Moje:
dokładnienie (*dokładnić < dokładny) – precyzacja
mknienie (mkniony < mknąć) – moment
narozumnienie (*rozumnić < rozumny) – usensownienie
przykazowy (przykaz) – normatywny, przykazowość (przykazowy) – normatywność
otplecienie (otpleść) l. otplatanie (otplatać) – eksplikacja (byłyby kognaty)
podejmać – próbować, podejmany (podejmać) – próbowany, podejmanie (podejmany) – próbowanie, podejma (wztecznie ot podejmać) – próba (jine -jma i najem ot -jąć)
powrotowość (powrotowy) – cykliczność (o dziwo ni ma, 2 użycia w google)
stawidło – instytucja (otczarowanie słowa, które przybrało znaczenie bytowe czy i osobowe)
wzraz – typ, na wzraz – w typie (nowe użycie dawnego słowa)
zajmać (się) – interesować (się), zajmający (się) (zajmać) – interesujący (się), zajmany (zajmać) – (za)interesowany, zajmanie (zajmany) – (za)interesowanie, zajma (zajmać) – interes

Sugerujesz pochodzenie bałtyjskich z hetyckiego?

Cytat: Siemoród w Kwiecień 18, 2023, 09:59:33W sumie czy to ke jest z pewnością zapożyczeniem?

Raczej tak, bo obok masz w koniunktywie se, por. wł. se 'jeśli'.

CytatW literackim słoweńskim zaimkiem względnym 'kto, co, który' jest nieodmienne ki,

Słoweńskie nieodmienne ki to być może "szczęśliwa kontaminacja" słowiańskiego kontynuantu *kyjь (por. też hr koji, pol. ki diabeł?!)) z lokalnym kontynuantem łacińskiego que? Skoro występuje tam również pochodne i odmienne neki 'pewien, niejaki'.
Poza tym w zdaniach podrzędnych z tym nieodmiennym ki, gdy kontekst wymaga użycia przypadka innego niż M. czy B., pojawia się wtedy dodatkowo odmieniona postać zaimka *jь, np. govoriš o stvareh, ki jih ne poznaš 'mówisz o rzeczach, których nie znasz'

Cytata upowszechnienie go także w funkcji spójnika 'że' nie byłoby wcale trudne,

Polski spójnik że pochodzi właśnie od skostniałego M. iże (< *jь že)

Drodzy, zmodyfikowałem nieco koncept laurejskiego + dodałem mu artykuł na Wikii, gdzie znajduje się pełen opis.

Przygotowałem także artykuł na Wikii o Laurei. Przy okazji nadmienię, że tworzenie conworldów w 2023 roku w czasach łatwo dostępnych narzędzi AI jest niesamowitą zabawą, można na przykład zwizualizować wygląd miast  Obecny poziom rozwoju tych narzędzi pozostawia jeszcze naprawdę wiele do życzenia, ale parę lat temu to byłoby znacznie trudniejsze.

Cytat: Siemoród w Kwiecień 18, 2023, 09:59:33Trochę mi się nie podoba też to, że twój język ma bardzo zbieżną z polskim semantykę, co jest problemem wielu slawlangów. Brakuje typowych np. dla połabskiego albo innych izolowanych języków dziwnych przejść semantycznych typu 'młody' → 'głupi', 'ślad' → 'zwierzę' albo 'zapita' → 'zaręczona' (bo u Połabian istniał zwyczaj opijania zaręczyn xD).

Semantykę zostawiam z grubsza oryginalną, z niewielkimi zmianami. Na tę chwilę podane przez Ciebie przykłady nieco wykraczają poza moją kreatywność, choć słownictwo w aktualnej wersji różni się bardziej od polskiego, niż we wcześniejszej. Też główną ideą, która mi przyświecała przy tworzeniu laurejskiego była prostota oraz wpasowanie się w moje poczucie estetyki języka (bardziej niż tworzenie ciekawych udziwnień).

U mnie to były po prostu... Cipki. (l. poj. cipek) Bardziej pieszczotliwie cipciusie.

Jak to mawiał Szpakowski, Juventus w tym sezonie nie strzelił żadnej głowy bramką 

Dwa kontynuanta praaryjskiego *nébʰos:
- litewskie debesìs, podobne przejście n > d w całej gałęzi bałtyjskiej,
- luwiańskie tappassa, w kontraście z hetyckim nēpis kontynuującym plackową formę bez rozpodobnienia.
Przypadek?

Cytat: Mislaus Lasota w Czerwiec 04, 2023, 23:20:02W słowniku Ramułta są podane okrzyki ,,hi", ,,hija", ,,hisisi" i ,,hiska" jako odpowiedniki polskiego ,,wio".

To hi może być zapożyczeniem z miejscowych gwar dolnoniemieckich, a przynajmniej przypomina mi połabskie sahi 'wiśta, w lewo' (z niejasnym etymologicznie sa-) oraz hotnü 'hejta, w prawo', zresztą polskie wiśta i hejta też uznaje się za pożyczki niemieckie, tylko najwidoczniej bardziej zmasakrowane, skoro źródłosłowem ma być odpowiednio hüst i hott xD

Cytat: Mislaus Lasota w Czerwiec 04, 2023, 23:20:02Jeśli nazwy psa i kota rzeczywiście pochodzą od zawołań to chyba można spokojnie doszukiwać się podobnych analogij i w przypadku innych tajemniczych nazw na niektóre zwierzęta.

Mogę jeszcze dodać, że moja babka spod Przemyśla używała słowa cipczęta 'kurczęta', zresztą podobne słowo zna rosyjski – цыплята – też pochodzenia onomatopeicznego.

W słowniku Ramułta są podane okrzyki ,,hi", ,,hija", ,,hisisi" i ,,hiska" jako odpowiedniki polskiego ,,wio".
Jeśli nazwy psa i kota rzeczywiście pochodzą od zawołań to chyba można spokojnie doszukiwać się podobnych analogij i w przypadku innych tajemniczych nazw na niektóre zwierzęta.

Cytat: Mislaus Lasota w Czerwiec 03, 2023, 21:40:58Z psem jest podobnie, bo na psy woła się ,,tu-tu-tu!" (znaczenie takie jak polskie),

Na Kociewiu i w Malborskiem wołają na psa du-du, i od tego przezywają dudkiem.  

Cytat(po kaszubsku ,,sz" pełni funkcję zdrabniającą dokładnie tak jak polskie ,,ś").

Skoro nazwa pochodzi od przywołania, to ta końcówka może być od pójdź sa! tzn. tu.
Mnie interesuje z kolei kasz. hiszk na 'konia', znanego też pod pieszczotliwą nazwą hëczka, hëcziszka.