Anāril:
Hašūm, Tūtūya!
Ittā’ kānu ăm-mīnūti maslanar ahāni ka-qatankū
Wa-rammax
Ħaysītin, makkāx ĭjcayrax ĭθkakīri.
حَشوم توتويَ
إِتّاء كانُ انمّينوتِ مَسلَنَر أَهانِ كَقَتَنكو
وَرَمَّخ
حَيسيتٍ مَكّاخ اِجعَيرَخ اِثكَكيرِParę uwag nt. wymowy:
ā [a:],
ū [u:],
ī [i:],
š [ʃ],
x [x ~ χ],
’ [ʔ] (na początku wyrazu przed samogłoską nieoznaczane),
ħ [ħ],
θ [θ],
j [ʤ],
c [ʕ]. Dodatkowo,
ă, ĭ poprzedzone samogłoską ulegają elizji.
Szczegóły-szczególiki:
hašūm ‘powitany, pozdrowiony’, imiesłów bierny czasownika
hašma ‘witać, pozdrawiać’
Tūtūya ‘Dudu’ (w anārilu nie występuje [d]) z końcówką wołacza
-yaittā’ ‘po, za’ (w znaczeniu czasowym), przyimek łączący się z nominatywem
kānu ‘dwa’, liczebnik główny
an- ‘(przyimek wprowadzający przydawkę rzeczowną)’, tu w formie
am- (asymilacja z początkową spółgłoską wyrazu
mīnūti)
mīnūti ‘minuta’, rzeczownik zapożyczony, w akuzatywie (Nom.
mīnūtu albo
mīnūt); rzeczowniki określane przez liczebniki główne występują w Acc. i z przyimkiem
an (
kānu am-mīnūti jakby ‘para minut’, ‘dwójka minut’)
maslanar ‘jest pompowane, zostanie pompowane’, czasownik
maslan w aspekcie imperfektywnym ze wskaźnikiem pasywnym
-ar w roli podmiotu, derywowany od rzeczownika
muslīn ‘pompa’, pochodzącego od rdzenia S-L-N o podstawowym znaczeniu ‘ssać, wysysać’
ahāni ‘powietrze’, rzeczownik w akuzatywie (Nom.
ahān)
ka- ‘w, wewnątrz’, przyimek; z rzeczownikiem w ablatywie przyjmuje znaczenie ‘z, z wnętrza’
qatankū ‘ten pokój’, rzeczownik (Nom.
qatan) z sufigowanym zaimkiem wskazującym
-ka, w ablatywie
wa ‘i; więc, zatem’, spójnik łączący zdania współrzędne, zazwyczaj wynikowe
rammax ‘umierasz, umrzesz’, czasownik
ramma w aspekcie imperfektywnym z inkorporowanym podmiotem 2. os. l.p.
-axħaysītin* ‘aby przeżyć’; konstrukcja nazywana przeze mnie roboczo
dativus absolutus: imiesłów odpowiedniego czasownika w Dat. wyraża cel lub czynność następującą po innej czynności; tu występuje imiesłów czynny czasownika
ħaysat ‘przetrwać, przeżyć’, będącego pochodną (należącą do tzw. klasy „semelfaktywnej” [nazwa robocza]) czasownika
ħasta ‘trwać, znosić, żyć’
makkāx ‘trzeba, (żebyś)’, ‘musisz’, modalny czasownik bezpodmiotowy; obiekt posiadający ‘powinność’, ‘przymus’ wyrażany jest w Acc. (tutaj inkorporowany jako
-āx)
ijcayrax ‘żebyś rozwiązał’, czasownik
jacra w trybie łączącym (
subjunctive) w aspekcie imperfektywnym z inkorporowanym podmiotem
-ax, wprowadzany przez
makkāxiθkakīri ‘zagadka, łamigłówka’, rzeczownik w Acc. (Nom.
iθkakīr), forma deminutywna od rdzenia θ-K-R ‘myśleć, zastanawiać się’
* Uwaga: w konstrukcji
dativus absolutus w tym przypadku można/powinno się dodać podmiot (‘abyś ty przeżył’), ponieważ zdanie główne zawiera konstrukcję bezpodmiotową (‘trzeba ci, żebyś rozwiązał zagadkę’). W takim wypadku, przybierze ona postać
qān ħaysitān, gdzie
qān to zaimek 2. os. l.p. w Dat., a
ħaysitān to imiesłów czynny do czasownika
ħaysat w Dat., odmieniany wg deklinacji przymiotnikowej. Tak czy inaczej, forma
ħaysītin, mimo że nie do końca poprawna, też ujdzie
