Czemu nie? Pewnie gdyby nie chemiczni puryści, wydawałoby się to dzisiaj całkiem normalne.
Większość języków jednak ma kilka do kilkunastu rodzimych nazw dla pierwiastków. Czy to źle?
Choć istniejący system tak bardzo mi nie przeszkadza, jest po prostu nieco koślawym kreolem rdzennie polskiego i, nazwijmy go, międzynarodowego.
Tylko który istniejący? Normalny czy IUPACowski (zmieniany co pięć dni)?
Poza tem, większość krajów (jakkolwiek nie brzmiałaby ich nomenklatura) raczej leją na tę IUPACowską i stosują to, co przyjęte od lat. A i u nas np. biolodzy czy żywieniowcy zwykle używają nazewnictwa, które oficjalnie jest już przestarzałe (np. na etykiecie taniego wina wciąż przeczytamy o "siarczynach", nie "siarczanach (IV)"). Tylko z tym cholernym kwasem de(z)oksyrybonukleinowym zrobiono tyle bajzlu o jedną literkę, która i tak przecież nie utrudniała obcym zrozumienia, o co chodzi. A tak przynajmniej było poprawnie z polsko-łacińską morfologją (boję się teraz, że wprowadzą deorganizację albo deinsekcję).
Moim zdaniem RJP powinna mieć jakieś słowo w kwestjach nomenklatury naukowej. Wiadomo, że to chómaniści, którzy się na naukach ścisłych nie znają, ale przynajmniej mogą pokazać, w którym terminie coś nie gra językowo (nawet jeżeli słabo wiedzą, co on znaczy). W końcu nawet ściśle naukowe termina są częścią naszego słownictwa i trafiają do słowników, więc ludzie "rządzący" naszym językiem też powinni mieć tu udział. No chyba, że ścisłowcy chcą utworzyć własny język.