Pytania różne (polszczyzna)

[Todsmer]

Na szybko poszukiwania ograniczyły się niestety tylko do wydań Biblii:
→ Biblia brzeska - „napisano jest”,
→ Biblia gdańska - „napisano” albo „napisane jest”,
→ Biblia Leopolity - „napisano”.

Ciekawi mnie, jak wyglądają sprawy w czeskich przekładach.

[Todsmer]

Swoją drogą intryguje mnie sam fakt, skąd w scs-ie jest пишєтъ. Tekst grecki zdaje się mieć w tym miejscu γέγραπται, późną formę od γράφω, pisać.

„verb 3rd sg perf ind” - napisał(o)?

[Silmethúlë]

Możliwe, że takie użycie w mowie było powszechne, jakieś „vŭn kŭnęgax pišetǔ, iže…”, jak we współczesnym polskim. Wtedy takie tłumaczenie wcale aż tak bardzo nie dziwi (szczególnie, że obocznie, i chyba częściej, występuje „pisano bo estĭ…”). Jeśli natomiast tak nie mówiono, to faktycznie jest to bardzo dziwne.

[Wedyowisz]

Wartałoby sprawdzić, czy to nie jakaś dziwna kalka gr. mediopasywu (tzn. przez co może być ta strona oddawana w tekstach SCS). W ogóle SCS ma parę aberrantnych właściwości syntaktycznych w stosunku do innych słowiańskich (powstałych nie bez wpływu greki), np. ACI.

[Todsmer]

No właśnie to mnie zastanawiało, w Perseuszu γέγραπται oznaczane jest też jako „mp”, podejrzewałem że to skrót od mediopassive.

Co to ACI?

[Noqa]

Accusativus cum infinitivo - specjalna forma dla wyrażania mowy zależnej.

Tutaj więcej, na przykładzie łaciny

[Wedyowisz]

Takie pisze może MZ spontanicznie powstać bardzo łatwo, w końcu przy omawianiu jakiegoś tekstu raczej naturalne jest pomijanie autora poza samym początkiem. W angielskim jest nieosobowe it says (a także inakuzatywne read).

Co to ACI?

Widzę cię łaciny się nie uczyć.

[Todsmer]

O, to podobnie jak zrobiłem w szybskim, tylko że tam nie używam bezokolicznika tylko subjunktywu. (Echs sewa te sägga…)

[Dynozaur]

Co to ACI?

Widzę cię łaciny się nie uczyć.

Hehe. A zimny ma DCI.
Widzę tobie łaciny się nie uczyć.

Albo Dativus Absolutus: Widzę tobie łaciny się nie uczącemu

Przy bardziej skomplikowanych sformułowaniach tak pięknie rozpierdala to konstrukcję zdania. Normalnie miodzio!

Ja wiem, że on wie, że ja wiem: Ja vǝdǝ jemu vǝdǝti minǝ vǝdǝti.

[Todsmer]

Tak jeszcze przy mediopasywie i polszczyźnie. Zastanawia mnie, czy formy typu „śmieje się”, „uśmiecha się” można zanalizować jako formy mediopasywne?

Sprawa nr2. Czy polska strona zwrotna jest stroną zwrotną, czy specyficzną wersją strony czynnej?

[Dynozaur]

No właśnie kurwa, zawsze mię przerażało, że czasowniki zwrotne w polskim mogą być przechodnie. To przecież zaprzecza definicji strony zwrotnej!

Bawię się misiem.

To w takim razie, powinno być w stronie biernej - miś jest bawiony się?

[tob ris tob]

A czy przypadkiem strony biernej nie tworzy się dla dopełnienia bliższego?
No chyba, że jest jakiś tam ruch, typu Obszedłem jezioro..

[Dynozaur]

A czy "dopełnienie bliższe" to według definicji nie jest przypadkiem "takie dopełnienie, od którego można utworzyć stronę bierną". Bo jeśli tak, to mamy błędne koło.

Swoją drogą, nie ogarniam polskiej terminologji nazw części zdania. Jest dla mnie strasznie nielogiczna...

[Noqa]

Akurat z takim "Obszedłem jezioro" to zabawna sprawa, bo każdemy rodzimomówcy wydaje się, że jest tu miejsce na stronę biernej i nierzadko spróbuje ją utworzyć, ale morfologia wyraźnie stoi temu na przeszkodzie - czy może coś pomiędzy leksyką a morfologią.
Strasznie to dziwne, bo trudno mi sądzić, że 200 lat temu ludzie nie widzieliby tu miejsca na bierność/przechodniość.

[spitygniew]

A czy "dopełnienie bliższe" to według definicji nie jest przypadkiem "takie dopełnienie, od którego można utworzyć stronę bierną". Bo jeśli tak, to mamy błędne koło.

Chyba nie do końca, bo definicją strony biernej nie jest po prostu "strona, którą tworzy się od dopełnienia bliższego", ale "strona, gdzie agens jest wyrażony dopełnieniem bliższym, a pacjens podmiotem". Choć przyznam, że nie satysfakcjonuje mnie to do końca, i pewne poczucie błędnego koła tu mam. Ale tak czy siak, dopełnienie to w przeciwieństwie do pacjensa termin odnoszący się tylko do warstwy językowej - choć gdyby się głębiej nad tym zastanowić, w rzeczywistości pozajęzykowej nie ma tak prostego podziału na obiekt czynności i narzędzie, idzie znaleźć wiele przykładów leżących gdzieś pomiędzy, i moim zdaniem ten miś będący niby obiektem zabawy jest właśnie jednym z nich...