Okazuje się, że chyba wszystkie europejskie nazwy bakłażana (w tym oberżyna czy sch. patlidžan albo słoweń. melencana) wzięły się z perskiej nazwy (za różnorakim pośrednictwem), która w średnioperskim brzmiała najpewniej bāδingān (dziś bâdemdżân z wieloma formami obocznymi) i pochodzi z sanskryckiego vātigagama. Podobny przypadek, co różnorodność słów na imbir.
