Cześć, tu ShookTi ze swoim pierwszym postem na tym forum (które bardzo mi się spodobało!). Język polfonetycki powstał w mojej głowie kilka miesięcy temu, gdy spotkałem się w Warszawie z pewnym Francuzem, który powiedział "Polska język trudna język" ;-D. Okazało się, że jego główny problem (podobnie, jak wszystkich cudzoziemców) to gramatyka i mnóstwo liter, które mają identyczne brzmienie (np. rz - ż, ó - u). Oprócz tego, gdy nauczyli się wymawiać litery, pojawiły się problemy z dwuznakami, które czytali dosłownie, np. słowo "chichot" po podzieleniu na głoski jest takie: h-i-h-o-t, natomiast oni czytali każdą literę osobno, co dawało ciekawe i niezwykle zabawne 8-) słowo c-h-i-c-h-o-t (ja czasami robię odwrotnie, np. w trakcie reklamy filmu Tarzan pierwsze słowo, jakie powiedziałem, to tażan :-D ).
Sam język zacząłem tworzyć w zeszycie, jednak po odkryciu tego forum postanowiłem, że język polski uproszczony ukaże się światu!!!
Alfabet - starałem się przede wszystkim usunąć jak najwięcej dwuznaków. Później starałem się przerobić litery tak, by przypominały jak najbardziej litery "naturalne" - bez żadnych "haczyków". Oto alfabet:
A
B
C
Ć
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
Ń
O
P
R
S
Ś
T
U
W
Y
Z
Ź
Ż
DŻ
Niestety, nie mogłem usunąć liter Ć, Ń, Ś, Ź i Ż, ponieważ nie mogłem znaleźć żadnego zastępstwa dla nich. Oprócz tego nie usunąłem dwuznaków DŻ i DŹ.
Brak liter Ą i Ę tłumaczę tym, że:
1. Czyta się je różnie w zależności od słowa występowania, np. ksiĄżĘ - ksiONżE - Ą przechodzi na ON, a Ę przechodzi na E. W praktyce, Ą można przeczytać jako ON, OŁ lub O, a Ę jako EN, EŁ lub E (forma z Ł jest rzadko spotykana).
2. Dwuznaki z pkt. 1 (ON, OŁ, EN, EŁ) wcale nie są dwuznakami. Brzmi to może dziwnie, ale chodzi o to, że można je od siebie rozdzielić np. czy w słowie SAMOCHÓD litery SA to dwuznak? Nie - są dwoma oddzielonymi od siebie znakami. Podobnie rzecz się ma z ON, OŁ, EN i EŁ, które można zapisać (a nawet wypowiedzieć) jako dwa oddzielne znaki.
Dlatego właśnie liter Ą i Ę nie ma w alfabecie.
Dwuznaki CH, RZ, SZ i CZ usunąłem z powodu bardzo dużego podobieństwa (SZ - Ż, CZ - DŻ) lub identycznego brzmienia (CH - H, RZ - Ż). Podobnie rzecz się ma z literą Ó, którą można zastąpić literą U.
Brak liter Q, X oraz Y tłumaczę tym, że są one literami pochodzącymi z języków innych niż polski (taXi czytamy jako taKSi, Q czytamy jak KU lub KWA, Yeti czytami jako Jeti). Natomiast litera Ł jest czytana jako U (wŁadca - wUadca, Łano - Uano) lub nie jest czytane (uŁani - uoani). Oprócz tego, gdy zastosujemy literę U oraz sąsiadującą z nią samogłoskę, niepisana głoska Ł powstaje między nimi automatycznie (nie da się wypowiedzieć np. europa - bez odzielenia litery E od reszty słowa, nie da się NIE wypowiedzieć głoski Ł.
Przykładowy tekst w języku polskim naturalnym i uproszczonym (źródło: Wikipedia):
Język polski naturalny:
Język polski lub polszczyzna – język naturalny należący do grupy zachodniosłowiańskich (do których należą również czeski, słowacki, kaszubski, dolnołużycki, górnołużycki i wymarły połabski), stanowiących część rodziny indoeuropejskiej.
Język polski uproszczony:
Jenzyk polski lub polżdżyzna - jenzyk naturalny należoncy do grupy zahodniosuowiańskih (do kturych należou ruwnież dżeski, suowacki, każubski, dolnoużycki, gurnoużycki i wymaruy pouabski), stanowioncyh czenść rodźny indoeuropejskiej.
Język polfonetycki sam w sobie jest tylko innym sposobem zapisu języka polskiego, natomiast wymowa, gramatyka i wszystko, czego nazwy nie pomnę, zostają niezmienione, więc... Narka i do zobadżenia! Mam nadzieje, że jeżdże kiedyś wymyśle jakiś jenzyk caukiem od poczontku! ;-)
