Humor, ciekawostki i WTF lingwistyczne

[커래얟쓰]

Czasami jak widać się różnią 

[Dynozaur]

ZAJEBISTY węgierski słownik toponimów Zakarpacia

Po węgiersku, więc chuja zrozumiecie (chyba że znacie węgierski), ale:
-podaje P O T Ę Ż N Ą dokumentację zapisków historycznych dla każdej miejscowości (a to naprawdę wystarczy)
-zdaje się kompletny, są nawet totalne zadupia

A Zakarpacie to jeden z tych naturalnie wielokulturowych regjonów, zaoranych sowieckich walcem, co oczywiście odbiło się na toponimji. Zupełnie jak Prusy czy Krym... Tylko tutaj po rozpadzie ZSRR pojawiły się inicjatywy łatania tej toponimji (głównie na obszarach zamieszkanych przez węgierską mniejszość, gdzie sobie owa mniejszość d**okratycznie przegłosowała zmianę nazwy), bardzo niedoskonałe (jak to zwykle na Małorusi), które część rzeczy naprawiły, a część skomplikowały. Dokumentacja w tym dokumencie pozwala dokładnie prześledzić, jak to dokładnie po kolei było.

PS: I jeszcze jednego się z tego dokumentu dowiedziałem - Węgrzy też przy toponimji tego regjonu majstrowali i madziaryzowali słowiańskie toponimy (zwłaszcza na przełomie XIX i XX wieku) - na szczęście, ten dokument hasłowo traktuje nazwy historyczne, zprzed zmian (w przeciwieństwie do n.p. węgierskiej Wikipedji, która m.in. używa dla Polany Kobyleckiej sztucznego Gyertyánliget zamiast poprawnego Kabolapolyána).

[pipipipi]

Czy wiecie o tym, że są takie internacjonalizmy, które w angielskim mają bogatszą fleksję niż w polskim? Np. euro*, dingo. A więc może tak aż bardzo nie krytykujmy angielskiego za zbytnią analityczność.

*nieodmienność euro według mnie po prostu skandal - nawet wszystkie germańskie posiadają jakieś formy odmienne

Ciekawostką jest, że takie takie peso w polskim odmienia się podobnie (czy tak samo?) jak w językach z których pochodzi. Jedno peso oraz pięćset pesos.

Za to nieodmienność Portland jest chyba jeszcze większym dziwactwem.

Przecież nie ma natywnie polskich rzeczowników nieodmiennych. Więc tak źle i tak nie dobrze.

A wczoraj/dzisiaj?

Dziś po raz pierwszy od wielu tygodni odwiedziłem jeden polskojęzyczny czan i widzę, że anone kompletnie już kompletnie przemieniły ze sobą znaczenia słów "srać" i "ruchać".

W sensie, to że używają słowa "srać" w znaczeniu "kopulować" wiedziałem już od dawna. To żadna nowość.

Ale teraz zauważyłem, że używają też "ruchać" w znaczeniu defekować.
Na przykład: obruchałem kotony, narucham ci do ryja it.p. xDDDDDDDDDDDDDDDD

Z podobnych to zauważyłem prawie całkowity zanik slangowych określeń na tę czynność. Dawniej bardzo powszechne było bzykać/dymać oraz wiele innych. Teraz ostało się chyba tylko "ruchać" i ewentualnie "jebać".

Zauważyłem też spory zjazd pozytywnego nacechowania słowa "niezły". Z 20 lat temu oznaczało to coś w stylu "zajebisty", "świetny". Teraz (i w sumie już od dłuższego czasu) jedynie "przyzwoity", "całkiem dobry". Klik

To jak ten kutnowski się powinien nazywać ?

Intuicja w pierwszej chwili podpowiada mi powiat kucki, ale i tak wydaje mi się to lekko zryte.

[Kazimierz]

Noż kucieński, tak jak szczycieński ze stolicą w Szczytnie. Dla mnie to oczywiste.

[QRSGN]

Zauważyłem też spory zjazd pozytywnego nacechowania słowa "niezły". Z 20 lat temu oznaczało to coś w stylu "zajebisty", "świetny". Teraz (i w sumie już od dłuższego czasu) jedynie "przyzwoity", "całkiem dobry". Klik

Wcześniej tego nie zauważałem, ale teraz - no zdziwiłem się bardzo jak daleko zaszło negatywienie wydźwięku „niezły”; „nieźle”. Właśniem natrafił na użycie wyrażenia „nieźle” jako „o krok od beznadziejności” klik

[Dynozaur]

Bardziej etnograficzna niż lingwistyczna ciekawostka, ale...

Jest taka wieś na Małorusi...

Poza tem, dużo jest zupełnie niezasymilowanych szwedzkich toponimów w Estonji, szczególnie na wyspie Wormsi i na wybrzeżu, na północ od Hapsala. Co w sumie nie jest dziwne, biorąc pod uwagę tamtejszą historję, ale jednak ciekawy jest fakt niezasymilowania tych nazw (chociaż bywają i zasymilowane) oraz fakt, że sowiecja po wojnie nie "zajęła się" tymi nazwami, zwłaszcza że od IIWŚ nie ma tam już Szwedów. Widać nie przejęto się zbytnio tak odległym, zadupiastym regjonem w peryferyjnej republice.

