WstępJęzyk ayu to znany już mój język, który nie miał w tym dziale jeszcze swojego tematu. Utworzyłem go z następujących powodów:
- fascynacja fonetyką Polinezji, językami takimi jak języki Samoa, Tahiti, Hawajów, czy maoryski,
- uznaniem przeze mnie za wybitnie ładne niektórych słów greckich czy odgreckich, pozbawionych "s", które nawet wpasowują się w prostą fonetykę polinezyjską, takich jak eureka czy partenon,
- ambicją stworzenia języka, który nie byłby nooblangiem greckopodobnym, ale który używałby pisma greckiego,
- potrzebą stworzenia prostego języka,
- i potrzebą stworzenia płynnego języka, którego elementy miałyby nieostre granice, który trudno byłoby opisać (to akurat wyszło mi tylko częściowo, co okazało się być znacznie lepsze niż tworzenie języka kompletnie nieostrego).
Pozycja ayu wśród moich języków i nazewnictwoAyu jest typowym dla mnie językiem; jest aprioryczny, dużo uwagi poświęca fonetyce i ma nazwę na "a". Nie posiada powiązań z innymi moimi conlangami, "odseparował się" nawet skojarzeniowo. Wyróżnia się tylko jednym: jest to język nudny, nie nadałem mu na razie żadnej ideologii czy ładunku emocjonalnego.
Stanowi jeden z języków, w których dużo tworzyłem i tworzę literatury
erotycznej. Literatura erotyczna to potrafi być dla młodego człowieka fantastyczny stymulant rozwoju języka, a ja korzystam ze wszystkiego, co sprawia, że chce mi się tworzyć języki. Nie zawsze mam odwagę się do tego przyznać, więc sporo naprawdę dobrych conlangów, które stworzyłem, nawet nazwą nie zostały wspomniane u nas. Mam też spore opory przed wrzucaniem słownika tego języka, bo ekhm,
pewna leksyka jest tu bogatsza od innej.
Należy do grupy językowej, której nie nadałem jeszcze żadnej nazwy. Wkrótce nadam. Do tej grupy opisany jest jeszcze bardzo blisko spokrewniony język
mahan.
Tworzę go pod osobisty conlang, a więc nie dbam o realizm, nadaję mu takie cechy, jakie mi się spodobają.
Pozycja ayu wśród języków sztucznychAprioryczny. Minimalistyczny. Nierealistyczny. Szyk zdania SVO, w oficjalnie brzmiących zdaniach definiujących to SOV. Na razie nieustalona jest pozycja elementu definiującego w stosunku do definiowanego, ale raczej w stylu
czarna owca, niż
owca czarna.
Język przeważnie analityczny, ale też potrafi syntetyzować.
Alfabet i fonetykaJęzyk używa pisma greckiego. Odręcznie pisany ayu prawie zawsze "jest pisany capslockiem", korzysta z samych wielkich liter. W druku używane są też małe litery.
[table=2]
[tr]
[th][/th]
[th]Wargowe[/th]
[th]Okołodziąsłowe[/th]
[th]Podniebienne[/th]
[th]Dalsze[/th]
[/tr]
[tr]
[th]Zwarte lub wybuchowe[/th]
[td]μ, π, μπ[/td]
[td]ν, τ, ντ[/td]
[td][/td]
[td]κ, νκ [ŋk][/td]
[/tr]
[tr]
[th]Szczelinowe[/th]
[td]φ[/td]
[td]φτ [ft][/td]
[td][/td]
[td]χ[/td]
[/tr]
[tr]
[th]Płynne[/th]
[td]υ [w][/td]
[td]λ, ρ, τλ [tl][/td]
[td]ι, γι [j][/td]
[td]νχ [nh], [ŋh][/td]
[/tr]
[/table]
[table=2]
[tr]
[td]ι[/td]
[td]υ[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]-ε-, η[/td]
[td][/td]
[td]ο[/td]
[/tr]
[tr]
[td][/td]
[td]α[/td]
[td][/td]
[/tr]
[/table]
[table=2]
[tr]
[td]αι, αι-; για, -ια[/td]
[td]υι, υι-; γιυ, -ιυ[/td]
[td]η, η-; γιε, -ιε[/td]
[td]οι, οι-; γιο, -ιο[/td]
[/tr]
[tr]
[td]αυ, αυ-; υα, -υα[/td]
[td]γιυ, γιυ-; υι, -υι[/td]
[td]ευ, ευ-; υε, -υε[/td]
[td]ου, ου-; υο, -υο[/td]
[/tr]
[tr]
[td]αε, αο; εα, οα[/td]
[td][/td]
[td][/td]
[td]οε, οα; εο, οε[/td]
[/tr]
[tr]
[td]αιε, αυε[/td]
[td][/td]
[td][/td]
[td]ογιε, ουε[/td]
[/tr]
[/table]
Słowa powinny mieć od dwóch do czterech sylab. Jednosylabowe i więcej niż czterosylabowe słowa należą do rzadkości. Słowa powinny kończyć się samogłoską lub dyftongiem. Ze spółgłosek tylko -ν, czasem -λ może zakończyć słowo (choć znam wyjątek,
ικαμ "krzew).
