Sesci ti, co ujèrili, niali kabi jedno sierce i jednã dusã. Téz nikto niezwôl sobné to, co wůn dzierzyl, le wůny niali seskö spůlné. Apostoli wiklôdali ses jelgôsną möcą śjôdcyzièn wö izniertwihustãcièm Pana Jeza, i sesci śjôdkuwali jeldzié lascè. Nikto nièdzy nima niecierpjôl iz bjôdi. Lôtéz ti, co bany dzierzycieli uzièmů lebö bãdlisců, predôwali ih, prinosili pjędzy syskôné iz predawi i kladli ih pri stãpah apostolů. Tak izbrôné pösiądci bany rozdziélôné sescim pödlô téwö, kaką ktoś niôl trebã.
[ˈse̞ʃt͡ʃi ˈti t͡so̞ ˈyjæɾili ˈɲɑli kɑbi ˈje̞dno̞ ˈʃe̞ɾt͡se̞ i ˈje̞dnɑ̃ ˈdysɑ̃ | te̞js ˈɲikto̞ ˈɲe̞zwo̞l ˈso̞bnej ˈto̞ t͡so̞ wũ ˈd͡ʒe̞ɾzil le̞ wuni ˈɲɑli ˈse̞skɵ̞ ˈspulnej | ˈʔɑpo̞sto̞li ˈwiklo̞wdɑli ˈse̞s je̞lgo̞wsno̞͂w͂ ˈmɵ̞t͡so̞͂w͂ ˈʃjo̞wtt͡siʒæ̃ ˈwɵ̞ izɲe̞ɾtwihˈystɑ̃t͡ʃæ̃ ˈpɑnɑ ˈje̞zɑ i ˈse̞ʃt͡ʃi ˈʃjo̞wtkywɑli ˈje̞ld͡ʒe̞j ˈlɑst͡sæ | ˈɲikto̞ ˈɲæd͡zi ɲimɑ ˈɲe̞t͡ʃe̞ɾpjo̞l ˈiz bjo̞wdi | lo̞wte̞js ˈti t͡so̞ bɑni ˈd͡ʒe̞ɾzit͡ʃe̞li ˈyʒæmu le̞bɵ̞ ˈbɑ̃dlist͡su ˈpɾe̞do̞wɑli ix ˈpɾino̞ʃili ˈpjẽ̞j͂d͡zi ˈsisko̞wnej ˈis pɾe̞dɑwi i ˈklɑdli ix ˈpɾi stɑ̃pɑh ˈɑpo̞sto̞lu | ˈtɑk ˈizbɾo̞wnej ˈpɵ̞ʃo̞͂w͂tt͡ʃi bɑni ˈɾo̞ʒd͡ʒe̞jlo̞wnej ˈse̞ʃt͡ʃĩ pɵ̞dlo̞w ˈte̞jwɵ̞ ˈkɑko̞͂w͂ kto̞ʃ ɲo̞l ˈtɾe̞bɑ̃]
Cała rzesza tych, którzy uwierzyli, miała jakby jedno serce i jedną duszę. Nikt też nie nazywał własnym tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z ogromną mocą składali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszystkim towarzyszyła wielka łaska. Nikt między nimi nie cierpiał niedostatku. Ci bowiem, którzy byli właścicielami gruntów lub domów, sprzedawali je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży i kładli je u stóp apostołów. Tak zgromadzone środki rozdzialano każdemu zgodnie z tym, jaką miał potrzebę.
(Dz 4:32-35)
