Pomysł na zryty forumowy projekt

[CookieMonster93]

Mnie się podoba ich ortografia. :-)

[CookieMonster93]

Gwara szybecka, Nowa Fundlandia:

Niedługo wrzucę drugi dialekt, specjalnie do tego projektu stworzon':

Spoiler

Wymowa:
á [ɑː], ó [oː], é [eː], í [iː], ú [uː], ý [ɨː], ę [ɨ̃] lub [ĩ] (po: i, j, l, rz), ą [ũ], rz [r̝], h [ɣ]

Kobieta:
Sem z Nowej Fundlandii.
Urodziła sem se tady, i tak, jak inni chcą tady zostać, i já tego toużym. Mój dom je małý, podwórze ogrodzoné płotem. Máme pastwisko, na którým pasą se krowy - źródło masa i mleka. Nedál naszego domu znajduje se rzeka, nad jej brzegámi spiętý je most, przez którý można iść na drugą stronę. Na łąkák je wiele ptaków, motyle, a nawet nietoperze. Obwykle widać jastrzębie polujące na drobniejsze ptaki. Ludzie stąd, są inni neż osoby pochodzące zza miedzy.
Mężczyzna1:
Z naszego pola zbieráme zboża, z ník to my pieczeme chleb. Raz je lepiej, raz je szpatniej, w lasák można polować, by zaspokoić głód. Já sam ne raz był sem w okolicznýk lasák, by móc zdobyć trochę jedzenia na później. Tam, gde kończy se droga, zaczyná se pole sąsiadów, ludzi néprzijemnýk. Oni hodują konie. Mimo, że często sme pro siebie wrogámi, w chwilák ciężkík pomagáme jeden drugiemu, tak łatwiej je przetrwáć, neż gdyby człowiek był człowiekowi wilkiem.
Mężczyzna1:
Dni mijáją powoli, głównie na pracy w mieście. Praca mojá je neciężká, ale często słychać wykrzikiwane polecenia "dej", "przinieś". Wracájąc do domu, w którým żyją dál dnes stare tradycje, wracám myślámi do dzieciństwa i młodości. W domu spotykám manżelkę, którá jako krawcowa dál szyje różne duperele. Co niedzielę biją dzwony, wzywájąc lud na mszę.
Wszyscy:
To naszá ziemia, bydlime tady, bydlisme, i pozostanieme tady. Ne odejdzieme stąd nigdy.

[Zamknij]

EDIT:
Dodan' został tekst w dialekcie nienazwanym... nazwę go chyba "pruski", bo z taką wymową, ja go w Polsce nie chcę XD <lol>

Spoiler

Wymowa: aų [äy̭]~[äː]*, öų [œy̭]~[œː]*, û/ô [ɨw]~[ɨː]*, ŷ [eː], ë [ə], g̃ [ŋ], j̃ [j̃]
* przed: j, j̃, l, ł, ń

