Pytania różne (polszczyzna)

[Widsið]

W moim idiolekcie szwa i inne dźwięki ze środka tabelki są stosunkowo częste, bo mówię szybko i brzydko wszystko redukuję - wręcz do tego stopnia, że czasem plącze mi się język Niemniej, relatywna długość? Nie jestem przekonany, to chyba też zależy od tego, kto mówi.

[Noqa]

Ale możliwe to jest. Ciężko wrzucić szwę między takie zbitki.

Myślałem o dokładnie innym bodźcu, takie szły możnaby łatwo pomylić z jakimś wokoidem czy sylabicznością ukrytą w zbitce. Np. starych/strych.

Też mówię raczej szybko i niewyraźnie, a nadto często gubię onset, więc ciężko mnie zrozumieć. Ale jednak jest to wyraźnie inne od wymów obcokrajowców, zwłaszcza anglików, gdzie wyraźnie słychać, że samogłoski są tam zbyt zredukowane. Być może to nie decentralizacja, ani większa długość, ale coś jednak fenomenologicznie na pewno jest.

EDIT: A w ogóle mam czasem wrażenie, że Taa/!Xoo jest tak naprawdę daleko za polskim. Bo w źdźble mgły drżą.

[Feles]

A w Gruzji mc'vrtneli.

[Wedyowisz]

Najwyraźniej w polskim coś przeciwdziała wzdłużeniu zastępczemu przed końcówką -ny w wyrazach typu:

błędny, bezzębny, żołędny, mężny, pobożny, głodny, miodny.

Wszys’kie powyższe przykłady są zderywowane od rzecz. par. akc. c. Podobnie utworzone przymiotniki od podstaw z innych paradygmatów miewają długą (mączny, sądny, nierządny). Por. też boski, męski.

Wydaje się, że nie ma to nic wspólnego ze skróceniem pod cyrkumfleksem, bo w formach odmiany długiej akcent powinien był gdzieś być na końcówce (nawet po retrakcji z jeru). Zresztą w mianowniku l.poj. wyrazów błąd, ząb, mąż itd. wzdłużenie bije akcent.

U Kapovicia w pracy zbiorczej o iloczasie w słowiańskim, do której zamieściłem odsyłacz swego czasu, jest coś o skróceniu długości przedakcentowej przed nowoakutem w wielosylabowych. Pytanie, czy to to zjawisko przeciwdziałało również polskiemu wzdłużeniu zastępczemu przed dźwięczną?

[Todsmer]

Że tak się spytam trochę nóbowo - skąd się w ogóle w polskim wzięło -y w wygłosie?

[Feles]

Stąd samąd, skąd "y" wszędzie indziej – z PS *y oraz *i po stwardniałych.

[Wedyowisz]

Tudzież z *-ъjь i *-ьjь.

[Todsmer]

W 1pl też?

[Wedyowisz]

Tutaj winna jest analogia (my).

[Wedyowisz]

Czy potoczne uskuteczniać ma coś wspólnego z czeskim uskutečnit, słowackim uskutočniť? Znaczenie jest tu chyba tu bliższe skutečný/skutočný niż polskiemu skuteczny.

[CookieMonster93]

Czy czasownik pomnieć ma swój dokonany odpowiednik?

[Todsmer]

przypomnieć?

[CookieMonster93]

przypomnieć dk - przypominać ndk, więc chyba nie, ale nie wiem... może? Choć w sumie... Kurde, pogubiłem się. Nie chcę dziś myśleć... -_-

[Dynozaur]

Czy czasownik pomnieć ma swój dokonany odpowiednik?

"Pomnieć" JEST dokonane. I ma niedokonany odpowiednik "pominać".

[Noqa]

O, polski aspekt znowu nadciąga.
Cookie, polskie czasowniki proste z założenie nie mają odpowiedników aspektu dokonanego, ten się ew. derywuje poprzez jakiś sufiks, ale wiąże się to często z jakimiś niuansami znaczeniowymi, a często daje się dorobić formę niedokonaną; jeśli się nie da to i tak zwykle każdy czuje, że jakaś powinna być, by utworzyć odpowiednik częstotliwy bądź para-częstotliwy. To tylko kwestia tego na ile bezpłciowy okaże się przyrostek. (OK, wyjątkiem są te jeszcze bardziej porkęcone formy z -n-)
Więc to przypadek, że akurat wziąłeś taki wymyślny. Ale to samo działa dla sporej liczby czasowników: palić > spalić > spalać. marzyć > zamarzyć > zamarzać. kleić > skleić > sklejać. pluć > opluć > opluwać.