Witam.
Od dwóch lat interesuję się tworzeniem języków i dziś chciałabym podzielić się z wami jednym z nich.
Alfabet.
1. Litery pojawiające się tylko na początku wyrazu:
C c [ts]
Ć ć [tɕ]
X x [tɬ]
2. Litery pojawiające się na początku i na końcu wyrazu:
F f [f]
K k [k]
Ł ł [ɬ]
P p [p]
S s [s
]
Ś ś [ɕ]
T t [t]
3. Litery pojawiające się tylko w środku wyrazy
B b [b
]
D d [d]
G g [g]
H h [h]
J j [j]
L l [l]
R r [r]
V v [ʋ]
4. Litery pojawiające się we wszystkich pozycjach
A a [a]
E e [e]
I i [i
]
M m [m]
N n [n]
O o U u [u
]
Wszystkie siedem na wersje długie, oznaczane akcentem.
Ponadto występują dwuznaki
dj nj wymawiane [dʑ ɲ].
Oboczności.
Każde słowo występuje w czterech postaciach.
1. Postać samodzielna.
Ona jest używana jako oddzielne słowo, np.
tał - język,
pes - dom.
Taka forma jest podstawową formą słowa.
2. Postać „głowy”.
Jest używana jako pierwszy wyraz w złożeniach, np.
tal-,
per-.
Ostatnia litera zostaje zamieniona według wzoru:
f ś zostają zamienione na
v j.
m n zostają zamienione na
n (jeśli drugi wyraz zaczyna się od
d g h j l n r),
m (jeśli drugi wyraz zaczyna się od
b v m lub upodabniają się (przed
l r).
ł s zostają zamienione na
l r lub upodabniają się (przed
l r).
k p t zostają zamienione na
g b d lub upodabniają się (przed
b d g).
3. Postać akcentowana.
Jest używana samodzielnie, jednak w gramatyce różni się użyciem (o tym dalej), np.
tala,
pere.
Pierwsza litera zostaje zamieniona tak, jak w punkcie 2. (nie dotyczy
m n). Dodatkowo
c ć x zostają zamienione na
dr dj dl.
Ostatnia litera zostaje zamieniona tak, jak w punkcie 2. (nie dotyczy
m n).
Na końcu dodaje się w zależności od samogłoski:
e (po
e i),
o (po
o u),
a (po
a).
4. Postać „ogona”.
Jest używana jako drugi wyraz w złożeniach, np.
-dala,
-bere.
Pierwsza litera zostaje zamieniona tak, jak w punkcie 2. (nie dotyczy
m n). Dodatkowo
c ć x zostają zamienione na
dr dj dl.
Jeśli wyraz rozpoczyna się samogłoską, to zostaje dodane
h.
Pozostała część tak, jak w punkcie 3.
