Kilka uwag na szybko.
1. błędny zapis
отъвѣштати i
отъвѣштавъ – w obu drugą samogłoską jest jer (ъ), nie u (ѹ). Trzecią spółgłoską jest š (ш), u ciebie jest omega (ѡ) – ew. w miejsce št może być щ.
2. Trochę skłamałem (poszedłem na łatwiznę, nie zastanawiwszy się, co piszę) w swoim tłumaczeniu z tym „rzecze”.
рєчє to aoryst, zatem „rzekł, powiedział” (co, swoją drogą, tłumaczy czemu tam jest imiesłów przeszły, nie teraźniejszy…). „rzecze” w czasie teraźniejszym to oczywiście
рєчєтъ.
3.
хлѣбъ, nie
хлѣвъ, chyba że piszesz o chlewie…
4.
ѹста to, tak, jak w polskim, liczba mnoga, nie pojedyncza (plurale tantum).
5.
isxodęšti(j)imъ pochodzi od jakiegoś (późny prasłowiański)
*isxodęťijimi (jьz-xodęťijimi?) lub *isxodǫťijimi *isxodęťijemь (
jьz-xodęťijemь?) lub
*isxodǫťijemь (co też można zapisać jako
*isxodętjijimi *isxodętjijemь), co jest
narzędnikiem miejscownikiem l.poj. r.m. imiesłowu
isxodę (
jьz-xodę) wg długiej (określonej) odmiany. W odmianie krótkiej byłoby to jakieś
isxodęťemь isxodęťi.
Swoją drogą dokładnie ten fragment, z twojego zadania, jest analizowany (z glosami do każdego słowa, wyjaśniającymi część mowy, odmianę, tłumaczenie) na stronach University of Texas at Austin w
lekcji 5. Z kolei w
lekcji 6 jest tabela odmiany рєщи (rzec).