Język mruficki

[ToJam]

Język mruficki

[/b]



Alfabet:

Spoiler

[close]

Z dużej litery piszemy pierwszy wyraz zdania, imiona męskie, Ja (ja), Jo (my), Utu (pan), Pru (prezydent), Gluliko (król), Grulica (królowa),

Sylaby:
C(C)(C)V (g, k, l, n,  m) – tylko na początku wyrazu
C(C)V (g, k, l, n,  m)
uCV(g, k, l, n,  m)
(C)V(C)(f, g, k, l, n, m, t) – tylko na końcu wyrazu

C – dowolna spółgłoska,
V – dowolna samogłoska,
W nawiasie zbiory głosek lub elementy opcjonalne
Po literach: c, r, s nie może być f, h, z.
Po literze h nie być spółgłoski.

Czasowniki:
         
Bezokolicznik:
Końcówka: –u/-e/-i

Czas przeszły   
Słowo poprzedzające: plolga   

Czas przyszły   
Słowo poprzedzające: plarpo   

Liczba pojedyncza
Ja (ja)
sa (ty)
ca (on)
zinca (ona)
zca (ono)
Liczba podwójna i mnoga
Jo (my)
so (wy)
oco (oni)
zinco (one)

liczba mnoga powstaje poprzez dodanie na końcu wyrazu litery t (dawniej ŧ /tr/)

Czasowniki niezależnie od osoby jest w formie bezokolicznika z wyjątkami

Wyjątki:

dfam - być
liczba pojedyncza liczba podwójna     liczba mnoga
ja - bdom                jo - dibdomo             jo - bdomo
sa - bfam                so - jobfamo              so - bfamo
ca - bfum                oco - jobfumo            oco - bfumo
zinca - bfuma         zinco - jobfumana    zinco - bfumana
zca - bfumo

cim- mieć
liczba pojedyncza liczba podwójna     liczba mnoga
ja - cima                  jo - cinan                jo - cinan
sa - cimo                so - cinon               so - cinon
ca - cimu                oco - cinun             oco - cinun
zinca - cwinim       zinco - cwinin       zinco - cwinimi
zca - cime

Na przełomie XII/XIII wieku powstawały pierwsze teksty pisane w języku mrufickim. Piszący je zrezygnowali całkowicie z końcówek czasownika (poza dodawania litery w liczbie podwójnej i mnogiej) skoro zawsze przed czasownikiem była do tej pory mówiona osoba i słówko określające czas przeszły i przyszły.

Rzeczownik:

Zawsze kończy się na samogłoskę.

Rodzaj:
Martwy – fel – odnosi się do budowli, przedmiotów i reszty,
Uduchowiony – wel – odnosi się do zwierząt,
Człowieczy żeński – mel – odnosi się do kobiet i dzieci,
Człowieczy męski – gri – odnosi się do mężczyzn.

Istnieje tylko 1 przypadek mianownik

Kiedyś było ich więcej i dla każdego rodzaju się odmieniały, ale w 1798 - 1815 kiedy to wprowadzono powszechną edukacje chłopów (80% społeczeństwa), i biednych mieszczan (ok. 5% społeczeństwa) prawidłowe używanie przypadków było za trudne gdyż chłopi w mowie używali jedną formę przypadku (lokalnie do 3) i zredukowano je do jednego z wyjątkami.

Wyjątki:
 
mel dado – kapłan, ksiądz
Nominativus (mianownik) – dido
Lativus (do czegoś) - dide
Adessivus (przy czymś, u czegoś) - dida

fel hrim – świątynia, kościół
Nominativus (mianownik) – hrima
Adessivus (przy czymś, u czegoś) - hrino
Inessivus (w czymś, wewnątrz czegoś) – hrina
Lativus (do czegoś) - mihrin

gri kokoga – klasztor
Nominativus (mianownik) – kokoga
Adessivus (przy czymś, u czegoś) - kokogi
Inessivus (w czymś, wewnątrz czegoś) – kokogy
Lativus (do czegoś) – kokoge

mel bredi prene - syn
Nominativus (mianownik) – bredi prene
Possessivus (czyjś, czyjaś) – bredi prenena

mel bidi preni - córka
Nominativus (mianownik) – bidi preni
Possessivus (czyjś, czyjaś) – bidi preneni

mel meli babido – dziecko (dosłownie mały człowiek)
Mianownik – meli babido
Possessivus (czyjś, czyjaś) – meli babidon

Liczba mnoga powstaje poprzez dodanie na końcu rzeczownika litery l (dawniej Ƌ [dl])

Dopełnienie (określenie/-nia osoby i podmiotu) +  przydawka/ki (określenie dopełnienia)  + osoba + podmiot (rzeczownik) + przydawka/ki (określenie podmiotu) + orzeczenie (czasownik) + okolicznik/i (określenie/-nia orzeczenia)         

Osoba jest obowiązkowa w zdaniu i może pełnić rolę podmiotu. Niema podmiotu domyślnego.



