Z tego, co udało mi sie przypomnieć:
• rosyjskie Боже
• angielskie -in', pochodzące, wbrew sugestii pisowni, od dawnej końcówki bezokolicznika
• angielskie relikty subjunktywu: if I were, long live the Queen
• hiszpańskie -ente, sufiks dawnego imiesłowu czynnego (-ando jest z tym niezwiązane), będące już tylko nieproduktywną końcówką w niektórych przymiotnikach (durmiente, siguiente itd.)
• łacińskie wyrażenie pater familias, zachowujące praindoeuropejska końcówkę gen. sg. rzekowników a-tematycznych
• polskie widomy, świadomy, dawne imiesłowy bierne teraźniejsze
• polskie relikty dualu (oczyma, rękoma, w ręku, mądrej głowie dość dwie słowie)
• prasłowiańskie čьso, petryfikujace praindoeuropejską końcówkę genitywu -s
• polskie formy czasu przyszłego używane w znaczeniu przeszłym, wynik zreinterpretowania form ginącego aorystu
• polskie bierniki rzeczowników męskich żywotnych identyczne z mianownikiem, zachowane w wyrażeniach za mąż, za pan brat, na koń
• polski miejscownik domu, jedyny przykład z -u w tym miejscu nie po welarnej ani historycznie miękkiej, relikt deklinacji u-tematycznej
• formy Włoszech, Niemczech ze śladem końcówki o-deklinacyjnej miejscownika -ěxъ
• dopełniacz wołu (i wtórnie bawołu), jedyny taki dla rzeczownika żywotnego, relikt u-deklinacji
• po polsku, pomału - relikty prostej odmiany przymiotnika
• niebiosa, ślad "rozszerzonej" odmiany nieba
• kamyk, ślad mianownika kamy (plus dziwna kamica o której niedawno wspominałem)
• formy typu przejdziem, relikt pierwotnej końcówki 1. os. lm. praes. -mъ
• nazwa hiszpańskiego przylądka Finisterra zachowująca łaciński sufiks mianownika