Przechodzimy do rzeczowników. Trochę to trwało ale zaszło też trochę zmian, ale raczej kosmetyczne więc poprzednie posty zredaguję przy okazji:
Rodzaj:
Rzeczowniki występują w 3 rodzajach męski, żeński, nieokreślony. Rzeczowniki II deklinacji należą do rodzaju nijakiego i kończą się spółgłoską- tu nie ma filozofii. Przykładowe słowo- Bĥuur (złoto). Natomiast rzeczowniki I deklinacji kończą się na samogłoskę (odpowiednio- u- rdz. M, e- rdz. Ż, y,a,o- rdz. N), należą do wszystkich rodzajów i co najciekawsze zmiana rodzaju pociąga za sobą zmianę znaczenia. Jest to mniej lub bardziej orientacyjne:
- Haru- ojciec, Hare- matka, Haro- rodzic. Analogicznie tworzone są słowa dziadek/babcia/no i tu płci nieokreślonej albo król/królowa/monarcha(?) etc.
- Wszystkie zwierzęta są rodzaju nieokreślonego jeśli nie chcemy od razu podać czy to samiec czy samica: Taky- koń, Take- samica konia, Taku- samiec konia
- Niektóre rzeczowniki zmieniają znaczenie znacznie i mało orientacyjnie. Ale i tu można zauważyć jakąś prawidłowość. Np. dana rzecz rodzaju męskiego jest bardziej typowa dla mężczyzn, rodzaju żeńskiego dla kobiet. Inna prawidłowość to to, że rodzaj żeński będzie oznaczał rzecz mniejszą, a nieokreślony większą: Ehu- topór, Ehe- siekiera, Ehy- dwuręczny topór. Nahnu- dłoń, Nahne- palec, Nahna- ręka.
Liczba:
Tutaj mamy 4. Pojedyncza (koń), mnoga (konie, kilka koni, wiele koni), zerowa (żaden koń, nie koń), niezliczona (wszystkie konie, konie). Liczba niezliczona używana jest również do uogólniania.
Końcówka rodzajowa w I deklinacji, a w II spółgłoska daje nam znać czy mamy do czynienia z liczbą pojedynczą/mnogą, czy bezwzględną- zerową/niezliczoną. Przy zmianie na zerową/niezliczoną u zmienia się w iu, e ie, a ia, o/y io. Natomiast jeśli spółgłoską jest c, s, f, v, ćh, ch, m, n, l, r, h, ĥ ulega zdwojeniu a jeśli to k, t, z, x, p zmienia się w ich dźwięczne odpowiedniki. To konkretnie w której jest liczbie precyzuje końcówka przypadka.
Przypadki:
Nie wiedziałem jakie nadać im nazwy, a przez ich mnogość nie było to zbyt łatwe… Nadałem więc żeby się nie pogubić łacińskie, można pozmieniać jak by były nie właściwe ale i tak koniec końców dostaną, mam nadzieje ysańskie nazwy.
- Nominativus- Podmiot zdania.
- Vocativus- Zwroty bezpośrednie.
- Accusativus I- wyrażamy nim coś na co oddziałujemy, zmieniając stan, wygląd, tworząc to lub niszcząc. „Zbudowałem dom”, „Wykąpałem psa”
- Accusativus II- wyrażamy nim coś czego położenie zmieniamy. „Daję ci książkę”, „rzuciłem kamień”.
- Accusativus III- Wyrażamy nim to na co oddziałujemy ale bez zmieniania stanu. Łączy się z określonymi czasownikami. „Widzę ciotkę”, „Wygłaszam przemówienie”, „kocham żonę”, „Mam samochód”
- Genitivus I- Dopełnienie dalsze czasownika którego pacjens wyrażony jest pierwszym biernikiem. Najczęściej jest to efekt czynności: „Kroję marchew [plasterki-w]” „Zmieniam wodę [złoto-w]” „Maluję ścianę [biało-na]”
- Genitivus II- Dopełnienie dalsze czasownika którego pacjens wyrażony jest drugim biernikiem. Najczęściej jest to miejsce docelowe: „Kładę książkę [stole-na]”
- Genitivus III- Dopełnienie dalsze czasownika którego pacjens wyrażony jest biernikiem trzecim: „Wygłaszam przemówienie [podatkach-o]
- Dativus I- wyrażamy nim dla kogo/na czyj pożytek dokonywana jest czynność. „Walczę [ojczyznę-za]”, „zabieram książkę bratu” (bo zapomniał skądś)
- Dativus II- wyrażamy nim na czyją szkodę dokonywana jest czynność. „Walczę [ojczyźnie-przeciw]” „Zabieram książkę [bratu]” (żeby nie miał)
- Possesivus- relacje przynależności
- Comitativus - wyrażamy nim występowanie jednego desygnatu z innym.
- Instrumentalis - Wyraża narzędzie wykonania czynności
- Essivus - Występowanie w jakiejś funkcji: „Mówię to [przywódca-jako] wasz”. Tworzy konstrukcje analogiczne do polskiego czasownika „być” (w ysańskim nie ma takiego czasownika)
- Equativus- Występuje w porównaniach: „Jeżdżę dobrze [ty-jak]”
- Causalis I- Oznacza czym spowodowana była dana czynność. Ma wydźwięk pozytywny. „znalazłem to [tobie-dzięki]”
- Causalis II- Oznacza czym spowodowana była dana czynność. Ma wydźwięk negatywny lub neutralny „Nie przyjechałem [deszcz-przez]”
- Inessivus- Oznacza przebywanie wewnątrz czegoś
- Adessivus- Oznacza przebywanie przy czymś, obok czegoś czy w pobliżu czegoś
- Superessivus- Oznacza przebywanie na czymś. W odniesieniu do czasu informuje o dokonaniu czynności o jakieś porze/godzinie
- Subessivus- Oznacza przebywanie pod czymś. W odniesieniu do czasu informuje o dokonaniu czynności za ileś godzin
- Antessivus- Oznacza przebywanie przed czymś
- Postessivus- Oznacza przebywanie za czymś. W odniesieniu do czasu informuje o dokonaniu czynności po jakiejś porze/godzinie
- Intrativus- Oznacza przebywanie pomiędzy lub pośród czegoś. W odniesieniu do czasu informuje o dokonaniu czynności podczas jakiejś pory lub od jakieś godziny do innej
- Perlativus- Oznacza przebywanie lub ruch wzdłuż czegoś lub przez wnętrze czegoś W odniesieniu do czasu informuje o dokonywaniu czynności przez jakiś okres/ileś godzin
- Lativus- Oznacza ruch do czegoś
- Allativus- Oznacza ruch bądź położenie w stronę czegoś
- Elativus- Oznacza ruch skądś
- Ablativus- Oznacza ruch od strony czegoś
- Distributivus- Informuje o występowaniu desygnatu po ileś sztuk lub odbywaniu się czegoś co jakiś czas odległość itp. (po 5 sztuk, co 5 minut, co 5 słupków)
- Partitivus- informuje że desygnat jest częścią jakiejś większego zbioru „jeden [dziesięciu-z]”
Powiem Ci, że wygląda na pewno ciekawie.
Nie przypomina mi niczego 
Każde słowo było wymyślane od podstaw bez jakiegoś szczególnego inspirowania się jakimś językiem, więc to chyba tego zasługa 8-)
to be continued
ale najtrudniejsze już za nami