Kobita:
Jem z Prûs.
Uradziëła jem siaų tûti, jë tak, jak jënnië kcöų tû zostać, jë ja teg̃o pragnaų. Môj dôm je mały, podwôrze ogrodzone płotem. Mamŷ pastwiësko, na ktôrym pasöų siaų krowy - źrôdło niaųsa jë mleka. Nidaleko naszeg̃o domu znidûi siaų rzeka, nad ij brzegni spiaųty je most, przez ktôry można g̃ać na drûgöų stronaų. Na łöųkak je wile ptaków, motŷle, a nawet nitoperze. Czaųsto wiëdać jastrzaųbi palujaųce na drobnijsze ptakië. Lûdzi stöųd, söų jënnië niëż osoby pachadzöųce zza midzy.
Maųżczŷzna1:
Z naszeg̃o pola zbiaramŷ zboża, z niëk to mŷ piaczamŷ kleb. Raz je lepij, raz je g̃orzej, w lasak można palawać, bŷ zaspokojëć głôd. Ja sam ne raz bŷł jem w okojëcznyk lasak, bŷ môc zdobyć trochaų idzenia na pôźnij. Tam, gdzi koj̃czy siaų drog̃a, zaczŷna siaų pole söųsiadów, lûdzië niprzyjemnyk. Oni hadujöų koni. Miëmo, że czaųsto śmŷ dla sibi wrogni, w kwiëlak ciaųżkiëk pamagamŷ iden druimu, tak łatwij je przetrwać, niëż gdŷby człowik bŷł człowikowië wiëlkim.
Maųżczŷzna1:
Dnië miëjajöų powojë, głôwni na pracy w niści. Praca moja je niciaųżka, ale czaųsto słychać wykrzykiëwane polecenia "di", "przŷniś". Wracajöųc do domu, w ktôrym żŷjöų po dziëś dziń stare tradŷcje, wracam mŷślni do dziciëj̃stwa jë młodościë. W domu spatŷkam żonaų, ktôra jako krawcowa wciöųż szŷi rôżne duperele. Co nidzilaų biëjöų dzwony, wzywajöųc lûd na mszaų.
Wszŷscy:
To nasza zimia, żyimŷ tû, żŷjë śmŷ, jë pozostanimŷ tûti. Ni odgamŷ stöųd niëgdy.

[Zamknij]

[Jątrzeniot]

Dialekt północnopolski (jęzik pòlšči):

Spoiler

Bžáłka:
Ježeh z Pòlšči.
Ùrodžiła žeh šę tutáj, ji tak, jak jękši hcą tu zostač, ji já tégò pragnę. Mój dóm je małi, pòdwóře ògrodzóné płotam. Máwa pastšiskò, na którim pasą šę krowi – zdřódło mňęsa ji młóka. Ňedalékò našigò dómù znajduje šę řika, nad jij břegóma spšęti je mòst, přez któri mòžno jišč na drugą strónę. Na łąkah je wžele ptakóh, mòtile, ja nawét ňetopeře. Čęsto wžidač jastřębže pòlującé na drobňijši ptači. Ludži stąd, są jękši ňiž òsobi pòchòdzącé zza mňędzi.
Męžčizna1:
Z našigò pòla zbžeráwa zbòžá, z ňih to pšečewa hléb. Ráz je gòřij, ráz lepšij, w lasah mòžno pòlowač, bi zaspòkòjič głód. Já sám ňe ráz bił žeh w òkòličnih lasah, bi móc zdobič trohę jedzaňá na póžňij. Tam, gdže kóňči šę droga, začiná šę pòle sąšadóh, ludži ňepřijamnih. Óňi rosną kóňe. Mňimò, že čęsto sąžwa dlá šebže wrogóma, w šilah čęžčih pòmagáwa so jedžin drudžimù, tak łatšij je přetrwač, ňiž gdibi čłék bił čłekòži wžilkam.
Męžčizna1:
Dňi mňijają pòwòli, główňe na praci w mňešče. Praca mòja je ňečęžká, jale čęsto słihač wikřičiwané pòlecaňá ,,dáj", ,,přiňeš". Wracając do dómù, w którim žiją pò džiš džaň staré tradicji, wracám mišlóma do džečiňstwa ji młodošči. W dómù spòtikám žónę, którá jakò krawcowá wčąž šije róžné duperele. Co ňedželę bžiją dzwóni, wziwając lud na mšę.
Wšisci:
To je naša žamňa, žijewa tu, žiližwa, ji pòzostaňewa tutáj. Ňe òdejdžewa stąd ňigdi.

