Język neru (dosł.
nasz język) to język ergatywno-absulatywny używany gdzieś-kiedyś w świecie Ziemli, która też gdzieś-kiedyś.
Dźwiękiβ n ʀ (v n r)
tʰ ɗ kʰ qʰ (t d k q )
s zˤ ɕ~ʑ χ h (s z ś ħ h)
t͡s t͡sʰ (c c')
t͡ɬ d͡ɮ (x x')
i u (i u)
e o (e o)
ɛː ə ɔː(ē ə ō)
a (a)
ɐː (ā)
KonjugacjaCzasownik odmienia się de facto przez następujące kategorie:
Czasów nie będę tłumaczył, ale określoność wypada: opisuje ona czy słowo dotyczy tego samego podmiotu.
A wiec odmiana:
Określoność | Teraźniejszy | "Perfect" | "Imperfect" | Statywny |
Określony | -os | -eβ | -iʀ | -n |
Nieokreślony | -on | -et | -it | - |
Czas statywny to nie czas, gdyż nie umiejscawia on czynności w czasie, tylko określa rzeczownik stałą cechą. Coś jak połączenie przymiotnika z angielskim present simple.
Istnieją jeszcze takie kategorie czasownika jak:
Bezokolicznik/Rzeczownik odczasownikowy -i
Imiesłów bierny -ni
Imiesłów czynny -əti
RzeczownikW języku neru istnieją dwa rodzaje deklinacji:
Obie deklinacje mogą się łączyć.
Deklinacja PrefiksalnaOkreśla głównie stosunek rzeczownika do czasownika, a więc odmienia się przez osoby.
Osoba | I | II | III |
Ergatyw | n- | s- | t- |
Absolutyw | na- | sa- | ta- |
Pegatyw | nus- | sus- | tus- |
Genetyw | ne- | se- | te- |
Instrumental | nē- | sē- | tē- |
Poszczególne przypadki (w szczególności genetyw na ergatyw i absolutyw i pegatyw oraz ergatyw i pegatyw) mogą się ze sobą łączyć.
Deklinacja sufiksalnaOpisują głównie położenie w czasie i przestrzeni.
Położenie w przestrzeni:
- | Statywne | Ruch do | Ruch od | Ruch przez |
W | -is | -eh | -it | -issi |
Na | -e | -en | -et | -etti |
Przy/u | -u | -un | -ut | -utti |
Za | -ne | -nen | -net | -nenni |
Przed | -er | -eren | -eħt | -erri |
Pod | -ā | -ān | -āt | -ātti |
Nad | -ōn | -ōnen | -ōt | -ōtti |
Umiejscowienie w czasie:
Kiedy? | Odkiedy? | Dokiedy? | Przez ile? |
-an | -atet | -anet | -anni |
Inne:
Abessivus | Bez czego? | -ote |
Causalis | Po co? | -əś |
Sociativus | Z czym? | -āc |
Essivus-Wokatyw | Jako kto? | -i |
Translativus | Stając się kim? | -as |
Partytyw | Ile czego? | -eti |
Partytyw używany jest z liczebnikami, essivus jako orzecznik w sytuacji statywnej (Riczard Petru jest
oszustem), a translativus to orzecznik w sytuacji dynamicznej (Riczard Petru został
oszustem).
Przedimek-KlasyfikatorWażnym zjawiskiem językowym w języku neru są przedimki. Pełnią one funkcję nie tylko przedimka, ale też klasyfikatorów jak i zaimków. Jako jedyne posiadają też kategorię rodzaju (ale nie odmieniają się przez tę kategorię, niektóre są mnogie, a niektóre po prostu na stałe pojedyncze). W języku neru nie ma naszych zaimków, przez co niektóre odmienne przez osoby klasyfikatory (człowiek, grupa ludzi, zwierzę, roślina, narzędzie, drzewo, stado, władca, płyn, abstrakcja) pełnią ich funkcję.
Lubię te Twoje zwięzłe opisy.
Jeśli jednak mi czegoś brakuje, to przykładów :(
Łączenie przypadków? Rozumiem co masz na myśli... Ale jeżeli masz połączenia typu {ergatyw, absolutyw} z {całą resztą}, to może jakoś inaczej to zaprezentować? Taki dubel jest logiczy*. Chyba, że inne przypadki też możesz mieszać (nie wiem, genetyw z intrumentalem?), ale to by mogło zrobić język niezwykle skomplikowanym (wyszłaby z tego taka "macierz językopodobna").
*Przecież sam mam coś w ten deseń w tjevango :3
Co to jest pegatyw?
Wiem, przykładów niestety nie ma, bo nie miałem już sił tego pisać.
Łączenie przypadków, na przykład 'jestem w domu' to znacznik pierwszej osoby-dom-lokatyw.
Ogólnie stosunki morfosyntaktyczne można określić w języku neru tak:
ergatyw zabija absolutywa
absolutyw śpi
pegatyw śpiewa absolutywowi
pegatyw-ergatyw daje ergatywowi absolutywa
ergatyw jest essywem
ergatyw staje się translatywem.
Czyli pegatyw to podmiot do dopełnienia dalszego.
E, ja taki nerd, że chocho.
Ktoś ma jeszcze odczucia czy wypadałoby wrzucić jakiś text?