[Ainigmos]

Ciemna strona puryzmu niemieckiego - przestroga dla słowotwórców:

Pokraczny Gesichtserker (dosłownie: „wykusz twarzowy” xD na oznaczenie nos) zamiast odziedziczonego łudozapożyczenia, które nie razi wymuszonością: Nase, niesłusznie branego w czasach turbopuryzmu za wędrosłów romański, co u liberałów językowych wzbudzało fale ironicznych uwag nad przedobrzonym słowotwórstwie przekonserwatywnych turbopurystów.

[SchwarzVogel]

Przecież człon "erker' w tym złożeniu latynizmem jest na pewno, umknęło im to jakoś?  (lel)

[Dynozaur]

Co mają Karaimi do Drezna, że mają na nie taki egzonim?

[Siemoród]

Dzisiaj o ulubionej zmianie tego fora, czyli f>chw. Doszedłem do wniosku, że w języku polskim dość długo musiało istnieć w gwarach /xv/ na miejscu /f/.

W nawet najstarszych tekstach staropolskich (jak Kazania Świętokrzyzkie) pojawia się (choć nie wszędzie, to chyba cecha małopolska) /f/ na miejscu /xv/ (np. fała, fatać, fila), co niekiedy się utrwala (por Falęcin~Chwalęcin), niekiedy też /xv/ wchodziło trwale na miejsce /f/ w zapożyczeniach (Rafał~Rachwał, por. także ros. Ѳеодоръ, młrus. Хведір, w tym drugim jest to podobno nadal produktywne), co się zwykło tłumaczyć hiperpoprawnością.

Jak pewnie każdy slawista tutaj wie, polskie /f/ powstało też z dawnego /pv/, np. w słowie ufać (<*upъvati, por. ros. уповать, dawne polskie pwać, stąd też pewny), jednak ta zmiana była dużo późniejsza, bo średniowieczna literatura konsekwentnie pisze ufać i pokrewne przez <pw>. Oznacza to, że zuchwały, czyli zniekształcone zufały (zufały od z-ufać czyli stracić wszelkie nadzieje, dawniej to słowo oznaczało desperata, a nie kogoś odważnego), musiało powstać najwcześniej w XVI-XVII wieku, więc jeszcze do tego czasu musiały w polszczyźnie istnieć wahania /xv/~/f/.

[Caraig]

Portugalski i hiszpański używały tytła.

[Toivo]

Jak pewnie każdy slawista tutaj wie, polskie /f/ powstało też z dawnego /pv/, np. w słowie ufać (<*upъvati, por. ros. уповать

Wow, nie wiedziałem, dzięki. Inna sprawa, że nie jestem slawistą.

Od siebie dodam jeszcze, że oddawanie /f/ jako /xʋ/ w zapożyczeniach występuje też w fińskim: kahvi "kawa", kirahvi "żyrafa", pihvi "stek" (< szw. biff).

[Siemoród]

Jak pewnie każdy slawista tutaj wie, polskie /f/ powstało też z dawnego /pv/, np. w słowie ufać (<*upъvati, por. ros. уповать

Wow, nie wiedziałem, dzięki. Inna sprawa, że nie jestem slawistą.

Od siebie dodam jeszcze, że oddawanie /f/ jako /xʋ/ w zapożyczeniach występuje też w fińskim: kahvi "kawa", kirahvi "żyrafa", pihvi "stek" (< szw. biff).

Ano, to oddawanie szwedzkich słów przez fiński jest bardzo fajne, ale chyba ten sposób zapożyczenia jest w fińskim martwy, dobrze mówię? Tak samo zrobiono z łotewskim i litewskim — dodano nowe dźwięki, typu /x/ albo /f/, no bo przecież cała Europa je ma.

Portugalski i hiszpański używały tytła.

Nie wiem na ile stary portugalski czy hiszpański są tu wzpominane, ale tego typu skróty były bardzo powszechne w łacinie średniowiecznej i po prostu przeszły dalej, jedynie upowszechnienie druku je przetrzebiło.

[Ainigmos]

Wypowiedzi stylizowane składnią, słownictwem i fleksją na nowopolskie jak na stronie facebookowej Kuchnia Staropolska uchodzą za staropolskie na zasadzie „Co przed współczesną polszczyzną, to już staropolszczyzna”.

[pipipipi]

Nie znalazłem tematu który byłby odpowiednikiem strony Grafik Płakał Jak Projektował ale dotyczącej baboli w piśmie, a wszystko co dotyczące najbrzydszych ortografji znalazłem w tym temacie więc niech będzie tu.



Logo jednego z polskich blackmetalowych zespołów o nazwie Kły i patrząc po najnowszej okładce raczej nie zamierzają z niego rezygnować. Niby można powiedzieć, że "hurr durr gdyby dali pasujące L, to byłoby że znowu z tych śmiesznych znaczków nie chco korzystać coby było światowo" niemniej zrobienie tego spełniając oba kryterja to chyba nie jest jakiś nadludzki wysiłek. Jeśli to miało być celowo to wyszło fatalnie.