomoutu nie jestem w stanie jej zorientować na świecie ani widzieć jej rozmiaru.

Z tym, że nie chciałbym żeby okoliczne tereny miały klimat obecnych Indyj. W założeniach (a więc mapa klimatyczna Henryka) tereny te miały być półpustynią oraz stepem.

Cytat: CanisCo do reszty opisu, dla mnie ciekawy, szczególnie pomysł z emulacją doliny Indusu. Zobaczę, czy przy projektowaniu klimatu dałoby się to jakoś uzasadnić, tylko wstaw mi proszę obszar, w którym miałoby się to odbywać, jako zaznaczenie na mapie całego Kyonu, a nie jego wycinka. Ta mapa jest bardzo estetyczna, ale bez zoomoutu nie jestem w stanie jej zorientować na świecie ani widzieć jej rozmiaru.

Z tym, że nie chciałbym żeby okoliczne tereny miały klimat obecnych Indyj. W założeniach (a więc mapa klimatyczna Henryka) tereny te miały być półpustynią oraz stepem.
[/quote]
W porządku, to po prostu musicie się z Borlachem dogadać. Tak niewiele określiliśmy przy projektowaniu globalnie klimatu, że wiele chwytów mam dozwolonych podczas tworzenia modelu klimatycznego, więc jeżeli wskażecie mi preferencje, jest pewna szansa, że poukładam wyże/niże z takiego czy innego powodu i wyjdzie na wasze.

CytatCo do reszty opisu, dla mnie ciekawy, szczególnie pomysł z emulacją doliny Indusu. Zobaczę, czy przy projektowaniu klimatu dałoby się to jakoś uzasadnić, tylko wstaw mi proszę obszar, w którym miałoby się to odbywać, jako zaznaczenie na mapie całego Kyonu, a nie jego wycinka. Ta mapa jest bardzo estetyczna, ale bez zoomoutu nie jestem w stanie jej zorientować na świecie ani widzieć jej rozmiaru.

Chodzi tutaj o obszar pomiędzy Ajdynirem a Olsenią

Spoiler

(https://i.imgur.com/cJqODUo.png)

[Zamknij]

A to w większym oddaleniu na tle całej planety

Spoiler

(https://i.imgur.com/xQD8oV0.png)

[Zamknij]

CytatBorlachu, zgodzę się z Henrykiem i Pluurem, że trochę odjechana historia. Nawet moja laska mi mówiła, że nomadzi w życiu nie mieliby beczek, bo za ciężkie, ani kur, bo za wolno chodzą. O cięciu i targaniu głazów z całym przemysłem i logistyką wymaganymi do takich działań nawet nie zaczynam wspominać.

Spróbuję to obronić, ale może być ciężko:
1. Neolit dotyczył unormowania się rolnictwa. Nie jego punktowego zastosowania. To mogło się zaczynać zdarzać nawet w paleolicie. Jedna kultura mogła mieć rolnictwo i spichlerze, targać głazy, i zwyczajnie wymrzeć bez przekazania wiedzy rolniczej komukolwiek. Nawet brak dowodów na podobne rzeczy na Ziemi nie neguje takiej możliwości na Kyonie, i to nawet w wielu miejscach.
2. Neolit zaczynał się różnie w różnych miejscach, więc to, że cały Kyon polował na antylopy/jelenie/foki jeszcze tysiące lat, nie znaczy, że u Ciebie nie mogło się punktowo pojawić rolnictwo.
Ale rolnictwo to podstawa by mówić o większych przedsięwzięciach wymagających zaangażowania zdrowych, silnych mężczyzn w sile wieku do tak pochłaniających czasowo i kosztownych energetycznie zajęć. Pamiętaj, że przed rolnictwem miałeś skrajnie niskie możliwości składowania pożywienia na dłuższy czas, zmieniło to dopiero ziarno i wprowadzenie magazynów, więc serio nie było możliwości zajmowania się takimi działaniami.
Natomiast tak jak rolnictwo pojawiło się w Sumerze, Egipcie, Chinach i Indiach na grubo przed jego pojawieniem się gdzie indziej, tam mnie tam pasuje, że tereny Ajdyniru - ale prawdopodobnie też w szeregu innych lądów - mogły być starożytną kolebką cywilizacji. No ale to już pytanie do innych graczy, bo moje imperium późno powstaje i późno cokolwiek osiąga.

