Zimny
Główne:
1 jedin (M)/jedina (F)/jedino (N)
2 dųva (M)/dųvǝ (F/N)
3 trje (M)/tri (F/N)
4 ċetyre (M)/ċetyri (F/N)
5 pęti
6 ẛeſti
7 ſedmi
8 oſmi
9 devęti
10 deſęti
11 jedin/jedina/jedino nacęte
12 dųva/dųvǝ nacęte
13 trje/tri nacęte
...
20 dųva deſęti
21 jedin/jedina/jedino mezętima
22 dųva/dųvǝ mezętima
...
30 trje deſęte
31 trje deſęte jedin/jedina/jedino
...
40 ċetyre deſęte
50 pęti deſęt
60 ẛeſti deſęt
70 ſedmi deſęt
80 oſmi deſęt
90 devęti deſęt
100 ſųto
101 ſųto (y) jedin
...
200 dųvǝ ſųtǝ
300 tri ſųta
400 ċetyri ſųta
500 pęti ſųt
600 ẛeſti ſųt
700 ſedmi ſųt
800 oſmi ſųt
900 devęti ſųt
1000 tyſęci
10.000 tima
100.000 lejen
1.000.000 levodr
10.000.000 vran
100.000.000 klada
1.000.000.000 timiċe
Uwagi:
-Kreatywni Zimiccy poeci wymyślali nazwy dla jeszcze dalszych liczb, ale żaden z tych neologizmów się nie przyjął, poza jednym - timiċe, co zastąpiło dawne bezsensowne "tima tim" (bezsensowne, bo tima*tima = klada). Tak więc, powszechnie używanych nazw liczb wyższych od miljarda nie ma. Naukowcy sobie pewnie jakoś radzą - być może używają internacjonalizmów (lub czegoś na nich opartego).
-Jeden odmienia się jak zaimek; dwa, trzy i cztery mają każdy swoją odmianę (podobną, choć nie identyczną, do odmiany zaimków); pięć-dziewięć odmieniają się jak zwykłe rzeczowniki żeńskie i-tematowe; dziesięć ma odmianę spółgłoskotematową; wszystkie dalsze przedziały odmieniają się jak najzwyklejsze rzeczowniki, według najbardziej oczywistych wzorów odmiany (tylko tysiąc może wydać się trochę dziwny - jest rodzaju żeńskiego i odmienia się JA-tematowo [jak rzeczowniki na -yni]).
-Odmiana liczebników trzy i cztery jest trochę inna dla rzeczowników zwykłych i dualnych.
-Wszystkie liczebniki mają układ dualny (tj. używają formy dualnej jedynie po liczebniku "dwa", "oba" [i złożeniach z taką jednością]).
-W złożeniach z nacęte i mezętima odmienia się tylko jedność (pierwszy człon). Rzeczownik zwykle jest "wciskany" pomiędzy oba człony (pęti din nacęte = piętnaście dni).
-Złożenia typu "dwadzieścia", "dwieście", "dwa tysiące" odmieniają się jak zwykłe połączenie liczebnika z rzeczownikiem.
-O agreemencie decyduje liczba jedności.
-W zimnym nie są rzadkie złożenia typu "obanaście", "obieście"
-Pomiędzy sto a niższymi przedziałami można wstawić "y". Nie jest to obowiązkowe i kiedy liczebnik jest bardzo długi, to się tego nie robi.
-W liczebnikach głównych odmieniają się zawsze wszystkie człony!
Aggreement dla rzeczowników zwykłych (posiadających dwie liczby mnogie):
-Liczebnik 1 zawsze łączy się z liczbą pojedynczą.
-Liczebniki 2,3,4 łączą się z liczbą mnogą określoną w związku zgody.
-Liczebniki 5-9 (a także zero w jednościach) łączą się z liczbą mnogą określoną w związku zgody w Nom. i Acc., a w pozostałych przypadkach (Voc. liczebników nie istnieje) łączą się z dopełniaczem liczby mnogiej określonej.
Agreeement dla rzeczowników dualnych (posiadających liczbę podwójną i mnogą):
-Liczebnik 1 zawsze łączy się z liczbą pojedynczą.
-Liczebnik 2 zawsze łączy się z liczbą podwójną w związku zgody.
-Liczebniki 3 i 4 zawsze łączą się z liczbą mnogą w związku zgody.
-Liczebniki 5-9 (oraz zero w jednościach) łączą się z dopełniaczem liczby mnogiej (we wszystkich przypadkach).
Porządkowe:
1 prvų
2 vųterų
3 tretij
4 ċetvrtų
5 pętų
6 ẛeſtų
7 ſedmų
8 oſmų
9 devętų
10 deſętų
11 prvų nacęte
12 vųterų nacęte
13 tretij nacęte
...
20 dųvudeſętnų
21 prvų mezętima
22 vųterų mezętima
...
30 trideſętnų
31 trideſętnų prvų
...
40 ċetvrǝdeſętnų
50 pętideſętnų
60 ẛeſtideſętnų
70 ſedmideſętnų
80 oſmideſętnų
90 devętideſętnų
100 ſųtų
101 ſųtų prvų
...
200 dųvuſųtnų
300 triſųtnų
400 ċetvrǝſųtnų
500 pętiſųtnų
600 ẛeſtiſųtnų
700 ſedmiſųtnų
800 oſmiſųtnų
900 devętiſųtnų
1000 tyſęċinų
10.000 timnų
100.000 lejeninų
1.000.000 levodrnų
10.000.000 vraninų
100.000.000 kladnų
1.000.000.000 timiċinų
-W złożonych liczebnikach porządkowych odmieniają się zawsze dwa ostatnie człony (niezależnie od tego, czy są sąsiadujące, czy nie) - np. ſųtų prvų, ale ſųto pętideſętnų prvų.
-W tworzeniu liczebników porządkowych takich jak "trzydziesty", "czterechsetny" używa się form złożeniowych liczebników dwa, trzy, cztery (dųvu-, tri-, ċetvrǝ-). Forma złożeniowa tri- ma "i słabe" (nieakcentowane)!
-Podobnie jak przy liczebnikach głównych, złożenia z nieodmiennymi "nacęte" i "mezętima" są "rozrywane" przez rzeczownik.
-Wszystkie liczebniki odmieniają się jak najzwyklejsze przymiotniki, jednak istnieją też formy skrócone (prv, vųter, treti, ċetvrt [...] prv nacęte [...] dųvudeſętin...), odmieniające się jak rzeczowniki. Oznaczają one dni miesiąca (w rodzaju męzkim) lub godziny (w żeńskim). Są "wolnostojące" (tj. nie wymagają dodawania rzeczownika dini, pora).
Nieekonomicznie, ale chyba w miarę prosto.