[Zamknij]

IPA:

Spoiler

[ˈbʒɑwka]
[ˈjɛʒɛx s ˈpwɛlʃʧi]
[wurɔˈʤiwa ʒɛx ʃã ˈtutɑj ji ˈtak jak ˈjãkʃi xʦõ tu ˈzɔstaʧ ji ˈjɑ tegwɛ ˈpragnã | mwoj ˈdom jɛ ˈmawi pwɛˈdvor͡ʒɛ wɛgrɔˈʣone ˈpwɔtam | ˈmɑva pastˈʃiskwɛ na ˈktorim ˈpasõ ʃã ˈkrɔvi ˈzdr͡ʒodwɔ ˈmɲãsa ji ˈmwoka | ɲɛdaˈlekwɛ naˈʃigwɛ ˈdomwu znajˈdujɛ ʃã ˈr͡ʒika nad jij br͡ʒɛˈgwoma ˈspʃãti jɛ ˈmwɛst pr͡ʃɛs ˈktori mwɛʒnɔ ˈjiʃʧ na ˈdrugõ ˈstronã | na ˈwõkax jɛ ˈvʒɛlɛ ˈptakwox mwɛˈtilɛ ja ˈnavet ɲɛtɔˈpɛr͡ʒɛ | ˈʧãstɔ ˈvʒidaʧ jaˈstr͡ʃãbʒɛ pwɛluˈjõʦe na drɔbˈɲijʃi ˈptaʧi | ˈluʤi stõt sõ ˈjãkʃi ɲiʃ wɛˈsɔbi pwɛxwɛˈʣõʦe zːa ˈmɲãʣi]

[mãʃˈʧizna ˈpʃɛrʃi]
[z naˈʃigwɛ ˈpwɛla zbʒɛˈrɛva ˈzbwɛʒɑ z ˈɲix tɔ pʃɛˈʧɛva ˈxlep | ˈrɑs jɛ ˈgwɛr͡ʒij ˈrɑs jɛ ˈlɛpʃij v ˈlasax mwɛʒnɔ pwɛˈlɔvaʧ bi zaspwɛˈkwɛjiʤ ˈgwot | jɑ ˈsɑm ˈɲɛ rɑz ˈbiw ʒɛɣ v wɛkwɛˈliʧnix ˈlasaɣ bi ˈmwoʦ ˈzdɔbiʧ trɔxã jɛˈʤaɲɑ na ˈpwoʒɲij | ˈtam gʤɛ ˈkwoɲʧi ʃã ˈdrɔga zaʧinɑ ʃã ˈpwɛlɛ sõˈʃadox ˈluʤi ɲɛpr͡ʃiˈjamnix | ˈwoɲi rɔsnõ ˈkwoɲɛ | ˈmɲimwɛ ʒɛ ˈʧãstɔ ˈsõʒva dlɑ ˈʃɛbʒɛ vrɔˈgwoma f ʃilax ˈʧãʃʧix pwɛˈmagɑva sɔ jɛʤin druˈʤimwu tak ˈwatʃij jɛ ˈpr͡ʃɛtrfaʧ ɲiʒ gdibi ˈʧweg biw ʧwɛˈkwɛʒi ˈvʒilkam]

[mãʃˈʧizna ˈpʃɛrʃi]
[dɲi mɲiˈjajõ pwɛˈvwɛli ˈgwovɲɛ na ˈpraʦi v ˈmɲɛʃʧɛ | ˈpraʦa ˈmwɛja jɛ ɲɛˈʧãʃkɑ jalɛ ˈʧãstɔ swixaʤ vikr͡ʃiʧiˈvane pwɛlɛˈʦaɲɑ ˈdɑj ˈpr͡ʃiɲɛʃ | vraˈʦajõʣ dɔ ˈdomwu f ktorim ˈʒijõ pwɛ ˈʤiʒ ˈʤaɲ ˈstare traˈdiʦji ˈvraʦɑm miˈʃloma dɔ ʤɛˈʧi͂j͂stfa ji mwɔˈdɔʃʧi | v ˈdomwu spwɛˈtikɑm ˈʒonã ktorɑ jakwɛ krafˈʦɔvɑ ˈfʧõʃ ʃijɛ ˈroʒne dupɛˈrɛlɛ | ʦɔ ɲɛˈʤɛlã bʒijõ ˈʣvoni vziˈvajõʦ ˈlut na ˈmʃã]

