Język eszerkłaldzki [Ziemlia]

[Henryk Pruthenia]

Język eszerkłaldzki to następny język używany w Ziemli. Do publikacji nie pozostało mi zbyt wiele o innych konlangach, będą z resztą one "wegatowały", czyli gramatyki i inne takie będą, ale słownictwo będzie tworzone tylko na potrzebę.
Kto go używa?
Język eszerkłaldzki był pierwotnie używany przez ludzi żyjących na terenach zdobytych potem przez Osiedleńców, więc de facto był w swoim czasie najczęściej używanym językiem w Ziemli. Eszerkłaldczycy przed przybyciem nigdy nie stworzyli jakiejś bardziej zorganizowanej społeczności (były to plemiona podobne do tych znanych ze Słowiańszczyźny, zanim jakimś idjotom palło do łba tworzyć państwa i inne struktury pseudopolityczne.). Więc Osiedleńcy nie mieli zbytnich problemów ich "rozgonić". W conwordlowym "teraz" eszerkłaldski jest używany na terenie Chanatu Wolfgardu, i w kraju zwanym "Eszerkłaldją". Eszerkłaldja jest krajem słabo zaludnionym, ale dzięki olbrzymiemu terytorium potrafiło się jakoś uchronić przed zalewem Osiedleńców. W tym też pomógł niezły łańcuch górski rozdzielający terytoria zajęte przez Eszerkłaldję oraz Rabawan. Eszerkłaldja jest od północy, wschodu i zachodu ograniczona morzem, od południa górami, a od północnego wschodu kończy się na pasie ziemi, która jest po prostu nie zamieszkana prze nic i goła.   
Rejon Wolfgardu to stepy. Chciałem mieć w swoim świecie coś ala "Kozaków", więc stworzyłem ten kraj. Podobny klimat i ludność do terenów ukraińskiego Zaporoża. Wolfgarczycy wyznają złagodzoną wersję islamu zmieszanego trochę z ich dawnymi wierzeniami. W Eszrkłaldji w kwestjach wiary nic się nie zmieniło.

Alfabet:
Aa – [ɑ]
Ää – [æˑ]
Bb – [b]
Cc – [ts]
Çç – [tɬ]
Dd – [d]
Ďď – [dʱ]
Ðð – [ð]
Ee – [e]
Ëë – [əˑ]
Ff – [ɸ]
Gg – [g]
Ǧǧ – [gʱ]
Hh – [h]
Ḣḣ – [ħ]
Ḥḥ – [ɦ]
Ii – [i]
Ïï – [ɪˑ]
Jj – [j]
Ĵĵ – [ʔ]
Kk – [k]
Ķķ – [c]
Ǩǩ – [cʰ]
Ḩḩ – [ç]
Ll – [l]
Ḷḷ – [ɮ]
Ľľ – [ɭ]
Łł – [ɫ]
Mm – [m]
Nn – [n]
Ņņ – [ɲ]
Ññ – [ŋ]
Oo – [ɤ]
Õõ – [ɤ̃]
Pp – [p]
Qq – [q]
Rr – [ʀ]
Řř – [ʁ]
Ss – [s]
Šš – [ʂ]
Şş – [ɬ]
Tt – [t]
Ťť – [tʰ]
Ŧŧ – [ʈ]
Þþ – [θ]
Uu – [u]
Ŭŭ – [w]
Üü – [yˑ]
Vv – [ʋ]
Ww – [β]
Yy – [ʏ]
Zz – [z]
Žž – [ʐ]

[Pingǐno]

Jezusie i Mario! Ile liter!

[Mścisław Bożydar]

I to w dodatku nie cyrylicą!

[Feles]

Nazwa dziwnie znajoma...

----
Początek wygląda całkiem obiecująco, jednak mimo wszystko fonologia prezentuje się lepiej w formie tabelki.

To Ĵĵ – [ʔ] jest całkiem nietypowe.

Dlaczego obecna jest tylko jedna samogłoska nosowa?

Jezusie i Mario! Ile liter!

Czy na Ziemlii są komputery/klawiatury? Jeśli tak, to muszą mieć z tym mordęgę.

[Henryk Pruthenia]

Są kompjutery. A nazwa dziwnie znajoma, bo to ten sam konlang, tylko po przejściach.

To Ĵĵ – [ʔ] jest całkiem nietypowe.

A co miałem wsadzić? Apostrof czy coś w tym rodzaju? Nie, dziękuję.

[Mścisław Bożydar]

To Ĵĵ – [ʔ] jest całkiem nietypowe.

