Ř ř,Ŕ ŕ - Рьрь
Czemu
Ŕ ŕ jako
Рьрь? Przecież to w słowackim oznacza
długie [r], nie zmiękczone.
Ĺĺ - Ль ль
Ľľ - Љ љ
jw.
Ľľ to powinno być
Ль ль, ale już
Ĺĺ (czyli wydłużone, twarde,
l) z jerem miękkim nie ma sensu. Lepszy byłby po prostu akut.
Ů ů,Ô ô-Уоуо
To ma sens dla słowackiego
Ô ô, ale już dla czeskiego mi się nie podoba. O ile /ó/ w czeksim faktycznie przeszło przez dyftong /uo/, to dziś jest wymawiane już jako /ú/, zatem można ten dźwięk oddać po prostu tak, jak długie u – pisanie tego
уо byłoby IMO mylące. Ew., jeśli chcieć ujednolicić sposób zapisu dla słowackiego i czeskiego, to oba można oddać albo przez
Уу z kroužkiem, albo
Оо z cyrkumfleksem – czyli bezpośrednio zapożyczyć diakrytyki z oryginalnej pisowni.
šč- Щщ
Bardziej etymologicznie, i sensowniej (bo się częściej pojawia) było by zapisywać
šť jako
Щщ (por.
déšť,
štít,
štěstí itd.).
Ou - Ѫѫ
Ciekawy pomysł. W sumie faktycznie /ou/ często (choć nie zawsze) pochodzi w czeskim i słowackim od grup
-ǫjǫ i podobnych, poprzez etap długiego /ú/… ale już jotowanie za pomocą małego jusa mi tu nie pasuje. On mi tu nijak nie gra.
Ale ogólnie pomysł fajny. Ciekawe byłoby porównanie podobnych tekstów po czesku i słowacku – jak wiele różnic z oryginalnych tekstów zniknęło by w pisowni, dzięki jednolitemu zapisowi ě/ä, miękczeń r…
