Toż wystarczy poprosić

Najważniejsze:
Rozejście jakościowe par /i/ /y/ ~ /iː/ /yː/Zarówno długi jak i krótki wariant nieco się obniża, krótki dodatkowo centralizuje.
/i/ > /ɪ/
/y/ > /ʏ/
Monoftongizacja /iy/, /iːy/Miała miejsce wcześniej, niż rozejście jakościowe /y/ ~ /yː/
/iy/ > /ø/ (obniżenie) > /œ/ (rozejście jakościowe)
/iːy/ > /øː/ (obniżenie przy zachowaniu dodatkowej energii)
Ewolucja dyftongów/eo/ > /i̯o/ > /̯ijo/ > /jʊ/
/eːo/ > /jeo/ > /je̯o/ > /jʊ/
/æːɑ/ > /jɛɔ/ > /ɛo/ > /əo/ > /əʊ/
/æɑ/ > /ɛɔ/ > /əo/ > /əʊ/
Rozejście jakościowe innych par samogłosek/ɑː/ > /ɑː/ (miejsce artykulacji praktycznie niezmienione)
/ɑː/ > /a/ (przesunięcie do przodu)
/oː/ > /oː/ (j. /ɑː/)
/o/ > /ʊ/ (przesunięcie do przodu)
/uː/ > /uː/ (nieco niżej, ale nie na tyle, żeby zatracić cechy identyfikujące ten dźwięk z kardynalnym /u/)
/u/ > /ʉ/ (przesunięcie do przodu)
/eː/ > /eː/ (j. /ɑː/)
/e/ > /e/ (przesunięcie do przodu - nieznaczne)
/æː/ > /æː/ (j. /ɑː/)
/æ/ > /æ/ (przesunięcie do przodu - nieznaczne)
Szaleństwo jotyJako że /g/ i /j/ miały w staroangielszczyźnie dystrybucję komplementarną, tutaj zdecydowałem poszaleć i nieco pozmieniać, bez myślenia nad logicznością.
Najpierw /g/ > /ɣ/
Takie zbliżenie miejsca artykulacji do /j/ spowodowało wymieszanie się obydwu dźwięków i w konsekwencji komplementarną dystrybucję, gdzie /ɣ/ występuje w wygłosie sylaby oraz przed /ɑː/, /a/, /æː/, /æ/ i spółgłoskami, a /j/ w pozostałych sytuacjach. Wyjątki od zasady przewidują dwa czasowniki nieregularne - fräjn /fræjn/ (prät. od
frignen "pytać") i säjde /sæjdə/ - gjesäjd /jəsæjd/ (odpowiednio prät. i part. 2 od
sedgen "powiedzieć"), a także część zapożyczeń (np.
geologi /ɣeʊlʊɣi/)
Inne zmiany/ŋg/ > /ŋ/
/bː/ < bb > > /v/ < v >
/z/ > /s/ (we wszystkich kontekstach)
/h/C-, /w/C- > C-
V/h/ > V
-/r/ > /ə/