Uwaga, wypowiadam się.
W sumie to jak już tu jestem to ocenię cały konlang, bo dużo tego trochę. Będę leciał od początku, więc jak jakaś informacja będzie potem nieaktualna to trudno.
Ent [jɛn] – w środku wyrazu, na końcu – nieme
Jakim cudem zapisujesz [jɛn] jako "ent"? I dlaczego jest to niemie na końcu?
ϖ [ʄ] - tylko przy tworzeniu l. mnogiej
Chyba w żadnym języku nie ma głosek występujących tylko w konkretnym zjawisku gramatycznym: to po prostu nielogiczne. Poza tym naprawdę masz w swoim języku
iniektywną głoskę podniebienną? Poza tym skąd ten dziwaczny, niepasujący do niczego symbol?
Tryby-Tryben:
Orzekający- "normalnie bez zmian" np. Gide'to-Jadę
Rozkazujący- na końcu "j" np. Gide'toj!, ale jeśli mamy "nod" i "tus" to piszemy "ej". 
np. Gide'nod ej!
Oznajmujący - końcówka "des" np. Gide'to des.- Pojechałbym
Czemu służy apostrof?
Rzeczowniki:
-męski - Un-e (Ten)
-żeński - An-e (Ta)
-rzeczowy - Se-s (To)
-zwierzęcy - Se-s (to zwierzę - każde zwierzę ma "se", nie ma "ten słoń" lub "ta żyrafa)
-Krajowy - Pôs-e (coś takiego jak THE United States)
-nieznaczny- ler-u (kiedy nie wiemy o czym dokładnie mówimy, np. co TO jest?)
Po co ci specjalne, gramatyczne rozróżnienie krajów?
Jeśli wyraz zaczyna się samogłoską używamy *
Używamy czego?
A teraz dodam dwuznaki.
ss - czi
es - żis
ent - w środku wyrazu ien, na końcu wyrazu nie wymawiamy
Czy masz na to *jakiekolwiek* wyjaśnienie? I z jakiej racji ten ostatni trójznak (który nie jest dwuznakiem) jest na końcu niemy? No i skąd wziąłeś to "czi" dla "ss" (:Ó)?
A czy dz lub cz, mają jakieś uzasadnienie? 
Ano mają; wszystkie (przynajmniej wedle mojej wiedzy) dwuznaki z "z" wzięły się z analogii do "dz", to jest bardzo mocne uzasadnienie - wszystkie te dwuznaki w polskim są takie same, natomiast ty wymyślasz z kosmosu jedną rzecz, którą się czyta kompletnie inaczej. Dlaczego?
Û-Ł
Sceniczne [ɫ] czy po prostu [w]?
2. Sceniczne
Że co? "Û" wymawiasz jako sceniczne [ɫ]? Twarde, rosyjskie "л"?
O tak?O-u
U-u
Czy to są te same /u/?
6. Tak, wymowa jest taka sama
To po co ci na to dwie litery?
Dobra, tamte dwuznaki usuwam, teraz dodaję "ss"-"z".
A "z" masz już na coś zajęte, że nie możesz zapisywać [z] jako "z"?
Warto by się jednak nauczyć IPA'y, to dość elementarna umiejętność na tym forum.
Cytuję sam siebie, ale wciąż uważam, iż naprawdę warto. Ba; to jest właściwie podstawa w konlangerstwie.
C [s̪̪]
[...]
S [s̪]
Po co ci dwie litery na oznaczenie tego samego?
Poza tym nie musisz pod każdą głoską zębową oznaczać, iż jest ona zębowa, wystarczy, że będziesz pisał zwykłe [s] i nadmienisz gdzieś, iż jest ono zębowe.
Y [yː]
Skąd ten iloczas?
Quaste [ʧuɑs̪t̪ɛʀ] - Niebo (sky, nie heaven)
Czemu jest tam niezapisywane [ʀ]?
Dodaję M [ɱ]
Powiesz mi jakim cudem? Rozumiem, to język aprioryczny, no ale trochę logiki, w normalnej mowie po prostu nie da się tego odróżnić od zwykłego [m]. W ogóle to, odwołując się do tego, iż swój łudomian zapisałeś kiedyś jako [rɛɱɔ], chciałbym cię spytać - czy wiesz jak się wymawia głoskę [ɱ]?
Dobra, czas na trochę ogólniejsze rzeczy.
Rémo, ten język to jest niebywały nooblang (aż dziwota, iż nikt tutaj tego nie powiedział - czy wy się tam śmiejecie pod nosem nic mu nie mówiąc?), na modłę twojego ulubionego języka wprowadzasz do swojego konlangu kompletnie nielogiczne rzeczy ("ent" dla [jɛn]? No błagam...); zakładam, iż nawet we francuskim te rzeczy mają jakieś tam, być może nikłe, etymologiczne wytłumaczenie, ale w twoim konlangu te rzeczy wzięły się po prostu z kosmosu. Możesz oczywiście powiedzieć, iż "jest to a priori", ale nawet a priori muszą mieć jakiś sens i logikę; pominę już fakt, iż mimo aprioryczności język ten naprawdę sporo ciągnie od indoeuropejskich, czy nawet polskiego (to całe "estô" dla "jest"). Jak ktoś tutaj niegdyś pisał (Tоб ріс тоб bodajże?), iż język jest przede wszystkim fonetyczny, a ortografia jest jego zapisem - to ortografia opiera się na fonetyce, nigdy na odwrót, tak jest w każdym języku świata i radziłbym ci oprzeć się na tym - nie możesz od tak tworzyć sobie jakichś dwu- li trój- znaków i czytać je kompletnie inaczej - nawet we francuskim jest tam jakaś etymologia (chociaż wymawianie "eau" jako jednej samogłoski... Ja pierdolę).
