Pytania o etymologie w językach różnych

[Ghoster]

[...........]

[Vilène]

Kiedyś pisałem coś o nazewnictwie matek zaczynających się na [m]; znalazłem, że w japońskim mówią [haha] a w mongolskim [deɮxʲij] (ale to jest już pewnie zwykłe słowo pokroju "rodzicielka", tak jak arabskie Wa'alida, czy jakoś tak). Ale podobno w nahuatlu nazywa się matkę [na].

A po gruzińsko, matka to deda, a ojciec to mama…

[Widsið]

Kiedyś pisałem coś o nazewnictwie matek zaczynających się na [m]; znalazłem, że w japońskim mówią [haha] a w mongolskim [deɮxʲij] (ale to jest już pewnie zwykłe słowo pokroju "rodzicielka", tak jak arabskie Wa'alida, czy jakoś tak). Ale podobno w nahuatlu nazywa się matkę [na].

A po arabsku "matka" to nie umm?

[Ghoster]

[...........]

[Todsmer]

Czy ang. "will" i "volunteer" to kognaty? (chyba jeszcze pol. "wola" by się nadawała?)

[Noqa]

Prawdopodobnie tak, wszystkie miałyby się wywodzić z *(e)welǝ-

[Widsið]

Skąd się wzięło w czeskim rozróżnienie na słabą i mocną deklinację przymiotnika?

[zabojad]

Z niemieckiego...

[spitygniew]

Co? Jaka mocna i słaba? Chodzi ci o te resztki typu "ona sou mláda"? Przecież to z prasłowiańskiego... Chyba ze mówisz o czymś w mówionym języku, wtedy chętnie się dowiem o co chodzi.

[Silmethúlë]

Pewnie chodzi o odmianę krótką i długą, czyli z prasłowiańskiego (i tak samo w polskim), tyle że tam to się jeszcze w dzierżawczych mocno zachowało (Jakubův dům, k Jakubovu domu, Kateřinin dům, k Kateřininu domu).

Co do „Krásná, malá města“, to w czeskim tak po prostu nastąpiło ściągnięcie w odmianie długiej rodzaju nijakiego przymiotników.

(Cholera, font, którym widzę to forum ma skopany otwierający angielski cudzysłów – niestety Czesi wykorzystują go jako zamykający i w tym foncie wygląda to cokolwiek ohydnie).

[Wedyowisz]

W rańskim mam silną i słabą deklinację przymiotników zależną od określoności. Słabej używa się nie tylko we frazach rzeczownikowych nieokreślonych, ale też w orzeczeniu imiennym.

Np.

jen tung står koyn - bardzo stary koń (nieokr.)
tăn tung staroy koyn - bardzo stary koń (określ.)

[Feles]

Skoro już jesteśmy przy konlangach, w olżyckim i rańskim wyciągnąłem ów zaimek przed przymiotnik i zrobiłem z niego przedimek określony:

olż. én mange etar
pan. (enno) mođi staro
"stary mężczyzna", nieokr.

olż. eu mange etar
pan. ye mođi staro
"stary mężczyzna", okr.

[Widsið]

Co? Jaka mocna i słaba? Chodzi ci o te resztki typu "ona sou mláda"? Przecież to z prasłowiańskiego... Chyba ze mówisz o czymś w mówionym języku, wtedy chętnie się dowiem o co chodzi.

Chodzi mi o to, co tu się nazywa hard i soft.

[Henryk Pruthenia]

A nie jest to odziedziczone z prasłowianskiego? Przecież w polszynie czy rosyjskiém téż mamy odziedziczonę odmianę miękkotematowę oraz twardotematowę...
Ew. chodzi Ci o coś innego.

[Silmethúlë]

No, dokładnie, to jest odmiana miękka i twarda (nie mocna i słaba), w polszczyźnie mamy rozróżnienie np. na „ładny” i „tani”, „były” i „diabli”. Przy czym w czeskim samogłoski po miękkich przeszły kilka zmian (szczególnie /e/ i /u/ przesunęły się w stronę /i/, a /a/ w /e/), przez co u nich odmiana miękka zdaje się mocno różnić od twardej.

Jak się dokładnie przyjrzeć, końcówki są praktycznie jednakowe z różnicą jedynie zmiany barwy pierwszej samogłoski końcówki.
To samo masz w rosyjskim, gdzie /o/ przechodzi w /e/ w miękkiej odmianie.