W porządku, skoro rzeczywiście takie cuda nie mogą powstać bez rolnictwa, to niech Gobekli Tepe Kyonu powstanie z jego udziałem. Zależy mi przede wszystkim na tym, by było ono bardzo stare, starożytne już dla moich starożytnych Ajniadów - to czy był to paleolit czy neolit nie jest dla mnie aż tak istotne. Nie wiem czy ten pomysł się przyjmie ale podoba mi się idea pierwszej rolniczej społeczności, która wymiera, a jej sanktuarium staje się potem obiektem kultu okolicznych plemion. A jak nie, to po prostu dzieło pierwszej/jeden z pierwszych rolniczych społeczności.

CytatZ tym, że nie chciałbym żeby okoliczne tereny miały klimat obecnych Indyj. W założeniach (a więc mapa klimatyczna Henryka) tereny te miały być półpustynią oraz stepem.

Ale przecież to, że chciałbym mieć coś w rodzaju Doliny Indusu i Saraswati nie oznacza wcale, że klimat byłby taki sam. Zwłaszcza, że klimat w roku wspólnym na pewno byłby nieco inny niż w czasach antycznych - wyschnięcie Ŝvaeryazhi na pewno doprowadziłoby do pustynnienia sporego obszaru - i mamy półpustynie. Wszystko pasuje. Jedyna moja preferencja kilmatyczna wobec tego obszaru jest taka, by dało się tam rozwinąć/praktykować rolnictwo.

Do szkicu historii Starożytnego Wschodu dorzucam jeszcze Skara Brae (https://en.wikipedia.org/wiki/Skara_Brae), Ness z Brodgaru (https://en.wikipedia.org/wiki/Ness_of_Brodgar) oraz generalnie megalityczne budownictwo na szkockich Orkadach. Na Okradach powstało mnóstwo megalitycznych budowli, są nawet teorię, że to tam powstały tak zwane henge, które potem rozprzestrzeniły się na resztę Wysp Brytyjskich - ze Stonehenge jako ich najsławniejszym przedstawicielem. Jednym z takich megalitycznych molochów jest Ness z Brodgar, będąca najprawdopodobniej starożytną świątynią. Skara Brae jest natomiast bardzo dużą osadą, mającą nawet prymitywne systemy kanalizacji. Spotkałem się gdzieś z informacją, że w Skara Brae mogło żyć nawet 10.000 mieszkańców (5 tysięcy lat temu!) ale nie wiem na ile jest to wiarygodne info. Zarówno Ness jak i Skara Brae (i w ogóle megality na Orkadach) są natomiast bez dwóch zdań starsze od Stonehenge.

Myślę, że mogłaby być to pierwsza większa osiadła cywilizacja obszaru Międzyrzecza (poza kontrowersyjnym Kyon-Gobekli Tepe), która dałaby początek późniejszej cywilizacji ajniadzkiej. Głównym czynnikiem łączącym obie jest obecność systemów kanalizacji

Ruiny Skara Brae

Spoiler

(https://i.pinimg.com/originals/e3/f4/8e/e3f48e875fcd25f4012c070f9cfd94b2.jpg)

[Zamknij]

Plan Skara Brae

Spoiler

(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7d/Skara_Brae_ground_plan_1950.jpg/1280px-Skara_Brae_ground_plan_1950.jpg)

[Zamknij]

Ness z Brodgaru

Spoiler

(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/82/Ness_of_Brodgar%2C_Structure_Ten.jpg)

[Zamknij]

Natomiast co do Kyon-Gobekli Tepe:
W żyznej dolinie, otoczonej przez góry z 3 stron, do której spływa 7 rzek (Kyon-Baktria) rozwinęło się rolnictwo, w czasach bardzo antycznych. Powstała pierwsza lub jedna z pierwszych społeczności rolniczych Kyonu, znacznie zwiększając swoją liczebność oraz poziom społecznego zaawansowania. I mówimy tutaj o czasach bardzo antycznych, kyoński odpowiednich 10.000 lat p.n.e, czyli czasy datowania Gobekli Tepe. Ta pierwsza społeczność rolnicza buduje wielki kompleks megalityczny. Jednak, z uwagi na gwałtownie rosnący poziom populacji i coraz niższy poziom sanitarny, uderza w nich jakaś straszliwa, tajemnicza plaga. Staje się ona ich zgubą i przyczyną końca, a ogromny kompleks megalitycznych świątyń zostaje opuszczony. Dopiero w następnych stuleciach staje się obiektem pielgrzymek okolicznych ludów koczowniczych.

