Następny język używany w Ziemli.
Fonologia:
p t kʰ
p t k
п т к
β s sˠ ʂ ç ɣ χ
b s ş š ś g h
б с с' ш щ г х
q͡χ t͡s t͡sˠ t͡ʂ
ch c ç č
ҳ ц ц' ч
i ɯ e ɤ ɑ
i/ї u/ü e o a
і у е о а
ɑi ɑu ɤu eu ei iu
ai au ou eu ei iu
ај аў оў еў еј іў
m n ɳ r l w j
m n ņ r l u j
м н н' р л ў ј
Samogłoski przed półsamogłoskami nosowymi ulegają nasalizacji, ale półsamogłoska nadal jest wymawiana. Akcent pada na przedostatnią sylabę. Samogłoska może stać obok samogłoski nie tworząc dyftongu (do oznaczenia tego służy diareza).
Czasami samogłoski są wymawiane bezdźwięcznie (zapisywane à è ì ò ù/à è ь ò ъ), nie mogą być wtedy akcentowane, a akcent wtedy pada na ostatnią sylabę. Wyjątkiem są słowa jednosylabowe, gdzie akcent może padać na bezdźwięczną samogłoskę. Jeżeli przedostatnia i ostatnia sylaba wyrazu zawiera samogłoski bezdźwięczne, to akcent pada na pierwszą sylabę.
Występuje też zjawisko jak ja to określam "małej harmonii" wokalicznej:
1. Po sylabie zawierającej dźwięczną samogłoskę zamkniętą, nie może występować sylaba z dźwięczną samogłoską otwartą. I vice versa
2. Jeśli końcówka gramatyczna chce zgwałcić to prawo, to ostatnia samogłoska tematu staje się bezdźwięczną, a akcent idzie na koniec.
GRAMATYKAJeśli chodzi o przypadki, to są tylko trzy (jak na mnie to i tak baardzo duży wysiłek. Gdzie pozostałe dwadzieścia perę przypadków?

):
mianownikPełni funkcję podmiotu w zdaniu
Końcówką jest -ì, -ò, -0 (końcówkę zero w mianowniku mają tylko przymiotniki)
neїsì/неісь (język)
hasò/ҳасò (ćma)
arèt/арèт (martwy)
posesywOdpowiada na pytanie czyj?
Końcówką jest -in, -on, -e
neїsin/неісін (języka)
hason/ҳасон (ćmy)
arète/арèте (martwegp)
Celownik/Biernik/PrepositionalisPełni funkcję celownika, biernika, o. Łączy się z
poimkamiKońcówką jest -0
neїs/неіс (język, językowi)
has/ҳас (ćmę, ćmie)
arèt/арèт (martwego, mertwemu)
Liczba mnogaLiczbę mnogą tworzy się, dodając -jà. Jeśłi rzeczownik jest określany liczebnikiem, to nie dodaje się końcówki. Przymiotniki mogą posiadać liczbę mnogą tylko wtedy, gdy pełnią funkcję podmiotu.
ZaimkiKażdy zaimek ma swoją wersję dla kobiety, mężczyzny i dziecka/młodego zwierzęcia:
ja - amì (m) amò (ż) amorò (dz/mł)
ty - *hesì (m) *hesò (ż) herò (dz/mł)
on - şì (m) şò (ż) rò (dz/mł) chò (coś nieżywotnego)
*oznacza także pan/pani
Zaimki odmieniają się jak rzeczowniki, za wyjątkiem biernikoczegoś, gdzie ze względu na to, że formy trzeciej osoby bzmiały by jak ş, r, ch, to używa się ich formy posesywnej.
Jednak, jeśli zaimek tego typu znajduje się po samogłosce, to używa się tych krótkich wersyj.
PrzymiotnikPrzymiotniki, a szerzej wszystkie wyrazy pełniące funkcję przydawki, stoją zawsze przed rzeczownikiem.
Dla rodzaju męskiego jest przewidziana końcówka -0 (arèt), żeńskiego -ò arètò, dziecięcego -en (arèten), a nieżywotnego -is (arètis)
Przymiotniki rodzaju żeńskiego odmieniają się jak rzeczowniki z końcówką -ò