Mafajski

[Wiktor]

Na początku proszę wybaczyć noobostwo, mam dość romantyczne podejście do języków i chodzi mi o to, żeby pięknie brzmiały.

Język mafajski jest jednym z wcześniej rozwiniętych języków Kanuilu. Sam leżący u podstaw języka arrińskiego (gramatycznie i leksykalnie) i ludzkiego (dużo zapożyczeń w obu kierunkach), pochodzi od najstarszego, niezapisanego języka Velarinan, którym posługiwała się rasa maleńkich władców Kanuilu przed ich wymarciem. Nieliczne wpływy włoskie spowodowane portalem, którego jedne wrota znajdują się w Kanuilu, a drugie – w Piemoncie, w okolicy Saluzzo, najprawdopodobniej ludzie kanuilscy właśnie stamtąd pochodzą.
Fonetyka.
-    Samogłoski
a /a/ (alik – rzecz., drzewo)
e /ɛ/ (kaleb – rzecz., nos)
i /i/ (firae – rzecz., wino)
o /o/ (laeto – rzecz., zmierzch)
u /u/ lub /ɯ/ [1] (kanuil – rzecz., cały widoczny ląd)
oe /ə/ (ka:lmoe – rzecz., lód)
oa /ɨ/ [2] (oanofia – rzecz., wyspa w słodkiej wodzie)

[1] w mowie plemion północnych słychać częściej drugi wariant
[2] dźwięk w śladowych ilościach, głównie w słowach archaicznych

Teoretycznie wszystkie samogłoski mogą być długie (średnio dwa razy dłuższe od podstawowego dźwięku), w pisowni łacinką zaznacza się to dwukropkiem, w Ducolii, piśmie Mafajów, zupełnie inną literą.

-    Dyftongi
ai /aɪ/ [3] (rai – czas., płonąć)
ae /aɪ/ [4] (valae – rzecz., czubek)

[3] pisownia stosowana w morfemach słowotwórczych
[4] pisownia stosowana w połączeniach między rdzeniami i w odmianie, choć są wyjątki

-    Spółgłoski (zapis identyczny z IPA, jeśli nie zaznaczono inaczej)
p b t d k g
m n nj /ɲ/ r l i /j/
s f v [5] h /x/

[5] w niektórych dialektach słychać, odpowiednio, /ɸ/ i  /β/.

Regularne alternacje widoczne w mafajskim:
Samogłoskowe: a > ai > i:, u > i > ui, o > oe.
Spółgłoskowe: t > s, p > f, k > h

W czteroiwięcejsylabowych wyrazach pojawia się redukcja jakościowo-ilościowa samogłosek nieakcentowanych, ale ten temat muszę dopracować.

-    Sylaba
(C)(C)VC(C) ar, oer, soer, stoer, stoert
Zapis zdania

• To, co się nie zmieniło, to fakt, że w mafajskim zdanie oznajmujące można zapisać w jednym wyrazie.
• Jeśli w zdaniu oznajmującym pojawia się bliższe i dalsze dopełnienie, bliższe zapisywane jest łącznie z czasownikiem, a dalsze w osobnym wyrazie.
• Jeśli podmiot albo dopełnienie mają przydawki, rozbija to zdanie na osobne słowa.
• Przydawka zawsze następuje po opisywanej części zdania, z łącznikiem (-).
• Okolicznik zawsze zapisywany jest w osobnym słowie na końcu zdania.
• W celu uniknięcia dwuznaczności podmiot i dopełnienie można oddzielać od orzeczenia, o ile nie są to zaimki osobowe.