Po kilku stuleciach/tysiącleciach powstaje cywilizacja kyońskiego Skara Brae. 

Moim zdaniem nie jest to scenariusz nierealistyczny.

https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir

Ajdynir ma common law?

Jeszcze dobrze nie przemyślałem porządku prawnego, ale chyba nie. Podstawą ajdyniriańskiego prawodawstwa będzie pewnie kilka antycznych tekstów religijnych wchodzących w skład dżaryjskiego kanonu, na bazie których z biegiem czasu wytworzy się bardziej świeckie prawo imperialne. Inspirowane pewnie prawem rzymskim oraz mezopotamskim.

Jak tylko obronie licencjat (a to już wkrótce) to zamierzam wrócić na Kyon z impetem. Wtedy pomyślę i napiszę coś więcej o prawie w Ajdynirze.
Wgl wkrótce też zapostuje tu coś nowego.

Swoją drogą, Canis - kwestie prywatne już rozwiązane i klimat Kyonu się coś ruszył, czy póki co bez zmian?

Niestety nie, utknąłem na jakieś 70% tej pracy. Ostatnio trochę ruszyłem, ale laska w domu, zmiana mieszkania, przeprowadzka, powrót z home office do biura, masa formalności, nie mam głowy niestety do intelektualnych hobby ostatnio.

<laska>
Dalej w to brniesz?

Wymyslona tez zajmuje czas ;/ :D

xd

Zrobiłeś mi dzień tym komentarzem. xd

Ażeby karuzeli śmiechu i szczęścia nie było końca - od kilku dni czekam na komentarz promotorki, a w międzyczasie zabrałem się Inscape'a. Oto owoc mojej pracy, prezentacja ajdyniriańskich strojów, tym razem w kolorze. 4 dla szlachty, 4 dla mieszczaństwa, 2 dla chłopstwa. Po licencjacie rozbuduje też ich opis na wiki, i generalnie rozdział o tym jak się noszą w Ajdynirze.

Jak pewnie widzicie, część strojów klasy średniej jest zdecydowanie... niższej jakości niż reszta. Cóż, od nich zaczynałem. A nie chce mi się poprawiać, więc zostanie jak jest xD
(https://jezykotw.webd.pl/w/images/8/8f/StrojeKomplet.png)

Genialne. Bardzo wartościowe info, jak to narysowałeś?

W Inkscapie, bazując na moich wcześniejszych szkicach (część z nich jest w artykule o Ajdynirze) i wielu obrazkach i zdjęciach z internetu dla dalszej inspiracji.

Jeden ze skrinów ze środka pracy:

Spoiler

(https://cdn.discordapp.com/attachments/704314397996220428/750092947500040322/unknown.png)

[Zamknij]

Bazowałem na wielu różnych randomowych rzeczach, ale konkretniej to przede wszystkim na ubraniach indyjskich i chińskich, jedno też na egipskich. Co wgl będzie miało lorowe wytłumaczenie.
Imperium to obecnie trochę taki tygiel kulturowy, wszystkie narody są pod dużym wpływem kultury ajdyniriańskiej, ale i sami Ajdyniriańczycy są pod pewnym wpływem najważniejszych ludów, które podbili. To widać też w ubiorze. Np spodnie właściwe Tahareńczykom (tak na prawdę spodnie kurdyjskie) rozpowszechniły praktycznie po całym Imperium, tak, że obecnie nosi je większość ajdyniriańskich chłopów. Stały się też powszechnie używanymi "spodniami roboczymi", lub luźniejszym strojem do chodzenia po domu, razem z innym pochodnym rodzajem (spodnie haremowe). W ten sam sposób tradycyjny strój mhasalskich kapłanek przenik w kręgi ajdyniriańskiej szlachty, "zajdynirianizował się", stał się popularny i modny. 

