Język protowroblicki
[/b]
Język protowroblicki jest językiem początkowym (pierwotnym) dla całej rodziny języków.
Alfabet:Spoiler
A a [a]
ä [a:] [długie a]
B b /b/
C c [c]
Č č [ʧ] [cz]
D d [d]
E e [e]
ë [e:] [długie e]
F f [f]
G g [g]
H h [h]
Ƕ ƕ [h:]
I i /i/
K k [k]
L l [l]
M m [m]
N n [n]
Ň ň [ɲ] [ń]
O o
ö [o:] [długie o]
P p [p]
R r [r]
S s /s/
Š š [ʃ] [sz]
T t [t]
U u /u/
Ü ü [u:]
Y y [w] [ł]
ÿ [długie a]
W w [v]
Z z [z]
Ž ž [ʒ] [ż]
Ď ď [ʤ] [dż]
Yy z racji wymowy traktowana jest jako spółgłoska.[/size]
Z dużej litery piszemy pierwszy wyraz zdania,i imiona męskie i Bzigƕo (Bóg),
Sylaby:
CC(C)V
C – dowolna spółgłoska,
V – dowolna samogłoska,
W nawiasie zbiory głosek lub elementy opcjonalne
Dwie takie takie same litery nie mogą być w jednej sylabie z wyjątkiem: ll, mm.
Wyjątek stanowi nazwa języka: protowroblicki
Czasowniki:
Bezokolicznik:
Końcówka: (C)CbV, (C)CdV, (C)CfV, (C)CgV, (C)CkV, (C)ClV, (C)CnV, (C)CpV
C – dowolna spółgłoska,
V – dowolna samogłoska,
W nawiasie zbiory głosek lub elementy opcjonalne
Czas przeszły
Słowo poprzedzające: drobra
Czas zaprzeszły
Słowo poprzedzające: drigso
Czas przyszły
Słowo poprzedzające: kwocfe
Czas zaprzyszły
Słowo poprzedzające: krigdu
Czas boski:
Słowo poprzedzające: blibli
Czas przeszły - drobra bfirdi (pisałem)
Czas zaprzeszły - drigso bfirdi (napisałem)
Czas przyszły - kwocfe bfidri (napiszę)
Czas zaprzyszły - krigdu bfirdi (zamierzam napisać)
Czas boski odnosi się wyłącznie blibli bzigƕo (wierzyć Bóga) i tylko to występuje tym czasie.
blibli - wiara
Bzigƕo - Bóg
Odmiana czasownika:
Liczba pojedyncza:
Końcówka→ osoba↓ | (C)CbV | (C)CfV | (C)CgV | (C)CkV | (C)ClV | (C)CnV | (C)CpV |
bla(ja) | (C)CdV | (C)CsV | (C)CrV | (C)CtV | (C)CcV | (C)CmV | (C)CrV |
pla (ty) | (C)CdV | (C)CsV | (C)CrV | (C)CtV | (C)CcV | (C)CmV | (C)CrV |
ksa/csa/wza (on/ona/ono) | (C)CdbV | (C)CfsV | (C)CgrV | (C)CktV | (C)ClcV | (C)CnmV |
[td(]C)CprV[/td]
[/tr]
[/table]
Liczba podwójna, mnoga, za mnoga:
Końcówka→ osoba↓ | (C)CbV | (C)CfV | (C)CgV | (C)CkV | (C)ClV | (C)CnV | (C)CpV |
bli(my) | (C)CdV | (C)CsV | (C)CrV | (C)CtV | (C)CcV | (C)CmV | (C)CrV |
plu (wy) | (C)CdV | (C)CsV | (C)CrV | (C)CtV | (C)CcV | (C)CmV | (C)CrV |
wse/cku (oni/one) | (C)CdbV | (C)CfsV | (C)CgrV | (C)CktV | ClcV | (C)CnmV | (C)CprV |
wyjątek:
Pritsupki - pracować
bzen (bezokolicznik) | pritsupki |
bla | pritsupko |
pritsupli | bla |
ksa/csa/wza | pritlsupla |
bli | pritsupke |
pritsupsi | bla |
wse//cku | pritsupka |
Liczba podwójna - przed czasownikiem słowo: gso
mnoga - przed czasownikiem słowo: bro
za mnoga (zapożyczona z jednego z tutejszych contlangów)- przed czasownikiem słowo: wke
liczba ułomna - przed bezokolicznikiem słowo: wkenke
liczbę za mnogą używa się jak się mówi, że czegoś jest za dużo.
liczba ułomna odnosi się do połowy czegoś (połowa mnie, połowa nas itp).
Rzeczownik:
Zawsze kończy się na samogłoskę.
Rodzaj:
Martwy – dto – odnosi się do budowli, przedmiotów i reszty,
Uduchowiony – zco – odnosi się do zwierząt,
Człowieczy żeński – nso – odnosi się do kobiet i dzieci,
Człowieczy męski – gwasdo – odnosi się do mężczyzn.
