Dzisiaj o ulubionej zmianie tego fora, czyli f>chw. Doszedłem do wniosku, że w języku polskim dość długo musiało istnieć w gwarach /xv/ na miejscu /f/.
W nawet najstarszych tekstach staropolskich (jak Kazania Świętokrzyzkie) pojawia się (choć nie wszędzie, to chyba cecha małopolska) /f/ na miejscu /xv/ (np. fała, fatać, fila), co niekiedy się utrwala (por Falęcin~Chwalęcin), niekiedy też /xv/ wchodziło trwale na miejsce /f/ w zapożyczeniach (Rafał~Rachwał, por. także ros. Ѳеодоръ, młrus. Хведір, w tym drugim jest to podobno nadal produktywne), co się zwykło tłumaczyć hiperpoprawnością.
Jak pewnie każdy slawista tutaj wie, polskie /f/ powstało też z dawnego /pv/, np. w słowie ufać (<*upъvati, por. ros. уповать, dawne polskie pwać, stąd też pewny), jednak ta zmiana była dużo późniejsza, bo średniowieczna literatura konsekwentnie pisze ufać i pokrewne przez <pw>. Oznacza to, że zuchwały, czyli zniekształcone zufały (zufały od z-ufać czyli stracić wszelkie nadzieje, dawniej to słowo oznaczało desperata, a nie kogoś odważnego), musiało powstać najwcześniej w XVI-XVII wieku, więc jeszcze do tego czasu musiały w polszczyźnie istnieć wahania /xv/~/f/.