Panowie, zabrałem się za dopieszczanie, przerabianie i aktualizowanie moich flagowych artykułów. Na pierwszy ogień idzie ten o Imperium, w następnej kolejności pójdzie ajdyniriański oraz jego słownik.

Prezentuje więc wam zaktualizowany pierwszy rozdział (o symbolach narodowych) a także początek drugiego, konkretnie 3.1 Ustrój polityczny i tytulatura oraz 3.1.1 Administracja. Jestem pewny, że Ajdynir ma teraz najdokładniej opisany ustrój i system administracyjno-biurokratyczny ze wszystkich państw Kyonu.
https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir

Słowami klasyka: zapraszam do lektury i komentowania

W najbliższym czasie zamierzam dokończyć cały rozdział 3.

Cytat: Borlach w Wrzesień 12, 2020, 22:22:05
Panowie, zabrałem się za dopieszczanie, przerabianie i aktualizowanie moich flagowych artykułów. Na pierwszy ogień idzie ten o Imperium, w następnej kolejności pójdzie ajdyniriański oraz jego słownik.

Prezentuje więc wam zaktualizowany pierwszy rozdział (o symbolach narodowych) a także początek drugiego, konkretnie 3.1 Ustrój polityczny i tytulatura oraz 3.1.1 Administracja. Jestem pewny, że Ajdynir ma teraz najdokładniej opisany ustrój i system administracyjno-biurokratyczny ze wszystkich państw Kyonu.
https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir

Słowami klasyka: zapraszam do lektury i komentowania

W najbliższym czasie zamierzam dokończyć cały rozdział 3.

Spoko robota, komentarze:
1. Widzę megalomania u władców?
2. Coś więcej o tym Mhasalu? Pojawia się gdzieniegdzie jak jakaś tajemnicza kraina.
3. Fajne te podziały i tytuły, "mistrz koni", etc.
4. Co z intrygami pałacowymi?

Cytat: Canis w Wrzesień 13, 2020, 10:53:07
Spoko robota, komentarze:
1. Widzę megalomania u władców?
2. Coś więcej o tym Mhasalu? Pojawia się gdzieniegdzie jak jakaś tajemnicza kraina.
3. Fajne te podziały i tytuły, "mistrz koni", etc.
4. Co z intrygami pałacowymi?

1. U niektórych zdecydowanie tak. Historycznie, Imperatorowie będą dość ciekawą mieszaniną ludzi - od tych wariatów podobnych Neronowi czy Al-Hakimowi, przez autokratów rodzaju Ludwika XIV, Cezara i Napoleona na królach-uczonych jak Chosrow Anuszirawan, Al-Mamun czy nawet Aszurbanipal kończąc. Akurat obecny Imperator, Rhavanis III należy do tej ostatniej grupy, wzorowany będzie mocno na Marku Aureliuszu.

2. Tak, o Mhasalu będzie więcej, zamierzam go dośc dokładnie opisać. Ale tak samo jak w przypadku Dahitów i Tahareńczyków, czekam na opisanie klimatu Kyonu, bo to jaki dokładnie będzie tam panował klimat będzie miało ogromny wpływ na tamten region i rozwój mhasalskiej cywilizacji ;P

4. Chcę je dokładniej opisać w artykułach o Wielkich Rodach i Krwawym Lotosie, czyli religijnym zakonie asasynów, używanym do rozrachunków politycznych   

Kolejny spory apdejt, uzupełniłem rozdziały:
3.1.2 Imperialna ideologia
3.1.3 Propaganda i slogany
3.1.4 Tajne służby, podrozdziały o Oczach i Uszach Imperatora   

Zapraszam do lektury (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir#Imperialna_ideologia)

W następnej kolejności pójdą albo rozdziały o religii, albo o podziale administracyjnym 

Cytat: Borlach w Wrzesień 15, 2020, 16:43:12
Wielkie Imperium Ajdyniriańskie odróżnia od innych państw to, że opiera się sprawiedliwości, praworządności, stabilności i ładzie, co stanowi odwołanie do pojęć tradycyjnego dualizmu ajdyniriańskiego, czyli Ładu (Āshah) i Chaosu (Djodyah).

