Etymologijni szujodruhowie, czyli fałszywe kognaty

[Dynozaur]

Gdyby nie zaginęła ich miękkość, pewnie przetrwałaby też ich żeńskość (jak w rosyjskim).

Nie byłaby to wtedy głęba, a nie głębia? Gdyby miała zaniknąć miękkość.

Chodziło mi o fonetyczną miękkość wargowych w wygłosie - gdyby przetrwała, to nie trzeba było by naruszać morfologji słowa.

[Wedyowisz]

Wstawne k/g przed grupą sybilant + zwarta zębowa, a nawet samym s, jest częste w bałtyckich: lit. auksas "złoto" : pr. ausis, lit. krikštyti "chrzcić": łot. kristīt, zresztą łotewski podobnie ma tūkstuotis. Sam nie wiem skąd to, w opracowaniu z którego wziąłem te przykłady pojawia się adnotacja, ze należy to wiązać metatezą ks w sk, ale bez szerszego komentarza; gdyby chodziło o sk > ksk, mogłoby chodzić o kontaminację formy pierwotnej z hiperpoprawną, ale ciężko tak wytłumaczyć powyższe przykłady. Za to dodatkowe t w owej nazwie tysiąca chyba nie tak trudno wyjaśnić skopiowaniem drugiego t, coś jak Inflanty zam. *Iflanty.

Z drugiej strony, w pruskim mamy dokładnie odpowiadającą "tysiącowi" formę tūsimts (zaświadczoną w acc. pl. jako tussimtons), z wyraźnym -simt- z *k'omt-. W żmudzkim tego rdzenia nie widać wcale, a od hipotetycznego **tūšimtas do tūkstantis trochę długa droga.

Smoczyński wyjaśnia to tak - że tūkstantis/tūkstuotis nie odpowiada dosłownie słowiańsko-pruskiej formie, tylko jest substantywizowanym imiesłowem teraźniejszym czynnym od jakiegoś tukti~tuksti "powiększać się" i miałoby być skróceniem od (niezaświadczonego) wyrażenia "tūkstantis šimtas" ("powiększająca się setka").

Sprytne, przypomina mi to tłumaczenie *komonь (w pl. najbj znanego w wyrażeniu jechać komunikiem) od bałtosł. *kamanas ašvas „koń okiełznany” (lit. kamanos „uzda”, kamanoti „okiełznać”).

Samo *tysętji jest tłumaczone jako złożenie *tus-dḱomti „tęgie sto” (być może w bałtyckich środkowa — mocno hipotetyczna — zbitka mogłaby przekształcić się tak: sdḱ > stḱ > ḱst (metateza) > kst (depalatalizacja/rozwój kentumowy) bądź sdk > stḱ > ḱst > šst > st > kst (wstawne k)). Czy owo tukti/tuksti może być jakoś związane z pierwszych rdzeniem? Sądzę, że tak.

[Ghoster]

[...........]

[spitygniew]

Nie byłbym pewien całkowicie, czy to rzeczywiście szujodruh, n~m są praktycznie powszechne w zaimkach czy morfemach pierwszej osoby, i chyba jest to refleks stanu adamickiego.

[spitygniew]

Perfidny dóbel, ale nie mogę się powstrzymać.

Cholera, narodowcy chyba dokonają samospalenia, jak się dowiedzą że używają transpłciowych liczebników.

Hehe, w takim razie będą musieli zrezygnować też z planów odzyskania Kresów, bo Wołyń też jest transpłciowa.

[Vilène]

Cholera, narodowcy chyba dokonają samospalenia, jak się dowiedzą że używają transpłciowych liczebników.

Hehe, w takim razie będą musieli zrezygnować też z planów odzyskania Kresów, bo Wołyń też jest transpłciowa.

No właśnie chyba raczej nie .

[Dynozaur]

A może po prostu chcą powrotu tolerancyjnej, różnorodnej, wielokulturowej Wielkiej Polski. Nie przyszło wam to do łba?

[Silmethúlë]

Może naciągane, ale jakoś mi się skojarzyły: jid. אוי וויי (oj wej, aj waj), mańskie oie vie (dobranoc).

[Noqa]

To już na pewno było, ale ja ciągle się łapie: kant i kąt.

[Silmethúlë]

irl. leaba (łóżko), pol. laba/niem. Labe

[Feles]

fr. fragile, pol. wrażliwy

[Dynozaur]

hind. घास (ghaas) i ang. grass.

[Todsmer]

Można z konlangów?

szybski skorts [skorʦ] 'krótki' - niem. kurz ts.

Tzn to w istocie kognaty, ale dużo dalej od siebie oddalone niż na ile wyglądają

[spitygniew]

sanskryckie loka "miejsce (też świat)" i łac. locus

[Towarzysz Mauzer]

pol. dług (< PSł. *dъ̂lgъ < ? goc. dulgs) i pol. długi (< PSł. *dь̀lgъ-jь < PIE. *dlh1gh-ó-)