[ˈfʃisʦi]
[ˈtɔ jɛ ˈnaʃa ˈʒamɲa ʒiˈjɛva tu ʒiˈliʒva ji pwɛzɔstaˈɲɛva ˈtutɑj | ɲɛ wɛdɛjˈʤɛva stõt ˈɲigdi]

[Zamknij]

Dialekt lędzki (lidzka mowa):

Spoiler

Zunka:
Ja jim z Lidzki.
Ja sie ùrodziła hawok, ji tak, jak jinny chco haw òstać, ji ja tygo pragne. Muj dum je malińki, podwurko ògrodzuny płotym. My mamy pastwisko, na chturym paso sie krowy – źrudło misa ji mlika. Niedaliko nasygo dumu znajduje sie řyka, nad jij břygamy spity je mostek, přez chtury mozna jiść na wturo strune. Na łukach je wiele ptakuw, motyle, ha nawyt nietopyře. Cysto widać jescybie polujucy na drobnijsy ptaki. Ludzi stud, so jinny niz òsoby pochodzucy zza midzy.
Myzcyna1:
Z nasygo pola my zbieramy zboza, z nich to piecymy chlib. Raz je lepij, raz je gořyj, w lasach mozna poluwać, coby zaspokojić głud. Ja sam nieraz był w òkolicnych lasach, coby muc zdobyć troche jedła na puźnij. Hań, kaj kuńcy sie cesta, pocyna sie pole susiaduw, ludzi niepřyjimnych. Ùny hodujo kunie. Mimo, ze my cysto so dla siebie wrogamy, w cizkich chwilach pomagamy jedyn drugimu, tak łatwij je přetrwać, niz kieby cłowik był cłowikowi wilkim.
Myzcyna1:
Dni mijajo powoli, głuwnie na pracy w mieście. Praca moja je niecizka, hale cysto słychać wykřykuwany polecynia ,,dej", ,,přynieś". Wracajucy do dumu, w chturym bytujo po dziś dzień stary tradycyje, ja wracam myślamy do dzieciństwa ji młodości. W dumu ja potykam mojo zunke, chtura jeko krawcowa wciuz syje ruzny duperele. Co niedziele bijo dzwuny, wzywajucy lud na mse.
Syćki:
To nasa zimia, my haw bytujimy, bytuwali, ji òstanimy hawok. Nieòdejdzimy stud nihdy.

[Zamknij]

IPA:

Spoiler

[ˈzuŋkä]
[ˈjä jim z ˈlʲiʦkʲi]
[ˈjä ɕɛ ˈwurɔʥiɫä ˈɦävɔg ji ˈtäg jäg ˈjinːɨ xʦɔ ɦäv ˈwɔstäʥ ji ˈjä tɨgɔ ˈprägnɛ | muj ˈdum jɛ ˈmälʲiɲkʲi ˈpɔdvurkɔ ˈwɔgrɔʣunɨ ˈpɫɔtɨm | ˈmɨ mämɨ ˈpästvʲiskɔ ˈnä xturɨm ˈpäsɔ ɕɛ ˈkrɔvɨ ˈʑrudɫɔ ˈmʲisä ˈji mlʲikä | ˈɲɛdälʲikɔ ˈnäsɨgɔ ˈdumu ˈznäjdujɛ ɕɛ ˈẓikä ˈnäd jij bẓɨgämɨ ˈspʲitɨ jɛ ˈmɔstɛk ˈpṣɛs xturɨ mɔznä ˈjiɕʨ ˈnä fturɔ ˈstrunɛ | ˈnä ɫukäɣ jɛ ˈvʲɛlʲɛ ˈptäkuv ˈmɔtɨlʲɛ ˈɦä nävɨd ˈɲɛtɔpɨẓɛ | ˈʦɨstɔ ˈvʲidäʥ ˈjɛsʦɨbʲɛ ˈpɔlʲujuʦɨ ˈnä drɔbɲijsɨ ˈptäkʲi | ˈlʲuʥi stut sɔ ˈjinːɨ ˈɲiz wɔsɔbɨ ˈpɔxɔʣuʦ ˈzːä mʲiʣɨ]

