Polski Hangyl
퍼릐ᄊ키 한게릐
Pozor! Projekt mocno naciągany!
Geneza powstania
– Szyfrowanie wiadomości pisanych w języku polskim np. na wykładach, jak mi się nudzi, a piszę coś, czego nikt nie powinien rozumieć. Cyrylica okazała się nie dość wystarczająca, bo zdarzają się jednostki, które „coś kojarzą” i „coś tam przeczytają”.
– Nuda
– Hangyl jest zajebisty
Samogłoski
Łacinka | V | ʲV ~ jV | *V~łV |
a | ㅏ | ㅑ | ㅘ |
e | ㅐ | ㅒ | ㅙ |
y | ㅔ | (ㅖ) | ㅞ |
o | ㅓ | ㅕ | ㅝ |
ó | ㅗ | ㅛ | ㅚ1 |
u | (우)2 | ㅠ | ㅜ |
i | (이)2 | ㅣ | |
| *blokowy wypełniacz* | 3 | ㅢ | ㅡ |
ę | (앵) | (얭) | (왱) |
ą | (엉) | (영) | (웡) |
* – Przekształca
s, z, c, dz, r, p, b w
sz, ż, cz, dż, rz, f, w.
1 – brak lepszego znaku, pozostało
oe :C
2 – występują w osobnych sylabach, aby nie przekształcać spółgłosek
3 – w tym przypadku trzeba zostawić samą spółgłoskę
Spółgłoski
Hangyl | Czytanie bazowe | Czytanie miękkie | Czytanie przekształcone |
ᄀ | g [ɡ] | ǵ [ɟ̠] | - |
ᄏ | k [k] | ḱ [c̠] | - |
ᄂ | n [n̪] | ń [ȵ] | - |
ᄃ | d [d̪] | ď [d̪ʲ] | - |
ᄐ | t [t̪] | ť [t̪ʲ] | - |
ᄅ | r [r]~[ɾ] | l [l̪]~[ʎ] | rz [̦ʒ]~[ʃ] |
ᄆ | m [m] | ḿ [mʲ] | - |
ᄇ | b [b] | b́ [bʲ] | w [v] |
ᄑ | p [p] | ṕ [pʲ] | f [f] |
ᄉ | z [z̪] | ź [ʑ] | ż [ʒ] |
ᄊ | s [s̪] | ś [ɕ] | sz [ʃ] |
ᄌ | dz [d͡z̪] | dź [d͡ʑ] | dż [d͡ʒ] |
ᄍ | c [t͡s̪] | ć [t͡ɕ] | cz [t͡ʃ] |
ᄒ | (c)h [x]~[h] | (c)h́ [ç̠] | - |
ᄋ* | - | - | - |
Z braku znaku dla 'z' zapisałem hangylowe /s/ jako Z, a /ss/ jako S. Analogicznie postąpiłem w przypadku c, dz – choć nie było to konieczne, chciałem być konsekwentny. Inne podwójne znaki nie występują w tym hangylu
Także w blokach
*Funkcje ᄋ
#1 – pojawia się na początku sylaby, jeśli sylaba nie zaczyna się spółgłoską.
#2 – po e oraz o oznacza nosowość (ę, ą).
#3 – jeśli następuje po nim samogłoska jotowana, tworzy j + samogłoskę; a jeśli występuje po nim samogłoska przekształcająca spółgłoskę w historycznie miękką, to wtedy zastępuje ł.
#4 – pomaga zapisać finalne j oraz ł, jeśli znajduje się pomiędzy nimi, a i/u np. kraj – ᄏ라잉, stał – ᄊ타웅 .
Zasady pisania:
#1 Samotna samogłoska nie stoi sama.
#2 Dzielenie na sylaby: po pierwsze dzielimy wyraz tak, by w miarę możliwości każdy blok zaczynał się od spółgłoski. Nie naruszając zasady pierwszej dzielenia na sylaby, zapisujemy w miarę możliwości jedną spółgłoskę na koniec bloku. Samotne spółgłoski zapisujemy tak, by nie naruszyć powyższych dwóch zasad np. CCV = C+CV, VCCCV = VC+C+CV, VCC = VC+C (np. CCV = dwa = d+wa (ᄃ봐); VCCCCV - ekstra = ek+s+t+ra (애ᄏᄊᄐ라), VCC = ups = up+s (웊ᄊ))
Przykładowy tekst „Ojcze Nasz” (어잉쫴 나쓰):
어잉쫴 나쓰, ᄏ토레씌 얬ᄐ 브 냬뱨,
어잉쫴 나쓰, ᄏ토레씌 얬ᄐ 브 냬뱨,
씌브얭쯰 썡 이먱 ᄐ붜얘,
ᄑ뤠잉즤 ᄏ로럤ᄐ붜 ᄐ붜얘;
벙즤 붜랴 ᄐ붜야 야커 브 냬뱨, 탘 이 나 섀미.
ᄒ럐바 나쐐거 퍼브쐗냬거 다잉 남 지쌰잉;
이 얻ᄑ우씌쯰 남 나쐐 브이네,
야커 이 메 얻ᄑ우쓰쫘메 나쒬 브이너봐잉쩜;
이 냬 뵈즤 났 나 퍼쿠쐐냬,
아럐 났 ᄉ바브 어대 ᄉ왜거.
아맨
ᄒ왜ᄒ왜ᄒ왜 
