iä > ʲä iɛ > ʲɛ iɔ > ʲɔ iu > ʲʊ iɔu > ʲoː > ʲu iɛu > ɪːw > ɪw uäi > wɛː > wɛ uɛ > wɪ | zapis: ia, ya zapis: ie, ye zapis: io, yo zapis: iu, yu zapis: iô, yô zapis: êu zapis: ue, we zapis: uê, wê | äi > ɛː > ɛ äu > ɔː > ɔ ɛi > iː > i* ɛu > œː > ø ɔi > ɛː > ɛ ɔu > oː > u ui > yː > y* uei > wi: > wi | zapis: e zapis: o zapis: i zapis: ø zapis: e zapis: ô zapis: iû, yû zapis: ui, wi |
[ä] to dźwięk pośredni między [a] oraz [ɑ] (polskie "a"). :-) Patrz -> IPA :-)Jeśli twój język nie odróżnia [a] i [ä], nie trzeba tego tak oznaczać, zwłaszcza, że przez lata [a] znaczyło właśnie polskie "a", a różnica między przednią i środkową samogłoską na tej wysokości nie jest wielka ;)
Brytyjskie [a] jest wyraźnie inne od polskiego [ä]. Ja tę różnicę słyszę np. piosenka Cher Lloyd - Want U Back :-) [bak], chociaż w niektórych momentach słychać, że próbuje ona naśladować amerykański akcent. :-P
Bo brytyjskie a to nie [a], tylko [æ] (które akurat północ Anglii realizuje identycznie z polskim [a]) lub [ɑ].
A akcent amerykański (przyjmując zań GA) akurat w sprawie tych dwóch głosek się niczym nie różni.
Tak badawczo: Jak zatem Brytol miałby wymawiać "these socks suck"?
Ja już nie mam siły na sprawdzanie niczego, zresztą samogłoski mnie zawsze dobijały.
Wg mnie: [ði:z sɒks sɐk].