Wyrazy rodzime z „f”

[Norris]

Czy ktoś wie, w jakich wyrazach rodzimych pojawia się „f”, głoska nietypowa dla prasłowiańskiego i obecna niemal wyłącznie w wyrazach obcych?
Do głowy przychodzi mi zaledwie kilka wyrazów: oferma, fuj, fe.

[Lior]

ufać (pochodzi od staropolskiego upwać)
wg wsjp.pl oferma może pochodzić od fr. infirme, a fuj i fe to takie oszukiwanie, bo to onomatopeje

[Siemoród]

fąfel

[SchwarzVogel]

Obfity, fruwać, furkać, furkotać itd. (Bańkowski niby coś sugeruje, że to rutenizmy).

[Ainigmos]

fikać, fikołek

[Dynozaur]

Fjut xD

[Tolasz]

kref krfawy krfisty krefki krfawić (ale już nie krewny :-P)
kfas
skfar
tkfić
sfój
sfat
sfoboda
sfada
tfaróg
tfór tforzywo tfarz stfór
trfać
chfiać
chfast
pochfa
pif paf

itd., itp....

[dziablonk]

hej, krefki zanim skojarzył się z gorącą "krfią" był oryginalnie krechki, czyli kruchy; do tematu dorzucam: sfora, niesforny

[dziablonk]

BTW, jeszcze dziwna cofka w obawie przed małopolskim chw > f (chwała > fała), w zuchwały 'śmiały, bezczelny' zam. zufały (cz. zoufalý (?) 'rozpaczliwy, desperacki') z oryginalnego zupwałego (tego co w upwać, pewien); skąd się w czeskim wziął troufalý 'śmiały, bezczelny'?

[Siemoród]

skąd się w czeskim wziął troufalý 'śmiały, bezczelny'?

Według Machka ze śwn. trouwen, czyli odpowiednika dzisiejszego niem. trauen. -f- zamiast -v- właśnie przez skojarzenie z doufati.