"Opiera się" czy "opiera się na"? Z kontekstu rozumiem, że to drugie, fajna idea, zbliżona do brytyjskiej kolonialnej, jak rozumiem. Z kolei idea państwa środka przypomina Chiny, wiadomo, i ze zrozumiałych powodów Ajdyniriańczycy mogli to też tak pojąć. Spodobał mi się też aparat "ust imperatora" jako propaganda. Rozumiem też, że Ajdynir ma swoje służby wywiadowcze, co jest zrozumiałe w takim imperium.

Komentarzy poza tym brak - fajnie to uzupełnia obraz Ajdyniru, natomiast nie budzi jakichś pytań. Mnie będzie interesował ten wątek: "Legitymizacja władzy".

Tak, oczywiście, że "opiera się na". Już poprawione xD
Rozdział o religii i legitymizacji władzy postaram się wkrótce wypełnić

Kolejny duży dodatek!
Ukończyłem już niemal cały rozdział o religii w państwie, dodając:
* Dashanarāmi
* Legitymizacja władzy:
- Pochodzenie
- Próby Królewskie
- Czyny i osiągnięcia
- Święto Dashanar

Została już tylko Tolerancja religijna i Pozycja kapłaństwa

Zapraszam do lektury (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir#Religia)

Cytat: Borlach w Wrzesień 29, 2020, 14:30:02
Kolejny duży dodatek!
Ukończyłem już niemal cały rozdział o religii w państwie, dodając:
* Dashanarāmi
* Legitymizacja władzy:
- Pochodzenie
- Próby Królewskie
- Czyny i osiągnięcia
- Święto Dashanar

Została już tylko Tolerancja religijna i Pozycja kapłaństwa

Zapraszam do lektury (https://jezykotw.webd.pl/wiki/Ajdynir#Religia)

Bardzo ciekawe. Nie interesowałem się tym tematem wcześniej, więc za wielu rzeczy nie znam, ale Borlachu tu są celowo pewne luźne nawiązania do chrześcijaństwa, tak? Trójca, pewna symbolika ognia, ofiara z wina.

Fajna jest też ta kultura pokłonów. Takie ceregiele to zazwyczaj symbol państwa, które jest dostatnie, i które ma tyle wolnego czasu na rękach, że nie musi się zajmować w całości sprawami praktycznymi. W moich projektach, ostro skupionych na gospodarce, często o tym zapominam.

Co do Ajniadów, co jeżeli wyginą wszyscy z rodu cesarskiego?

Cytat: CanisBardzo ciekawe. Nie interesowałem się tym tematem wcześniej, więc za wielu rzeczy nie znam, ale Borlachu tu są celowo pewne luźne nawiązania do chrześcijaństwa, tak? Trójca, pewna symbolika ognia, ofiara z wina.

Poniekąd, chociaż wiele z tych elementów czerpię raczej z tradycji perskiej, która paradoksalnie wywarła wielki wpływ na ceremoniał chrześcijaństwa. Ofiara z wina owszem, jest inspirowana obrzędem chrześcijańskim, chociaż jednocześnie rytuałem libacji (https://en.wikipedia.org/wiki/Libation). Motyw Trójcy, chociaż też podobny i chyba nawet podświadomie przeze mnie upodabniany do Trójcy w chrześcijaństwie, wywodzi się pierwotnie z inspiracji hinduską trójcą Trimurti (https://en.wikipedia.org/wiki/Trimurti) (i Trybunałem z Morrowinda XD). Będzie to bardziej widoczne jak już porządnie opiszę Azhiram w osobnym artykule. Motyw i symbolika ognia jest już jednak bezpośrednią inspiracją perską.

CytatCo do Ajniadów, co jeżeli wyginą wszyscy z rodu cesarskiego?

Wtedy zostają jeszcze pozostałe Wielkie Rody, oraz dziesiątki rodów pomniejszych.

W żyłach wszystkich etnicznych Ajdyniriańczyków pływnie Święta Krew Ajniadów, większość Wielkich Rodów może też bez większych problemów udowodnić jakiś stopień pokrewieństwa z obecnie panującym Rodem Żysudrydów. Jeśli więc wszyscy Żysudrydzi wyginą, powinna pojawić się jakaś ambitna osoba która sięgnie po Koronę Cesarską. I będzie na to miała spore szanse jeśli będzie etnicznym Ajdyniriańczykiem z Serca Imperium, pochodzącym albo z jednego z Wielkich Rodów albo z któregoś pomniejszego Rodu, z prawdziwym lub sfałszowanym pokrewieństwem z Żysudrydami, i ogłosi i udowodni jakimiś wielkimi czynami, że boska siła hwennāru czyli królewskiego charyzmatu jest właśnie z nią.

