Ad skrzydle - był czasownik, ale zanikł już w prasłowiańszczyźnie:

Родственно лит. skriejù, жем. skrejù, skriejaũ, skriẽti «лететь, мчаться», латышск. skrìet «бежать, лететь», также лит. skrindù, skrìsti «лететь, кружиться», др.-исл. skríðа «уходить, идти медленно и равномерно вперед», нов.-в.-нем. schreiten «шагать».

Ale co ma niby znaczyć jedzie się? To znaczy kto? Wiadomo, że jest to normatywne. Natomiast uzualnie szerzy się na Chorwację - i można tylko dociekać, jakie są tego przyczyny. Najpewniej takie, jak przyczyny mówienia na mieszkaniu i całego procesu najnowszego szerzenia się przyimka na, tyle że i to pozostaje słabo zbadane. Bo czy istnieje jakieś dobre kognitywne studium powodów tego procesu?

I obstawiam, że lingwistyka polska póki co mało się tym zajmuje właśnie ze względu na swoje preskryptywistyczne podejście i utożsamienie zainteresowania językiem z poczuciem wyższości znających normę wobec nieznających jej. Co, jak większość tego rodzaju póz, wynika zazwyczaj z innego rodzaju kompleksów.

Natomiast nie sądzę, żeby na Chorwację miało długą tradycję, wspólną z na Wołoszczyznę, Mołdawię, Słowacczyznę.

No z tym zwarciem spotykałem się w rekonstrukcjach często (m.in. u Derksena), ale jakie za tem przemawiają argumenta to szczerze nie wiem.

To ma jakiś związek z tonogenezą akutu w PBSł z tego co wiem.

Nie tak znowu całkowicie:
γομάρι < μεσαιωνική ελληνική γομάρι(ο)ν < υποκοριστικό του αρχαίου ελληνικού γόμος (=φόρτωμα) < γέμω (wiktionary)
Ot, okazuje się, grecki osioł w jakiś kuriozalny sposób to tyle co wypchaniutki. Nie znam tła kulturowego, więc wydaje mi się naciągane, ale biorąc pod uwagę etymologię romańskiej wątroby, nie będę podważał.

Hrvatski jezični portal sprowadza sch. magarca do nowogreckiego gomari, przestawka niedziwna (por. np. mogila~gomila. Oczywiście pośrednictwa wołoskiego wykluczyć nie można.

Jak u z pętelką <ˠ> pod spodem:

Słownik Derksena znamy i lubimy, ale zastanawiam się, czy i na jakie źródła leksykalne można liczyć - najlepiej łatwo dostępne on-line - chcąc samodzielnie dokonać rekonstrukcji akcentu i jego paradygmatyki.

I nie, i tak...