Odmiana rzeczownika :
rodzaj→ Przypadek↓ | dto | zco | nso | gwasdo |
1. zbe (mianownik) - kto? co? | - (C)CCi | - (C)CCe | - (C)CCo | - (C)CCu |
2. zce - kogo? czego? co? w kogo? w co? dokąd? | na końcu mianownika dodaje się: dci | na końcu mianownika dodaje się: dce | na końcu mianownika dodaje się: dco | na końcu mianownika dodaje się: dcu |
3. zde - bez kogo? bez czego? | na końcu mianownika dodaje się: dpi | na końcu mianownika dodaje się: dpe | na końcu mianownika dodaje się: dpo | na końcu mianownika dodaje się: dpu |
4. zfe - jak kto? Jak co? | na końcu mianownika dodaje się: dri | na końcu mianownika dodaje się: dre | na końcu mianownika dodaje się: dro | na końcu mianownika dodaje się: dru |
5. zge - od czego? od kogo? od strony czego? od strony kogo? od kogo? od czego? skąd? | na końcu mianownika dodaje się: dsi | na końcu mianownika dodaje się: dse | na końcu mianownika dodaje się: dso | na końcu mianownika dodaje się: dsu |
6. zhe - ku czemu? ku komu?, w stronę czego? w stronę kogo? w kogo? w co? dokąd? | na końcu mianownika dodaje się: dti | na końcu mianownika dodaje się: dte | na końcu mianownika dodaje się: dto | na końcu mianownika dodaje się: dtu |
7. zke - z czym? z kim? w kogo? w co? dokąd? | na końcu mianownika dodaje się: dwi | na końcu mianownika dodaje się: dwe | na końcu mianownika dodaje się: dwo | na końcu mianownika dodaje się: dwu |
8. zle - w czym? z kim? gdzie? z czego? z powierzchni czego? na kim? na czym? gdzie? znad (od) kogo? czego? skąd? | na końcu mianownika dodaje się: dzi | na końcu mianownika dodaje się: dze | na końcu mianownika dodaje się: dzo | na końcu mianownika dodaje się: dzu |
9. zme - jak? którędy? | na końcu mianownika dodaje się: bci | na końcu mianownika dodaje się: bce | na końcu mianownika dodaje się: bco | na końcu mianownika dodaje się: bcu |
10. zne - z powodu czego? z powodu kogo? dla czego? dla kogo? po co?, o co? | na końcu mianownika dodaje się: bdi | na końcu mianownika dodaje się: bde | na końcu mianownika dodaje się: bdio | na końcu mianownika dodaje się: bdu |
11. zpe - na kogo? na co? | na końcu mianownika dodaje się: dbi | na końcu mianownika dodaje się: dbe | na końcu mianownika dodaje się: dbo | na końcu mianownika dodaje się: dbu |
12. zre - jak? kim? czym? | na końcu mianownika dodaje się: bgi | na końcu mianownika dodaje się: bge | na końcu mianownika dodaje się: bgo | na końcu mianownika dodaje się: bgu |
13. zse - z powodu czego?, dla czego?, po co?, o co? | na końcu mianownika dodaje się: bfi | na końcu mianownika dodaje się: bfe | na końcu mianownika dodaje się: bfo | na końcu mianownika dodaje się: bfu |
14. zte - czyj? | na końcu mianownika dodaje się: pli | na końcu mianownika dodaje się: pli | na końcu mianownika dodaje się: pli | na końcu mianownika dodaje się: plu |
15. zwe - pozostałe | na końcu mianownika dodaje się: cfi | na końcu mianownika dodaje się: cfe | na końcu mianownika dodaje się: cfo | na końcu mianownika dodaje się: cfu |
Jest jeszcze przypadek wrotyommo odpowiadający Polskiemu wołaczowi Powstaje poprzez wstawienie przed mianownikiem słówka bnitnä.
W mianowniku ostatnia sylaba nie może zawierać litery b i d.
Osoba + orzeczenie (czasownik) + okolicznik/i (określenie/-nia orzeczenia) +podmiot (rzeczownik) + + przydawka/ki (określenie podmiotu) + dopełnienie (określenie/-nia osoby i podmiotu) + przydawka/ki (określenie dopełnienia).
Osoba jest obowiązkowa w zdaniu i może pełnić rolę podmiotu. Niema podmiotu domyślnego.
Zdanie pytające powstaje poprzez dodanie po osobie wyrazu słowa pytającego
Zdanie przeczące poprzez dodanie słowa: brde przed osobą (w znaczeniu nie ta osoba) i/lub brde przed orzeczeniem (zaprzecza orzeczeniu).
Zdanie potwierdzające poprzez dodanie słowa: smnimi przed osobą (w znaczeniu tak osoba (np. ty)...
W języku protowrobickim zawsze podaje się rta (imię) + mmaku (imię ojca lub imę męża dla zamężnych kobiet z końcówką pru lub cwu dla imienia męża) i ewentualnie pritlilkowlimnu (nazwisko)