słowiańskie

[spitygniew]

Bo może nigdy przed czeskim okresem nie funkcjonowała, albo nie funkcjonowała na tyle szeroko, żeby się zachować? Ślązacy nie sąsiadują z Łużyczanami - podobnie jak cały polski obszar językowy - od wielu, wielu wieków.

Z drugiej strony Meklemburgia była Polakom zawsze dalsza i geograficznie, i politycznie, a nieregarną asymilację (świadczącą o jakimś częstszym użyciu) dostała. Morał taki, że nie ma co szukaç w tym oczywistości.

[Widsið]

Bo może nigdy przed czeskim okresem nie funkcjonowała, albo nie funkcjonowała na tyle szeroko, żeby się zachować? Ślązacy nie sąsiadują z Łużyczanami - podobnie jak cały polski obszar językowy - od wielu, wielu wieków.

Z drugiej strony Meklemburgia była Polakom zawsze dalsza i geograficznie, i politycznie, a nieregarną asymilację (świadczącą o jakimś częstszym użyciu) dostała. Morał taki, że nie ma co szukaç w tym oczywistości.

Meklemburgia miała tego farta, że inaczej niż Łużyce, bardzo długo cieszyła się właśnie polityczną odrębnością.

[Wedyowisz]

O, olewający palatalizację progresywną sufiks -ика jest też w literackim rosyjskim. Nie przypominam sobie, żebym zwrócił uwagę na to wcześniej. Dziwnie to brzmi — земляника, брусника....

[Henryk Pruthenia]

Балто-славянские исследования (1972–2014)

[Wedyowisz]

Znacie jakieś słowiańskie wyrazy z wahaniem -o ~ -∅ (czyli -o i -ъ w prajęzyku, o ile oba warianty istniały już wtedy) w wygłosie (ze zmianą rodzaju gram. lub bez niej), typu dziw : dziwo, cud : cudo, piekło : scs пьцълъ, jarzmo : scs. ꙗрьмъ, Zbyszek : Zbyszko? Będę wdzięczny za przykłady (wszystkich zdrobnień imion nie wypisujcie, raczej chodzi mi o rzecz. pospolite, super jeśli osobowe ).

[Feles]

Znacie jakieś słowiańskie wyrazy z wahaniem -o ~ -∅ (czyli -o i -ъ w prajęzyku, o ile oba warianty istniały już wtedy) w wygłosie (ze zmianą rodzaju gram. lub bez niej), typu dziw : dziwo, cud : cudo, piekło : scs пьцълъ, jarzmo : scs. ꙗрьмъ, Zbyszek : Zbyszko? Będę wdzięczny za przykłady (wszystkich zdrobnień imion nie wypisujcie, raczej chodzi mi o rzecz. pospolite, super jeśli osobowe ).

Nie wiem, czy ontop, ale coś takiego podziało się chyba już na linii PIE → PBSl.

[Wedyowisz]

Znacie jakieś słowiańskie wyrazy z wahaniem -o ~ -∅ (czyli -o i -ъ w prajęzyku, o ile oba warianty istniały już wtedy) w wygłosie (ze zmianą rodzaju gram. lub bez niej), typu dziw : dziwo, cud : cudo, piekło : scs пьцълъ, jarzmo : scs. ꙗрьмъ, Zbyszek : Zbyszko? Będę wdzięczny za przykłady (wszystkich zdrobnień imion nie wypisujcie, raczej chodzi mi o rzecz. pospolite, super jeśli osobowe ).

Nie wiem, czy ontop, ale coś takiego podziało się chyba już na linii PIE → PBSl.

Jeśli chodzi o te historie z -ъ i -o we wczesnym prasł. i przejście neutrów do rodz. męskiego, mam silne przeczucie, że chodzi tu o redukcję uzależnioną od akcentu. Neutra przeszły w masculina, bo stały się podobne do nich na skutek redukcji w ostatniej sylabie. Ale nie umiem tego szczegółowo wyjaśnić.

EDIT: i to samo sugeruje zlinkowany na ZBB artykuł. Ura!

[spitygniew]

Kiedyś pomyślałem w żarcie, że "kwestia akcentuacji" to slawistyczny odpowiednik "funkcji kultowej" w archeologii... A poważnie, to powinno być proste do podważenia, porównując zmiany rodzaju w porównaniu z innymi gałęziami ie. z typem akcentuacyjnym.

[Obcy]

Jeśli chodzi o te historie z -ъ i -o we wczesnym prasł. i przejście neutrów do rodz. męskiego, mam silne przeczucie, że chodzi tu o redukcję uzależnioną od akcentu. Neutra przeszły w masculina, bo stały się podobne do nich na skutek redukcji w ostatniej sylabie. Ale nie umiem tego szczegółowo wyjaśnić.

Tak, to samo sugeruje artykuł pana Carrasquera Vidala. Akcent oksytoniczny (jeszcze przed cofnięciem związanym z prawem Hirta) powodował utrzymywanie się *-a > *-o, natomiast rzeczowniki barytoniczne wahają się między *-a > *-o a *-aN > *-ъ, zwłaszcza w paradygmatach a i c. Z kolei w przypadku paradygmatu b rzeczowniki barytoniczne prawie zawsze dawały rodzaj męski (chociaż mogła zostać nijaka liczba mnoga *-ā > *-a).

A oto przykłady wahań: lyko ~ lykъ, olovo ~ olovъ, ezero ~ ezerъ, tylo ~ tylъ.

[Wedyowisz]

A oto przykłady wahań: lyko ~ lykъ, olovo ~ olovъ, ezero ~ ezerъ, tylo ~ tylъ.

Dzięki za przykłady!

[Ліцьвін]

Skąd pochodzi -й na końcu męskich przymiotników w rosyjskim np. русский i czy jest wymawiane?
W staroruskim na końcu był tylko twardy jer np. рѹсьскъ. Mam rozumieć, że język się z czasem utrudnił (co byłoby dziwne z racji, że zwykle się upraszcza)?

[Caraig]

Skąd pochodzi -й na końcu męskich przymiotników w rosyjskim np. русский i czy jest wymawiane?
W staroruskim na końcu był tylko twardy jer np. рѹсьскъ. Mam rozumieć, że język się z czasem utrudnił (co byłoby dziwne z racji, że zwykle się upraszcza)?

Zgaduję, że to pochodzi od określonej formy przymiotnika z prasłowiańskiego, jak np. tutaj

[Icefał]

Proto-Slavic had developed a distinction between "indefinite" and "definite" adjective inflection, much like Germanic strong and weak inflection. The definite inflection was used to refer to specific or known entities, similar to the use of the definite article "the" in English, while the indefinite inflection was unspecific or referred to unknown or arbitrary entities, like the English indefinite article "a". The indefinite inflection was identical to the inflection of o- and a-stem nouns, while the definite inflection was formed by suffixing the relative/anaphoric pronoun *jь to the end of the normal inflectional endings. Both the adjective and the suffixed pronoun were presumably declined as separate words originally, but already within Proto-Slavic they had become contracted and fused to some extent.

[poloniok]

Czy w innych językach/gwarach słowiańskich istnieje przekształcenie nosówek (prasłowiańskich) w Vn lub Vm (tak jak w Śląskim, np. dziynki, sóm)?

[Pluur]

Rzekomo w jakihś zapyziałych wsiach obszaru bułgaro-macedońskiego.