Język czwarty

[Fanael]

Już po samej nazwie widać, że ten język powstał dlatego, że nie miałem pod ręką nic innego, czego mogłem użyć w relayu. Alternatywną nazwą jest G70200.

Zamysł jest jeden: wziąć założenia dotyczące składni czynione podświadomie przez ludzi, po to, by rozedrzeć je na strzępy.

Ale tradycji musi stać się zadość, więc na pierwszy ogień idzie...

Fonologia

Szczerze mówiąc, nie wiem, dlaczego stworzyłem fonologię dla tego języka. Przecież on został stworzony na potrzeby relayu, więc ważne, żeby się go dało odczytać i zapisać. Niemniej jakaś tam fonologia jest. Niedopracowana, ale jest.
[table=1][tr][th][/th][th]

wargowe

[/th][th]

koronalne

[/th][th]

podniebienne

[/th][th]

miękkopodniebienne

[/th][th]

języczkowe

[/th][th]

krtaniowe

[/th][/tr]
[tr][th]

nosowe

[/th][td]

m ‹m›

[/td][td]

n ‹n›

[/td][td][/td][td]

ŋ ‹g›

[/td][td][/td][td][/td][/tr]
[tr][th]

zwarte

[/th][td]

pʰ ‹p›

[/td][td]

tʰ ‹t›

[/td][td]

t͜ɕʰ ‹ch›

[/td][td]

kʰ ‹kh›

[/td][td]

qʰ ‹qh›

[/td][td][/td][/tr]
[tr][th]

jw.

[/th][td]

p ‹b›

[/td][td]

t ‹d›

[/td][td]

t͜ɕ ‹c›

[/td][td]

k ‹k›

[/td][td]

q ‹q›

[/td][td]

ʔ ‹'›

[/td][/tr]
[tr][th]

szczelinowe

[/th][td][/td][td]

s ‹s›

[/td][td][/td][td]

x ‹x›

[/td][td][/td][td][/td][/tr]
[tr][th]

aproksymanty

[/th][td][/td][td]

l ‹l›

[/td][td][/td][td][/td][td][/td][td][/td][/tr]
[tr][th]

półsamogłoski

[/th][td][/td][td][/td][td]

j ‹j›

[/td][td]

w ‹w›

[/td][td][/td][td][/td][/tr][/table]
[table=1][tr][th][/th][th]

przednie

[/th][th]

tylne

[/th][/tr]
[tr][th]

wysokie

[/th][td]

i

[/td][td]

u

[/td][/tr]
[tr][th]

średnie

[/th][td]

e

[/td][td]

o

[/td][/tr]
[tr][th]

niskie

[/th][td]

a

[/td][/tr][/table]

Struktura sylaby to (P)(F)(N)(L)(W)V(N/L/W). Zerowy nagłos jest niemożliwy, podobnie jak nagłos składający się jedynie z glajdu. Innymi słowy, minimalna sylaba to P/F/N/L + V.

Większość słow jest jednosylabowa, więc nie ma żadnych ciekawych interakcji między głoskami na granicy sylab. Nie ma też żadnych ciekawych interakcji między kolejnymi słowami.

[Fanael]

Trochę podstaw, czyli jak powiedzieć "nie widzę cię"

Jedną rzecz mogę powiedzieć bez pokrętnych wyjaśnień: ten język jest analityczny jak cholera. To dlatego, że jest oparty o stos.

Dla tych, którzy nie wiedzą, jak działa stos, przykład: niech będzie sobie zdanie "ja ty widzieć nie" w stosowym pseudopolskim. Żeby zrobić z tego bardziej zjadliwą postać, trzeba wrzucać kolejne słowa na stos i aplikować odpowiednie transformacje. W tym przypadku:
Pierwszym słowem jest "ja". Jest to zaimek, więc nie modifykuje ani nie łączy wyrażeń już znajdujących się na stosie, więc można go po prostu tam wrzucić:

Kod [Zaznacz] Rozwiń

  (ja)
Drugie słowo, "ty", również jest zaimkiem:

Kod [Zaznacz] Rozwiń

  (ty)
  (ja)
Trzecie słowo, "widzieć", jest zaimkiem przechodnim. Z tego powodu nie można go tak po prostu wrzucić na stos, tylko trzeba przy jego pomocy połączyć dwa wyrażenia ze szczytu stosu:

Kod [Zaznacz] Rozwiń

  (widzieć)
  (ty)
  (ja)
Wynik:
  (widzieć (ja) (ty))
Ostatnim słowem jest "nie", które neguje wyrażenie:

Kod [Zaznacz] Rozwiń

  (nie)
  (widzieć (ja) (ty))
Wynik:
  (nie (widzieć (ja) (ty)))Ponieważ właśnie skończyły się słowa, to drzewko jest "wynikiem" zdania. Jest ono podobne do drzewka, jakie powstałoby analizując polskie "(ja) nie widzę cię", więc powinno już być proste do zrozumienia.

Ale czwarty nie do końca tak działa, już prędzej Fith. Różnica polega na tym, że czwarty ma...

Osobne strumienie

Mianowicie, osobne strumienie dla "instrukcji" i "stałych".

Instrukcjami są słowa, które bezpośrednio modyfikują zawartość stosu, czy to poprzez dodawanie nowych wyrażeń, czy poprzez modyfikowanie już wrzuconych wyrażeń.
Stałymi są te wyrazy, które same posiadają jakieś znaczenie (ang. content word, to ma jakiś polski odpowiednik?).