(Dosłowne tłumaczenie rozwiniętego zdania wyglądałoby: Woda-zimna płynęła (po) dnie-kamienistym szemrząco.)
Czasownik.
Pełna forma czasownika może zawierać do sześciu morfemów. Kategorie gramatyczne czasownika to:
-    Osoba i liczba:
1.   le
2.   o
3.   si / se (nie odpowiada stuprocentowo męskiemu i żeńskiemu rodzajowi, bardziej charakterze danej osoby lub przedmiotu, jest to kategoria dość luźna i nieprzywiązana ściśle do płci, wiąże się to z językowym obrazem świata Mafajów, o tym chcę napisać więcej)
1.   ra (inkluzywne)
2.   ti
3.   ta
-    Czas:
a.   stały: -i-
b.   przeszły: -a-
c.   teraźniejszy: morfem zerowy
d.   przyszły: -e-
-    Tryb:
a.   oznajmujący: morfem zerowy
b.   rozkazujący: -noto- (wyklucza czas przeszły)
c.   przypuszczający: -d-
d.   pytający: -la (postfiks)
-    Kolejność morfemów: osoba, rdzeń czasownika, czas, tryb, dopełnienie, ew. tryb pytający.
Lenaedola? – Czy kochałbym cię (w przyszłości)?
Rzeczownik
Jego przypadki wyrażane są głównie prefiksami.
1.   Nominativus – wyrażany pozycją wobec czasownika.
2.   Genetivus - ma-
3.   Dativus - lai- 
4.   Accusativus – wyrażany pozycją wobec czasownika, oprócz zaimków osobowych, które mają swoje formy ‘zależne’: le-lu, o-o, si/se-su, ra-ri, ti-tiu, ta-tu.
5.   Locativus - oan-
6.   Inessivus - oanj- 
7.   Instrumentalis - kon- (tu mamy piemontczyków)
8.   Vocativus - ai-
9.   Temporalis - an- 
10.   Partitivus - lef- 
11.   Comitativus - ko- (i tu)
12.   Adessivus - bes- 
13.   Causalis - sel-
14.   Essivus - ro-

Przykłady użycia: Ai-o, sinn kanyat sel-o! (Ej) ty, przez ciebie on jest martwy!
-nn- - czas., być (część orzeczenia imiennego)
kanyat – przym. martwy

Seloe ko-lu an-ni:n. Ona przyjdzie ze mną w południe.
lo -  czas., przyjść
ni:n – rzecz., południe (pl. tant.)

Se:njume dos kar dos ti:ra:. Loen lananjurne poern sel krit ro-ti:nos ma-london.
Dosł: Tak piękna, lecz tak zimna. Jak wczesnowiosenny poranek, który jeszcze tchnie mrozem zimy.

Lenaio. – Kocham cię.
Siloari. – Ona przyszła do nas. 
Ome:ner ko-ri. – Zjesz z nami. 
Seraiediran. – Ona zapali świeczkę. 
Ti:nnasea. – Jesteś zmęczony. 

[Hapana Mtu]

London to "zima"?

[...] zdanie oznajmujące można zapisać w jednym wyrazie.
1.   ra (inkluzywne)
Kolejność morfemów: osoba, rdzeń czasownika, czas [...]
[...]przypadki [rzeczownika] wyrażane są głównie prefiksami

Jej, jak miło, chyba znalazł się zaginiony krewny tarykańskiego.

[...]mam dość romantyczne podejście do języków i chodzi mi o to, żeby pięknie brzmiały.

Sugeruję mniej włoskiego, więcej niemieckiego. A na poważnie - przy czytaniu tego posta przyszło mi do głowy, że ciekawy byłby eksperyment z językiem o możliwie pięknym brzmieniu i możliwie brzydkim zapisie albo na odwrót. Choć osobiście się tego nie podejmę, bo moje conlangi zawsze są brzydkie - i na piśmie, i w wymowie.

[Feles]

A na poważnie - przy czytaniu tego posta przyszło mi do głowy, że ciekawy byłby eksperyment z językiem o możliwie pięknym brzmieniu i możliwie brzydkim zapisie albo na odwrót.

Na odwrót już jest — francuski. ;p