Polskie Forum Językowe
Językotwórstwo (conlanging) i światy => Conlangi: a priori => Wątek zaczęty przez: Vilène w Lipiec 11, 2012, 23:57:18
-
Taaa, znowu się wziąłem za robienie kolejnego wcielenia mojego personallangu. Alfabet i wymowa:
a b c d e f g h i j k l λ m n p s t u w x y z
[ɑ b c d ɛ f g x i j k l ʎ m n p s t u w ç y ɟ]
Struktura sylaby to: (C₁)(C₂)V(C₃), gdzie:
C₁ = dowolna spółgłoska
C₂ = [w j], zapisywane jako u i
V = dowolna samogłoska
C₃ = bezdźwięczna zwarta, sonant, lub [ŋ] zapisywane jako g
Obowiązuje także kilka zakazów fonotaktycznych:
1. Jeżeli C₁ = [w] lub [j], bądź ta pozycja jest pusta, to w C₂ nie może być nic.
2. Jeżeli V = [i], to ani w C₁, ani w C₂ nie może być [j].
3. Jeżeli V = [u] lub [y], to ani w C₁, ani w C₂ nie może być [w].
4. C₂ i C₃ nie mogą być takie same.
Jeżeli nie ma ani C₁ ani C₂, to w ortografii przed samogłoską znajdującą się na początku sylaby stawia się symbol protetyczny:
1. w przed u oraz y.
2. j przed i.
3. Apostrof przed a oraz e, ale tylko w środku słowa.
Żeby nie było tak łatwo, każda samogłoska może przyjmować trzy tony:
- średni, zapisywany: a e i u y
- wysoki, zapisywany: â ê î û ŷ
- niski, zapisywany: à è ì ù ỳ
Samogłoski tworzą także dwie pary harmoniczne:
[ɑ] : [ɛ]
[u] : [y]
Harmonizują się jedynie klasyfikatory i niektóre końcówki (do samogłoski w poprzedzającej sylabie), ale niekoniecznie całe słowa.
-
Który to już ciuwen? :P
-
Który to już ciuwen? :P
Czwarty.
-
Kurczę, ja swojech nesdotirów miałem tylko trzy... chiba :D
-
Podoba mi się to, że są w nim tony. Języki o małej liczbie tonów 3-5 brzmią bardzo fajnie. :-)
-
Podoba mi się harmonia i brak /o/.
Chciałbym zobaczyć jakiś tekst.
-
Podoba mi się harmonia i brak /o/.
Brak /o/ wyszedł mi przypadkiem... Po prostu wziąłem trzy podstawowe samogłoski [a i u], i dodałem wersje umlautowane dla [a u].
Chciałbym zobaczyć jakiś tekst.
Jak uda mi się w końcu rozgryźć prawidła gramatyki, to będzie.
-
Rzeczownik:
W ciuwenie, „suchy” rdzeń danego słowa jest zawsze czasownikiem – np. mìljè „budować”. Aby utworzyć z niego rzeczownik, należy dokleić do niego jedną z trzech końcówek klasyfikatora, zależy jakiego typu wyraz chcemy utworzyć:
dla rzeczy żywotnych: λi (zarówno ludzi jak i zwierząt)
dla rzeczy nieżywotnych: da~de
dla rzeczy abstrakcyjnych: nu~ny
I tak, z czasownika mìljè morzemy utworzyć rzeczowniki: mìljèλi „budowniczy”, mìljède „budowla”, mìljèny „budowa”. Oczywiście nie każdy czasownik musi przyjmować wszystkie końcówki – np. z nỳlâ „tańczyć” można stworzyć nỳlâλi „tancerz”, nỳlânu „taniec”, ale już nie **nỳlâda. Czasami też niektóre wyrazy nie mają odpowiadającego im czasownika – mimo, że istnieją słowa jak paλi „rodzic” i panu „macierzyństwo”, to nie ma takiego czasownika jak **pa.
(więc jak myślicie, co oznacza słowo kêλ?)
Rzeczowniki nie posiadają także przypisanego do nich rodzaju/płci – np. paλi to może być zarówno „ojciec”, jak i „matka”. Dopiero po dodaniu odpowiedniego przedrostka – fà- dla mężczyzn, zuê- dla kobiet – możemy uzyskać odpowiedni dla danej płci wyraz – przykładowo, fàpaλi „ojciec”, zuêpaλi „matka”.
Rzeczowniki nie odmieniają się także przez liczby – zwykle, o ilu rzeczach/osobach mówimy wynika z kontekstu, przypisanego liczebnika, etc. No ale jeżeli koniecznie chcemy zaznaczyć liczbę, możemy użyć takich słów jak âl „kilka”, czy pazè „każdy”.
-
Oczywiście podoba mi się. ^^
-
Nie wiem czemu, spodobała mi się struktura sylaby. A jeśli chodzi o tony, czy jest na to jakaś zasada, kiedy jest który?
-
(więc jak myślicie, co oznacza słowo kêλ?)
Wracać? Reformować?
-
Nie wiem czemu, spodobała mi się struktura sylaby. A jeśli chodzi o tony, czy jest na to jakaś zasada, kiedy jest który?
Nie…
Wracać? Reformować?
Po prostu, „mówić”. Kêλny to „język”.