Homonimy i homofony w różnych natlangach

[Ainigmos]

W temacie tym po prostu znajdujemy grupy homonimów (samomianów) i homofonów (samobrzmiewów) w różnych natlangach - żywych lub wymarłych, które nas urzekają.


helleńska para homofonów: δέ  /dé/  "zaś, ale"  i  δή  /dɛ̌ː/  "zaiste, tedy" (wg wymowy attyckiej)

[Pluur]

Polskie: zamek, zamek, zamek.

[Tolasz]

W angielskim jest tego dużo. Z mieszania sheet i shit w wymowie przez polskie pielegniarki w czasie wojny Brytyjczycy mieli bekę.

[Ainigmos]

akadyjskie homofony: šumu  /ʃumu/  "imię", šūmu  /ʃuːmu/  "czosnek"  i  šumû  /ʃumuʔuː/  "pieczeń z rusztu"


Aż można zażartować z Babilończyków, którzy nie umieli iloczasowo wymawiać samogłosek: "W imię pieczeni czosnkowej".

[Henryk Pruthenia]

akadyjskie homofony: šumu  /ʃumu/  "imię", šūmu  /ʃuːmu/  "czosnek"  i  šumû  /ʃumuʔuː/  "pieczeń z rusztu"


Aż można zażartować z Babilończyków, którzy nie umieli iloczasowo wymawiać samogłosek: "W imię pieczeni czosnkowej".

Ale oni przecież chyba respektowali długość samogłosek??? Nie widziałem nigdzie w gramatyce akadzkiej informacji, by tego nie rozróżniali.

[Ainigmos]

Ale oni przecież chyba respektowali długość samogłosek??? Nie widziałem nigdzie w gramatyce akadzkiej informacji, by tego nie rozróżniali.

Owszem w każdej gramatyce akadzkiego widnieje wzmianka, że dla nich zjawisko iloczasu samogłosek było swojskie.

[Henryk Pruthenia]

Więc czyli to nie są homofony?

[Ainigmos]

Więc czyli to nie są homofony?

Ależ to homofony w tym sensie, że choć różnią się między sobą iloczasem alofonicznych samogłosek, to jednak w toku wymowy brzmią ze sobą identycznie; przy czym samogłoskę ściągniętą jak w šumû wymawia się jako zbieg dwóch samogłosek: krótkiej i długiej z alefem niemym pośrodku, co wychodzi na samogłoskę długą, alofoniczną z samogłoską krótką.

[Henryk Pruthenia]

Więc czyli to nie są homofony?

Ależ to homofony w tym sensie, że choć różnią się między sobą iloczasem alofonicznych samogłosek, to jednak w toku wymowy brzmią ze sobą identycznie; przy czym samogłoskę ściągniętą jak w šumû wymawia się jako zbieg dwóch samogłosek: krótkiej i długiej z alefem niemym pośrodku, co wychodzi na samogłoskę długą, alofoniczną z samogłoską krótką.

Mimo wszystko w IPie wszystko rozróżniałeś. Mógłbyś podać mi jakieś źródło, gdzie jest to opisane?

[Ainigmos]

Mimo wszystko w IPie wszystko rozróżniałeś. Mógłbyś podać mi jakieś źródło, gdzie jest to opisane?

To prawda. Już Ci na privie (osobni) podałem, na czym opierają się moje wywody o samogłoskach w akadzkim - ano na Huehnergarda "Grammar of akkadian".

[Ainigmos]

W polszczyźnie: długi i długi, obie o wymowie /ˈdwugʲi/.

[Caraig]

W polszczyźnie: długi i długi, obie o wymowie /ˈdwuɟi/.

Może się czepiam, ale ja tam [ɟ] nie słyszę.

[Kazimierz]

Może się czepiam, ale ja tam [ɟ] nie słyszę.

Na wikisłowniku tak piszo.

[Ainigmos]

W polszczyźnie: nie "zaprzeczenie" i nie "zaimek", obie o wymowie [ɲɛ], jak podaje Wikisłownik.

[Caraig]

Na wikisłowniku tak piszo.

Na wikisłowniku różne rzeczy piszą (np. mylą znak akcentu z artykulacją boczną xD), ale wg mnie, i sądzę że nie tylko mnie, w polskim nie ma takiego fonemu jak /ɟ/. Ja tam słyszę /ˈdwugʲi/.