Język wigierski

[Toivo]

Nadeszła drobna reforma języka znanego dawniej jako Verñelma (lub Mój Conlang Ugrofiński).

Zmiana nazwy: Poprzednia nazwa była reliktem przeszłości i od dawna mi się nie podobała. Nowy pomysł dał mi okazję do rozbudowania trochę tła języka w "prawdziwym świecie". O nazwie można poczytać na wiki.

Reforma ortografii: Od teraz, /ts/ jest zapisywane jako "c" (wcześniej: "ç"), a /k/ jako "k" (wcześniej: "c"). Stwierdziłem, że romańska ortografia po tej stronie Bałtyku byłaby zbyt nieprawdopodobna, poza tym nowa wcale nie wygląda gorzej. Zostawiłem natomiast "ñ" - nie chcę go zastępować przez "ń", żeby nie myliło się z akutem używanym do oznaczania akcentu.

Nowy fonem: Wprowadziłem nowy fonem: /h/. Powstało ono z lenicji puf. /š/ między samogłoskami/sonantami (np. vàha "mało" < *vaša). Natomiast /š/ w pozostałych pozycjach (np. w nagłosie) nie uległo lenicji i w wigierskim dało "x" /ɧ/, np. xiure "mysz" < *šiŋere. Dalszym źródłem /h/, także w nagłosie, będą zapożyczenia (np. germańskie).

Zmiany w słownictwie: Mają uczynić język bardziej "bałtyckofińskim". Np. słowo na język, to od dziś kel (wcześniej: ñelma). Będzie jeszcze kilka zmian w tym stylu, w ogóle niedługo uzupełnię słownik na wiki.

EDIT: Dzisiaj kolejna duża aktualizacja. Opisałem sporo składni i zaktualizowałem słownik, który liczy już 145 elementów (i będzie rósł, bo jeszcze trochę mam do wrzucenia).

Co do składni, parę ciekawostek (pisanych na szybko, bo muszę spadać na zajęcia):
- konstrukcja posesywna w stylu "dziewczynie jej ojciec" występuje w językach naturalnych (np. w potocznym niemieckim i niderlandzkim)
- to, że agens w stronie biernej jest w celowniku, również wynika z konstrukcji posesywnej: zdanie "książka jest czytana przez chłopca" dosłowniej znaczy "chłopiec ma książkę czytaną", a czasownik "mieć" jest wyrażany właśnie w ten sposób (brak czasownika, posiadacz w celowniku)

[Toivo]

Kolejna duża aktualizacja na wiki - przenoszę to, co dotychczas prezentowałem na forum: gramatyka historyczna i teksty. Język osiągnął już w miarę stabilny poziom i posiada rozwiniętą gramatykę, myślę, że teraz będę się koncentrował na tłumaczeniu tekstów i wzbogacaniu słownictwa. Ciekaw jestem waszych komentarzy.

[Toivo]

Artykuł na wiki można uznać za skończony. Opisałem słowotwórstwo i brakujące akapity w podrozdziale "Składnia->Zdania złożone". Jak uważacie - czy taki opis języka jest wyczerpujący, czy czegoś brakuje? Czy jest zrozumiały? (szczególnie przykłady z glosami) Oczywiście artykuł będzie dalej rozwijany i aktualizowany, skończony jest w tym sensie, że są wszystkie zaplanowane rozdziały.

Dzisiaj jeszcze zaktualizuję słownik o wszystkie słowa, które pojawiły się w dziale "Tłumaczenia", a w najbliższym czasie zajmę się historycznym opisem morfologii i tłumaczeniami tekstów.

Co do składni, to zamiast bawić się w jakieś nierealistyczne nad Wigrami bzdety typu ergatywność, wprowadziłem dużo małych "smaczków" - np. konstrukcja posesywna, konstrukcje imiesłowowe i bezokolicznikowe zamiast zdań podrzędnych itd. (niektóre obecne w fińskim, ale mało rozpowszechnione, w wigierskim standard), co mam nadzieję czyni budowę zdania wystarczająco zakręconą.

