Zapomniałem napisać, że dyftongi występują, gdy dwie samogłoski nie są oddzielone żadną spółgłoską, np. w "ouga".
Język jest dość mocno analityczny, więc tabelek dużo nie będzie.
Na początek rzeczowniki. Przymiotnik zawsze uzgadnia się końcówką z rzeczownikiem.
gūjy - koń,
m | sg | pl |
Nom | gūjy | gūjō |
Acc | gūjā | gūjȳ |
Poss | gūju | - |
ouga - owca,
f | sg | pl |
Nom | ouga | ougü |
Acc | ougō | ougē |
Poss | ougo | - |
W koniugacji także zaszły ogromne cięcia. Czas przeszły niedokonany pochodzi od imperfektu, a dokonany od aorystu.
üdeti - widzę
| przeszły dokonany | przeszły niedokonany | teraźniejszy | przyszły dokonany | przyszły niedokonany |
sg | üdete | üdetaše | üdeti | bōdō üdete | bōdō üdetaše |
pl | üdetešē | üdetahā | üdetē | bōdō üdetešē | bōdō üdetahā |
Co do akcentu - gdy w wyrazie nie ma żadnej długiej samogłoski albo dyftongu, akcent jest inicjalny, w przeciwnym wypadku pada na pierwszą długą samogłoskę albo dyftong.