Jeśli taki temat już jest, to połączcie, ale szukałem i nie znalazłem...
wigierski:
úines - ogień
vède - woda
árde - ziemia
ílma - powietrze
mezmarski:
yamnis - ogień
vaja - woda
yari, xōme - ziemia*
veras - powietrze
*) różnica między tymi dwoma jeszcze nieustalona
arkużlicki południowy, północny
фок, fok - ogień
еква, iékva - woda
тера, téra - ziemia
ерь, iérí - powietrze
polski – rodzki – romańskoczarnogórski – wielkopolski
ogień – ögån – foc – Fir
woda – voda – acă – Waßa
ziemia – zema – pămjend – Ade
powietrze – pövitre – ajĕre – Lucht
O! Proszę bardzo, tjevango:
ogień
- płomień, żywioł - jallàn
- ogień jako siła destrukcyjna (np. pożar, ognisko do pieczenia) - jallnō
woda
- żywioł (jako pojęcie abstrakcyjne) - vlilīltū
- żywioł, ogół wody na świecie - vlilīltō
- dana ilość wody, kropla - vlilīltàn
- większa ilość wody, woda tworząca powódź - vlililtōnō
- woda stosowana w nawadnianiu roślin lub (przenośnie) woda do picia, aqua vitae - tlyllirynj
powietrze
- to, czym się oddycha - ȳllyn
- masa powietrza, otwarta przestrzeń (jako ta, w której znajduje się dużo świeżego powietrza) - ȳllyvl
*ciekawostka: thewańczyk zamiast standardowego "antōj ŷllyvlen" {stać.1SG powietrze<brak.wpływu>.LOC} - "być na powietrzu" może powiedzieć bardziej poetycko "antōj ê ȳllyvl" {stać.1SG przyimek<brak.wpływu> powietrze<wpływ>.LOC}, czyli "stoję pod powietrzem", a bardziej oddając logikę thewańskich okoliczników miejsca (które nie odnoszą się same do siebie jak to jest w indoeuropejskich "np. siedzę na stole" ale zawsze do podmiotu np. "siedzę, a pode mną stół") można by to przetłumaczyć jako "stoję, a powietrze jest nade mną".
ziemia
- ziemia, grunt - gabnyvlj
- ziemia, glina, błoto - gābnū
- ziemia jako powierzchnia, ogół powierzchni ziemi - gābnō
Tjevango w ogóle jest dziwne, bo jego system słowotwórstwa pozwala mi szastać takimi szczegółami z rękawa, ale jak przyjdzie co do czego to mi wciąż brakuje podstawowych słówek.
Szybski
ogień - fór
woda - ara
ziemia - erta
powietrze - lofta
Wendzki
ogień - žar
woda - mere
ziemia - zem (f)
powietrze - dåch
Cypryjski angielski
ogień - hjer
woda - vét
ziemia - gúrd
powietrze - stém
Immarejski:
ogień - siaog /[ʃʲʌːɣ]/
woda - mís /[mʲiːs]/, w niektórych dialektach /mʲiːʃʲ/
ziemia - paer /[pɑːɨ̯ɾ]/
powietrze - fainól /faɪ̯ˈnoːl/ [fai̯ˈnɒːɫ]
Ten-nowy-germlang (może się doczeka prezentacji po weekendzie)
ogień
dat füur /[fyːə]/
woda
dat water /ˈvatə/ [ˈʋätʰə]
ziemia
de eerde /ˈeːədə/ [ˈeː(ə)də]
powietrze
de luft /[lʊftʰ]/
(eter
den äther /ˈɛtə/ [ˈɛtʰə]
drzewo
den boom /[boːm]/, dat tree /treː/ [tʰreː]
metal
dat metall /məˈtal/ [məˈtʰälˑ])
A czego tu jeszcze mnie nie ma? Żywioły to przecież podstawa mojego conworldu, więc wymienię nazwy ich we wszystkich odkrytych przeze mnie conlangach.