Sigma występuje w ayu, jest w nim znana. Stosuje się ją do egzonimów i niektórych zapożyczeń. W wymowie jest tożsama z literą chi.
Składnia i morfologiaSłabo opisane.
Na razie testuję różne rozwiązania, więc jestem w stanie tylko opisać jak rzeczy się mają w styczniu 2014 roku.
Ayu w swoich fundamentach to analizuje i izoluje. Ale nie da się powiedzieć, że to język izolujący czy analityczny, skoro potrafi syntetyzować.
ΤΕΑΝΚΟΝ "szukać".
ΑΓΙΑΝΕΟ "mówić"
Τεανκόν, αγιανεό - "szukam", "mówię"
Τεανκί! Αγιανεί! - "szukaj!", "mów!"
Μη τεανκά. Μη αγιανεά. - "Ona szuka.", "Ona mówi."
ΛΙ ΝΙΡΑ "zabawka"
Λι, λια to przedimki, ich przeznaczenie definiujące jest niepewne. Na pewno korzystam z nich wtedy, gdy rzeczownik i czasownik wyglądają tak samo i potrzebne jest rozróżnienie. Oprócz tego rzeczowniki nieżywotne z przedimkiem na ogół są nieokreślone, a żywotne z nim są określone, ale nie da się powiedzieć, że jest to zasada.
Νιρατι - "zabawki"
Νιραν φιλατι - "Księgi zabawek"
Biernik, jeśli nie jest oczywisty, może być doprecyzowany przez słowo
α.
ΦΗΡΑ Α ΙΦΟ - Ssać miecz.
(miało to brzmieć dziwnie, a potem przypomniałem sobie o wstępie i uznałem, że będzie śmiesznie)
Przykłady zdań Ρα νιμι καλ ταμοα, τυν έο γιυμυε ρα χαρα τα κομο.
Nie smuć się, jeśli akurat w tej rzece nie było ryb.
Χιτα ακαλανα, χιτα υ ακαλα. Ι ακαλα έο νιλαι, τα εόν μι ταυραν.
Miasto stalowe, miasto stali. Owa stal to rzecz, która jest bardzo twarda.
Εόν ραμι, φαυ αγιανεό αι, χο ιλ χορό λια υναμα υ τιχιγια.
Oto dzień, kiedy przemówiłem, że pragnę opowieści o pokoju.
Nieco więcej. Tłumaczyłem sobie tu artykuł o "Ogniem i Mieczem" Sienkiewicza z Wikipedii:
Χυ πορο να ιφο (ονυ πολλα χοα “Ogniem i Mieczem”, υκραιναν χοα “Вогнем і мечем”) - εό πολλαν φιλα υ Χηνρικ Σηνκήφιχ υ 1884 τα ι ρηνι ιταναταχυ ιχτα κοχιρο ιριαι υ 1999, τοννα νι αυκορο εόν Γιεχι Χοφμαν. Ο κα νιμι χολου αυρι λι φιλα; τυν αγιανεο αι καριανυα, αυρι ιταναταχυ εόν.
Ogniem i Mieczem (pol. "Ogniem i Mieczem", ukr. "Вогнем і мечем") - polska powieść Henryka Sienkiewicza z 1884 oraz jego adaptacja filmowa z 1999 roku, którą nakręcił Jerzy Hoffman. Niniejszy artykuł dotyczy powieści, o ile nie powiedziano inaczej.
>
'Z ogniem i mieczem (na polski język "Ogniem i Mieczem", ukraiński język "Wohnem i meczem") - to polska książka od Henryka Sienkiewicza od 1884 i jej adaptacja filmowa z 1999, której autor to Jerzy Hoffman. Ten artykuł będzie dotyczył głównie książki; jeśli powiedziane co innego, to na temat filmu będzie.'
