Jako, że Beowulf się świetnie nadaje do porównywania dawnych języków germańskich, wrzucam tłumaczenie początkowych kilku wersów na Hellingijø. Starałem się zachować staroangielski szyk, żeby można było łatwiej porównać.
Hwaz! Wiz Speri-Denijø in arhaznø-hemerï,
deno-bazilijø, anahiðï gefregdum
hwo hoz arïzo aljizo framjdum.
Ufta Scyld Scefing skaþijø þartajø
managazanø þifnijø, meðïz-setlizø afodragða
agisonða hlaibiwardinz. Siða frunozanu þurða
fawanï finða, hiz þammai balðï gebidan,
wahsijða unda oranï, werðanz þinhða,
tilhina allanþizo umbasitinðïzo
uba hwalajø-dromï gehdan hramina,
telonz geldina. Sa wez goðazanu bazilï!
Po staroangielsku (dla porównania):
Hwæt! Wē Gār‐Dena in geār‐dagum
þēod‐cyninga þrym gefrūnon,
hū þā æðelingas ellen fremedon.
Oft Scyld Scēfing sceaðena þrēatum,
monegum mǣgðum meodo‐setla oftēah.
Egsode eorl, syððan ǣrest wearð
fēa‐sceaft funden: hē þæs frōfre gebād,
wēox under wolcnum, weorð‐myndum ðāh,
oð þæt him ǣghwylc þāra ymb‐sittendra
ofer hron‐rāde hȳran scolde,
gomban gyldan: þæt wæs gōd cyning!
No i jak najbardziej dosłownie na polski (wybaczcie kulawe tłumaczenie):
Słuchaj! My o Duńczykach w dawnych czasach,
tych królach narodów, dowiedzieliśmy się
jak ta szlachta promowała zapał.
Często Scyld Scefing wrogim wojskom,
wielu klanom miodowe ławy odebrał,
przeraził kniaziów. Od czasu, gdy najpierw
w nędzy znaleziony został (pocieszony za to był)
rósł pod niebem, w odznaczeniach wzrastał,
dopóki każdy z mieszkających nieopodal
za morzem, słuchać go musiał,
daninę mu płacił. Był dobrym królem!