Tak samo jak pojąć, pojmę. Nosowe w PS-ie pochodziły z grup samogłoski i /n/ bądź /m/. Najwyraźniej w przypadku takich czasowników zazwyczaj było to /n/, nie zawsze. Por. dmuchać.
Co do miękkości, giąć ponoć pochodzi od gъnǫti, czyli jakiś nieregularny rozwój, też gъbnǫti, z formą częstotliwością gybnǫti, stąd gibnąć.
UWAGA, poniżej następuje moja autorska teza. Mogę się mocno mylić, acz taki jest wynik moich rozważań. Jak ktoś wie lepiej – niech poprawia.
Wypadło -n-, pewnie upodobniając się do innych jednosylabowych na -ąć, -ęć, z gnąć, gnęty zrobiło nam się w staropolszczyźnie gąć, gęty, dalej pewnie zmiękczenie /g/ w imiesłowie gąć, gięty, a później upodobnienie bezokolicznika: giąć, gięty. W odmianie, ze względu na podobieństwo do takich dmąć, dmę czy kląć, klnę -n- się zachowało i nie pojawiło się zmiękczenie.