Nowości:
Aktualne jest już wszystko, znajdujące się przed rozdziałem 3.2.1. Lista prowincji.

Zamierzam zrobić chwilę przerwy od Ajdyniru, po to by zamieścić na wiki podstawowe informacje o Mhasalu, jego języku oraz innych krajach przez mnie stworzonych (Talonbat, Rikkadan, Kejren, Emnar, Lomar, Dżaszyr, Dynastia Arlejska, i tak dalej). Natomiast w dalszych planach mam zamiar przenieść na wiki publikowany tu na forum Atlas Imperium, w formie artykułów o poszczególnych prowincjach Imperium. Zaczynając od Serca Imperium. I być może Mhasalu.

EDYCJA: tym samym Ajdynir zajmuje zaszczytne 10 miejsce na liście najdłuższych artykułów na wiki. A to może ledwo połowa pracy!

Rozumiem, że do 3.2.1. można spokojnie czytać? :D

Cytat: BorlachEDYCJA: tym samym Ajdynir zajmuje zaszczytne 10 miejsce na liście najdłuższych artykułów na wiki. A to może ledwo połowa pracy!

Gratulacje! Jednak, patrząc przez pryzmat języka olseskiego, to może czas by wydzielić jakieś części na inne strony?

CytatRozumiem, że do 3.2.1. można spokojnie czytać? :D

Tak, jak najbardziej!

CytatGratulacje! Jednak, patrząc przez pryzmat języka olseskiego, to może czas by wydzielić jakieś części na inne strony?

Już tak zrobiłem XD

Cały rozdział o wojskowości oraz rozdział o gospodarce i demografii będzie wydzielony na osobną stronę. Być może wydzielę tak też historię Ajdyniru. I nawet z tym główny artykuł o Ajdynirze będzie pewnie znacznie dłuższy w finalnej wersji

Podziwiam i zazdroszczę weny i czasu.

Skończyłem główny artykuł o Mhasalu, zapraszam do lektury i uzupełniania tabelek nazw!
https://jezykotw.webd.pl/wiki/Mhasal

Zamierzam w podobny sposób opisać każdy region Ajdyniriany, chociaż pozostałe będą zdecydowanie mniej rozbudowane. Podobnie rozbudowany będzie chyba tylko artykuł o Sercu Imperium (Ajdynirze Właściwym). Ten artykuł będzie takim złotym przykładem dla reszty.

mam pytanie do twórcy tego artykułu czy mogła bym dołączyć do waszego projektu Kyon

Cytat: Spacepunk_member w Grudzień 18, 2020, 08:24:10
mam pytanie do twórcy tego artykułu czy mogła bym dołączyć do waszego projektu Kyon

@Borlach

xD Ale wiesz że na tym forum pinganie nie działa? XD

Pinganie na forum nie działa, ale aktywność w imperialnym wątku zawsze zwraca moją uwagę xD

Tak jak była mowa w sprawie dołączenia do projektu Spacepunkera: generalnie nie ma przeciwwskazań, z tym, że Kyon to już bardzo zaawansowany projekt, chcielibyśmy mieć więc pewność, że przez wszystkich uczestników trzymany będzie pewien poziom.

Jak to powiedział Canis:

Cytat: Canis w Listopad 19, 2020, 19:35:17
Nie mamy przeciwskazań, tylko z Kyonem jak ze zwierzakiem domowym, jak weźmiesz to prowadź, nie że za 2-3 miesiące stwierdzisz że jednak nie ;)

Najlepiej byłoby dołączyć na forumowy serwer na Dyskordzie poświęcony stricte Kyonowi, gdzie uzgadniamy takie sprawy na bieżąco
https://discord.gg/sAGmFbZv

wyslesz linkazeby nigdy nie wygasał bo nie mg wejść

Poprzedni link wygasł po 24h. Ten powinien wytrzymać dłużej
https://discord.gg/UYB2Tw2tAu