Już od dłuższego czasu zastanawiałem się nad stworzeniem języka mieszając język polski oraz esperanto, tak aby stworzyć język słowiańsko-romański.
Trzy podstawowe zasady:
- nie ma podwójnego zaprzeczenia.
- każdy wyraz czyta się tak jak się pisze.
- akcent pada zawsze na przedostatnią sylabę
1. Alfabet:
a , a~ (francuskie nosowe a), b, c, cx [cz], d, e, e~ (francuskie nosowe e), f, g, gx [dż], h, i*, j, jx [ż], k, l, m, n, o, o~ (francuskie nosowe o), p, r, s, sx [sz], t, u, u~ (francuskie nosowe u), ux (u niezgłoskotwórcze), v [v], y, z
Litery, których nie opisałem czytamy tak samo jak w j.polskim.
*Jeżeli po i występuje samogłoska, to między i a samogłoską wymawiamy j, np. radio [radijo lub radi-o]
2. Logika językowa:
W języku polskim czasami używamy nielogicznych form, np. jestem, ale nie ma mnie; drzwi są otwarte, ale drzwi są zamknięte, rękawiczka, ale skarpeta. W tym języku natomiast postaram się o jak największą logikę:
- mo jestas - (dosł. ja jestem) – jestem; mo ne jestas (dosł. ja nie jestem) – nie ma mnie
- drio jestas odvarita [dosł. drzwi (zastosowałem l.pojedynczą) jest odwarty] – drzwi są otwarte; drio jestas dovarita (dosł. drzwi jest dowarty) – drzwi są zamknięte
- re~kavicxo – rękawiczka, nogavicxo – skarpeta
- re~kavo – rękaw, nogavo – nogawka
3.Formy grzecznościowe
Viton! - Cześć! (na powitanie)/Witaj!
Paon! - Cześć! (na pożegnanie)/ Żegnaj!/ Pa!
Dobran dion! - Dzień dobry!
Ku revigxi! - Do widzenia!
Dobran vecxeron! - Dobry wieczór!
Dobran nocon! - Dobranoc!
Pardonon! – Przepraszam!
Prosxon! – Proszę!
Gxe~kon! – Dziękuję!
Zdrove! – Na zdrowie!
4. Nie ma rodzajników ani przedimków. Każdy rzeczownik (oprócz rzeczowników określających ludzi) jest rodzaju nijakiego. Każdy rzeczownik ma końcówkę o. Każdy przymiotnik ma końcówkę a. Liczbę mnogą tworzy się przez dodanie końcówki j. Jest pięć przypadków:
- nominativo (mianownik) – mianownik; także jeżeli ktoś jest czymś/kimś; oraz funkcja wołacza
- genitivo (dopełniacz) - gdy ktoś/coś jest czyjeś, do wyrażania zależności między dwoma rzeczownikami
- dativo (celownik) – celownik
- akuzativo (biernik) – biernik
- instrumentalo (narzędnik) – gdy coś robimy za pomocą czegoś
Tworzenie przypadków:
l.pojedyncza:
uxadna hundo – ładny pies
- nominativo: uxadna hundo
- genitivo: de uxadna hundo
- dativo: ku uxadna hundo
- akuzativo: uxadnan hundon
- instrumentalo: per uxadna hundo
l.mnoga:
- nominativo: uxadnaj hundoj
- genitivo: de uxadnaj hundoj
- dativo: ku uxadnaj hundoj
- akuzativo: uxadnajn hundojn
- instrumentalo: per uxadnaj hundoj
Te trzy wyżej wymienione przyimki mają także własne znaczenia:
de – od, z
ku – (dosł. ku) do
per – przez, za pomocą
W połączeniu z innymi przyimkami używamy nominativ.
Gdy idziemy/jedziemy gdzieś możemy użyć dativ lub akuzativ, np:
Jedziemy do Warszawy:
Moj jehas ku Varsxavo. (dosł. My jedziemy ku Warszawie)
lub
Moj jehas Varsxavon. (dosł. My jedziemy Warszawę)
Stopniowanie przymiotników:
- stopień wyższy: przedrostek sxy (bardziej/więcej)
- stopień najwyższy: przedrostek: naj (najbardziej/najwięcej)
- nyjx – niż
Komputero jestas sxy bona nyjx televizo.
Komputer jest lepszy od telewizora.
5. Liczebniki główne nie odmieniają się:
- jed – 1
- dva – 2
- tri – 3
- cxvar – 4
- piat – 5
- sxest – 6
- sxed – 7
- os – 8
- dev – 9
- dek – 10
- set – 100
- tys - 1000
6. Zaimki osobowe:
nominativo:
- mo – ja
- vo – ty
- lo – on
- sxo – ona
- gxo – ono
- moj – my
- voj – wy
- gxoj – one, oni
- Gxoj – Pan, Pani, Państwo
akuzativo:
mon, von, lon, sxon, gxon, mojn, vojn, gxojn, Gxojn
Zaimki dzierżawcze:
- ma – mój
- va – twój
- la – jego
- sxa – jej
- gxa – jego
- maj – nasz
- vaj – wasz
- gxaj – ich
- Gxaj – Pana, Pani, Państwa
7. Czasownik nie odmienia się przez osoby.
Bezokolicznik: i
Czas teraźniejszy: as
Czas przeszły: is
Czas przyszły: os
Tryb przypuszczający: us
Tryb rozkazujący: u
sxedli – iść
mo sxedlas – idę
mo sxedlis – szedłem
mo sxedlos – pójdę
mo sxedlus – poszedłbym
vo sxedlu! – idź!
8. Przysłówki są zakończone na e:
uxadne – ładnie
bone - dobrze
Jeżeli macie jakieś pytania lub propozycje, piszcie.