Instrukcje zawsze są interpretowane od lewej do prawej. Stałe są interpretowane w takiej kolejności, w jakiej każą instrukcje.

Strumienie oddziela się przecinkiem. W mowie prawdopodobnie dobrym pomysłem byłoby osobne słowo.

Jak wrzucić coś na stos?

Aby wrzucić coś na stos, należy użyć instrukcji, która wrzuca coś na stos. Naprawdę. Nie żartuję.

Najbardziej postawową jest PUSH. Jest ona czynna, więc natychmiast po wrzuceniu czegoś na stos próbuje zmodifykować N wyrażeń ze szczytu stosu, gdzie N to inherentna dla wrzucanego słowa liczba modifykowanych wyrażeń (arzystość? arność? ang. arity). Przykładowo, dla rzeczowników wynosi ona 0 (więc rzeczowniki są po prostu wrzucane na stos), dla przymiotników lub czasowników nieprzechodnich 1, a dla czasowników przechodnich 2.

Z instrukcją PUSH jest jeden problem: jest tak częsta, że wymawia się ją []. Każdy "goły" liczebnik w strumieniu instrukcji jest instrukcją PUSH, gdzie wartość tego liczebnika jest indeksem (liczonym od 1) stałej, którą należy wrzucić na stos.

Czy ja napisałem liczebnik?

Owszem. Ten język pewnie się bardzo jankowi spodoba, bo nie da się w nim nic wyrazić bez liczebników. Liczebniki są też jedyną częścią mowy, która może wystąpić w obu strumieniach. W strumieniu instrukcji są argumentami dla instrukcji lub instrukcjami PUSH. W strumieniu stałych są zwyczajnymi liczebnikami (i są unarne, z oczywistych powodów).

Używany jest system dwunastkowy. Liczebniki od 13 do 144 tworzone są tak, jak się można tego spodziewać, czyli 25 to xwumchmuli. Większe liczby tworzy się cholera wie jak, obym ich nie potrzebował. Zera nie ma.

1 - li
2 - xwum
3 - xlo
4 - kwel
5 - mjon
6 - geg
7 - qnljeg
8 - djom
9 - tin
10 - djomxwum
11 - nwal
12 - chmu

Więc jak powiedzieć "nie widzę cię"?

Brakuje już tylko jednej części układanki: negacji.

Negacja w czwartym jest, podobnie jak wiele innych rzeczy, które w bardziej typowych językach analitycznych byłyby partykułami, instrukcją. Instrukcją, która bierze ostatnio wrzucone słowo i je neguje. Zapisuje się ją NOT, a właściwym słowem jest "xag".

Ponieważ "ja", "ty" i "widzieć" są w czwartym prostymi słowami, a nie złożeniami (które w czwartym występują i potrafią być popier... ekhm, zawiłe), ułożenie zdania jest proste:

PUSH 1 PUSH 2 PUSH 3 NOT, ja ty widzieć

A to można przetłumaczyć słowo po słowie:

Li xwum xlo xag, mu pnim 'em.
1 2 3 NOT, ja ty widzieć
Nie widzę cię.

[Ghoster]

[...........]

[Fanael]

Na początku mi się podobało, bo wyobrażałem sobie niezwykle skomplikowaną polisyntezę

Ale polisynteza występuje w natlangach, więc ludzie sobie mogą z nią bez problemu radzić. To byłoby zbyt proste.
I polisynteza to bardziej morfologia niż składnia.

jest to kompletnie niepraktyczne i prawie połowę tego zdania można zignorować, a sens i tak będzie zachowany

Owszem, ale ten język nie miał być praktyczny*. Miał być nieludzki. I sądząc po twojej reakcji, udało się.

* a przynajmniej nie miał być praktyczny jako język do rozmowy. Ta sama idea jest wykorzystywana w innych sytuacjach**, gdzie sprawdza się świetnie.
** kto zgadnie, skąd zrzynałem?

[Ghoster]

[...........]

[Fanael]

jak już powiedziałem, połowę zdania można wyrzucić i wciąż wszystko będzie absolutnie zrozumiałe, zatem nie wiem po co wrzucać do takiej konstrukcji pseudosłowa, które nie mają żadnej faktycznej wartości przekazu

Formalizm. Ten język nie został stworzony dla ludzi (bo został stworzony dla nikogo). Tak, z punktu widzenia człowieka może się wydawać skrajnie nieefektywny — przyjęcie takiego, a nie innego formalizmu spowodowało wysoką redundancję przy stosowaniu czwartego jako zwyczajnego języka. Ale tu nie chodziło o zrobienie języka, który będzie po prostu jeszcze jednym conlangiem. Chodziło o zrobienie języka, który będzie nieludzki, w miarę możliwości maksymalnie jednoznaczny, który łatwo można rozszerzyć w celu osiągnięcia kompletności Turinga, i który mimo tego może być wykorzystany do rozmowy.

Wiedziałem, że zamiast tego powinienem był zrobić klon arabskiego.

Jak dotąd jedyne co mi się podoba to nazwa

...której ten język nawet nie ma. Bo nie, "czwarty" ani "G70200" nie zasługują na miano nazwy

[BartekChom]

A czy może być coś w stylu
2 2 1, widzieć ja
czyli 'Widzę się.'

[Fanael]

Oczywiście.