Zdanie pytające powstaje poprzez dodanie na początku wyrazu słowa pytającego

Zdanie przeczące poprzez dodanie słowa: re przed osobą (w znaczeniu nie ta osoba) i/lub ta przed orzeczeniem (zaprzecza orzeczeniu).

Zdanie potwierdzające poprzez dodanie słowa: bdu przed osobą (w znaczeniu tak osoba (np. ty)...

[ArturJD]

Brzmi nieco słowiańsko i chyba jest słowiańskimi nieco inspirowany ("bdom")?

Na przełomie XII/XIII wieku powstawały pierwsze teksty pisane w języku mrufickim. Piszący je zrezygnowali całkowicie z końcówek czasownika skoro zawsze przed czasownikiem była do tej pory mówiona.

A czemu nie zredukowano też pisowni czasownika "mieć"? Poza tym, skoro w "być" i "mieć" zachodzą procesy fonetyczne typu m>n, powinno też się to dziać w innych czasownikach, a w konsekwencji dawać formy nieregularne.

Pomimo, że język nie jest bardzo skomplikowany (chyba, że jakieś bardziej złożone zagadnienia zostaną dopiero opublikowane), nadrabia to historią, która trzyma się kupy. Możebyś kiedyś opublikował staromruficki?

[ToJam]

Brzmi nieco słowiańsko i chyba jest słowiańskimi nieco inspirowany ("bdom")?

Możliwe.

Na przełomie XII/XIII wieku powstawały pierwsze teksty pisane w języku mrufickim. Piszący je zrezygnowali całkowicie z końcówek czasownika skoro zawsze przed czasownikiem była do tej pory mówiona.

A czemu nie zredukowano też pisowni czasownika "mieć"? Poza tym, skoro w "być" i "mieć" zachodzą procesy fonetyczne typu m>n, powinno też się to dziać w innych czasownikach, a w konsekwencji dawać formy nieregularne.

Było troszkę więcej wyjątków, ale z czasem i one zostały zredukowane. poza tym odmianę czasowników "być" i "mieć" była dość często używana w bardzo popularnym w XVIII i XIX, a dziś zapomnianym dziele filozoficznym (napisanym w formie prostych przypowieści) "Jo bfamo. Jo cinon." (My jesteśmy. My mamy". W XIX wieku było rozdawane za darmo i było ono także popularne wśród chłopów.

Pomimo, że język nie jest bardzo skomplikowany (chyba, że jakieś bardziej złożone zagadnienia zostaną dopiero opublikowane), nadrabia to historią, która trzyma się kupy. Możebyś kiedyś opublikował staromruficki?

To w założeniu miał być dość prosty język, co nie oznacza, że z czasem go skomplikuje.
Jak opracuje staromruficki. Proszę nie liczyć, że szybko to nastąpi.

[ToJam]

Liczebniki w języku mrufickim:

Spoiler

[close]

Liczebniki porządkowe powstają przez dodanie przed liczebnikiem głównym słowa: wänino.

Stopniowanie przymiotnika:

bmite - ładny / ładna / ładne / ładnie
bmitu - piękny / piękna / piękne
zu bmitu - piękniejszy / piękniejsza / piękniejsze
wzuzu bmitu - najpiękniejszy / najpiękniejsza / najpiękniejsze

[ToJam]

Słowniczek:

Czasowniki:
dfam - być,
bidi - brudzić się,
bredi - pracować,
cfim - mieć,
gunu - kopać,
kči - tańczyć,
knemgerni - jechać gdzieś,
knecdi - jechać czymś,
preni - bawić się,
prene - płakać,
renklini - pisać,

Rzeczowniki:
fel bredi - skarpetki,
mel dado – kapłan, ksiądz,
fel gunu - łopata,
fel hrim – świątynia, kościół,
kčo - potańcówka, dyskoteka,
fel knemgerni - miasto,
fel knecdi -samochód,
gri kokoga – klasztor,
mel matrino - człowiek, kobieta,
gri meli - człowiek, mężczyzna,
fel renklini - książka,

Inne:
bmite - ładny / ładna / ładne / ładnie,
bmitu - piękny / piękna / piękne,
melo - mały / mała / małe / mało,
mole - duży / duża / duże / dużo,
nzoki - chory / chora / chore,
nzaki - zdrowy / zdrowa / zdrowo / zdrowe,
tgofynal - zawsze,
zokgan - nigdy,

[Tuktun]

[...] w bardzo popularnym w XVIII i XIX, a dziś zapomnianym dziele filozoficznym (napisanym w formie prostych przypowieści) "Jo bfamo. Jo cinon." (My jesteśmy. My mamy". W XIX wieku było rozdawane za darmo i było ono także popularne wśród chłopów.

Urzekła mnie ta historia. Serjo, przepis na sukces książki: rozdawaj ją za darmo wśród chłopów.

[Feles]

No co, przynajmniej mieli czym palić w piecach. ToJam napisał wyraźnie, że były popularne, nie popularnie czytane.