Mo vedas. Ma je~zyko jestas jed poko gxivna. Mo hceis robi eksperimenton et vidi jake bjximos hibrido pola et esperanta.
Tłum.
Wiem. Mój język jest trochę dziwny. Chciałem zrobić eksperyment i zobaczyć jak będzie brzmieć połączenie polskiego i esperanta.
Cytat: Ghoster w Czerwiec 16, 2012, 21:51:41
Езу Хрыстэ пренайсьвѩтшы. :ó
(В огөле то усуньте тэн пост, бо хыба веле не вноси до тэмату.)
Hahaha.
A mnie się podoba, choć według mienia końcówki znikąd wzięte... gdyby miałe słowiańskie pochodzenie, a cały konlang był wzorowany na natlnag to było by lepiéj... Dużo lepiéj... !
Cytat: Ghoster w Czerwiec 16, 2012, 21:51:41
Езу Хрыстэ пренайсьвѩтшы. :ó
(В огөле то усуньте тэн пост, бо хыба веле не вноси до тэмату.)
no tak, można się było spodziewać takiego odzewu. ;)
esperanta to tu się za bardzo nie lubi.
Cytat: shindo w Czerwiec 16, 2012, 21:45:00
drzwi są otwarte, ale drzwi są zamknięte,
trochę mi zajęło, zanim zrozumiałem, co w tym nielogicznego. ;)
BTW, nie byłoby wygodniej zastosować esperanckie "mal" zamiast "od"/"do"?
Cytat: shindo w Czerwiec 16, 2012, 21:45:00
- stopień wyższy: przedrostek sxy (bardziej/więcej)
- stopień najwyższy: przedrostek: naj (najbardziej/najwięcej)
to wyabstrahowanie "sxy" w osobny wyraz też ciekawe.
Cytat: shindo w Czerwiec 16, 2012, 21:45:00
- mo – ja
- vo – ty
- lo – on
- sxo – ona
- gxo – ono
- moj – my
- voj – wy
- gxoj – one, oni
- Gxoj – Pan, Pani, Państwo
to jest akurat dobre, w E-o brakuje mi tej symetrii w zaimkach.
tylko nie wiem, czemu nie przewidujesz w takim razie zaimków "loj" i "sxoj"...
Połączenie esperanto + polski = mieszanka elegancji z kiczem, cokolwiek to kurwa znaczy.
Pruthenia ma racje. Mogłoby być tutaj trochę więcej słowiańskiego.
Niektóre słowa mi się podobają :D O.
CytatЕзу
Ежуу, Ежуу! : DDD
[...........]
Stójcie... kto to w ogóle pisze? :D:D:D:D:D
Myślałem, że to jakiś forumowicz dla jaj napisał, a tu ktoś nowy... A to niespodzianeka...
Słowiańsko-romański przez zmieszanie esperanta z polskim? Awangardowo!
Zresztą Zamenhof niczego wielce odmiennego nie zrobił. Powiedziałbym nawet, że zrobił dokładnie to samo, tylko ze słownictwem romańsko-germańskim.
Mod: Usuwam posty poza tematem.
Mo hceis krei vysa pola, sed mo mysxlis, ke vysa pola jestus malsensa je~zyko. Mo preferis krei gxon. Gxo jestas ma jeda plana je~zyko. Sxy frue mo mais kelkajn projektojn, sed mo eljxutis gxojn (vajx* jestis malkvazauxaj).
Tłum.
Chciałem stworzyć wysokopolski, ale uznałem, że wysokopolski byłby bezsensownym językiem. Wolałem stworzyć to (zesperantyzowany polski). To jest mój pierwszy język sztuczny. Wcześniej miałem kilka projektów, ale je wyrzuciłem (bo były nieudane).
*vajx - bo, gdyż, ponieważ
(powstało od skrócenia "ponieważ")
Ale to nie jest język sztuczny.
Ogólnie to mi się podoba, tylko te słowa...
Mieszanka łacinopochodnych form deklinacji z polskimi słowami całkiem ciekawie wygląda.
Miejscami ten język naiwny, ale wygląda całkiem ciekawie.
Czemu taka końcówka dla czasowników -as? Skoro nie ma koniugacji to czemu ma służyć końcówka?
Brawo za wynalezienie koła slovio.
Ojcze nasz:
Maj patro jestintas en cxielo,
va namo jestu sxve~ta,
va krolujo sxedlu,
va volo jestu taka na mundo, jaka en cxielo,
daju gxisxaux al moj majn vsxedia hlebo,
et bacxu al moj majn malbonajn robojn, jake moj bacxas
al maj malpsxyjateloj;
et ne kusu mojn,
sed hronu je sxatano.
Tłum. dosłowne:
Nasz ojcze będący w niebie,
twoje imię niech będzie święte,
twoje królestwo niech przyjdzie,
twoja wola niech będzie taka na ziemi, jaka w niebie,
daj dzisiaj nam nasz powszedni chleb,
i przebacz nam nasze złe uczynki, jak przebaczamy
naszym wrogom,
i nie kuś nas,
ale chroń od szatana.
Cytat: Noqa w Czerwiec 17, 2012, 13:16:59Czemu taka końcówka dla czasowników -as? Skoro nie ma koniugacji to czemu ma służyć końcówka?
O to pytaj Zamenhofa.
Chyba temu żeby łatwiej było odróżnić części mowy. Może miał jakieś przykre doświadczenia z angielskim (buffalo buffalo etc.).
no ale jak to czemu? żeby wskazywać na czas teraźniejszy...
myślałem, że to oczywiste...
OK, nie doczytałem.