Język bracki, język bracatlacki, Brzęczyszczyki ewicz [bɹətsæ̃tɬətɕəsətsətɬətɕəki ɛwitɬəts] - język sztuczny należący do łękołockiej rodziny językowej (Wąkawąka), używany przez lud Brzęczyszczyków (Bracatlaciasacatlaciaków).
Fonologia i zapis
m n
b
p t k
ts tɬ
ɸ s ɬ ʁ h
w ɹ l j
i u
ə ʊ
ɛ ɒ
æ̃ ɒ̃
/ə ʊ/ są często redukowane - niewymawiane na końcu wyrazów oraz przed spółgłoską płynną + V, np. bezwzgl /bɛtsəwətsəʁələ/ [bɛtswətsəʁəl]. Nigdy nie występują pod akcentem, chyba, że w słowie nie ma innych samogłosek.
Szwy oraz zredukowane /ʊ/ nie są zapisywane.
Fonologicznie występują tylko sylaby typu (C)V. Akcent pada na pierwszą samogłoskę niezredukowaną.
Połączenia /n t ts s tɬ ɬ/ (+ szwa) + /j/ są wymawiane [ɲ c tɕ ɕ tʎ̝˳ ʎ̝˳], np. tył /təjəɬə/ [cəɬ].
m n
b
p t k
z c
f s ł g h
w r l y
i u
* o
e a
ę ą
Nazwa
Słowo brzęczyszczyki [bɹətsæ̃tɬətɕəsətsətɬətɕəki] oznacza "lud szumiącej wody" - Brzęczyszczykowie zwykli mieszkać na terenach wyżynnych, w pobliżu dużych rzek. Pochodzi ono od złożenia słów [bɹətsæ̃tɬətɕ] "szumny", "szumiący", [sətsətɬətɕ] "wodny" i [jəki] "człowiek", "ludzie".
Kraina, w której mieszkają, to w ich języku szczebrzeszyn [sətsətɬətsɛbɹətsɛsətɕən], nazwa o podobnej etymologii: [sətsətɬəts] to "woda", [bɹəts] to "hałas", [sətɕən] to "kraj".
Sąsiadujące języki to m.in. język cubilski [tsubil ɛwitɬəts] i język kucocki [kʊtsɒki ɛwitɬəts].
