Już
jedną propozycję takiej ortografii umieściłem w innym temacie, ale że nie chcę go zaśmiecać polskimi cyrylicami, postanowiłem utworzyć nowy.
No to na początek, ortografia polska oparta na białoruskim, nazwana przeze mnie
Dzierżynicą (Дзержыніца):
spółgłoski:
б в г д дж дз ж з й к л м н п р с т ў ф х ц ч шsamogłoski:
а(я) э(е) і о(ё) у(ю) ы (w nawiasach odpowiedniki jotowane)
Większości zasad nie bedę opisywał, bo to byłby opis samej cyrylicy, ale:
Spółgłoski miękkie
ć i
dź zapisuje się jako zmiękczone
ц дз, jak po białorusku. Jeżeli po spobie następują dwie spółgłoski miękkie, zapisuje się je na sposób taraszkiewiczowski, np.
сьнег (śnieg),
дзьвенк (dźwięk).
Samogłoski pseudonosowe
ą ią ę ię zapisuje się, w zależności od położenia:
przed
п б jako -
ом ём эм емprzed
л jako -
о ё э еna końcu wyrazu -
он ён э еw pozostałych przypadkach -
он ён эн енKońcowe
on ion zapisuje się jako
он’ ён’.
Dźwięk [j] po spółgłoskach oznaczany jest za pomocą apostrofu i samogłoski jotowanej (bądź
і), np.
маг’я (magia),
т’яра (tiara),
комунікац’і (komunikacji).
Dźwięk [w] zapisuje się w zależności od etymologii - jako twarde
л, bądź jako
ў, np.
кал (kał),
аўто (auto),
ўікэнд (weekend). Dźwięk [l] zapisywany jest jako miękkie
л.
E po
c dz cz dż sz ż zapisuje się jako
е, nie
э.
Dzierżynica nie posiada rozróżnień
ch/h rz/ż ó/u - zapisuje się je jednolicie, jako
х ж* у.
* Po
k t p ch jako
ш.
Przykład:
А гды оні едлі, взёл Езус хлеб і поблогославіл, ламал і жекл: Бежце і едзце, то ест цяло мое. Потэм взёл келіх і подзенковал, дал ім, мувёнц: Пійце з него вшысцы; альбовем то ест крэв моя новэго і вечнэго пшымежа, ктура за вас і за велю бэндзе выляна на одпушчене гжехув.