Kolejny nóblang w moim wykonaniu. Stworzony na potrzeby conworldu, z całą masą bezsensownych pomysłów.
Alfabet składa się z 41 liter:
A a - /a/
Æ æ - /æ/
Á á - /'a/
À à - /,a/
B b - /b/
C c - /ʦ̑/
D d - /d/
E e - /ɛ/
É é - /'ɛ/
È è - /,ɛ/
∃ ə - /ɞ/ (mogłem, podobnie jak przy æ, użyć œ, ale przy ręcznym pisaniu nie zauważałem różnicy)
F f - /f/
G g - /g/
H h - /x/
I i - /i/
Í í - /'i/
Ì ì - /,i/
Ī ī - /j/ (zamiast litery "J". Dlaczego? Bo mogę.)
K k - /k/
L l - /l/
M m - /m/
N n - /n/
O o - /ɔ/
Ó ó - /'ɔ/
Ò ò - /,ɔ/
P p - /p/
R r - /r/
S s - /s/
Š š - /ɕ/
T t - /t/
U u - /u/
Ú ú - /'u/
Ù ù - /,u/
V v - /v/
W w - /ɫ̥/
Y y - /ɨ/
Ý ý - /'ɨ/
Ỳ ỳ - /,ɨ/
Z z - /z/
Ž ž - /ʑ/
ʃ - /|/ (pauza. Bo nigdy wcześniej nie miałem okazji jej użyć.)
Akcent jest iloczasowy, tj. akcentowana samogłoska jest lekko wydłużana. Akcent pada najczęściej na ostatnią samogłoskę w wyrazie.
Samogłoski z akutem (á, ó, ú, é, ý, í) wymuszają przesunięcie na nie akcentu bez względu na ich pozycję w wyrazie, zaś samogłoski z grafisem (à, ò, ù, è, ỳ, ì) otrzymują akcent dodatkowy, niezależny od tego padającego na ostatnią samogłoskę.