[Toivo]

Napisałem drobny skrypt, który generuje kilka statystyk ze słownika wigierskiego. Cieszy mnie rozkład niektórych cech, które powinny być w równowadze (rodzaj męski:żeński, tony) i to, że odsetek rodzimego słownictwa wyniósł aż 80%.

Skrypt w załączniku (pisany dosyć brudno i szybko, dzieło niedzielnego popołudnia). Jeśli ktoś ma słownik w podobnym formacie (wiki), to może po paru modyfikacjach (w wolnej chwili mogę pomóc) będzie się dało wykorzystać.

[Widsið]

Chętnie bym zobaczył jakiś ładnie zglossowany element współczesnej literatury w tym języku, o ile oczywiście masz ochotę i czas to tłumaczyć.

[Toivo]

Ochotę mam, z czasem gorzej (magisterkę właśnie piszę), ale to w każdym razie dobry pomysł, dodam na listę do zrobienia

[Toivo]

Jako że wreszcie dorobiłem się mikrofonu, wrzuciłem nagranie bajki o owcy o koniach po wigiersku. Starałem się w nim uwidocznić akcent toniczny, więc czasem jest trochę przesadzony. Niestety nie mam doświadczenia w nagrywaniu głosu, co pewnie słychać.

[Noqa]

Brzmi to przekozacko.

[CookieMonster93]

Zgadzam się z Noqą. Jak dla mnie to nie brzmi jak przesadzone, choć odrobinę tak, jakby było recytowane. Super ;-)

[Feles]

Brzmieniem przypomina bardzo języki Europy południowo-wschodniej — to przychodzi mi na myśl, gdy tego słucham.

[Toivo]

Hm, grecki? Może przez dużo /ɣ/?

[Feles]

Trochę jak grecki, ale nie grecki: nie te sybilanty. (Choć może słuchałem złego greckiego i teraz mam jakieś skrzywienie?)
Raczej południowosłowiańskie, włoski — duże nagromadzenie przednich samogłosek i glajdów przy prostej fonetyce i braku palatalizacji. Może, gdyby palatalizował spółgłoski, bardziej by uchodził bałtycko?

(I w ogóle uznanie ode mnie za taką recytację.)

[Jątrzeniot]

Włoski, południowosłowiańskie? Naah. Dla mnie brzmi dokładnie tak, jak można się spodziewać czytając założenia tego konlangu. Czyli jak fiński, tylko że z tonami, bez iloczasu i akcentu inicjalnego. Noo i z paroma obcymi fińskiemu fonemami. Tak czy siak efekt jest całkiem przyjemny dla ucha.

[Toivo]

Wigierski przeszedł drobną reformę:

1. Fonem /ʃ/ będzie od teraz zapisywany jako <š> (wcześniej: <x>). Tym samym ortografia upodabnia się do bałtyckiej i pozbywam się ostatnich resztek "elfich"/romańskich naleciałości.

2. Końcówka celownika rozwinęła się jednak we wszystkich deklinacjach z *-j. Stąd np. vêr "krew" - Dat. Sg. véri, Dat. Pl. verjî (zamiast wcześniejszego verén, verîn).

3. Sufiks posesywny 3. osoby ustabilizował się po wielu zmianach jako -he. Przy dodawaniu go do słów zakończonych na -s następuje wymiana "s" na "š" i wypadnięcie "h", np.:
ica "ojciec" - icahe "jego/jej/ich ojciec"
icas "ojca" (biernik) - icaše "jego/jej/ich ojca" (zamiast: *icashe)

Czyli drobne zmiany, które pewnie nikogo nie interesują, ale przy okazji zwracam uwagę, że język jeszcze żyje i na wiki od czasu do czasu pojawiają się aktualizacje

[Lukas]

Fonem /ʃ/ będzie od teraz zapisywany jako <š> (wcześniej: <x>).

To super wreszcie zmiana pisowni na bardziej intuicyjną dla Polaka.