To roum jest dziwne (jewreka). Gdyby dał tam coś standardowego, to by wszyscy zaczęli grzmieć, że mało oryginalne.

[Vilén]

To roum jest dziwne (jewreka). Gdyby dał tam coś standardowego, to by wszyscy zaczęli grzmieć, że mało oryginalne.

Kurna, chciałem tu dać cycat z Nieśmiesznopedii, ale się okazało że nie pasuje. Swoją drogą, tamten artykuł tak właściwie powinien być do usunięcia...

[Henryk Pruthenia]

Akiej, to teraz się rozpiszemy. Troszki zapomniałem pro ten język, ale trzeba go odświeżyć.
Oto, jakie były pierwsze założenia, gdy tworzyłem ten język:

• jest to język alternacyjny, budowa rdzenia: (C)(C)(V)(C)C-S, S to spółgłoska szczelinowa
• język ten ma mały pierwiastek aglutynacyjny (na przykład liczba mnoga to partykuła doklejana do rzeczownika/czasownika (gdy czasownik ma partyułę, to podmiotowi się już nie dokleja))
• szyk to VSO (S oraz O są rodzielone partykułą, brak rozróżnienia dopełnienia bliższego i dalszego)
  
• w wyrazie może występować tzw. słowo akcentowane. Ma ono wskazywać nam na najważniéjszy przekaz, treść, na którą chcemy wskazywać, jak i pełnić funkcję zastępczą dla podmiotu.
  Idzie mama. Je kota. (pogrubione słowo jest akcentowane). Padanie akcentu zdaniowego w jedném zdaniu na dopełnienie, a potém na czasownik, wskazuje, że podmiotém tego zdania jest owe dopełnienie. Jak się wyraża akcent zdaniowy? Jako, że w języku eszerkłaldzkiém słowa zazwyczaj są jedno/dwu-sylabowe i nieakcentowane, to zlewa się granica wyrazów. I teraz wystarczy wydłużyć samogłoskę w rdzeniu słowa, na który ma padać akcent wyrazowy (jeżeli jest to a, ay, e, i u > ä, äy, ë, ï, ü; o, õ > oy oyn).
  
• wiele przypadków, naprawdę, wiele


• czasowniki tworzy się poprzez dodanie partykuły-rdzenia po rdzeniu czasownika. Czasownik odmienia się przez coś, co można by nazwać osobami, a partykuła-rdzeń przez czasy, rodzaje czynności, etc.


• występuje coś takiego, jak czas zerowy, który jest używany z okolicznikiém czasu, albo gdy opowiadane rzeczy następują po sobie. (wtedy tylko pierwsze zdanie jest odmieniane przez czas)

Może popełnię artykuł na wikipedji, czy cóś, tam lepiéj wsio opiszę.

[Henryk Pruthenia]

SPÓŁGŁOSKI:

	Dwuwargowe	Warogwo-zębowe	Międzyzębowe	Dziąsłowe	Zadziąsłowe	Retrofleksyjen	Podniebienne	Miękkopodniebienne	Języczkowe	Gardłowe	Krtaniowe
Nosowe	m		n		ɲ	ŋ
Zwarte	p b			t tʰ d dʱ		ʈ	c cʰ	k ɡ ɡʱ	q		ʔ
Szczelinowe	ɸ β		θ ð	s z		ʂ ʐ	ç		ʁ	ħ	h ɦ
Aproksymanty		ʋ					j
Drżące									ʀ
Boczne szczelinowe				ɬ ɮ
Boczne aproksymanty			l	ɭ

Koartykulacja:

w	Półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
ɫ	Półotwarta boczna zębowa welaryzowana

Afrykaty:

ts	afrykata dziąsłowa bezdźwięczna
tɬ	afrykata boczna dziąsłowa bezdźwięczna

SAMOGŁOSKI

	Przednie		Centrelne		Tylne
Przymknięte	i yˑ				u
Prawe przymknięte		ɪˑ
Półprzymknięte	e				ɤ ɤʏ ɤ̃
Średnie			əˑ
Półotwarte
Prawie otwarte	æˑ
Otwarte					ɑ ɑʏ

[Canis]

Ten język się tak dobrze zapowiadał. Minęło trochę czasu, czy autor zamierza go rozwinąć ?

[Henryk Pruthenia]

Xd
Tak. Mam nawet nowe pomysły.

[Canis]

W sumie to powinniśmy zbiorowo tak zorganizować wykopaliska i poprzypominać stare i dobre projekty, które popadły w niepamięć bo chwilowo nie było czasu.

[Lukas]

Popieram w 100%