[ˈmɨsʦɨnä ˈpʲɛrsɨ]
[z ˈnäsɨgɔ ˈpɔlʲä mɨ ˈzbʲɛrämɨ ˈzbɔzä z ˈɲix tɔ ˈpʲɛʦɨmɨ ˈxlʲip | ˈräz jɛ ˈlʲɛpʲij ˈräz jɛ ˈgɔẓɨj v ˈlʲäsäɣ mɔznä ˈpɔlʲuväʨ ʦɔbɨ ˈzäspɔkɔjiʥ ˈgwut | ˈjä säm ˈɲɛ räz ˈbɨɫ v ˈwɔkɔlʲiʦnɨɣ ˈlʲäsäx ˈʦɔbɨ muʦ ˈzdɔbɨʨ ˈtrɔxɛ jɛdɫä ˈnä puʑɲij | ˈɦäɲ käj ˈkuɲʦɨ ɕɛ ˈʦɛstä ˈpɔʦɨnä ɕɛ ˈpʲɔlʲɛ ˈsuɕäduv ˈlʲuʥi ˈɲɛpṣɨjimnɨx | ˈwunɨ ˈɦɔdujɔ ˈkuɲɛ | ˈmʲimɔ zɛ mɨ ˈʦɨstɔ sɔ ˈdlä ɕɛbʲɛ ˈvrɔgämɨ f xvʲilʲäx ˈʨiskʲix ˈpɔmägämɨ jɛdɨn ˈdrugʲimu täg ˈwätvʲij jɛ ˈpṣɛtrväʨ ɲis kʲɛbɨ ˈʦɫɔvʲig bɨw ˈʦɫɔvʲikɔvʲi ˈvʲilʲkʲim]

[ˈmɨsʦɨnä ˈpʲɛrsɨ]
[dɲi ˈmʲijäjɔ ˈpɔvɔlʲi ˈgɫuvɲɛ ˈnä präʦɨ v ˈmʲɛɕʨɛ | ˈpräʦä mɔjä jɛ ˈɲɛʨiskä ɦälʲɛ ˈʦɨstɔ ˈsɫɨxäʥ ˈvɨkṣɨkuvänɨ ˈpɔlɛʦɛɲä ˈdɛj ˈpṣɨɲɛɕ | ˈvräʦäjuʦɨ ˈdɔ dumu f xturɨm ˈbɨtujɔ ˈpɔ ʥiʑ ʥiɲ ˈstärɨ ˈträdɨʦɨjɛ jä ˈvräʦäm ˈmɨɕlʲämɨ ˈdɔ ʥɛʨiɲstvä ji ˈmɫɔdɔɕʨi | v ˈdumu jä ˈpɔtɨkäm mɔjɔ ˈzuŋkɛ chturä jɛkɔ ˈkräfʦɔvä ˈfʨus sɨjɛ ˈruznɨ ˈdupɛrɛlʲɛ | ˈʦɔ ɲɛʤɛlʲɛ bʲijɔ ˈʣvunɨ ˈvzɨväjuʦɨ ˈlʲud ˈnä msɛ]

[ˈsɨʨkʲi]
[ˈtɔ ˈnäsä ˈʑimʲä ˈmɨ ɦäv ˈbɨtujimɨ, ˈbɨtuvälʲi ji ˈwɔstäɲimɨ ˈɦävɔk | ˈɲɛwɔdɛjʥimɨ stud ˈɲiɣdɨ]

[Zamknij]

Gdyby Henrykowi się chciało robić te tabelki porównawcze, podaje drobne zmiany, które wprowadziłem.

Spoiler

północnopolski:
kt- > kt-
chw- > f/š-

lędzki:
,,jestem" > jim
,,jesteś" > jeś
"jest" > je
-ąc > -ucy
kt- > cht
gd- > hd-
brak ń > j
wymowa n, ń jako [n], [ɲ] przed szczelinowymi
brak ubezdźwięczniania /v/ po sp. bezdźw.

[Zamknij]