Tak w sumie, to dlaczego ta lista jest inna dla każdej rodziny językowej?
Ponieważ te słówka, choć przedstawiają głównie podstawową leksykę, dobierane były także pod klucz co ciekawszych możliwych przemian głoskowych. I tak na przykład Bóg w słowiańskich jest dość stabilny, a Deus w romańskich daje ciekawe wariacje, które można porównać.
Dla słowiańskich leksyka została dobrana jak najbardziej pod jery, TorTy, jacie, nagłosowr ą, o, e, a w łacinie pod długość samogłosek, los VCV, zbitek, wygłosowych nosówek, dla germańskich długie samogłoski i jotacja, zbitki, dyftongi, a dla celtyckich długie, los VCV, CC, nC. Wyjątkiem jest sekcja PIE, gdzie wybrałem najbardziej stabilną leksykę.
A więc możemy porównać podstawową leksykę i jednocześnie mieć pełny wgląd w najbardziej powszechne przemiany głoskowe.
Daje nam to też możliwość poszukania nowych pomysłów, np. gdybyś kiedyś chciał zrobić dajmy na to germlanga, to byś mógł przyjrzeć się temu, co można zmienić, przekształcić, i jaki efekt chce się osiągnąć.
