Pytania różne (polszczyzna)

[Towarzysz Mauzer]

Przecież wymowa polskiego "cz" jest już bliższa oryginalnej niż "ć"...

To połowiczna prawda. Mieszanie /č/ i /ć/ to zjawisko specyficznie zachodniosztokawskie, pochodna wpływów kajkawskich. Wschodnia sztokawszczyzna odróżnia /č/ od /ć/ i zapis ostatniego w polszczyźnie przez /ć/ jest dlań jak najbardziej stosowny; przynajmniej ja, słuchając Serbów, nie mam problemu z odróżnieniem u nich /č/-/dž/ i /ć/-/đ/. A że patronimiki na -ić są powszechniejsze na wschodzie, pisownia przez /-icz/ jest bezsensownym rusycyzmem.

[Piteris]

«sz'neka - bułka słodka»
Co oznacza sz' ?

Część słów jest używana i na Zagłębiu, a ten cały Twój regjon to gdzie w ogóle leży?

Tak oznaczyłem sobie fonem, który nie jest ani typowym polskim sz, ani ś. Na Mazurach i Kaszubach słychać takie zmiękczone sz. Strasznie niekonsekwentny jestem w tych zapisach, ale generalnie wszystko, co jest tutaj zapisane jako "sz", "ś", "sz' " w wymowie jest podobne, jako coś między sz i ś. Oczywiście różni ludzie różnie gadają. Ja w obrębie jednej wsi spotkałem 4 wersje jednego słowa "szawerek", "szałerek" "siawerek" "siałerek" - między sz i si różnice były znacznie mniejsze niż w przypadku standardowego polskiego, ale dla mojego ucha słyszalne.

Działdowskie to jest Sasinia, obecnie Mazury. Poza tym nie wiem po co pytasz, skoro napisałem o tym w poście, wystarczyło wpisać w Wiki.

[Feles]

Nie wiem, u mnie (Łże-Krajna) też używa się słowa "szneka ~ sznyka", ale jest tam normalne "sz".

[Towarzysz Mauzer]

To /sź/ w ogóle pojawia się często w gwarach mazurzących w zapożyczeniach niemieckich i tajemniczych słowach, np. moja babcia z południowej Małopolski mówi "śtéry", mimo że jéj gwara jest ogólnie mazurząca, a że to południe, to zastanawia mnie związek tego uproszczenia č > š ze słowackim.

[Widsið]

Nie wiem, u mnie (Łże-Krajna) też używa się słowa "szneka ~ sznyka", ale jest tam normalne "sz".

Złotów to nie taka Łże-Krajna wcale ;p

[Feles]

Ale jednak większość mieszkańców to raczej potomkowie osiedleńców powojennych niż autochtoni.

A i to "szneka" to też bardziej w ramach ciekawostki. I tak zawsze mówi się "drożdżówka".

[CookieMonster93]

Czy

• w polszczyźnie zanika na korzyść [h], czy [h] pojawia się tylko allofonicznie?

[Henryk Pruthenia]

To [h] występuje?

[CookieMonster93]

To [h] występuje?

Jak się wyraźnie wsłuchasz w wymowę Polaków, to zauważysz, że tak. Poza tym słysząc

• w innych językach m.in. wietnamskim, czy niemieckim, mam wrażenie, że jest "twardsze/mocniejsze/wyraźniejsze" niż polskie.

EDIT: najczęściej ja osobiście słyszę i wymawiam [h] między samogłoskami i w nagłosie.

[Wedyowisz]

W moim idiolekcie w większości chyba pozycji [h] i

• są wymienne, jedynie przed [i] mam konsekwentnie [x'], a przed [a] mocno zwiększoną preferencję dla [h]. Wewnątrz wyrazu przed bj otwartymi samogłoskami rysuje się tendencja do lenicji nawet do [h\] i zera. Cicho! [t_s\ih\O].

[patka chorwatka]

Przecież wymowa polskiego "cz" jest już bliższa oryginalnej niż "ć"...

To połowiczna prawda. Mieszanie /č/ i /ć/ to zjawisko specyficznie zachodniosztokawskie, pochodna wpływów kajkawskich. Wschodnia sztokawszczyzna odróżnia /č/ od /ć/ i zapis ostatniego w polszczyźnie przez /ć/ jest dlań jak najbardziej stosowny; przynajmniej ja, słuchając Serbów, nie mam problemu z odróżnieniem u nich /č/-/dž/ i /ć/-/đ/. A że patronimiki na -ić są powszechniejsze na wschodzie, pisownia przez /-icz/ jest bezsensownym rusycyzmem.

to może być i wpływ słoweńskiego. jeśli chodzi o miękkie dj, są wariacje, do cz też. Najmiększa wariacja ć / podobna do słowackiego ť jest w czakawskim.
 jakiś gość zrobił wideo: http://www.youtube.com/watch?v=IR9ig6CpRU0

[CookieMonster93]

"wpół do czwartej" czy "o wpół do czwartej" ?

Np. w zdaniu typu: "(jedno powyższe) idę do domu."

[Wedyowisz]

U mnie zdecydowanie to drugie.

Nb. w  literaturze sprzed >100 lat bywało to zapisywane „1/2 do 4”, współcześnie nie zauważyłem takiej praktyki.

[CookieMonster93]

U mnie zdecydowanie to drugie.

Nb. w  literaturze sprzed >100 lat bywało to zapisywane „1/2 do 4”, współcześnie nie zauważyłem takiej praktyki.

Nie wiedziałem właśnie, co zrobić z tym "o", czy ma być, czy też nie.

[Wedyowisz]

U mnie zdecydowanie to drugie.

Nb. w  literaturze sprzed >100 lat bywało to zapisywane „1/2 do 4”, współcześnie nie zauważyłem takiej praktyki.

Nie wiedziałem właśnie, co zrobić z tym "o", czy ma być, czy też nie.

Co rozumiesz przez „ma być”?