język | ogień | woda | ziemia | powietrze | uwagi |
|
szemierski | hlűj /'hly:j/ | étja /'e:cɐ/ | sedénta /ʃ̱ɛ'de:ntɐ/ | hűm /hy:m/ | Szemierczycy nie odróżniają wiatru od powietrza |
nissidzki | lãdă /læ̆'da/ | adnă /a'dna/ | hadăntã /ha'dantæ̆/ | førnãi /'forne/ | Nissidczycy zachowali oryginalne nazwy żywiołów, w przeciwieństwie do Szemierczyków i Chatyńczyków |
szapiencki | lëta /'ləta/ | ottə̈ /'ɔt:æ/ | hetërʃa /hɛtər'θa/ | përja /pər'ja/ | powietrze to jest seʃë /'sɛθə/, ale w sensie żywiołu używa się wiatru |
chatyński | lāda /'lɑ:da/ | drēja /'drɛ:ja/ | šąda /'ʃʲã:da/ | ašvēta /aʃʲ'vɛ:ta/ | Chatyńczycy też nie odróżniają wiatru od powietrza; nie oznaczono intonacji |
senderoski | thurgaín /θ̱ɯɾ'ɣan/ | eíbhgaín /'ɛβɾan/ | seìmhnoírgâch /'sɛʋ̃nɔɾɣa/ | dhaoghàch /'d̪ˠaɯ̯ja/ | to są tzw. rzeczowniki zbiorowe, tradycyjnie używane ogólnie jako nazwy żywiołów (tzn. woda zalała miasto, to jest człowiek z ognia, miasto stanęło w ogniu, ziemia rodzi owoce natury), a nie jako konkretne pojęcia fizyczne (tzn. piję wodę, rozpalam ogień, leżę na ziemi, rolnik obsypał ziemię ziarnami); ostatnie słowo pochodzi od wiatru, ale oznacza powietrze |
istanbudzki | ogn /''ɔgnɪˑ/ | voda /'vɔda/ | zemija /'zɛmja/ | vuzduch /'vʊˑzdux/ | ostatni wyraz w dialektach wschodnich często występuje jako sduch |
astralogermański | (ðer) fai /'faj/ | (ðes) drächel /'dʀɛxɛl/ | (ðene) säiden /'sejdɛn/ | (ðes) fiënθ /'fijanθ/ | podane rzeczowniki w sensie nazw żywiołów zawsze występują z rodzajnikiem |
północnoastralski | (ðes) fou /'fɔw/ | (ðes) drächel /'drɛxɛl/ | (ðes) grüind /'grʏnt/ | (ðes) äir /'ɛ:r/ | powietrze w sensie przestrzeni to lüicht; ziemia w sensie planety lub miejsca to äirð; w tym języku rodzajniki są rzadko używane, w przeciwieństwie do swojego astralogermańskiego kuzyna |
Krotijski:
Woda - wosa
Ogień - gambet
Powietrze -iglen
Ziemia - orima
palić się - palet
pływać - zoromet
moknąć - wosat
kopać w ziemi - aleskit
wiać - sint
pada deszcz - dnuor znuriat
deszcz - dnuor
wiatr - sin
śnieg - slom
deszczowo - dnuore
śnieżnie - slomu
mokry - zese
Afimdó:
Ogień - fok [fɔk]
Woda - avun [ˈavun]
Ziemia - rí [rij]
Powietrze - úesim [uˈwɛsim]
Loryjski:
Ogień - ffär
Woda - akfe
Powietrze - Wynd
Ziemia - Delau
No to teraz w ajdyniriańskim:
Ogień
- ogień, jako abstrakcyjne pojęcie żywiołu ognia, także często jako symbol pierwotnej i nieprzewidywalnej potęgi, siły, namiętności czy pasji - aezis
(można na przykład powiedzieć aezis anzauraz, czyli "ogień/płomień wojny", lub aezis eo ekshu hridat - "ogień w moim sercu")
- ogień, jako coś namacalnego i dostrzegalnego, np. w przypadku ogniska - ākhcim
- płomień, jęzor ognia, a także ogień, który rozświetla mrok, często jako symbol mądrości, wiedzy i oświecenia - perzis
Woda
- woda, jako abstrakcyjny żywioł - abyazis
- woda, jako substancja ze zbiorników wodnych - abhyim
- woda, jako ciecz do wypicia - abhes
Ziemia
- ziemia, jako grunt i gleba - qęzis
- ziemia, jako kraina - qęran
Powietrze
- powietrze, jako to, czym się oddycha - vahzis
- ruch powietrza, wiatr - var̄a
- wielki wiatr, wicher - vaghar̄a
Co ciekawe, znaczna częśc słów dotyczących żywiołów kończy się końcówką -zis, która pochodzi od słowa zisvan - wysoki, doniosły
lëcÿ
Woda-alläû
Ogień-ykyl
Powietrze-illiko
Ziemia-kekakoß
Sandyjski:
Ogień - vatr m
Woda - diraffa f
Powietrze - gepard f
Ziemia - gden f
gepard xD
Wiem czym się inspirowałeś ;)
To tylko zbieg okoliczności :D
Cytat: Lukas w Listopad 14, 2018, 15:00:03
Sandyjski:
Ogień - vatr m
Woda - diraffa f
Powietrze - gepard f
Ziemia - gden f
Sfinksie, dlaczego tak brzydko kradniesz (https://jezykotw.webd.pl/f/index.php/topic,2007.msg78956.html#msg78956)?
Nie no, gden to chyba akurat dumny potomek praindoeuropejskiego *dʰéǵʰōm, z metatezą jak w greckim xd.
A, ge-pard chyba z tego samego rdzenia co "pierdzieć" xD
talski:
Ogień - témra τέμρα טמרה
Woda - kâra κάρα כערה
Ziemia - cíbra ψίβρα ציברה
Powietrze - tłárfe ξάρφε תרפה
aslawiński
ogień – ჰანგე (hange), psł. *ognjь z ładną przestawką
woda – ვათა (vatha), psł. *voda
powietrze – სული (suli), z gruzińskiego სული (obecnie duch, w średniowieczu również wiatr, powietrze)
ziemia – პიზაქა (pizakha), z psł. *pěsъkъ (piasek)
Kv:
жеч - ogień
ала - woda
наф - powietrze
жіб̇ - ziemia
Wiem, że dawno tu nikt nie pisał, ale chyba nie szkodzi.
Salladorski:
ŷssë [ˈɨ̽ɪs̠.s̠ə] — ogień
plánum [ˈpl̟ɑ.num] — woda
ŷmë / ménum [ˈɨ̽ɪ.mə] / [ˈme.num] — ziemia
géum [ˈɡe.um] — powietrze
Sinkarski:
irs /irs/ — ogień
plana /ˈplä.nä/ — woda
ime /ˈi.mɛ/ — ziemia
muso /ˈmu.sɔ/ — powietrze